5 ตุลาคม 2550 18:55 น.
นายธนา
ฉบัง ๑๖
กึกก้องร้องร่ำคำราม มืดทุกเขตคาม
เมฆมิดปิดฟ้าอำไพ
ลมลิ่วพัดพลิ้วไสว ไม้ทิ้งทอดใบ
กลาดเกลื่อนไปทั้งแดนดิน
ฝุ่นฟุ้งคละคลุ้งเคล้ากลิ่น ไอดินรวยริน
และแล้วกระหน่ำลงมา
สายฝนร่วงหล่นจากฟ้า น้ำนองไม่ช้า
ท่วมทั้งทั่วทุ่งถิ่นทาง
ชุ่มฉ่ำชุ่มชื้นชื่นพลาง เดือดร้อนกันบ้าง
ดินถล่มพืชจมน้ำตาย
เกษตรกรปางวาย ผลผลิตเสียหาย
ใจช้ำเหลือล้ำระอา
ฝนท้ายตอกย้ำอำลา ทิ้งคราบน้ำตา
ชาวไร่ชาวนาระทม
3 ตุลาคม 2550 10:23 น.
นายธนา
กำสรวลสลดเศร้า โศลกเฮย
อีกชีพแล้วสังเวย ที่นี้
เหตุไฉนไป่สิ้นเลย จบเรื่อง สักที
อีกกี่ศพจึ่งชี้ สันติ์ล้ำกลับคืน
สงขลานราช้ำ ปัตตานี บอบเฮย
ยะลาแทบป่นปี้ ดับแล้ว
โจรชั่วมันราวี ปลุกปั่น สถานการณ์
เรื่องร้ายเฝ้าพานแผ้ว ไป่แคล้วเลยสักครา
ปืนปังระเบิดก้อง สะเทือนเมือง
ปลิดชีพชนลงเนือง บ่อยครั้ง
เหตุเกิดก่อแต่เรื่อง โกรธแค้น ใดฤๅ
ไยหรือร้ายไป่ยั้ง ฆ่าล้างชาวชน
สงสารซึ่งชาวบ้าน ตาดำดำ
หาได้ผิดก่อกรรม ประกอบไว้
หลายชีพถูกยีย่ำ ดับบ้าง ปางตาย
โหดเหลือนักช่างไร้ เมตต์ล้ำทำชน
ขออัลเลาะห์ศาสด์เจ้า อิสลาม
นบีมูฮัมหมัดปราม สิ่งร้าย
มอบสันติ์คืนสู่คาม ด้ามถิ่น ไทยเฮย
สงบสุขส่งสุดท้าย เรื่องร้ายกลับดี
1 ตุลาคม 2550 21:45 น.
นายธนา
ก้องกังวานสานเสียงเสนาะเสียง
ยินสำเนียงชื่นฉ่ำน้ำหยดไหล
แว่วสายลมพรมเสียงล้ำสุดอำไพ
บรรเลงไปบนลานปานจำเรียง
ระเรื่อยเรื่อยลมฉิวลิ่วระลอก
ผ่านโตรกซอกแผ่วตรอกซ้อนสะท้อนเสียง
ริ้วใบไผ่ไล้บทแผงแฝงสำเนียง
เพราะโอนเอียงเพียงโอนอ่อนผ่อนตามลม
ออดออดเอียดเสียดสีเสียงซอสาย
หวิวหวิวคล้ายขลุ่ยเป่าเคล้าผสม
มโหรีไพรพนาน่าภิรมย์
ลองหยุดชมฟังเสียงป่าน่าชื่นใจ
นกน้อยน้อยร้องส่งรับกันขับขาน
กล่อมประสานบรรเลงเพลงเสียงใส
ก้องกังวานกังสดาลสะท้านไป
เสนาะใจไพรเพลงบรรเลงมา
โอ้เพลงป่าพริ้งเพราะเสนาะโสต
ยังล่องโลดสดับฟังให้กังขา
ว่าใครหนอดีดสีตีเป่ามา
ช่างไพเราะเกินกว่าดนตรีใด
สรรพสิ่งยินเสียงก็ใหลหลง
สรรพเสียงร้องส่งสำเนียงใส
สรรพจิตรื่นรมย์ชมชื่นใจ
สรรพไพรกลั่นบรรเลงเพลงพนา
28 กันยายน 2550 23:12 น.
นายธนา
บะเยงนองหลังสร้างแล้ว วางวาย
รัฐม่านแตกสลาย กลุ่มน้อย
ปองดองนั้นกลับกลาย แตกแยก เมืองนา
ชาติพม่าไร้สมานด้อย สามัคคีเมือง
ปังปังปืนกลาดกร้าว ยิงชน ม่านเฮย
ชีพม้วยดาดับบน แผ่นพื้น
นองเลือดแลกหวังพ้น คืนสู่ อิสรา
ถึงคราที่ต้องฟื้น คืนแคว้นพม่าเมือง
ชะเวดากองสั่นแล้ว สะเทือนนา
ลุกฮือชาวประชา เรียกร้อง
เสรีสู่แดนพม่า คืนกลับ ปวงเฮย
จึงเกิดเรื่องทราบซ้อง ทั่วทั้งโลกา
อิระวดีสีเลือดแล้ว กระมัง
ของอำนาจพระเกศรั้ง เรื่องร้าย
ตะเลงอย่าพ่ายพลัง พลาดแพ้ ภัยนา
ขอสันติ์สู่พม่าท้าย ยืนได้มั่นเฮย
26 กันยายน 2550 01:36 น.
นายธนา
เสียงปืนปังดังก้องฟ้าน้ำตาไหล
โอ้โจรไพร่ฆ่าใครหนาน่าแหนงหน่าย
ครู อีกแล้วหรือนี่ที่ต้องตาย
ช่างโหดร้ายจริงหนอทรชน
เสียงเด็กน้อยร้องไห้สะอึกสะอื้น
ยินเสียงปืนก้องกู่อยู่บ่อยหน
โจรใต้ชั่วทำตัวไม่ใช่คน
มันมาปล้นป่นชีวิตครูผู้อารี
โรงเรียนไกลใจครูสู้เพื่อศิษย์
แม้นชีวิตจักต้องตายไม่หน่ายหนี
ขอศิษย์มีความรู้ครูยอมพลี
ภัยราวีไม่มีห่างศิษย์ร้างไกล
ได้ชื่อครูปาเจรา จริยาเลิศ
โหติเกิดแก่แผ่นดินแม้นสิ้นขัย
คุณุตราถวายสิ้นเพื่อถิ่นไทย
นุสา สกาใจไม่ท้อขอฝึกคน
ครูในดวงใจ : อรวี สัจจานนท์
หน้าส่วนตัว
1532
