18 พฤษภาคม 2548 00:36 น.
นิติ
แดดอุ่น ๆ ยามเช้าของเมืองหลวง
คงวุ่นวายด้วยรถราและผู้คน
..
เธอคงเดินบนทางเปล่า
มากด้วยสิ่งมีชีวิตในทุนนิยม
เปล่า ? เปล่า ? เรียกร้องหรือเสียดสี
หวังเพียงเยื้อใยบางเส้น
อาจมีกระชากใจเธอให้คะนึงถึง
...
อาจใช่คำวอน ที่ชาหู และแค่เศษคำเคืองโสต
คงทำได้เพียงเท่านี้
"ใครผู้ห่างไกล"
.........
แดด ๆ อุ่นของทุ่งทา บ้านทุ่ง ร้างเจริญ และรถรา
อาจบางเบาสายตา แต่บังใจ เหมือนบอดใบ้
บ้างทุรนทุราย ด้วยแรงเสน่หา
บ้างก็ร้องไห้ไร้น้ำตา ปานสิ้นใจ
..
แต่ฉันไม่รู้เธอทำอะไรอยู่ คิดประสงค์ หวังทางใด
อาจใช่ว่า คิดแทนเธอ ร้อนแทนเธอ
และหนาวแทนเธอ
อย่างไร้สติ ไร้ค่า
..........
ถูกต้องแล้ว? รวยยิ้มเยาะขณะฉันทุกข์
รอยยิ้มเย้ยขณะฉันร้องไห้
บ้างให้เข้าใจว่าเป็นแรงปราถนาดีของเธอ
ต่อความสังเวชของฉัน
..............
อย่าว่าเคือง หรือกระวนกระวายเลย
หากเธอยิ้มเยาะขณะฉันทุกข์
ยิ้มเย้ยขณะฉันร้องไห้
นั้นอาจทำให้ฉันสุขด้วยยิ้มเยือนก็เป็นได้
อย่างไรล่ะ "ใครผู้ห่างไกล"
คำวอนไร้ค่านี้ จักดลใจสักน้อยนิดไหม
หากคำว่าคิดคะนึง ยังไร้ค่าตลอดมา ฯ
5 พฤษภาคม 2548 17:36 น.
นิติ
หากแต่ลมยังไหว ระบายผิว ทั้งร้อนหนาว
หวังไว้ว่าจะเป็นเช่นนั้น
เป็นอย่างเคย อย่างที่เป็นมา
..
...
หากแต่ว่าลมเปลี่ยนลู่ หนีวิถีทางเดิม
ก็ขอให้เคียงคู่พันธนาการเก่า ๆ เคยมีมา
น้อยนัก และกี่เวลา ที่เหมือนเดิมในวันเปลี่ยนไป
อาจไม่เข้าใจสายลม ท้องฟ้า และแสงแดดวันนั้น
บางเวลาที่ทอดอารมณ์รบกับจิตนาการเก่า ทั้งเศร้าสุขและรอยยิ้ม
ใช่ว่า แกล้ง แสร้งทำให้ประโลมโลก
หากแต่สายลมไหว ยังพัดผ่าน ทั้งร้อนและหนาว
หวังไว้ทุกครั้งคราวที่เผลอ
ทั้งที่ลมเก่า ลมใหม่ ในวิถีเดิม เริ่มไม่มั่นคง
และหากรู้ได้ว่าสายลมในวันพรุ้งนี้ จะดีร้าย
หรือเย็นสบาย ทุกท่วงท่า
ก็ขอให้เข้าใจว่า ความคิดถึง ยังเป็นของฟ้า แสงแดด ดั่งอรุณรุ่ง
ถ้าลมหายใจที่ไหวอ่อนของใครบางคนได้ยินเสียงพร่ำเพ้อ สายลมและแสงแดด
จงเจรจา สายลมและแสงแดด
เพราะสายลมและแสงแดด อยู่คู่เวลา
...
...
...หากแต่ลมยังไหว ระบายใจ ดวงนั้น
หวังไว้ว่าลมยังไหวใน ช่องทางเดิม
เป็นอย่างเคย อย่างที่เป็นมา ...ลมหายใจ ฯ
4 พฤษภาคม 2548 05:26 น.
นิติ
อาจแน่ใจได้ว่าไม่บ่อยนัก
หายหน้าลาคนรู้จักพักผ่อน
ยังหลงถิ่น-แดนเก่าเฝ้าวอน
อกไหวอ่อนหวนคิดถึงเธอ
อาจดีได้ไม่เท่าไหร่ใจดวงโทรม
หลงไปโหม-มุ่งเรียนเพียรงาน...เฮ้อ
บ่นกับตัวว่าชั่วใจเบลอ เบอล
ก็ เซ่อ เซ่อ บางเผลอหลงไป
หากว่าเปลี่ยนแปลงเป็นใหม่
อย่าลืมใจคนเก่า..ยังเร้าไหว
คิดถึง คิดถึง คิดถึงอย่างจิตใจ
คิดถึงใครหลายคนอย่างจนใจ ฯ
29 มีนาคม 2548 20:17 น.
นิติ
เดี่ยวดาย ณ ทุ่งท่า
เหว่ว้า-ใจเหือดแห้ง
ทุกหับแห่งแล้งแดง
สรรพสิ่งใกล้สิ้นแรง...
ร้อนกายกระหายหนัก
ทั้งร้อนรักถูกหักแบ่ง
ใจนั้น-เคยแข็งแกร่ง
กลับขัดแย้งจะโรยรา
ด้วยดายเดี่ยวช่างเปลี่ยวทุกข์
ใช่เปล่าสุข,ทุกแห่งหล้า
ผสมสาดวาดเขียนชีวิตา
ทั้งความบ้าแลความจริง
......
...
..
จักเดี่ยวดาย ณ ปลายทุ่ง
แม้นยับยุ่งยังมุ่งวิ่ง
ยังค้นหาทุกสรรพสิ่ง
คงขาดบิ่นก็เพียง ใจ ฯ
8 มีนาคม 2548 18:11 น.
นิติ
หยาดยิ้มสดระเรื่ออิ่มมิลดชื่น
แก้มดูดดื่มสองปรางแจ่มแฉล่มหวาน
ล่วงสี่ผ่านกาลเคลื่อนเป็นวันวาน
ผองเพื่อนมิตรผ่านมา-กำลังจะไป
สักกี่รส,สักกี่ใจ-ใยเยื้อรัก
จักคิดถึงนัก,คิดถึงหนา,ระอาไหว
รอยยิ้มร่า,ยิ้มแย้ม-เบิกบานใจ
จักต่างไป,ไกลหนไหนในโลกา
สักกี่หมื่น,กี่คำนั้น เคยร่วมทุกข์
อย่างเคยสุขระอุอ้าเหงาเคยเศร้าล้า
อวยส่งคำร่ำส่งพรผ่อนเวลา
ย้ำเตือนว่าอย่าลืมหน้ามิตรผองเรา
...
.....
ระเรื่อยิ้มอันงดงามวาบวามนัก
ห่างไปสักกี่เวลาทิวาวัยอย่าได้เหงา
คิดถึงนั้น ตรงปลายฟ้าเคยเป็นเงา
หากวันเหงา-คิดถึงเรา,ผองมิตรเธอฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนิติ
หน้าส่วนตัว
1503
