จะเอา…..ประเทศไทยคืนไปให้ใครเล่า

               ก็เมื่อไทยทุกเหล่าเป็นเจ้าของ

               ไม่เห็นใครที่ไหนได้ครอบครอง

               มาร่ำร้อง ทำไมว่าให้คืน

              เพราะเห็นดีจึงพร้อมใจให้อำนาจ

              ดูแลชาติศาสน์กษัตริย์ปัดภัยอื่น

               ครบกำหนดสี่ปีก็เรียกคืน

              ใยมาตื่นกลัวเขาจะเอาไป

              ทนรออีกหน่อยคอยสักนิด

              มัวทำผิดไม่ละจะไปใหญ่

              แล้วจะหาใครเล่าเขาสนใจ

              เลือกเอาไปปกครองขอตรองดู

ศาลมีฟ้องร้องจึงต้องกฎ

ก่อขบถยึดโยงคงไม่ใช่

สาธารณะเดือดร้อนเขาอ่อนใจ

จะมาไปไม่เคลียร์เสียเวลา

ไม่ชอบกันส่วนตัวมั่วก่อเหตุ

ทำประเทศวุ่นวายใครขายหน้า

แทนที่จะกูลเกื้อเอื้อปัญญา

กลับมาด่าไทยด้วยกันมันไม่ดี

เท่าที่มอง สองฝั่งยังมีพร่อง

ข้อเรียกร้องไม่สิ้นสุดผุดหลายที่

แล้วเมื่อไหร่เล่าหนอจะพอดี

หรือต้องมีแต่ตอจึงพอกัน

     ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใดผมจึงโต้ตอบไม่ได้ก็ขออภัยเพื่อนๆด้วยนะครับ

ภายใต้ร่มขุนเขาและเงาไม้

มีที่ไร้แสงทองสาดส่องถึง

อีกมีเสียงครวญคร่ำพร่ำรำพึง

เหตุใดจึงมืดมัวไม่ทั่วกัน

ปรัศนีย์คำถามตามหลอนหลอก

เสียงเล่าบอกให้ฟังยังเหมือนฝัน

ความคิดเห็นบางอย่างยังต่างกัน

ยิ่งนับวันยิ่งถ่างห่างกันไป

หรือจะโทษขุนเขาเงาพฤกษา

ไม่นำพาแสงทองให้ผ่องใส

แทนจะขับความมืดดำแสงรำไร

กลับบังไว้ซ้ำสองให้หมองกัน