29 มกราคม 2551 21:16 น.
บนข.
เป็นมนุษย์เกิดมาน่านิยม
สัตว์สังคมหลากหลายทั้งชายหญิง
ทุกเด็กหนุ่มเฒ่าแก่แท้ที่จริง
ต้องสุงสิงคมกันทุกวันไป
อันส่ำสัตว์ทั้งหลายก็หมายสู่
เข้าฝูงหมู่ส่ำสัตว์ถนัดไซร้
ในฝูงสัตว์สัตว์อยู่ย่อมรู้ใจ
สังคมในมนุษย์ก็ดุจกัน
การคบคนคบกันหมั่นพินิจ
ให้ใกล้ชิดชัดแจ้งแห่งเธอฉัน
หากเพียงสบคบไปเป็นวันวัน
อาจโศกศัลการคบคนจงค้นดู
หากเลือกคบคนพาลสันดานหยาบ
ก็เหมือนอาบน้ำเน่าทั้งเคล้าถู
เหมือนอยู่ใกล้สัตว์พิษชนิดงู
มันอาจจู่โจมกัดวิบัติพลัน
อันใบพ้อห่อพันชั้นปลาเน่า
ก็เหม็นคาวคลุ้งไปไม่เฉิดฉัน
แม้ยาพิษฤทธิ์ร้ายก็คล้ายกัน
อย่าดึงดันเฉียดกรายทั้งใกล้ไกล
แม้นไม่อาจหลีกพ้นคนอย่างว่า
ใช้ปัญญาคบกันอย่าหวั่นไหว
ดูเป็นเยี่ยงแต่อย่าเหมาเอาอย่างไป
ก็จะหมายเป็นสุขทุกเวลา
อันคนพาลมักใฝ่ในทางต่ำ
คิดพูดทำซ้ำล้วนมวลมิจฉา
ฝืนคบไปก็อาจนำระยำมา
ให้ติดตราแก่ตนเป็นมลทิน
เป็นมนุษย์เกิดมาน่านิยม
สัตว์สังคมหลากหลายหมายถวิล
หากหลีกห่างพาลชนไม่ยลยิน
ปราชญ์เมธินสรรเสริญเจริญพร...
26 มกราคม 2551 05:35 น.
บนข.
ใบไม้ร่วงหล่นไปไม่ห่วงต้น
กองเกลื่อนกล่นเรียงรายสลายสิ้น
เป็นปุ๋ยเพิ่มเสริมธาตุแก่แผ่นดิน
โอชารินไหลผ่านกาลเวลา
คือบ่วงโซ่แบ่งปันสรรอาหาร
สืบประสานสายใยให้ผืนป่า
ได้ผลิดอกออกผลล้นวนา
แต้มผืนป่าพงไพรให้อุดม
ส่วนมนุษย์ผุดเกิดในโลกหล้า
เพียงเพื่อว่าเกิดดับแล้วทับถม
เพื่อสร้างโลกให้สุขหรือทุกข์ทม
หรือหมดลมสิ้นใจไปตามกาล
หรือเกิดมาเพียงพักหนักแผ่นดิน
แล้วจบสิ้นชีพลับดับสังขาร
เพียงกำเนิดเกิดกายแล้ววายปราณ
ชื่อว่าผลาญคุณงามความเป็นคน
ได้เกิดกายหมายเป็นเช่นมนุษย์
ประเสริฐสุดสรรสร้างทางกุศล
เป็นมนุษย์ยากแท้แน่ทุกตน
จงคิดค้นควาญหาคว้ากำไร
จงต่อทุนชีวิตติดมาเดิม
ให้ค่าเพิ่มกว่าทุนที่หมุนใช้
ทุนเก่าหายใช้หมดสลดใจ
ขาดกำไรไร้ทุนบุญนำพา
เป็นชีวิตไร้ค่าราคามนุษย์
ย่อมต่ำสุดหลุดภพอนาถา
เพียงแค่เกิดบนโลกแล้วจากลา
รกโลกายิ่งนักหนักแผ่นดิน
ใบไม้ร่วงเน่าสลายมลายตน
บำรุงต้นกิ่งใบไม่สูญสิ้น
เกิดเป็นคนเพียงกายวายชีวิน
ใบไม้หมิ่นว่าต่ำค่าราคาเอย...
19 มกราคม 2551 21:27 น.
บนข.
สายฝนหล่นพรำพรำชุ่มฉ่ำฟ้า
กลั่นเมฆาอุทกตกฝอยฝอย
ปลอบดินร้อนป้อนดินฉ่ำน้ำฝนปรอย
โลกก็พลอยชุ่มฉ่ำน้ำฝนพรม
หญ้าที่แห้งแล้งเพราะแดดที่แผดเผา
ตื่นซึมเซาจากฝันอันขื่นขม
แทงยอดอ่อนซ้อนยอดเก่าเคล้าสายลม
รากชอนจมผืนดินกินโอชา
ระบัดยอดทอดใบอยู่ไหวหวิว
เป็นคลื่นริ้วพลิ่วพร่างอยู่กลางป่า
ประดับถิ่นดินแดนแคว้นพนา
ย่อสวรรค์ลงมากลางดินดอน
มวลแมกไม้ได้ฝนจนชุ่มชื่น
ก็พลันตื่นผลิใบใหม่สลอน
ติดตาดอกออกตาช่ออรชร
ช่อผลซ้อนช่อผลล้นตระการ
ชักเชิญชวนสกุณามาอาศัย
เกาะกิ่งใบปีกขยับปากขับขาน
เสียงเจื้อยแจ้วจับใจใสกังวาน
คีตการประสานเสียงสำเนียงไพร
แล้วจิกกินผลหวานประมาณอิ่ม
หลับตาพริ้มบนค่าคบสลบไสล
ลุตะวันยามเย็นเห็นรำไร
บินจากไปเป็นคู่คู่สู่รังนอน...
