8 ตุลาคม 2549 16:24 น.
นิลจันทรา
ดอกไม้เอย ใยเจ้า จึงราโรย
สายลมโชย ใยเจ้า จึงเหน็บหนาว
หัวใจเอย ใยเจ้า จึงปวดร้าว
ท้องฟ้าพราว ใยเจ้า จึงเย็นชา
กาลเวลา ใยเจ้า จึงมิรอ
สายธารหนอ ใยเจ้า จึงมิหวน
รักเอยรัก ใยเจ้า จึงผูกตรวน
ผู้คู่ควร ใยเจ้า จึงจากไป
แสงดารา ใยเจ้า จึงริบหรี่
ราตรีนี้ ใยเจ้า จึงโหยหา
กายาเอย ใยเจ้า จึงอ่านล้า
หมู่เมฆา ใยเจ้า จึงบังจันทร์
พฤกษาเอย ใยเจ้า จึงว้าเหว่
คลื่นทะเล ใยเจ้า จึงนิ่งเสีย
จิตใจเอย ใยเจ้า จึงอ่อนเพลีย
ตะวันเสีย ใยเจ้า จึงลับไป
8 ตุลาคม 2549 16:22 น.
นิลจันทรา
หากรักนั้นเปรียบดุจสายน้ำ
ให้ความฉ่ำแก่หัวใจมิขาดสาย
มอบความสุขให้แก่ใจและกาย
แม้ต้องตายมิเสียดายชีพนี้เลย
หากรักนั้นเปรียบดุจสายลม
ให้ชื่นชมความหอมของมวลเกสร
มอบความสุขติดตัวไปดุจอาภรณ์
แม้ต้องจรจากกันไปมิลืมเลือน
หากรักนั้นเปรียบดุจเปลวไฟ
ให้ใจนั้นร้อนรุ่มด้วยเสน่ห์หา
มอบความรักความร้อนแรงจนตรึงตรา
แม้ต้องลาแต่ใจจิตคงร้อนแรง
หากรักนั้นเปรียบดุจผืนแผ่นดิน
ให้หัวใจแกร่งดั่งหินแห่งภูผา
มอบความกล้าความมั่นคงเสมอมา
แม้ต้องมาพลัดพรากกันมิเสียใจ
หากรักนั้นเปรียบดุจผืนแผ่นฟ้า
ให้นภาโอบอุ้มใจด้วยสุขสันต์
มอบความอบอุ่นให้ทุกคืนวัน
แม้หากต้องแยกจากกันคงไม่ลืม
หากรักนั้นเปรียบดุจต้นไม้ใหญ่
ให้มวลไม้เป็นร่มเงาให้ใจจิต
มอบความรักความห่วงใยอย่างไกล้ชิด
แม้ต้องติดหนี้ชีวันมิเสียดาย
8 ตุลาคม 2549 16:20 น.
นิลจันทรา
เริ่ม ครั้งแรกจากการเฝ้ามอง
ภาวนาขอครองคู่เธอเสมอ
ได้แต่เฝ้าฝันเมื่อมิพบเจอ
อยากรักเธอมีเธอคู่กายใจ
รัก กันคู่ใจมิเหินห่าง
ความรักมิลางความห่วงมิเหือดหาย
ส่งความรู้สึกดีงามให้ใจกาย
ขอเพียงให้เรานั้นสุขเคียงคู่กัน
รา โรยง่ายดายจริงหนอความรัก
คอยฟูมฟักกลับมาเปลี่ยนแปรผัน
จากความรักเปลี่ยนเป็นอื่นในคืนวัน
เปรียบแรกรักนั้นช่างต่างเสียกระไร
หน้าส่วนตัว
1101
