30 มกราคม 2553 04:50 น.
น้ำ
๑หมอกหม่นริ้วพริ้วพร่าง พรางตา
ดินกลุ่นกลิ่นหอมมา ห่มห้อม
แสงเงินแสงทองทา ระยิบ ยับนา
ยามรุ่งปรุงจิตน้อม นึกน้าวความหลัง๚
๒ครั้งเมื่อวัยช่างไร้- เดียงสา
ย้อนกลับฉันใดหา ไม่แล้ว
เสพฝันสุขเพลินพา สรนุก
เสียงฮิฮิปลุกแว้ว เจื่อยแจ้วจ๊ะจ๋า๚
๓ควันเศร้าโลมไล้ทั่ว ทุ่งทอง
ดอกสนุกบานน่ามอง จับไว้
หรือเพียงแง่เงาของ ความคิด ครวญฮา
ต้องจับต้องคว้าให้ ทุกข์วี้ทุกวัน๚
๔แสนสวยยามเช้าเที่ยว ทุ่งนา
ลมลู่ละลอกหญ้า ยั่วแย้ม
หมื่นใจคลื่นไหลหา ห่วงอดีต
แสนหมอกเสียงคิดแต้ม แต่งเต้าเต็มทรวง๚
26 มกราคม 2553 07:09 น.
น้ำ
๏เสียงลือเสียงมิตรแก้ว ของฉันท์
วัจนะทางหูอัน เนตรต้อง
เชิญปู่ย่ายายมัน จังหวะ
สาระไม่มีร้อง ร่ายเร้าเยาว์วัย๚
๏ลองแต่งเติมเล่นต้อง ตำรา
เหลวหน่อยนะคุณตา แต่งเหล้น
ชวนพี่อย่าระอา เอื้อนโอษฐ์
แม้นไม่มีใครเป้น เพื่อนเล้นลองดู๚
๏โดนเยาะโดนเย้าแหย่ ก็ยอม
ซูบซีดจนผ่ายผอม ดุจบ้า
แต่เช้าตรู่มุมอม เหม็นปาก
ท่านที่รู้ร้องว้า กาพย์หน้าโดนหัว๚
๏หลงไหลรูปรสล้วน ย้อนสมัย
กุลบุตรบ้านใครๆ อย่าเก้อ
มามะสิมาไว เราแต่ง สิฮา
อิอิฮิฮิเพ้อ พร่ำแพร้วเพลิดเพลิน๚
25 มกราคม 2553 06:50 น.
น้ำ
๏กอขอคอข้อขับ เขียนไข
เอเอกโทโทษใคร ไม่ได้
เพียรโคลงขื่นไปใย ยามเริ่มหัดนา
มาสิมาเรียนให้ สรนุกนี้ดีไหม๚
๏จับแพะชนแกะกั้น กีดทุกข์
คำต่อคำเสียงคลุก สระสร้อย
ร้อยรวมมะลิรุก- ชาติชื่นใจนอ
เป็นพุ่มพานงามพร้อย ดอกน้อยเด่นสวย๚
๏ผังโคลงสี่วี่เวี้ย ในกรรณ
ก้องก่องดวงใจฉันท์ ใช่น้อย
ก้องจนล่มลืมวัน วัยทุกข์
มามะเพื่อนพ่อคล้อย ขื่นเคลิ้มเลือนหาย๚
๏สยามยืนยาวอยู่ยั้ง ยืนยง
เราก็เหมือนอยู่คง ชีพด้วย
ชาวโคลงขับโรคปลง ใจฉลาดเท่าทัน
สรรพโศกเพราะเช้าถ้วย ค่ำถ้วยไม่ทำ๚
25 มกราคม 2553 06:40 น.
น้ำ
๑ดำน้ำดำฝุ่นฟุ้ง ขับขำโคลงเฮย
จันทร์แจ่มแห้งมาทำ ท่าท้า
ภาษาไม่รู้จำ คำปราชญ์หดฮา
วลีเล่านาถาจ้า เจิดแจ้งใจฉาน๚
๒บุหงาแห้งไม่แร้ง แหล่งสยามบ้านกลอน
จันทร์ที่ในน้ำยาม ค่ำค้ำ
สองดวงเจิดใจถาม สวยกว่านาพ่อ
ชมชื่นรื้นชีพย้ำ หยอกเย้าวันขม๚
๓ชลาไลใสส่องน้ำ ใจนาง
ไม่เลือกไหลห้วยทาง คตเคี้ยว
มาลัยดอกแก้วจาง รักจากเรียมฤๅ
ถวิลอกอรจิตเลี้ยว ห่อเหี้ยว เดียวดาย๚
๔ฝากฝังโคลงไว้วาท ประกาศทุกข์
กิเลสตัณหาปลุก ขีดคั้น
ละโลภละเหตุคุก ขังจิต
มรรคะขานทางนั้น สุดสิ้นสงสาร๚
23 มกราคม 2553 07:14 น.
น้ำ
๏เป็นหวัดขัดจิตข้อง เคืองใจ
ยาหยูกสมุนไพร ปลูกไว้
พาราเซ็ตเร็วไว แก้ปวด
โคลงสักบทเขียนไซร้ ไม่รู้ป่วยเลย๚
๏บรเพชรขมขื่นขื้น คอคาย
หวานนั่นลมพัดหาย ป่วยไหม้
วานคนรักพักกาย พักผ่อน
หยุดก่อนเราหยุดให้ ห่างห้อมอุปทาน๚
๏สีชังชังเจ็บไข้ วายวาง
ศรีอย่าชังพี่คราง เพราะไข้
มีใครใคร่เห็นทาง พ้นทุกข์ทุกข์นา
หรือสุกสุกเกรียมไหม้ อย่ารู้ เลยหลง๚
๏สังกรณีเคี้ยวเคี่ยว รักษา
น้ำดื่มมากไว้นา หวัดไหม้
สติผลิอารมย์พา เพลินเพลิด รู้นา
ใจอยู่กับตัวไซร้ เพ่งรู้ทุกข์ขัง๚
หน้าส่วนตัว
1288
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟน้ำ
