25 กรกฎาคม 2551 18:44 น.
บนข.
....จากหัวใจรองเท้าถึงเจ้าของ
ผู้ครอบครองบาทาสง่าสม
ฉันก็แค่รองเท้าเฝ้าชื่นชม
ใฝ่นิยมหมายปองรองบาทา
อย่าดูถูกตัวฉันนั้นแค่เกือก
ไร้ทางเลือกรองรับประดับหน้า
ก็แค่เกือกเก่าเก่าขึ้นเหนารา
โปรดเมตตาดูแลเผื่อแผ่กัน
หน้าที่ฉันแท้จริงแสนยิ่งใหญ่
ป้องกันภัยบาทาพาสุขสัน
ทั้งก้อนหินขี้หมาสารพัน
เกือกอย่างฉันกำหนดด้วยอดทน
ไมเคยคิดบ่ายเบี่ยงทำเลี่ยงหลบ
หน้าแนบซบบาทาท้าแดดฝน
ตีนหญิงชายหมายสุขได้ทุกคน
ทั้งรวยจนเกือกนำให้ย่ำเดิน
เกิดเป็นเกือกเลือกตีนได้ไฉน
เขาใส่ใส่ทิ้งขว้างให้ห่างเหิน
เกียรติแห่งเกือกต้อยต่ำซ้ำเขาเมิน
ตีนเพลิดเพลินเมินใครที่ใส่มา
ขอร้องเถอะเจ้าของหันมองบ้าง
อย่าทิ้งขว้างเกะกะอนาถา
ใส่แล้วเก็บเข้าที่ฉันปรีดา
ยืดชีวายืนยงให้คงทน
หากปล่อยให้หมูหมาเข้ามาแทะ
มากัดแคะคาบซุกยิ่งทุกข์ท้น
ฉันย่อมเจ็บสังขารพิการกล
อาจส่งผลถูกทิ้งยิ่งช้ำใจ
....เปิดหัวใจรองเท้าถึงเจ้าของ
ผู้ครอบครองบาทาสง่าใส
คุณใส่เกือกเลือกเดินเพลินฤทัย
ย่ำหัวใจใครหนา...ใต้ฝ่าตีน....
23 กรกฎาคม 2551 20:52 น.
บนข.
ทุกชีวิตที่เห็นย่อมเป็นทุกข์
มันเคล้าคลุกทุกคนให้หม่นหมอง
เมื่อทุกข์เกิดแก่ใครท่านให้มอง
หมั่นไตร่ตรองครวญใคร่ใช้ปัญญา
ทุกข์ที่เห็นเป็นผลยลประจักษ์
มันจูงชักใจกายทั้งซ้ายขวา
เกิดจากเหตุทั้งมวลล้วนหลากมา
อวิชชาก่อผลดลบันดาล
เหตุแห่งทุกข์ที่แท้แลหลายหลาก
ล้วนความอยากตัณหามาประสาน
เมื่อไม่สมใจอยากหลากประการ
ทุกข์คืบคลานครอบคลุมมาสุมใจ
ความอยากในทุกสิ่งวิ่งกำหนด
สัมผัส,รส,รูป,กลิ่น,เสียงสำเนียงใส
ปรนเปรอกาย,ชิวหา,ตา,หู,ไป
นาสิกไซร้สูดค้นสุคนธ์มี
ความอยากเป็นทุกอย่างแล้ววางกฎ
หมายกำหนดเที่ยงแท้ไม่แปรหนี
ยึดมั่นในตัวตนล้นทวี
อัตตาชี้ฝังแน่นถึงแก่นใจ
มีสิ่งใดก็อยากเป็นเช่นสิ่งนั้น
มิอยากผันแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งไหน
มันฝังติดอิฏฐารมณ์ระงมไป
ยากผลักไสถอนตนให้พ้นมา
(ความ)ไม่อยากเป็นเช่นสิ่งอันเกินสิทธิ์
แห่งชีวิตมนุษย์จะใฝ่คว้า
ไม่อยากแก่เจ็บตายวายชีวา
ไม่อยากลาจากใครให้ตรอมตรม
เมื่อทุกข์เกิดให้เห็นย่อมเป็นผล
จงค้นเหตุจำเพาะให้เหมาะสม
ตัดความอยากยื้อยุดก็หลุดปม
ทุกข์หมักหมมทั้งหลายก็คลายตัว...
21 กรกฎาคม 2551 21:32 น.
บนข.
