6 ธันวาคม 2549 20:57 น.
นิลจันทรา
สถานการณ์ในไทยไม่แน่นอน
ต้องขอวอนชาวประชาให้ตระหนัก
ทางแก้นั้นต้องช่วยกันอย่าทึกทัก
ว่าตนจักปล่อยไปตามเวลา
มีปัญหาก็ควรช่วยกันแก้
ไม่ควรปล่อยแม้มันง่ายหนักหนา
พยายามถึงที่สุดแล้วค่อยล้า
มิใช่ว่าเฝ้าดูแล้ววางมือ
ประวัติศาสตร์นั้นซ้ำรอยมินับได้
ขอหยุดไว้เพียงแค่นี้มิดีหรือ
วงจรอันอุบาทย์นี้ก็คือ
การยึดถือความคิดเก่าไว้รำไร
ใครนำไทยแน่ใจว่าสำคัญหรือ
ที่แน่คือนำตนเองใช่ไหม
อย่าให้ภาพลวงตาและลวงใจ
จงคิดไว้ใจเราคือผู้นำตน
ผู้นำคือคนนำทั้งหมดไม่
ตระหนักไว้ใช้ได้ทุกแห่งหน
คนที่นำเราได้ไม่ใช่คน
แต่เป็นหนทางแห่งใจสมองเรา
หากทิ้งงานหน้าที่หนักแก่ผู้นำ
ใครอาจทำให้ชาติไทยถูกเผา
เวลานั้นคนไทยอาจมึนเมา
และโศกเศร้าจนโยนผิดให้พ้นตน
คนหนึ่งคนดูแลไม้ล้านต้น
คงไม่พ้นเพราะมีความคิดหนึ่งหัว
แม้แกร่งกล้าแต่ยังต้องเกรงกลัว
ว่าคนชั่วลอบตัดป่าจนสิ้นไป
ตบมือแค่ข้างเดียวใช่มีเสียง
เพราะไม่เพียงพอประสานกันได้
ต้องร่วมมือสองข้างด้วยกันไว้
ปรบให้ตายเสียงไม่ลดถดถอยลง
ชาติจะดีเราต้องมีพลัง
เป็นของขลังปราบคนชั่วเป็นผุยผง
เพียงร่วมใจประชาไทยไม่พะวง
เพราะเราคงสุขสบายด้วยช่วยกัน
หาใช่ว่าหนึ่งแม่ทัพนำพลรบ
จะได้จบด้วยชัยทุกครั้งครัน
หากทหารงอมืองอเท้านั้น
มีกี่พันกองทัพมิช่วยเลย
แต่ถ้ามีหนึ่งแม่ทัพชาญฉลาด
อีกทหารมิขลาดมินิ่งเฉย
กี่ศึกนั้นก็ชนะอย่างแน่เอย
คงไม่เคยแพ้พ่ายต่อฝ่ายใด
หนึ่งสมองสองมือหนึ่งใจจิต
อาจพิชิตอธรรมทั้งหลายได้
อย่าหวังพึ่งผู้อื่นให้มากไป
ตะหนักไว้ทำไปก่อนค่อยว่ากัน
ชาติจะรุ่งพุ่งสู่ความเจริญ
อย่ามัวเมินข้ามความร่วมแรงนั้น
ผองชาวไทยจูงมือร่วมรบรัน
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคสู่เส้นชัย
5 ธันวาคม 2549 15:03 น.
นิลจันทรา
ประณตน้อมวันทาแนบบาทพ่อ
ตัวลุกขออภัยทุกสิ่งสรรพ์
แต่อดีตจวบจนปัจจุบัน
ตัวลูกพลันผิดพลาดมิตั้งใจ
ขอบพระคุณบิดรแห่งลูกนี้
ชั่วชีวีพระคุณพ่อนั้นล้นไหล
ลูกทดแทนได้ไม่หมดแต่แล้วไซร้
แม้ดวงใจ ฤ กายาลูกยอมพลี
อยากบอกรักบิดาด้วยใจมั่น
ตัวลูกนั้นพร้อมเดินตามวิถี
ด้วยเคารพบูชาและภักดี
เทิดทวีความสามารถพ่อเรา
ด้วยรักนี้จากใจหาใดเปรียบ
มิอาจเทียบรักใดไม่เหี่ยวเฉา
ดุจดอกรักงดงามมิบางเบา
อันลูกเฝ้าบำรุงทุกเวลา
พระคุณพ่อยิ่งใหญ่คับฟ้า
ตัวลูกยาหาใดเทียมยากหนักหนา
ขออภัยขอขอบคุณแด่บิดา
ด้วยกายาใจจิตรักมิเลือน
13 พฤศจิกายน 2549 09:34 น.
