6 พฤษภาคม 2548 12:15 น.
นายหมึกซึม
บอกกับฉันสักนิดจะได้ไหม
ว่าทำไมวันนี้เธอห่างเหิน
แค่นี้ใจฉันก็เจ็บปวดเหลือเกิน
เธอทำเมินมองไม่เห็นว่าเป็นใคร
ไม่ต้องการสิ่งใดเธอไม่รัก
ฉันคนนี้พร้อมจะหักห้ามใจได้
แม้ว่าฉันจะเจ็บปวดสักเพียงไร
ดีกว่าทนให้ทำลายหัวใจกัน
5 พฤษภาคม 2548 10:03 น.
นายหมึกซึม
ฉันไม่ต้องการความสงสารจากใคร
ความจริงใจเท่านั้นสำคัญกว่า
เมื่อเธอไม่มีฉันอยู่ในสายตา
ก็บอกลามาตรงตรงก็ได้เลย
ไม่จำเป็นต้องถนอมน้ำใจฉัน
นอกจากให้ความหวังกันเฉยเฉย
พูดตรงตรงจริงใจกันไปเลย
ว่าคนคุ้นเคยคนนี้..ไม่..ดี..พอ
5 พฤษภาคม 2548 09:40 น.
นายหมึกซึม
ฉันอาจจะรักเธอมากเกินไป
คืนว่างไร้หัวใจจึงไหวอ่อน
เธอบอกจะเก็บฉันไว้ในอาทร
ความไหวอ่อนก็ทำให้เธอเปลี่ยนไป
บนเส้นทางอันรวดร้าวเหงาสุดเหงา
ฉันว่างเปล่าหนางเหน็บเจ็บร่ำไห้
เป็นเพราะฉันตามใจเธอมากเกินไป
ความเสียใจจึงอยู่กับฉันคนเดียว
4 พฤษภาคม 2548 11:01 น.
นายหมึกซึม
เคยคิดไว้ว่าหัวใจกับความรัก
ทำให้ใจได้รู้จักความอ่อนไหว
คิดว่าหากไม่มีใครในหัวใจ
โลกจะคงยิ่งสดใสในทุกวัน
แต่ผล...สุดท้ายก็ได้รู้
ว่าความสุขมีอยู่ชั่วคราวเท่านั้น
เมื่อรักที่ให้กลับเป็นไม่เข้าใจกัน
โลกที่เคยสดใสสรรค์พลันมืดมัว
4 พฤษภาคม 2548 10:43 น.
นายหมึกซึม
เพราะเป็นห่วงและหวง
ไม่อยากให้เธอไปควงใครที่ไหน
ทุกเวลาจึงอยากจะอยู่ไกล้
อยากติดตามเธอไปในทุกที
อยากให้เธอเข้าใจฉันบ้างนะ
ก็เพราะรักนี่หล่ะเป็นอย่างนี้
ได้โปรดเถอะที่รักนะคนดี
ถ้ายังรักฉันคนนี้อย่ามีใคร
หน้าส่วนตัว
747
