12 มกราคม 2551 21:19 น.
บนข.
มฤคชาติ แนบเนา เฝ้าไพรสณฑ์
ยังหลงกล ติดบ่วง หน่วงประหาร
มัศยา อาศัย ในชลธาร
หลงเหยื่อหวาน ติดเบ็ด ต้องเสร็จคน
ปุถุชน คนเกิด กิเลสหนา
พอกโมหา ตามัว มั่วสับสน
หลงเวียนว่าย เรื่อยไป ในวังวน
ด้วยหลงกล พรานนาม กามคุณ
ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย ว่ายวัฏฏะ
กี่ภพปะ กี่กรรม นำเนื่องหนุน
กี่กระดูก กี่เชิงกราน ผ่านชีพพรุน
กี่บาปบุญ หนุนนำ หรือซ้ำเติม
กี่บัญชี เรียงราย หมายบันทึก
กี่จารึก แผ่นทอง ปองส่งเสริม
กี่โกฏิกัปป์ นับผ่าน กี่กาลเดิม
ที่แรกเริ่ม เกิดกาย แล้วหายใจ
อันรูปรส กลิ่นเสียง เคียงสัมผัส
คือบ่วงมัด ผูกคน พ้นไฉน
มันหวานหอม พร้อมพรัก ชักนำไป
สู่ภพใหม่ หมายเหนี่ยว เกาะเกี่ยวกาย
มฤคชาติ ติดบ่วง ในไพรสณฑ์
ปลาดิ้นรน ติดเบ็ด เสร็จพรานหมาย
ปุถุชน ค้นจริง ทุกหญิงชาย
ต่างเวียนว่าย วังวน...หลงกลใคร....
6 มกราคม 2551 17:36 น.
บนข.
ที่ว่ารักแล้วไฉนใยต้องทุกข์
ที่ว่าสุขจริงแท้แน่ใจหรือ
เห็นแต่เศร้าเสียใจร้องให้อือ
ไฟรักพือเผาใจให้ร้อนรน
เพราะริรักมักง่ายจึงพ่ายรัก
เมื่อตระหนักรักทิ้งยิ่งสับสน
รักคือไฟเผาผลาญประหารตน
อย่าซุกซนค้นหามาครอบครอง
หากใครสบพบรักแท้ไม่แปรภักดิ์
สุขยิ่งนักมักมอบตอบสนอง
รักกันมั่นฉันเสนอเธอหมายปอง
ยังอาจต้องหมองหม่นป่นอุรา
เพราะรักมากมุ่งมั่นหมั่นยึดถือ
ว่าเธอคือของฉันทั้งนั้นหนา
หากวันใดรักโหยร่วงโรยรา
คือสายฟ้าฟาดฟันบั่นดวงใจ
หากท่านใดใจริผลิดอกรัก
ขอเตือนทักกันก่อนอย่าอ่อนไหว
ดอกรักบานหวานหอมย้อมหทัย
แต่ผลไซร้ขมขื่นฝืนฤดี
ก่อนจะรักแรกเริ่มประเดิมรัก
ควรฉีดวัค-ซีนกัน กั้นทุกขี
กันรักคุดหยุดรักเศร้าเคล้าโศกี
รักโสภีชื่นชมภิรมย์นาน
แม้นรักพรากจากรักสมัครใคร่
แต่หัวใจเข้มแข็งเร่งขับขาน
รักถูกกฎลดถูกรักปักดวงมาน
ย่อมพ้นผ่านม่านรักเศร้าเผาใจเอย...
1 มกราคม 2551 11:48 น.
บนข.
