11 มกราคม 2551 08:14 น.
นายธนา
อรุณฤกษ์เบิกฟ้าอุษาสว่าง
สรรพางค์เกลื่อนนองละอองใส
หยดน้ำค้างพร่างพรมห่มไผท
ประดับไว้ดังหยาดเพชรเกล็ดมณี
สุริยาถลาขึ้นยืนสง่า
ณ เบื้องทิศบุรพาอ่ารัศมี
สกุณาขานรับขับยินดี
กรองกวีธรรมชาติปราศมลทิน
ลอยละลิ่วพลิ้วระลอกหมอกสีขาว
หนาวลมหนาวจับจิตคิดถวิล
หอมบุปผาพัดโชยเฝ้าโรยริน
ดังหอมกลิ่นกรุ่นเจ้าเมื่อเคล้าคลอ
หมู่ภมรร่อนบินผกผินผ่าน
เที่ยวเชยชมดอกไม้บานสราญหนอ
ผีเสื้อน้อยคอยเพื่อนเคลื่อนชะลอ
แล้วหยอกล้อเริงเล่นล่องลอยไป
ก้านหญ้าแห้งแกว่งใบไกวดอกหญ้า
เหมือนยามเจ้านั่งชิงช้าให้ข้าไส
ธรรมชาติแวดล้อมขับกล่อมใจ
สนุกสนานสำราญให้ได้ภิรมย์
5 มกราคม 2551 19:57 น.
นายธนา
หอมเอยหอมดอกแก้วกัลยา
หอมเสมือนช่อมาลาจากสวรรค์
ส่งกลิ่นโชยโรยรื่นชื่นอนันต์
ดั่งของขวัญมอบจากฟ้ามาสู่ไทย
แสงเอยแสงหนึ่งงามความประภัสสร์
แจ่มจำรัสส่องลงอสงไขย
ซ่านสว่างกระจ่างทั่วทั้งใกล้ไกล
แม้นจะไม่แลเห็นเป็นตัวตน
หอมเอยหอมระเหยหายไร้กรุ่นกลิ่น
เมื่อพระสิ้นสู่สวรรค์วิมานหน
แสงเอยแสงแจ่มระยับกลับมืดมน
เมื่อพระชนม์พระมอดม้วยด้วยประชวร
น้ำเอยน้ำตานองร้องร่ำไห้
ทั้งผืนไทยอาลัยล้ำพร่ำกำสรวล
โศกแสนโศกวิปโยคโลกค่ำครวญ
อาดูรล้วนเหลือล้นจนจาบัล
ดอกเอยดอกเจ้าแก้วกัลยา
จงเบ่งบานท่ามฟ้าทิพยาสรรพ์
แสงเอยแสงหนึ่งงามอร่ามนั้น
จงสาดส่อง ณ สวรรค์นิรันดร์เทอญฯ
ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนากรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ขอพระองค์ทรงเสด็จสู่สรวงสวรรค์นิรันดร์เทอญ.....
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
2 มกราคม 2551 18:36 น.
นายธนา
ธรณินรินร่ำไห้ โหยหวน
ฟ้าพร่ำเฝ้ากำสรวล สนั่นฟ้า
โศกสลดคร่ำครวญ ทั่วทั้ง โลกา
สิ้นแลองค์ขวัญหล้า พระพี่ฟ้าชาวชน
สมเด็จ เสด็จสู่สวรรค์แล้ว แดนไกล
พระเจ้าพี่นาง ของไทย จากแล้ว
กัลยา ที่อาลัย ยิ่งล้ำ ปวงเฮย
ณิวัฒนา คือพระแก้ว เพริศแพร้วบารมี
โอ้สิ้นพระพี่เจ้า กัลยา แล้วเฮย
ชนร่ำนองน้ำตา เปี่ยมล้น
ขวัญไทยทรงสง่า ราษฎร์รัก เหลือเฮย
โศกเศร้ายิ่งล้นพ้น ทั่วทั้งแผ่นไทย
คุณาองค์คงแซ่ซ้อง สืบไป กัลปา
น้ำพระทัยจารึกไทย ยิ่งแพร้ว
ขอพระทรงสถิตใน สรวงสวรรค์ นิรันดร์เทอญ
พระพี่นางนิวัตแล้ว สู่เมืองแก้วโพ้นไกล
ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรดฯ
ข้าพระพุทธเจ้านายธนา
29 ธันวาคม 2550 19:13 น.
นายธนา
เสียงระเบิดลั่นก้อง โลกา
เด็ดดอกไม้หาญกล้า มอดม้วย
เบนาซีสิ้นวิญญาณ์ ปากีส์ ไห้เอย
โลกโศกสลดด้วย ร่วมไว้อาลัย
โอ้สิ้นเธอเสียแล้ว สตรี ยอดเอย
ดอกไม้แห่งพื้นที่ ปิดกั้น
สรรเสริญเบนาซี บุตโต บันทึก
จารึกชื่อเธอนั้น ฝากไว้โลกเอย
ให้เธอคือสุดท้าย ชีวา สังเวย
ขอสันติคืนสู่ปา- กีส์นี้
เราคนร่วมโลกา อย่าฆ่า กันเลย
ยิ่งทะเลาะก็บ่งชี้ โลกนี้เตรียมพัง
26 ธันวาคม 2550 21:33 น.
นายธนา
คลื่นถลาถล่มล้น แผ่นดิน อันดา
พัดผ่านพาสูญสิ้น กับน้ำ
ทะลักท่วมท้องถิ่น ชายฝั่ง ทะเลเฮย
แรงคลื่นซัดซอกช้ำ เหลือไว้เพียงสูญ
ธรรมชาติเรียกร้อง เอาคืน มนุษย์เฮย
หอบน้ำกวาดชนกลืน ชีพม้วย
สังเวยยิ่งมากหมื่น โลกร่ำ ไห้เฮย
ไทยเลยจึ่งสะอื้นด้วย สลดแท้ทั้งแผ่นดิน
สามปีผันผ่านแล้ว ผ่านเลย หรือไร
ใครเล่าหนอเจ้าเอย คะนึงได้
ผ่านนานไร้คนเอ่ย บอกเล่า กล่าวนา
หรือเพียงบันทึกแค่ไว้ ที่ไร้คนจำ
สึนามิที่โหดร้าย คือเตือน
ธรรมชาติกำลังสะเทือน เรียกร้อง
มนุษย์อย่าทำเหมือน ไป่รู้ ร้อนนา
อีกไม่ช้าโลกต้อง มอดม้วยระวัง
หน้าส่วนตัว
804
