10 กันยายน 2552 09:15 น.
บพิตร
@ เสียงตึงตังฟังว่าผ้าขาดวิ่น
จึงวอนฟ้าฝากดินคราสิ้นหวัง
เห็นด้านหน้าห่อหุ้มคุ้มมิดบัง
แต่ชักหน้าไม่ถึงหลังช่างร้อนรน
@ งบขาดดุลงามหน้าเจ้าข้าเอ๋ย
จะบอกกล่าวเอื้อนเอ่ยเลยสับสน
เหมือนหวังน้ำบ่อหน้าชะตาตน
คงไม่พ้นตายดาบหน้าถ้าหมดแรง
@ มีทุนน้อยใช้เกินเดินหลงทาง
จึงล้าหลังถอยห่างทุกหนแห่ง
ต้องกู้หนี้ยืมสินลิ้นพลิกแพลง
ฝืนหน้ายิ้มแม้ไส้แห้งแข่งสังคม
@ ประเทศชาติขาดพอเพียงเลี่ยงความจริง
บอกบางอย่างซ่อนบางสิ่งยิ่งขื่นชม
ทำลึกลับซับซ้อนซ่อนลับลม
เกรงสักวันจักล่มจมบาดาล.
9 กันยายน 2552 09:53 น.
บพิตร
@ พับกระดาษแผ่นน้อยตามรอยฝัน
ว่าสักวันจะโลดแล่นเหนือแผ่นฟ้า
จะก้มมองแลดูหมู่เมฆา
กลางเวหาจะเวิ้งว้างหรืออย่างไร?
@ พับเครื่องบินเติมฝันที่ฉันขาด
ฝันที่วาดคือหวังครั้งยิ่งใหญ่
จะลอยล่องท่องฝันอันแสนไกล
ด้วยดวงใจไขว่คว้ามาเป็นจริง
@ ฉันจะบินบินไปไกลสุดหล้า
แม้เหนื่อยล้าเกินเข้าใจในบางสิ่ง
แผ่นดินเกิดแผ่นดินตายหมายแอบอิง
จะเดินวิ่งแผ่นดินใดใยสำคัญ
@ ใครสร้างโลกแบ่งดินแดนเป็นแคว้นเขต
มีประเทศมีกฎหมายหลายชนชั้น
แบ่งสัญชาติแบ่งหมู่เหล่าแบ่งเผ่าพันธุ์
คนเหมือนกันไม่เทียมเท่าไม่เข้าใจ?
บพิตร
๙/๙/๕๒
8 กันยายน 2552 16:27 น.
บพิตร
ปลิดปลิวทิ้งกิ่งก้าน
คราถึงกาลกำหนดขัย
แห้งโหยโรยราไป
เพื่อสิ่งใหม่ได้งอกเงย
จากไปใช่ไร้ค่า
ทอดกายาหานิ่งเฉย
ผุไปใช่เปล่าเลย
เป็นปุ๋ยอิ่มให้ลิ้มรส
หล่อเลี้ยงกิ่งใบใหม่
ให้เติบใหญ่แลใสสด
ผลดอกออกงามงด
บนใบเก่าเจ้าผุพัง
ทิ้งร่างให้เหยียบย่ำ
เพื่อน้อมนำความดียัง
เจ็บร้าวเพื่อจีรัง
สังคมใหม่ให้งดงาม.ฯฯฯ
28 สิงหาคม 2552 13:34 น.
บพิตร
เกือบห้าปีที่อาศัยในบ้านนี้
ด้วยเป็นที่สรรค์สร้างทางอักษร
แสนสุขใจอาศัยในบ้านกลอน
มุ่งสะท้อนความคิดอ่านผ่านลำนำ
หากมองเห็นเป็นคนชนชั่วร้าย
แสนละอายถูกมองผิดจิตเจ็บช้ำ
ถูกกล่าวหาทั้งที่ไม่ได้กระทำ
หรือเป็นกรรมแต่ปางไหนใช้หนี้เวร
ถูกปรักปรำความผิดว่าคิดชั่ว
ทั้งที่ตัวไม่รู้เรื่องที่เคืองเข็ญ
อัตตาคนอาจหลงทางสร้างประเด็น
ไม่อยากเป็นคนโฉดเขลาเข้านินทา
ใช่ยอมแพ้แต่ใจให้ท้อถอย
เรื่องเล็กน้อยแต่เจ็บนักหนักใจข้า
ในวันนี้บอกพี่น้องต้องขอลา
ไว้วันหน้าหากเข้าใจได้พบกัน.
บพิตร
๒๘/๘/๕๒
25 สิงหาคม 2552 10:39 น.
บพิตร
บรรจงร้อยอักษรเป็นกลอนกานต์
ปณิธานศรัทธาภาษาศิลป์
มั่นคงในฉันทลักษณ์ประจักษ์จินต์
ด้วยถวิลคุณค่าภาษางาม
ขอน้อมกราบครูกวีศรีอักษร
ฉันท์ กาพย์ กลอน คู่แคว้นแดนสยาม
อีกโคลง ร่าย อรรถรสบทนิยาม
บ่งบอกความรื่นรสบทกวี
เป็นลำนำคำคมผสมผสาน
สาธุการไหว้ครูผู้เป็นศรี
บทนิราศเที่ยวท่องล่องวารี
ชมความงามอิสตรีด้วยลีลา
มีเหตุการณ์จารจดบทบันทึก
อย่างลุ่มลึกด้วยแสงแห่งภาษา
แม้คำสอนหลักธรรมองค์สัมมา
สิ่งล้ำค่าสอนใจให้จดจำ
เรื่องความรักความหลังที่ฝังจิต
เรื่องชีวิตทุกข์ทนปนเจ็บช้ำ
ความหอมหวานเอิบอิ่มยิ้มชื่นฉ่ำ
แม้ระกำยังกลั่นกรองร้องเป็นกลอน
เรื่องการเมืองการมุ้งที่ยุ่งเหยิง
ดั่งเพลงเพลิงรานรุกให้ทุกข์ร้อน
บทกวีสอนใจให้สังวร
มุ่งสะท้อนปณิธานผ่านอักขรา.
หน้าส่วนตัว
1576
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
