18 เมษายน 2545 12:14 น.
ท้องฟ้า
ฉันจะเก็บไว้นะความผูกพัน
ไว้รอเธอคนสำคัญกลับจากฟากฟ้า
ฉันจะเก็บไว้นะหยดน้ำตา
ให้เธอหายวุ่นว้ากับการจากไป
ฉันจะเก็บไว้นะความรู้สึก
เก็บให้ลึกจนไม่อาจรักใครอีกได้
แต่เธอช่วยเก็บให้ทีนะหัวใจ
มันจริงจังเกินไป จนไม่อาจต้องการใครนอกจากเธอ
18 เมษายน 2545 11:45 น.
ท้องฟ้า
เธอสบายดีรึเปล่า?
วันนี้ฉันเหงา.....สับสน
เหนื่อยๆ ล้าๆ วุ่นวน
อยากกลับไปเป็นคนใกล้ๆใจ
18 เมษายน 2545 11:16 น.
ท้องฟ้า
ดึกดื่น.........คืนดาว
ใครบางคนนั่งหนาวอยู่ริมหน้าต่าง
มองออกไปเห็นประกายดาวเริ่มจาง
นี่คงใกล้จะฟ้าสางสู่อีกวัน
ค่ำคืน..........หนาวเหน็บ
ฉันแกล้งเก็บหยดน้ำตาใส่ฟ้าผืนนั้น
ระบายจากใจ ผ่านสายตา ไปสู่ฟ้าที่เงียบงัน
เผื่อระยะทางจะดูสั้น เมื่อมองผ่านม่านน้ำตา
แต่ไม่ได้ใกล้ลงเลย
ระยะทางที่ความชาเฉยพาเธอไกลไปอีกฟ้า
คืนที่เธอหลับไหล ฉันจึงไม่อาจหลับตา
คิดถึงคนไกล-วุ่นว้า จนไม่อาจข่มตาได้ลง
18 เมษายน 2545 11:16 น.
ท้องฟ้า
นานแล้วนะที่เราเลิกกัน
ไม่รู้ว่าคนเคยผูกพันยังอยู่ดีไหม?
เหงาบ้างรึเปล่าก็เธอขี้เหงาจะตายไป
นั่งมองเม็ดฝนอยู่ไหนในวันฝนพรำ
คิดถึงคนๆนี้บ้างรึเปล่า
มีบ้างไหมเรื่องราวที่เธอเจ็บช้ำ
ส่วนตัวฉันเองก็ยังลอยเคว้งในความทรงจำ
กับประโยคเดิมที่พูดซ้ำๆว่าอยากกลับไป
11 เมษายน 2545 14:52 น.
ท้องฟ้า
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันรักใคร
จึงไม่แปลกอะไรที่จะเข้าใจดีทุกอย่าง
การเสียสละครั้งนี้จึงอาจเรียกได้ว่าหลีกทาง
ให้เธอมีคนเคียงข้างดีกว่าอ้างว้างกับคนไกล
หน้าส่วนตัว
622
