จาก นิราศภูเขาทอง

น้ำ

จาก นิราศภูเขาทอง
 ๏ ถึงหน้าวังดังหนึ่งใจจะขาด	 
คิดถึงบาทบพิตรอดิศร
โอ้ผ่านเกล้าเจ้าประคุณของสุนทร	
แต่ปางก่อนเคยเฝ้าทุกเช้าเย็น

เขียนเอง

๏จวบถึงตีห้าตื่น       ขยับขยาย
ยืนดัดเอวผึ่งผาย      เต่นเต้น
เส้นสายขดขนดตาย      วายชีพ
แอร์โร่บิกไม่เว้น        ห้าสิบนาที๚

๏เสือภูเขาขึ้นขี่   ขับไว
เลือกที่ทางคราไคร     ถี่ถ้วน
ถนนทางรถจรไป       ไม่ประมาท
มีชีพได้ช่วยล้วน          น่าที้ควรทำ๚

๏จักรยานนิราศร้าง         ห้องหอ
ใจจิตได้แต่พ้อ              โชคชั้น
พี่รอนุชน้องขอ         ตบแต่ง
ร้องโห่รักเธอนั้น       แน่แล้วหลายสมัย๚

๏เสียงรถรากึกก้อง          กลไกร
โลกวิสัยทำไม              วี่เวี้ย
คนต้องแบกโลกใน      ดวงจิต
หรือท่านคิดคืนเบี้ย  -อัดไม้เอาเอย๚