ชนใดทรัพย์เสื่อมสิ้น อับจน
ความคิดมักวกวน คว่างคว้าง
แม้ริก่อกิจตน มักพลาด ผิดนา
เปรียบเช่นหยดชลค้าง เมื่อเข้าคิมหันต์ฯ
ชนใดมากมั่งล้น เงินทอง
ฝูงเพื่อนมักหมายมอง นบไหว้
เงินมีใฝ่จับจอง อำนาจ นั่นเนอ
ชนนั่นก็อาจคล้าย ละม้าย คนดี ฯ
เรือนใดหากว่างไร้ บุตรหลาน
อีกว่างหมู่บริวาร พี่น้อง
คือสิ่งท่านประจาร ว่าว่าง เปล่านา
คนว่างทรัพย์ขัดข้อง ขัดแท้จริงจริง ฯ
อันความตายอีกทั้ง ความจน
ความตายหมายทุกข์ทน ชีพม้วย
อันอาจก่อทุกข์ล้น เพียงชั่ว จิตนา
แต่ทุกข์จากจนฉ้วย ทุกข์ถ้วม ตลอดกาล ฯ
ใครใครใจโหดเหี้ยม แม้ตาย
ก็มิยอมจางคลาย ชั่วนั้น
อัคคีผิเปลวสลาย ดับมอด
คุกรุ่นระอุครั้น จับแล้ว ยังร้อน ฯ
เสื่อมเดชผันส่งให้ เสื่อมยศ
พลอยเสื่อมผู้คอยจด นบไหว้
เสื่อมเดชเสื่อมยศหมด พาลเสื่อม ปัญญา
คือเหตุพิบัติให้ เสื่อมสิ้นทั้งมวล ฯ
ยอมตายวายชีพเดี้ยง ม้วยมรณ์
ดีกว่าเสพคนฉ่อน ชั่วช้า
แฝงกายหลบเร้นจร ราวป่าพงไพร
ดีกว่าเนาเมืองฟ้า แต่ไร้ยุติธรรม ฯ
28 ธันวาคม 2550 21:53 น.
บนข.
-ฉบัง 16-
ส่งท้ายปีเก่าผ่านไป วันเดือนปีใหม่
ก็หมายมุ่งเปลี่ยนเวียนมา
สิ่งใดพลาดพลั้งนานา ในปีเก่าหนา
อย่าช้ารีบขยับปรับตน
รีบพลิกวิกฤติเป็นผล นำมาสอนตน
ผ่านพ้นจากทุกข์อันมี
ส่งท้ายปีหมูจู้จี้ ปีชวดจงมี
พรสี่ประการดาลดล
คือหนึ่งอายุเป็นผล ยืนยงคงชนม์
ทุกคนผ่านพ้นร้อยปี
และสองวรรณะโสภี งดงามอร่ามศรี
ดุจมีสุวรรณทาบทา
พรสามความสุขจงมา หฤทัยหรรษา
ทุกทุกเวลาเบิกบาน
สี่พละกำลังประสาน ประดุจช้างสาร
ไร้โรครอนราญเบียดเบียน
พรสี่ประการจงเวียน มิห่างพาเหียร
จงเวียนบังเกิดโดยพลัน
ประสบแด่หญิงชายนั้น จงทุกทุกวัน
มิผันมิแปรเปลี่ยนเอย
ส่งปีเก่าผ่านเลย ปีใหม่เฉลย
อ้างเอ่ยพระไตรรัตนา
อีกทั้งพระสยามเทวา ทวยเทพถ้วนหน้า
โปรดช่วยอำนวยอวยพร
อ้างเดชองค์พระภูธร ปกป้องนิกร
ประชาราษฏรคนไทย
จงอยู่เป็นสุขทุกข์ไร้ เอิบอิ่มกายใจ
ทั่วทั้งประเทศไทยเทอญ...
23 ธันวาคม 2550 10:28 น.
บนข.
อันข้าวสุกคลุกเคล้า ยาพิษ
อีกหมู่อมาตย์คิด ชั่วร้าย
อีกฟันโยกคลอนนิด อาจบ่ม ช้ำนา
สามสิ่งใครมีไซร้ ท่านให้ทำลาย ฯ
เพื่อนใดผิพลาดพลั้ง เผลอเรอ
ใจภักดิ์รักเพื่อนเกลอ บ่ร้าว
เฉกกายฉันและเธอ แม้บ่ม มลทิน
ใครเล่าจักขุ่นกร้าว เกลียดแม้กายตน ฯ
มิตรใดหากพลาดพลั้ง เพราะพาล
ผองเพื่อนมิรำคาญ หลีกลี้
เปรียบไฟผิเผาผลาญ ไหม้หมู่ มณเฑียร
ใครเล่าจักบ่งชี้ เสื่อมสิ้นนิยม ฯ
ชลใสในสระน้ำ นั่นนา
อีกร่มเงาพฤกษา แผ่ก้าน
หญิงงามผ่องพักตรา เรือนก่อ อิฐเนอ
อบอุ่นบ่หนาวท้าน ปัดร้อนแลหนาว ฯ
อันพาลชนต่ำช้า เลวทราม
หลีกบ่ควรค้าความ ห่างไว้
ก้อนถ่านกรุ่นไฟยาม จับถือ ร้อนพอง
ผิดับหากจับไซร้ แปดเปื้อนหัตถา ฯ
หน้าส่วนตัว
1520
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
