20 มกราคม 2546 06:17 น.
				
												
				
								นายดอกไม้
		
					
				
๑.	ทิวาวันจะลับ...แลดับล่วง
	ความโชติช่วงหดหาย...สลายสิ้น
	ตะวันน้อยค่อยค่อย...ผล็อยสู่ดิน
	ปักษาหวนคืนถิ่น...เมื่อสิ้นวัน
๒.	ทิวยอดไม้แกว่งไกว...ด้วยสายลม
	หนาวแผ่พรมคืบคลาน...สมานฉันท์
	ละอองหมอกโปรยปราย...กายไหวหวั่น
	พลิ้วเพลิงควันแทนที่...สุริยา
๓.	กองไฟสุมจับเจ่า...ยามหนาวเยือน
	ประดั่งเพื่อนยามไร้...สุดไขว่หา
	สายลมโบกสะบัด...โชยพัดมา
	หวนรำพึงสัญญา...จะมาขอ
๔.	หนาวคราวนี้น้องพี่...ช่างหนีไกล
	อยู่แห่งไหนน้องรัก...ห่วงนักหนอ
	คำสัญญาสองเรา...เจ้าจะรอ
	หนาวแล้วหนอน้องพี่...อยู่ที่ใด				
			 
			
				18 มกราคม 2546 08:08 น.
				
												
				
								นายดอกไม้
		
					
				
...สุดขอบฟ้าแสนไกล...
๕.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...ใต้เงาฝัน
	ต่างเสกสรรค์วาดแดน...สู่แม้นสรวง
	กี่มากน้อยล้มหาย...มลายทรวง
	ต่างล้มร่วงโรยลา...สู่อาจม
๖.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...ที่ไหนเล่า
	อยากให้เจ้าร่วมทุกข์...ยามสุขสม
	ก้าวเดินไปสองเรา...แม้นเศร้าตรม
	สู้ฝนลมฟ้าแดด...ที่แผดเคือง
๗.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...ที่หมายมั่น
	จะเก็บฝันปันเจ้า...คราวฟ้าเหลือง
	ราตรีเยือนเตือนเจ้า...เก็บดาวเรือง
	ประทินเทืองแต่งองค์...นวลนงเยาว์
๘.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...ยังดายเดียว
	ไร้คนเกี่ยวเกาะกาย...ให้หายเหงา
	เพียงคิดไปพูดไป...ใจยังเศร้า
	ใต้ฟ้าเทาแสนไกล...สุดปลายฟ้า...				
			 
			
				18 มกราคม 2546 08:05 น.
				
												
				
								นายดอกไม้
		
					
				
...สุดขอบฟ้าแสนไกล...
๑.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...วาดหมายมอง
	อยากก้าวลองสักหน...บนทางฝัน
	ด้วยว่าปรารถน์ใฝ่เดิน...มาเนิ่นนาน
	เก็บตะวันปลายฟ้า...มาส่องใจ
๒.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...หทัยมุ่ง
	เก็บสายรุ้งหลากสี...สุดที่ไหน
	แล้วเก็บเมฆหมอกฝนสู้ทนไป
	มาเรียงรายเป็นทาง...ไว้ย่างเดิน
๓.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...สุดปลายฝัน
	ใช่สุดวันไขว่คว้า...หากจะเหิน
	สุดขอบฟ้าไกลตา...คงเพลิดเพลิน
	อยากชวนเชิญร่วมทาง...ข้างกายา
๔.	สุดขอบฟ้าแสนไกล...ไร้จุดหมาย
	ขอเพียงกายเหน็ดเหนื่อย...ไม่เอื่อยล้า
	มีหนึ่งเดียวดวงนั้น...ผูกพันมา
	เศร้าโศกาโอบอ้อม...คอยกล่อมดวง...				
			 
			
				16 มกราคม 2546 05:52 น.
				
												
				
								นายดอกไม้
		
					
				
...สวัสดี...อรุณ...
๑๓.	สวัสดีอรุณ...อบอุ่นนัก
	ยามเจ้าทักเผดียง...ด้วยเสียงใส
	ยิ้มสดชื่นละมุน...อุ่นละไม
	เหมือนดวงใจสองเรา...นั้นเข้ากัน
๑๔.	แสงตะวันสาดส่อง...ดังทองชั่ง
	ระยิบอ้างทิวา...มาเสกสรรค์
	วานนี้นั้นเราสอง...ประคองกัน
	เวลาผันหมุนเวียน...ไม่เปลี่ยนแปร
๑๕.	แม้นเช้านี้กายพี่...จะหนีห่าง
	แต่ใช่ร้างลาเลือน...บิดเบือนแท้
	ไม่นานสายเกินนี้...คงมีแน่
	งามงอนแม่รอหน่อย...นะกลอยใจ
๑๖.	อรุณสวัสดิ์เธอจ๋า...นภาผ่อง
	พี่หมายมองเพียงเจ้า...ทุกเช้าไหน
	ทุกวันมั่นงามนวล...ตราบจวนตาย
	ถึงยามสายบ่ายคล้อย...ยังคอยคืน...				
			 
			
				16 มกราคม 2546 05:50 น.
				
												
				
								นายดอกไม้
		
					
				
...สวัสดี...อรุณ...
๙. 	เมฆน้อยใสไหลลอย...คล้ายคอยหวน
	จิตรัญจวนรำพึง...คะนึงเอ๋ย
	ป่านนี้น้องสุขดี...มีไหมเอ่ย	
	จงเฉลยพะยอม...แม่จอมจันทร์
๑๐. 	อรุณรุ่งน้องแก้ว...ตื่นแล้วยัง
	แม่ร้อยชั่งบ้านนา...ยอดตาหวาน
	ฤาว่าเจ้าคลุกกรุ่น...วุ่นกับงาน
	เก็บกวาดบ้านห้องหอ...หวังรอคอย
๑๑. 	แสงสุรีย์สดใส...เหมือนใจพี่
	ยังคงมีน้องเคียง...ร่วมเรียงร้อย
	น้ำเงินอิ่มนภา...เมฆาลอย
	เหมือนเจ้าคอยคืนกลับ...มารับทรวง
๑๒.	อรุณรุ่งมุ่งแล้ว...น้องแก้วจ๋า
	เก็บไว้หนาดวงใจ...หทัยหวง
	อย่าให้ใครแตะต้อง...น้องพุ่มพวง
	พี่สุดห่วงเจ้าเกิน...เมื่อเดินไกล