30 เมษายน 2547 21:55 น.
น้ำ
1เกิดแต่เง่าก่อขึ้น แต่โคลน
ดำดิ่งน้ำปรักโปน โผล่พ้น
อาหารแต่สัตว์โยน ย่ำอยู่
ชินหมู่ชินฝูงล้น หลากเร้าตัณหา
2ได้งอกออกพอรับรู้ แสงรัศมี
ได้หลุดโผล่โคลนพี แผกบ้าง
อธิฐานจิตสู่ศรี แสงส่อง
หวังมิต้องว่ายว้าง วัฏเวิ้งวกวน
3เกิดก่อใกล้แผ่นน้ำ ผิวนวล
ธรรมรสพุทธพจน์มวล มั่นแม้น
คืนวันผิผ่านผวล หมายสู่
ชูกิ่งก้านจ่างแจ้ง แหล่งหล้าบัวบาน
4บัวเบิกบานหลุดพ้น สู่แสง
เป็นดั่งนำโลกแสดง แก่หล้า
พริ้วงามยิ่งยลแจง ให้สุข
สาธุธรรมอยู่คู่ฟ้า ฝากไว้ทุกชน
27 เมษายน 2547 20:53 น.
น้ำ
1หรือเพียงสาย ลายเส้น เป็นอักษร
หรือเพียงวอน วาดเว้า ความใฝ่ฝัน
หรือเพียงจาร จารึก คำจำนันท์
หรือเพียงไอ เพียงควัน ความเบิกบาน
2หรือขาดเขียน ขาดเรียน เพียรฝึกฝน
หรือขาดกมล ใจเต้น เป็นแก่นสาร
หรือขาดหาย รอยธรรม รอยสายธาร
หรือขาดกานท์ ขาดกัน สัมพันธ์คน
3ขาดฉันแล้ว เธอคง จะรู้สึก
ขาดเพื่อนตรึก ตรองความ ตามเหตุผล
ขาดอากาศ ขาดใจ ขาดตัวตน
ขาดหมดโน้น สติเตือน เลือนจากจินต์
4ลมเอยข้า รักเจ้า เฝ้าพัดพราย
ฝนพรำกาย หายร้อน สุขสมถวิล
กลอนแก้วแวว วาววับ จับใจชิน
เหงื่อไหลริน เป็นบท รสกลอนกานท์
23 เมษายน 2547 19:48 น.
น้ำ
1เมียงมองหา ธารา อันเย็นฉ่ำ
หวังอาบย้ำ ความเย็น แสนสดใส
ยามร้อนร้อน ผ่อนเพลา จากวันไว
ธาราจิต อักษรใจ ไหลเวียนพลัน
2กลางวันสู่ กลางคืน ชื่นเชยชม
หวังกุศล ผลพา มาเสกสรร
เก็บจันทร์แวว แก้วดาว วาวฟ้ากัน
เป็นกำนัน พลังขวัญ กำลังกาย
3ฝากจันทร์หวาน ให้ไว้ เป็นอาหาร
ฝากดาวกานท์ ดื่มด่ำ ยามกระหาย
แหละใจฉัน ฝากเริ่ง เล่นลมพราย
ลายเส้นสาย อักษร ผ่อนคลายเคลือ
4เลือนสายหมอก บอกหนาว ร้าวในทรวง
เลือนลมลวง ลับลา ร้างโศกหรือ
อย่าลืมฉัน เลือนใจ เพราะกลอนคือ
ลมหายใจ ยึดถือ แทนชีวัน
20 เมษายน 2547 21:32 น.
น้ำ
1วานสายลม หาบหาม ความรักพี่
จากฤดี ท่วมท้น เท่าขุนเขา
วานสายฝน ชโรม ให้บรรเทา
ความคิดถึง ในเนา เฝ้าละเมอ
2แม้ร้อยรวม ลำนำ คำกลอนกลั่น
ลิขิตย้ำ แสนสาย ลายหมึกเสมอ
มิได้กึ่งความคิดตราตรึงเธอ
หากมิเจอมิใคร่สบายอุรา
3ฝากรักไปไกลแสนสู่แดนฝัน
คำจำนรรจ์ พร่ำเพ้อ ละเมอหา
สุดขอบฟ้า ไม่ไกล เกินจินตนา
สุดปลายหล้า แห่งห้วง ใจห่วงกัน
4คืนพฤกษา สู่เขา เร้าสวมกอด
คืนเสียงออด อ่อนง้อ สายธารฝัน
สู่แหล่งหล้า หล่อเลี้ยง ทุกชีวัน
คืนใจฉัน มั่นรัก หนักหน่วงเอย
20 เมษายน 2547 21:19 น.
น้ำ
1หลับตาลง ส่งจิต จินตนาการ
คล้ายลอยล่อง ลำธาร ห้วยระหาร
น้ำไสเย็น เย็นฉ่ำ ในดวงมาร
ไหลล้นผ่าน ผิวกาย คลายเมื่อยกัน
2คงใจนิ่ง นิ่งใน ความเย็นฉ่ำ
สงบเลิศล้ำ คลายร้อน สู่ความฝัน
ลมรำเพย พัดมา จากวานวัน
หน่วงสุขสรร สู่ใจ ไม่สั่นมัว
3ในความนิ่ง มีเพียง ลมหายใจ
ไหลเข้าใน แล้ววน เวียนถ้วนทั่ว
ลมออกยาว สุดเข้า ยาวมิสลัว
สำหลวจตัว ในตน ค้นความจริง
4เพียงลมนี้ มีใน ไหลเวียนร่าง
เพียงลมนี้ เลือนราง จึงหมองยิ่ง
เพียงลมนี้ เหลืออยู่ คือความจริง
เพียงลมนี้ รู้สิ่ง รู้สติตรอง
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟน้ำ
หน้าส่วนตัว
2281
