28 ตุลาคม 2553 15:23 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ มาดแม้นด้วยเพรงกรรมที่นำสู่
สร้างเราคู่เคียงข้างแต่ปางไหน
ตราบชาตินี้ภพหน้าเข้าคลาไคล
คงยากเกินตัดใยในสัญญา
เมื่อบุพเพเขียนวาดหนึ่งชาติภพ
ที่ต้องสบ-พบ-คลาดตามวาสนา
อีกรอยกรรมขีดคั่นคำบัญชา
จำก้มหน้าก้าวข้ามตามกงเกวียน
พบแล้วพรากดวงจินต์เหมือนสิ้นดับ
จ่อมจมกับอดีตที่ขีดเขียน
ห้วงแห่งทุกข์โศกเศร้าเข้าวนเวียน
เฝ้าหมุนเปลี่ยนรายล้อมโอบอ้อมใจ
ด้วยรักที่หนักแน่นปานแผ่นผา
พันธนาสองคนแต่หนไหน
ผ่านสายกาลหมุนวัฎฎ์ระบัดไกว
มิหวั่นในสายธารกาลเวลา
เมื่อรอยกรรมบัญชาถึงคราจาก
ต้องถูกพรากลับไกลเกินไขว่หา
ประหนึ่งม้วยมอดสิ้นในวิญญา
ห้วงอุรายับแตกลงแหลกราญ
พบแล้วพราก - จากหายมิกรายกลับ
เกิดแล้วดับตามกรรมที่นำขาน
จวบเวียนว่ายเคียงชิดจิตกาธาน
คงถึงกาลเคียงคู่อยู่นิรันดร์๚ะ๛
24 ตุลาคม 2553 12:50 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยินลำนำตรอมตรมผ่านลมหนาว
ร้อยเรื่องราวขื่นขมเกินข่มไหว
ด้วยสัมพันธ์จืดจางของบางใคร
สะอื้นในอุราคราหนาวเยือน
ไยตัดพ้อทอคำระกำเศร้า
ดั่งเจ็บเร้ารุกใจหาใดเหมือน
ฤๅไหวหวั่นสัญญาจักลาเลือน
จึ่งเชือดเฉือนพากย์พจน์ประชดประชัน
หนาวลมหนาวคราวนี้เหมือนปีก่อน
ทุกบทตอนรักแท้มิแปรผัน
แม้นแสนห่างทางไกลในคืนวัน
ยังคงมั่นเราสองเต็มห้องใจ
อย่าเศร้าสร้อยปล่อยหนาวให้ร้าวจิต
ยังคงคิดถึงกันอย่าหวั่นไหว
อีกมินานยอดกมลของคนไกล
จักกลับไปรับขวัญ...ให้สัญญา๚ะ๛
20 ตุลาคม 2553 08:19 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ พิรุณพรมเถื่อนด้าว...............แดนดิน
เหมือนดั่งกระแสจินต์..............ท่วมท้น
ฝนพราวพร่างโรยริน................นองบ่า
ฤๅเท่าเทียมหนึ่งล้น..................รักนี้พลีนาง๚
๏ ทรวงสองเอยห่างเหย้า...........ไกลเวียง
จิตห่อนหาแนบเคียง.................อื่นชู้
ยังคงแต่คอยเพียง....................เรียมอยู่ เสมอมา
งามอื่นฤๅจักสู้..........................หนึ่งน้องนางเดียว๚
๏ พระพายโชยพัดพลิ้ว..............รานกาย
ประหนึ่งจักวางวาย....................ดับดิ้น
คำนึงแต่นวลสาย.......................ใจพี่
ยามห่างเหมือนล่มสิ้น................ร่างนี้วายปราณ๚
๏ วชิรหมายล่มหล้า....................ฤๅไฉน
ครวญคร่ำรำสายไฟ...................กึกก้อง
มาดเหมือนดั่งทรวงใน...............อกพี่
สายรักเรียกร่ำร้อง.....................แข่งฟ้าแดนแถน๚
๏ ฝากคำสัตย์ผ่านฟ้า..................แมนสรวง
ตราบล่มสูรย์ดับดวง....................จากฟ้า
รักเรียมอย่างเต็มทรวง...............คงมั่น เรียมเอย
หากผิดคำอย่าช้า........................ตกใต้อเวจี๚ะ๛
2 ตุลาคม 2553 17:19 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เพ็ญเด่นดวงทอแสงขึ้นแต่งสรวง
เกลื่อนดาวดวงเลือนรางคล้ายจางหาย
ดั่งทรวงหนึ่งขื่นขมล่มละลาย
ด้วยแห่งสายรักนั้นพันธนา
เคยก่นคำพ้อโลกท่ามโศกหนัก
อยากล่มสิ้นหาญหักมิรักษา
จ่อมจมห้วงซากฝันแต่นั้นมา
ขลาดมิกล้าข้ามผ่านสายธารใจ
ก่อกำแพงกั้นกลางระหว่างโลก
กกกอดโศกโศกาน้ำตาไหล
ความขมขื่นรุมล้อมโอบอ้อมใน-
ดวงฤทัยยับแตกลงแหลกราน
จวนจบสิ้นวิญญา ณ ครานั้น
หว่างคืนวันชาเฉยปล่อยเลยผ่าน
คงเหลือเพียงซากร่างอยู่กลางกาล
กลบตำนานรักนั้นนิรันดร
เธอ...ผู้มาเยือนเงียบเงียบแลเรียบง่าย
คนเดียวดายอิดโรยแลโหยอ่อน
เริ่มสัมผัสห่วงหาเอื้ออาทร
เจ็บเริ่มผ่อนจากจินต์ก่อนสิ้นลม
ค่อยค่อยเติมเสริมแต่งลบแหล่งเจ็บ
ค่อยค่อยเก็บซากฝันอันขื่นขม
เพียรเปลื้องปัดความเศร้าเคล้าระทม
แล้วคลี่ห่มห้องทรวงด้วยห่วงใย
เธอ..ผู้จูงมือข้ามผ่านสายธารโศก
วิปโยคเนืองนองเริ่มล่องไหล
ล่มกำแพงขวางกั้นสะบั้นไป
ก่อกองไฟไล่หม่นลับพ้นทาง
เธอ..ดั่งแสงโสมโลมฟ้าคราเพ็ญย่ำ
เกลื่อนมืดดำเลือนลาดุจฟ้าสาง
คนหมดสิ้นความหมายแทบวายวาง
กล้าก้าวย่างอีกหนบนโลกเดิม๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1592