เมื่อฉันอ่านกลอนหวานประมาณรัก
อิ่มใจนักตามกลอนจนอ่อนไหว
อักษรรักหญิงชายระบายไป
เผยความในแนบกลอนสะท้อนมา
ชายเฝ้าเพียรเขียนกลอนไว้อ้อนพร่ำ
ทุกเช้าค่ำคร่ำครวญรันจวนหา
หญิงก็แต่งกลอนเอ่ยเผยวาจา
รจนาหัวใจใส่บทกลอน
หากเก็บรักฝากฟ้าเวลานี้
คงเต็มปรี่ด้วยรักเป็นอักษร
ฝากทะเลเหว่ว้าด้วยอาวรณ์
รักคงค่อนคงคาล้นวารี
เก็บคำรักหญิงชายเรียงรายสิ้น
ฝากผืนดินบรรจบทุกภพนี้
ทั้งแดนไตรคงเอียงเพียงเพราะมี
คำรักนี้โน้มถ่วงจากดวงใจ
ฉันจึงอ่านกลอนหวานประมาณรัก
เพื่อพิงพักอารมณ์ที่บ่มไหม้
เก็บคำรักอักษรใช่อ้อนใคร
หรือโยงใยใฝ่รักให้หนักทรวง
แต่อยากแต่งกลอนหวานประมาณว่า
ในอุราร่ำรักจนหนักหน่วง
ระบายรักทักทายใช่หมายลวง
คนไร้ดวงเด็ดรักมาปักใจ
แม้ฉันขาดพธูเชิดชูรัก
แต่มิหักหาญจิตคิดฝันใฝ่
ปลูกรักงามแนบจิตฉันคิดไป
หวังหทัยเอิบอิ่มปริ่มปรีดา
จึงอยากแต่งกลอนหวานประมาณซึ้ง
โดยเอื้อมดึงดวงดาวที่พราวฟ้า
เป็นสักขีพยานผ่านเวลา
สื่อรักพาชื่นชมภิรมย์ใจ.....
18 กรกฎาคม 2551 16:40 น.
บนข.
ทุกชีวิตที่เห็นก็เป็นทุกข์
มันเร้ารุกโถมถาเป็นห่าฝน
เป็นของแถมชีวิตผูกติดตน
แด่ฝูงชนผู้เกิดกำเนิดมา
อยู่กลางฝนหล่นพรำย่อมฉ่ำฝน
จะหลบพ้นไฉนหรือไรหนา
เกิดเป็นคนทุกข์หมายตะกายมา
ประทับตราหมายปองเข้าจองจำ
อันการเกิดที่แท้นั่นแลทุกข์
มันแฝงซุกชราเข้ามาซ้ำ
เจ็บก็พลอยกำกับระยับยำ
ให้ชอกช้ำใจกายแล้วตายไป
ทุกชีวิตที่เห็นก็เป็นทุกข์
มันเร้ารุกโถมถั่งเห็นบ้างไหม
นอกจากทุกข์ก็ไม่เห็นเช่นสิ่งใด
จะดับไปหรือเกิดกำเนิดมา
เมื่อประสงค์สิ่งใดทั้งไกลใกล้
แล้วมิได้สมมาตรปรารถนา
หรือได้แล้วพลัดพรากจำจากลา
เศร้าโศกาอาวรณ์สะท้อนทรวง
ทุกข์เพราะจนทุกข์ยากลำบากหมอง
อยากครอบครองสินทรัพย์นับใหญ่หลวง
อันความจนของจริงใช่สิ่งลวง
มันคอยควงกำกับประทับตรา
ทุกข์คนรวยอำพรางอย่างเศรษฐี
ไม่พอดีเท่าไหร่ยิ่งไขว่คว้า
กลายเป็นเปรตหิวโหยโกยโภคา
ทุกข์ยิ่งกว่าคนจนคนติดดิน
ทุกข์ของคนหนุ่มสาวเมื่อคราวรัก
เจออกหักรักร้าวแทบด่าวดิ้น
ทุกข์เพราะรักไม่สมอารมณ์จินต์
รักโบยบินทิ้งทุกข์ไว้คลุกทรวง
ทุกข์สมภารเจ้าวัดอึดอัดแท้
ทุกข์พ่อแม่เลี้ยงลูกปลูกรักหวง
ทุกข์สังคมทุกข์ประเทศใช่เหตุลวง
ทุกข์ทั้งปวงครอบงำกระทำไป
....ทุกชีวิตที่เห็นย่อมเป็นทุกข์
มันเร้ารุกชวนรบมิจบได้
มากบ้างน้อยบ้างไม่ร้างไกล
ตราบสิ้นใจวอดวายมลายลง.....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
หน้าส่วนตัว
1501
