11 มีนาคม 2548 14:12 น.

จิตมาร

บินเดี่ยวหมื่นลี้

อวดตัวไปทั่วแคว้น.................อหังการ
แถมโอ่ดั่งสันดาน...................อวดรู้
ป่าวร้องแห่ประจาน.................จิตต่ำ 
เพียงแค่กบคุดคู้....................หลบใต้กะลา 

ยกตนข่มท่านไซร้...................จิตมาร 
ปากชั่วช่างระราน...................ล่มล้าง 
บทกลอนแห่งวันวาน...............มูลเหตุ
เกิดก่อความคิดสร้าง................พวกพ้องศัตรู 

อัตตาพาสูญสิ้น.....................ความดี 
จึงเสื่อมศักดิ์ราศี...................สง่าสิ้น 
ยินธรรมเร่งรีบหนี..................สุดกู่
เหมือนดั่งมารด่าวดิ้น..............เมื่อซึ้งรสธรรม 

มืดบอดเห็นจักรใกล้...............กายตัว 
จึงเพ่งเป็นดอกบัว.................เลิศล้ำ 
ดั่งโง่เง่าพันพัว......................วิปริต
ยึดชั่วเฉกเสาค้ำ...................อย่างนี้ดีฤา				
10 มีนาคม 2548 13:31 น.

อาลัย...คุณพ่อ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

ยังรู้สึกอยู่ใกล้ข้างกายลูก
ยังรู้สึกพันผูกมิจางหาย
ยังรู้สึกอบอุ่นไม่เว้นวาย
มิเลือนหายแม้กาลผ่านนานวัน

สิบเจ็ดปีพ่อจากสู่ฟากฟ้า
สิบเจ็ดปีลูกล่าสร้างสิ่งฝัน
ตามคำสั่งสอนไว้เป็นสำคัญ
อรหันต์ของลูกปลูกทางเดิน

คอยย้ำเตือนอบรมบ่มนิสัย
อย่าอาลัยลาภยศสรรเสริญ
อารีย์คนไม่เหยียบย่ำและซ้ำเติม
มิฮึกเฮิมอวดศักดาค่าตนเอง

กตัญญูรู้คุณเกื้อหนุนน้อง
ทั้งเพื่อนพ้องวงศ์วารอย่าข่มเหง
มีรักใจยุติธรรมดั่งนักเลง
ไม่ใช่เก่งอันธพาลระรานคน

ขอวิญญานศักดิ์สิทธิ์ของคุณพ่อ
จงเกิดก่อบนฟ้าเวหาหน
อยู่บนห้วงสวรรค์ชั้นเบื้องบน
ลูกทุกคนยังอาลัยรักพ่อนั้น..นิรันดร..				
9 มีนาคม 2548 12:37 น.

ชาวนากับงูเห่า

บินเดี่ยวหมื่นลี้

หากน้องนางหมดเยื่อใยในตัวพี่ 
ดั่งไมตรีร้างไกลไม่ร่วมฝัน 
ขอเวลาเล็กน้อยก่อนจากกัน 
นิทานอันโบราณกล่าวขอเล่าไป

ณ ทุ้งร้างห่างไกลในสีแสง 
ที่ซึ่งแห่งชาวนาอยู่อาศัย 
เพียงลำพังโดดเดี่ยวเปลี่ยวหัวใจ 
ดำเนินไปตามทางอย่างเคยเป็น 

จวบวันหนึ่งดั่งว่าชะตาร้าย 
งูใกล้ตายอยู่ตรงหน้าสายตาเห็น 
นอนขดร่างตากน้ำค้างพรมพร่างเย็น
แสนลำเค็ญดูสาหัสไม่รัดกาย 

ด้วยสงสารจึงเก็บเอามาเลี้ยง 
ให้อยู่เคียงในเรือนเหมือนสหาย 
เฝ้าดูแลใส่ใจมิเว้นวาย 
จนล้าคลายคืนแรงแห่งนาคา 

หารู้ไม่ความตายมากลายกล้ำ 
คมเขี้ยวย้ำพิษร้ายเกินรักษา 
ต้องทิ้งร่างจากไปเพราะเมตตา 
อสรพิษหาเห็นค่าในพระคุณ 

โบราณสอนให้จำนำมาคิด 
อันงูพิษหลีกไกลอย่าเกื้อหนุน 
แม้เพียงน้อยอย่าให้ในการุณ 
ร่มใบบุญมิควรให้สัตว์ร้ายพิง				
7 มีนาคม 2548 12:32 น.

หวั่นไหว..ใต้แสงจันทร์

บินเดี่ยวหมื่นลี้

ยามโสมส่องราตรีที่เยือนหล้า 
พลันอุราปวดร้าวเศร้ามิหาย 
แสนหวั่นทรวงนวลน้องจะกลับกลาย 
ด้วยอื่นชายมากล้อมหวังครองนาง 

แสงจันทร์แจ่มนภาเวหาหน 
พี่พร่ำบ่นถึงเจ้าก่อนคราวสาง
ยังละเมอเพ้อหวนแต่นวลนาง
ยากหาทางข่มใจดั่งไฟลาม 

พระพายแผ่วพัดกายมิวายคิด -
ถึงมิ่งมิตรเคยใกล้ใจหวาบหวาม 
เนื้อเบียดเนื้ออุ่นไอในคืนยาม 
สุดจะห้ามหักข่มอารมณ์รัก 

เอื้อนเอ่ยถ้อยร้อยคำลำนำฝัน 
ผ่านคืนวันทุกความย้ำแน่นหนัก 
ทั้งวจีที่กล่อมเจ้าคราวเอนพัก 
ให้ตระหนักถึงรักนั้นมิผันแปร 

จันทร์เลื่อนลับลอยหายจากห้วงฟ้า 
หมู่ดาราลี้แสงแห่งดวงแข 
หวั่นวิตกอกสะท้านในดวงแด 
ตะละแม่จักเลือนเหมือนรักวาย				
4 มีนาคม 2548 13:08 น.

ต่างศาสน์..ชาติเดียวกัน

บินเดี่ยวหมื่นลี้

ฤๅถึงกาลล่มแล้ว..............ธารธรรม
ชนชั่วจิตใจดำ.................ต่ำช้า
มิเกรงต่อบาปกรรม.........มันก่อ
กี่ศพไล่ฆ่าคว้า.................ด่าวดิ้นในแดน

ร่วมชาติแต่ต่างไซร้..........ศาสนา
คำสั่งสอนศาสดา............แจ่มแจ้ง
ทำดีจิตเมตตา....................ละชั่ว
แม้นต่างศาสน์อย่าแกล้ง..........หมิ่นสิ้นน้ำใจ

อยากถามพวกชั่วช้า................สามานย์
หากท่านมีวิญญาน.............ผู้กล้า
ควรหรือล่ารุกราน...............ผองเพื่อน
นัดหนึ่งลั่นคือฆ่า...............พี่น้องร่วมแผ่นดิน

ฤๅถึงการล่มแล้ว...............ธารธรรม
ดีชั่วไม่น้อมนำ..................สู่เกล้า
อ้างศาสน์ก่อประจำ...........บาปบ่ม
จวบซากแหลกคาเถ้า..........มิรู้นรกสวรรค์				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
Lovings  บินเดี่ยวหมื่นลี้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
Lovings  บินเดี่ยวหมื่นลี้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบินเดี่ยวหมื่นลี้