11 พฤษภาคม 2547 00:47 น.
นิติ
วันก่อน...นอนไม่หลับ
กระส่ายกระสับขยับย้าย
พลิกขวา มาพลิกซ้าย
กลับกายหน่ายราตรีทุกวี่วัน
วันก่อน...นอนไม่หลับ
ใจวับ แสงวาวฤาดาวดวงนั่น
ส่องกระทบ สบตามาจากสวรรค์
ทุกค่ำคืน วันดีคืน ร้ายเริ่มลงตัว
วันก่อน...นอนไม่หลับ
จึงนอนนับแกะกับแพะและถั่ว
กระวุ่นกระวายใจหยักยั้ว
เลยหันหัวมาแทนที่เท้าตน
วันนี้...อยากนอนให้หลับ
นอนนับดาวเดือนในฝันคืนฝน
เปียกปอยดั่งนกน้อยหลงกล
มาหมองหม่นพัดหลงกับฝูงไป
นกตัวนี้คงได้หลับ
และหลับยาวกว่าอายุไข
หากแต่เราก็อ่อนใจ
ตื่นจากฝัน หลับไม่ลงอยู่อย่างเคยฯ
11 พฤษภาคม 2547 00:19 น.
นิติ
แปรผันพัลวันทั้งจันทร์ดาว
เคยสกาวพราวอยู่มิรู้ร่วง
กลับโหรงเหรงเคว้งคว้างดั่งล่อลวง
จึงหน่วงน้าวลมเนาก็เหงาเยือน
อื่นอื่นใดในภพหล้าพารารุ้ง
มาแต่งปรุงโลกาแด่ข้าและผองเพื่อน
หมดทั้งดาวสาวถึงเดือน
มาเปื้อนยิ้มอิ่มเอมเกษมเปรมปรีดิ์
แปรผันพัลวันทั้งสากลทิศ
แผ่นดินบิดสะกิดฟ้าเคียงราศี
มหาสมุทรดุจน้ำจืดร่วมยินดี
ใครมั่งมีก็เท่ากับจนกลอุบาย
ดั่ง ยุคสมัยเปลี่ยนแปลงสำแดงเดช
เกิดอาเพศเฉกเช่นพายุร้าย
ถล่มลง ซัดขึ้น อย่างเอาเป็นเอาตาย
แต่สุดท้าย จุดหมายวายไปเมื่อสิ้นลม
3 พฤษภาคม 2547 16:47 น.
นิติ
รอยนั่น วันนั่น ยังจำอยู่
เป็นรอยรู รู้สำนึก ลึกความหมาย
ริ้วรอยลวง ริ้วมีด ขีดใจวาย
รอย ราย ราย กายรับ จับใจตรม
หนักกว่าตีนกา หนากว่าตีนยักษ์
รอยช้ำหนัก อย่างเขียวเสวย ชิมเชยขม
รอยนี่ใหญ่ ไพศาลกว้างกว่าแผ่นน้ำ ที่เคยชม
เจ็บในอารมณ์ ขย่มย้ำ ระกำใจ
เป็นรอยข่วนด้วยคำนาง คนลืมคำ
ด้วยรอยคำ จดจำได้ ทุกอณูนัย
เป็นรอยปิดความคิดถึงเคยฝักใฝ่
เป็นร่องเปิดความห่างต่างกันไป
เป็นรอยร่องใหม่
ในใจฉันและใจเธอ
3 พฤษภาคม 2547 16:30 น.
นิติ
เกือบบ้าไปใจบ้าบิ่น
ไม่รู้ดินรู้ฟ้ายังท้าฝน
อุอาจชาติชาญพาลชน
ทั้ง สิ่ง สัตว์ กัด คนปนบรรลัย
เกือบบ้าไปใจหาญคึก
คนใจดึก แค้นลึก ถึกไถ่
ดับเครื่องชนสนทุกเรื่องไป
มิเลวนัย แต่ใจศึก อยากจะชน
ประมาณหนึ่ง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
จะรบจันทร์ทำลายสวรรค์ก็ไม่สน
เมื่อกริ้วโกรธใจกราดฟาดทั่วทั้งตัวตน
ทั้งคน หรือหน้าไหนใครก็ตาม
ฤทธิ์โกรธโชติช่วงทะลวงโต้
เมื่อ โมโห โมโห อยากโชว์กล้าม
สนุกคิด พิเรนท์ทำ ย้ำเรียงนาม
ใจจะหยาม กลับโดนหยาม คนไร้รอยยัก
2 พฤษภาคม 2547 17:28 น.
นิติ
ล้มตั้งแต่เริ่มต้น...ความคิดนั่นแผ่วงกว้างคลุมความคิด
ทุกวันที่เดินไปสูดอากาศให้เต็มปอด ณ หลายๆที่
...............กลางถนนเมืองกรุง อันรีบเร่ง
..................ภูเขาที่ไม่สูงที่สุดในประเทศ
.....................บ้านในห้องเดิมๆ ที่คอยกัดกินความฝัน เพื่อเปลี่ยนแปลงฝัน
........................หน้าคอมฯแต่ที่ว่างเว้นพอรับความคิดเห็น
อยากจะล้มเลิกไป ก่อนความมืดมาทักทาย
เพราะมืดมิด เป็นสัญลักษณ์ซ่อนเร้นความสับสน
อยากจะล้มเลิกไปก่อนพระอาทิตย์พ้นขอบฟ้ามาสวัสดี
ด้วยความเจิดจ้าร้อนรุกฆาตความฝันไปแล้ว
(คอยต่อ)
หน้าส่วนตัว
986
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