สายฝนหยุดหล่นพรำกระหน่ำแล้ว
โลกผ่องแผ้วซาบซ่านผ่านไอร้อน
ทุกชีวิตตื่นหลับใหลไม่อาวรณ์
สุขสะท้อนผ่อนวิมานผ่านฝนพรม....
15 มกราคม 2551 20:19 น.
บนข.
ตูข้านี้มีนามตามระบบ
ชื่อขนบเป็นคนไทยใช่เขมร
บนข.ขอเฉลยเอ่ยชัดเจน
ใช่กะเกณฑ์หญิงชายหมายมาดู
บนข.คือนามตามอักษร
แต่กลซ่อนซ้อนสลับโปรดรับรู้
นามปากกาปรากฏกำหนดดู
ไม่สวยหรูดูเด่นเช่นกวี
ถือกำเนิดเกิดกายภายบ้านทุ่ง
พัทลุงแดนดินถิ่นใต้ชี้
ตัวอาจดำแต่ใจใสโสภี
ไม่อ้วนพีหุ่นทรงคงมาดแมน
จบปอหกใจหมายได้ศึกษา
แต่ชะตาพลิกผันนั้นสุดแสน
เข็มชีวิตเปลี่ยนทางเหมือนวางแปลน
ให้ต้องแล่นเข้าหาอารามพลัน
เป็นเด็กวัดขัดเกลาเอานิสัย
ทั้งกายใจราบเรียบระเบียบสรร
อารามบอยเด็กแนวแว่วจำนรรจ์
จวบถึงวันกำหนดบรรพชา
เป็นเณรน้อยค่อยเรียนด้วยเพียรพาก
วิชานั้นมากมายได้ศึกษา
กศน. มสธ. ไม่รอรา
อีกวิชาบาลีไม่หนีไกล
ลุอายุถึงกฎกำหนดแล้ว
จิตผ่องแผ้วอุปสมบทแสนสดใส
ถือเพศสงฆ์ทรงเพศพระละอาลัย
กำหนดใจในธรรมองค์สัมมา
คือเรื่องราวย่อย่อขอกล่าวไว้
เพื่อคลายข้อสงสัยว่าใครหนา
บนข.ขอเอ่ยเผยวาจา
ความเป็นมาเช่นนี้ขอชี้แจง
ด้วยใจรักกาพย์กลอนอักษรศิลป์
ใช่มีกลิ่นเจตนามาแอบแฝง
จึงเปิดบ้านผ่านกลอนอักษรแสดง
เพื่อปันแบ่งแหล่งรสบทกวี
ขอเพื่อนกลอนทั้งหลายทั้งชายหญิง
ทราบความจริงจากใจไม่ใส่สี
โปรดเยี่ยมบ้านผ่านกลอนป้อนวจี
อย่ารอรีความเห็นคอมเม้นท์เอย....>
12 มกราคม 2551 21:19 น.
บนข.
มฤคชาติ แนบเนา เฝ้าไพรสณฑ์
ยังหลงกล ติดบ่วง หน่วงประหาร
มัศยา อาศัย ในชลธาร
หลงเหยื่อหวาน ติดเบ็ด ต้องเสร็จคน
ปุถุชน คนเกิด กิเลสหนา
พอกโมหา ตามัว มั่วสับสน
หลงเวียนว่าย เรื่อยไป ในวังวน
ด้วยหลงกล พรานนาม กามคุณ
ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย ว่ายวัฏฏะ
กี่ภพปะ กี่กรรม นำเนื่องหนุน
กี่กระดูก กี่เชิงกราน ผ่านชีพพรุน
กี่บาปบุญ หนุนนำ หรือซ้ำเติม
กี่บัญชี เรียงราย หมายบันทึก
กี่จารึก แผ่นทอง ปองส่งเสริม
กี่โกฏิกัปป์ นับผ่าน กี่กาลเดิม
ที่แรกเริ่ม เกิดกาย แล้วหายใจ
อันรูปรส กลิ่นเสียง เคียงสัมผัส
คือบ่วงมัด ผูกคน พ้นไฉน
มันหวานหอม พร้อมพรัก ชักนำไป
สู่ภพใหม่ หมายเหนี่ยว เกาะเกี่ยวกาย
มฤคชาติ ติดบ่วง ในไพรสณฑ์
ปลาดิ้นรน ติดเบ็ด เสร็จพรานหมาย
ปุถุชน ค้นจริง ทุกหญิงชาย
ต่างเวียนว่าย วังวน...หลงกลใคร....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบนข.
หน้าส่วนตัว
2670
