8 กรกฎาคม 2550 13:29 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เธอปิดใจ
ไม่เปิดรับใครเข้าไปในนั้น
เธอเหมือนกับก้อนหิน..ปิดความหวังกัน
ทั้งที่ฉันพยายาม...สุดความรักที่มี
ถ้าถามว่ารักมั้ย
ก็จะรักทำไม....ไม่มีอะไรจะมาห้าม
ถึงแม้ยังไงก็ยังจะพยายาม
ก็รักไปแล้วก็ต้องทำตามคำสั่งหัวใจ
แต่ถ้าถามว่าเหนื่อยมั้ย
เหนื่อยแทบขาดใจ แต่ยังไงก็ไม่ท้อ
ปล่อยให้นาฬิกาเดินไปเรื่อยๆ...ฉันจะรอ
เผื่อคำอธิษฐานที่ฉันขอ...จะทำให้เธอมองเห็นกัน
รอ......เวลาเดินไป
8 กรกฎาคม 2550 12:50 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ตั้งแต่วันแรก...ที่เราได้มาพบเจอ
ฉันกับเธอก็ยังไม่เปลี่ยนฝัน
เวลา..เดินไปไม่ไหลกลับกัน
ใจของเรานั้น...ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ตราบวันนั้นจวบจนวันนี้
ใจที่มี...ก็ยังเป็นเหมือนเก่า
เรา.....ก็ยังคงมีเรา
เวลา...ไม่ได้บรรเทาความรักให้คลายหายไป
ฉันก็ยังคงยืนยันที่จะรัก
มั่นใจว่าผูกสมัครไม่แปรผัน
นานเท่าไหร่ก็ยังจะยืนยัน
ว่าฉัน.....จะมีเพียงเธอ คนเดียว
รักทุกคนจ้ะ...
6 กรกฎาคม 2550 21:32 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ทั้งที่ฉันก็มีทางเลือกตั้งมาก
แต่ก็ยังอยากจะรอเธออยู่ได้
รอวันที่เธอจะมาเห็นใจ
รอวันที่ความดีที่ทำไปจะสะท้อนกลับมา
ตอนนี้เธอยังอาจจะไม่รัก
แต่ก็ยังอยากจะให้เธอรู้ว่า
ยังมีคนห่วงเธอเสมอมา
แม้ว่าวันข้างหน้าเธออาจจะไม่มีใจ
ก็ยังจะรอเธออยุ่เสมอ
แม้ว่าจะพบเจอคนดีมากกว่าเธอแค่ไหน
แม้ว่ารู้ว่าวันข้างหน้าเธออาจจะไม่เปลี่ยนใจ
แม้ว่าอนาคตจะเจ็บเพียงใด
ฉันเต็มใจที่จะรอ....
5 กรกฎาคม 2550 21:29 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
ขอให้เธอพบเจอแต่ความผิดหวัง
ขอให้เจ็บช้ำทุกครั้ง เหมือนที่ทำเอาไว้
ขอให้เธอพบเจอแต่ความเสียใจ
ขอให้เธอเดียวดาย...เหมือนที่เธอให้ฉันได้เจอ
ขอให้เธอฝันร้ายบ่อยๆ
ขอให้เธอได้แต่เฝ้าคอยความรักที่ลอยหาย
ขอให้เธอพบแต่สิ่งที่ร้ายๆ
ขอให้เธอไม่เหลือใคร..เหมือนที่ได้เคยเป็นคนทำ
5 กรกฎาคม 2550 21:24 น.
นางพยาบาลตัวน้อย
เธอชอบปล่อยให้ฉันเหงา
เธอชอบทิ้งคำว่า เรา แล้วหายไปไหน
เธอชอบวางหัวใจไว้ให้ใครต่อใคร
เธอเลือกฉันเก็บเอาไว้ ทำไมไม่ดูแล
ฉันต้องอยู่อย่างอ้างว้าง
ถูกเธอปล่อยทิ้งๆขว้างๆ แล้วหนีหาย
เธอเลือกฉัน แต่ยกใจให้ใครมากมาย
สุดท้าย..ฉันก็ต้องอยู่กับน้ำตา
ในที่สุดเธอก็ทิ้งฉัน
ในที่สุดก็ถึงวันที่ฉันไร้ค่า
ไม่เป็นไร แต่ก็ขอให้เธอพบเหมือนที่ฉันได้ประสบมา
เธอให้เป็นฝันร้ายบ่อยหนักหนา เหมือนที่ฉันเป็น
ตอนที่อยู่คนเดียว...
หน้าส่วนตัว
1392