นิลจันทรา
หากรักนั้นเปรียบดุจสายน้ำ
ให้ความฉ่ำแก่หัวใจมิขาดสาย
มอบความสุขให้แก่ใจและกาย
แม้ต้องตายมิเสียดายชีพนี้เลย
หากรักนั้นเปรียบดุจสายลม
ให้ชื่นชมความหอมของมวลเกสร
มอบความสุขติดตัวไปดุจอาภรณ์
แม้ต้องจรจากกันไปมิลืมเลือน
หากรักนั้นเปรียบดุจเปลวไฟ
ให้ใจนั้นร้อนรุ่มด้วยเสน่ห์หา
มอบความรักความร้อนแรงจนตรึงตรา
แม้ต้องลาแต่ใจจิตคงร้อนแรง
หากรักนั้นเปรียบดุจผืนแผ่นดิน
ให้หัวใจแกร่งดั่งหินแห่งภูผา
มอบความกล้าความมั่นคงเสมอมา
แม้ต้องมาพลัดพรากกันมิเสียใจ
หากรักนั้นเปรียบดุจผืนแผ่นฟ้า
ให้นภาโอบอุ้มใจด้วยสุขสันต์
มอบความอบอุ่นให้ทุกคืนวัน
แม้หากต้องแยกจากกันคงไม่ลืม
หากรักนั้นเปรียบดุจต้นไม้ใหญ่
ให้มวลไม้เป็นร่มเงาให้ใจจิต
มอบความรักความห่วงใยอย่างไกล้ชิด
แม้ต้องติดหนี้ชีวันมิเสียดาย
13 พฤศจิกายน 2549 09:33 น.
นิลจันทรา
อนาคตมักไม่เที่ยงแท้
ความแน่นอนไม่มีให้เห็น
สิ่งที่หวังมิใช่สิ่งที่เป็น
ความยากเย็นมักอยู่เบื้องหน้า
อนาคตเหมือนกับเส้นตรง
มนุษย์จงอย่าฝืนคำสั่งฟ้า
อย่าขัดขืนลิขิตหรือชะตา
ทางข้างหน้าเราได้แต่เดินต่อไป
อนาคตอาจล่มถ้าเราหยุด
ไปไม่สุดทางฟ้าแล้วไฉน
ฟ้ามลายทำลายทางไกล้ไกล
จำเอาไว้เราเกิดมาเพื่อเดินทาง
3 พฤศจิกายน 2549 21:00 น.
นิลจันทรา
อกคนเรานั้น ฤ เปรียบกับสิ่งใด
ดวงจิตใจอาจแข็งดั่งหินผา
ฤ แม้อาจเปรียบได้กับธารา
ที่อาจล้าอาจแรงไม่รู้ตน
บางครั้งใจเปรียบได้กับกระดาษ
อาจฉีกขาดได้หลาย ๆ หน
แต่รู้ไหมทุกครั้งนั้นทุกข์ทน
บ้างเจ็บจนอยากม้วยมลายไป
เจ็บไหมยามใจถูกเขาฉีก
แต่ไม่อาจปลีกรักจากเขาได้
ปล่อยให้เขายำใจเราจนเละไป
มันคุ้มไหมแม้ได้ไกล้ชิดกัน
ทนเพื่อรักทนได้ใครใคร่รู้
ว่ารักชูกายใจให้สุขสันต์
ลืมความเจ็บใจกายไปโดยทัน
ทีที่ท่านได้คำหวานมาซ่อมใจ
วงจรนี้มันช่างอุบาทย์นัก
คำว่า"รัก"มันไม่พ้นไปที่ไหน
คนรักเองทุ่มได้ทั้งกายใจ
คนรับไซร้บางทีไม่ตอบมา
คนเฝ้าดูก็รู้อยู่แก่ใจ
ยังไงก็มิอาจตัดเสน่หา
ที่ผูกใจเขาอยู่เสมอมา
แม้กายล้าแต่ใจยังสู้ต่อไป
เจ็บจิตใจจนจับจิตทุกครั้ง
แต่ก็ยังไม่เข็ดไม่หวั่นไหว
แต่สักวันยามปลดปลงทั้งกายใจ
วันนั้นไงวันที่ยอมเลิกรา...
หน้าส่วนตัว
884
