26 กันยายน 2549 11:18 น.

..๏ ลำนำหนาว๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

..๏ ลำนำหนาวคราวฝนล่วงพ้นผ่าน
มวลดอกไม้เบ่งบานท่ามลานเขา
ม่านหมอกแรกแทรกร่างอันบางเบา
ใต้ร่มเงาพฤกษาพนาไพร

ลาลับไปไกลถิ่นคราสิ้นหนาว
ทิ้งเรื่องราวบอบบางน้ำค้างใส
เคยแต่งแต้มแซมซอกกลีบดอกใบ
แต้มหัวใจไล้พวงแก้มคนแรมทาง

สัมผัสแรกแทรกกายดูคล้ายคุ้น
อ่อนละมุนโอบเอื้อยามเมื่อสาง
บรรจงถักม่านขาวอันเบาบาง
แล้วทอดวางเก็จใสลงไล้ลาน

ลำนำหนาวพราวฟ้าท่ามป่าหนาว
หลากเรื่องราวรอรับผู้ขับขาน
บทกวีที่ถักร้อยสอดสร้อยกานท์
จักแว่วหวานจากหัวใจก้องไพรพง๚ะ๛				
22 กันยายน 2549 14:35 น.

..๏ คำมั่น๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

..๏ ไล้ลมหนาวคราวค่ำเหมือนย้ำจิต
คิดถึงมิตรสนิทกายเมื่อวายฝน
เจ้าสัญญาจะเยือนถิ่นอินทนนท์
โอ้กมลคนดอยพลอยดีใจ
 
เหล่าเด็กน้อยเมียงมองดั่งจ้องหา
พี่อัลมิตราคนสวยมาด้วยไหม ?
"ดอกกระดาษของฝากมากน้ำใจ"
หน้าใสใสของเด็กน้อยเหมือนคอยรอ
 
มวลดอกไม้เบ่งบานทั่วลานเขา
พี่อยู่เหย้ารอน้องนานแล้วหนอ
กระท่อมไพรไร้เจ้าเฝ้าพนอ
จึ่งตัดพ้อฝากคำคล้ายย้ำเตือน
 
โอ้ลมหนาวคราวค่ำเหมือนย้ำจิต
ว่ามิ่งมิตรจักหวนมาทุกคราเหมือน-
เมื่อปีกลายวายฝนมิพ้นเดือน
เจ้าคืนเรือนอยู่เคียงกันทุกวันคืน๚ะ๛				
20 กันยายน 2549 07:37 น.

..๏ โศกวสันต์๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

..๏ พิรุณพรำร่ำไรคล้ายพิลาป
พรมพรมอาบดินดอนยามค่อนสาง
ลมพัดพริ้วปลิวล่องละอองจาง
ก่อนรุ่งรางกางแสงแห่งตาวัน

เพลงอำลาแว่วแว่วช่างแผ่วไหว
จากฟ้าไกลสุดห้วงสรวงสวรรค์
กระซิบผ่านม่านพรำคล้ายรำพัน
ว่าวสันต์ผันแล้วนะแก้วตา

คำอำลาอาลัยไร้อักษร
ทุกบทตอนไร้นามให้ถามหา
ความทรงจำสุดท้ายในเวลา
จักมีค่าเพียงใดให้คำนึง

พิรุณพรำอำลายามฟ้าสาง
ละอองบางปลิวปลิดด้วยคิดถึง
ความอาทรห่วงหายังตราตรึง
เหมือนประหนึ่งเริ่มวสันต์เมื่อวันวาน๚ะ๛				
19 กันยายน 2549 09:18 น.

..๏ ส่งนาง๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

..๏ มาดแม้นข้าฯปลดปลงซบลงหล้า
มอบกายาคืนดินคราสิ้นสูรย์
อันคำสัตย์ที่มีคราธรณีบูร
ยังเทิดทูลดำรงมั่นคงนาง

โลหิตที่ไหลหลั่งสู่ฝั่งน้ำ
ยามพลบค่ำจวบคราอุษาสาง
จงรินรดมาลีดอกสีจาง
ให้แดงเด่นท่ามทางอลังการ

อันเนื้อหนังเปื่อยยุ่ยเป็นผุยผง
จักถมลงตรงทางเจ้าย่างผ่าน
อีกดวงจิตแม้นสิ้นและวิญญาน
จักฉายฉานแทนคบให้สบทิศ

มาดแม้นเจ้าถึงฝั่งยังจุดหมาย
ไร้ภยันอันตรายกล้ำกรายจิต
ประสบฝันที่วางทางชีวิต
จงจุมพิตพื้นดิน...ข้าฯยินดี๚ะ๛				
12 กันยายน 2549 03:38 น.

..๏ พลบหวัง๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

..๏ อัสดงลงเยือนทั่วเถื่อนถิ่น
สูรย์คล้อยสิ้นแรงขับพยับแสง
ทิวาวารผ่านห้วงด้วยช่วงแปลง
อ่อนโรยแรงสุริยาล่วงราตรี

ความมืดดำก่ำหมองครอบครองภพ
ชัดเจนลบกลบเกลื่อนคล้ายเบือนหนี
แม้นจันทร์ฉายกรายล่วงสร้างท่วงที
ห้วงฤดีมิบรรเทาความเศร้าตรม

หว่างคืนวันผันผ่านเฉกธารไหล
รอยอาลัยเลือนรางเหมือนร้างล่ม
ปรารถนาห่างหายคล้ายสายลม
ต้องขื่นขมตรมช้ำเพียงลำพัง

ดุจสุรีย์ยามพลบจวนจบวัฏ
จิตกระหวัดพรั่นพรึงถึงความหวัง
คล้ายแสงทองยามพลบจบพลัง
ก่อนลับหยั่งฝั่งฟ้าสุราลัย๚ะ๛				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
Lovings  บินเดี่ยวหมื่นลี้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
Lovings  บินเดี่ยวหมื่นลี้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบินเดี่ยวหมื่นลี้