29 กุมภาพันธ์ 2551 13:20 น.
บพิตร
กับเส้นทางย่างก้าวที่ยาวไกล
ผันผ่านไปเท่าเดือนปีที่ล่วงพ้น
ทั้งทุกข์สุขหวานเศร้าเข้าปะปน
ทุกผู้คนล้วนแตกต่างทางผ่านมา
กับเส้นทางย่างก้าวที่ยาวไกล
ต้องฟาดฟันสิ่งใดในภายหน้า
ทุกข์หรือสุขเกินกำหนดบทชะตา
จะเริงร่าหรือเศร้าสร้อยต้องคอยดู
ก่อนจะเห็นแสงรุ่งของพรุ่งนี้
อาจไม่มีลมหายใจใครจะรู้
สายลมร้อนลมหนาวพรั่งพราวพรู
ต้องต่อสู่กับสิ่งใดไม่แน่นอน
หลับตาลงใคร่ครวญทวนเรื่องเก่า
ตั้งแต่เช้าถึงค่ำไว้พร่ำสอน
ทุกเหตุการณ์ชั่ววันผันผ่านจร
อุทาหรณ์เตือนใจในวารวัน
หลับตาแล้วคืนนี้ที่เหนื่อยหนัก
ขอหยุดพักท่องไปในความฝัน
อาจมีเพียงคืนนี้นิจนิรันดร์
เกินยึดมั่นว่าพรุ่งนี้จะมีจริง.
20 กุมภาพันธ์ 2551 11:39 น.
บพิตร
เพ็ญเดือนสามแจ่มฟ้ามาฆฤกษ์
ประกาศเกริกเกียรติพิสุทธิ์พุทธศาสน์
อัศจรรย์ปรากฏกำปะนาท
จาตุรงคสันนิบาตสาดแสงธรรม
พันสองร้อยห้าสิบเอหิภิกขุ
ล้วนบรรลุอรหันต์อันสูงล้ำ
หานัดหมายหากพร้อมจิตคิดน้อมนำ
มาฟังธรรมกราบองค์พระสัมมา
โอวาทปาติโมกข์โลกประจักษ์
ด้วยเป็นหลักหัวใจพุทธศาสนา
ทำความดี ละเว้นความชั่วช้า
ต้องนำพาบริสุทธิ์ผุดในใจ
เพ็ญเต็มดวงสวยเด่นกลางเดือนสาม
ความงดงามวิถีพุทธสุดยิ่งใหญ่
ฟังเทศน์ธรรมนำทางสว่างหทัย
พร้อมดอกไม้ธูปเทียนเวียนบูชา
เป็นชาวพุทธสุดประเสริฐเลิศยิ่งแล้ว
สามดวงแก้วงามกว่าใดในโลกหล้า
องค์พระพุทธ พระธรรม พระสังฆา
นำวิญญาณ์ให้ผ่องใสไปนิรันดร์.
15 กุมภาพันธ์ 2551 10:14 น.
บพิตร
จากดอยหลวง ดอยถ้วย รวยรินไหล
ผ่านพฤกษ์ไพร คดเคี้ยว เลี้ยวเลาะหลั่ง
จากธารน้อย เป็นน้ำใหญ่ ไหลประดัง
สองฟากฝั่ง ร่มรื่น ชื่นฤดี
สายแม่ปิง หล่อเลี้ยง เวียงเชียงใหม่
สานสายใย ถักทอ ก่อวิถี
ความผูกพัน แห่งสายน้ำ นำชีวี
ดั่งน้องพี่ ร่วมมารดา พาชื่นทรวง
เย็นสวยใส ไหลหลาก จากดอยสูง
เหมือนชักจูง อุ่นไอรัก จากแดนสรวง
มาเผื่อแผ่ โลมไล้ ใจทุกดวง
ดุจความห่วง แห่งพ่อแม่ แผ่ร่มเงา
คือแม่ปิง ยิ่งใหญ่ หาใดเหมือน
จะกี่ปี กี่เดือน กี่เรือนเหย้า
กี่ผู้คน เบิกบาน เนิ่นนานเนาว์
ทุกค่ำเช้า ไหลเย็น เป็นนิรันดร์
ที่ถาโถม คือบทเรียน เตือนลูกรัก
ที่หาญหัก น้ำใจ ให้โศกศัลย์
ตัดต้นไม้ ทำลายป่า เข้าฝ่าฟัน
เหมือนลูกบั่น ชีวิตแม่ ต้องแปรปรวน
จงห่วงใย ดูแล แม่ด้วยหนา
หยุดนำพา ความร้อนใจ ให้กำสรวล
จะรุกล้ำ ปิดบังไว้ จงใคร่ครวญ
ทุกสิ่งล้วน เกิดจากใคร ไตร่ตรองดู
ขอสืบสาน ผ่านศิลป์ ให้ยินยล
บันดาลดล ด้วยเถิด เปิดตาหู
โสตสัมผัส ความหวัง จงพรั่งพรู
สำนึกรู้ ทุกความหมาย ไร้อาดูร
ฝากสีสัน บทเพลง บรรเลงขับ
จงวาววับ ดั่งท้องน้ำ ฉ่ำแสงสูรย์
ศิลป์ส่องทาง สว่างใส ความไพบูลย์
พราวจำรูญ แสนงดงาม สายน้ำปิง.
13 กุมภาพันธ์ 2551 13:47 น.
บพิตร
เมื่อวันวานโลกนี้สีชมพู
ทั้งสองเราเคียงคู่อยู่ร่วมฝัน
มรสุมที่พัดผ่านทุกวารวัน
มิย่อท้อไหวหวั่นฉันและเธอ
เมื่อยามรักหนักเบาเราฟันฝ่า
ถึงอ่อนแรงเหนื่อยล้าไม่พลั้งเผลอ
แม้หลับใหลในหลับนั้นฝันละเมอ
ล้วนภาพฉันและเธอคู่เคียงกาย
ยามหนาวหน่วงเกาะกุมสุมไออุ่น
หอมละมุนติดตรึงใจไม่เหือดหาย
ยามร้อนรุ่มปลุกปลอบใจให้ผ่อนคลาย
คือความหวังคือความหมายสายสัมพันธ์
ความเปลี่ยนแปลงแห่งใครให้เหินห่าง
ความเห็นต่างแยกทางรักหักความฝัน
สีชมพูพลันหม่นไหม้คล้ายฝุ่นควัน
เธอกับฉันเหมือนแสนห่างกลางสาคร
ขอฝากฝันในวันแห่งความรัก
ฉันประจักษ์ความห่างไกลใจเหนื่อยอ่อน
อยู่ลำพังแสนหงอยเหงาเฝ้าอาวรณ์
อยากคืนย้อนสู่วันเก่าเราคู่กัน.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1008
