27 กันยายน 2556 18:20 น.

อักษร

บุญพร้อม

 อันอักษรข้อความตามหนังสือ

เขาเพียงสื่อให้เห็นว่าเป็นสาร

บรรจงถ้อยร้อยคำตามต้องการ

ให้ผู้อ่านใช้ความคิดพินิจเอา

 

 ตรงไหนดีเลือกไว้ใช้ประโยชน์

ที่เป็นโทษรู้กันนั่นเล่ห์เขา

อาจเขียนไว้ชี้ทำนำทางเรา

แทรกปลุกเร้าให้เห็นว่าเป็นจริง

 

 บ้างยุแหย่แพร่เรื่องให้เคืองขัด

สารพัดนำอ้างดังภูติสิง

บ้างก็ดีปนร้ายคล้ายเราจริง

เพื่อนเลยทิ้งหายหมดอดเล่นคำ

 

 จึงขอแทรกกลอนเดิมแต่เริ่มแรก

เอามาแจกกันฟังยังนึกขำ

ช่างมาเป็นไปได้ดูพร้อมทำ

เลยขอย้ำเรื่องหลังฟังพร้อมกวน

…………………………………………………………………………

บุญพร้อมเป็นคนแก่ดูแย่หน่อย

เขาเลยปล่อยเดียวดายไว้ปลายสวน

เค้าบอกว่าแก่แล้วก็ยังกวน

พูดจาชวนกวนเบื้องต่ำอยู่ร่ำไป

 

 แล้วเวลาก็ผ่านไปพร้อมก็ยังเป็นพร้อมคนเดิม  อ่ะอ่ะ   อ่ะ

 

27 กันยายน 2556 10:21 น.

เมื่ออยาก

บุญพร้อม

  เมื่ออยากลำบากกาย
ต้องขนขวายเพื่อได้มา
ผิดหวังนั่งอ่อนล้า
โทษชะตา ข้าไม่ดี
  เพราะอยากเลยยากยุ่ง
พาจิตมุ่งอเวจี
เห็นกงจักร์ว่างามดี
จึ่งสิ้นศรีหมดที่ชม
  เมื่ออิ่มก็อย่าอยาก
มันจะยากหากช้ำตรม
เพื่อนพ้องร้องว่าสม
น้ำหน้านักทัก ไม่ฟัง
22 กันยายน 2556 14:32 น.

บ้านของเรา

บุญพร้อม

  บ้านเราต้อง กวาดถู ให้ดูสวย
จะได้ช่วย ให้มอง ว่าผ่องใส
ปล่อยจนรก รุงรัง  แมงชักใย
ก็จะไร้    คุณค่า  ไม่น่ามอง
  แขกฝรั่ง ชาวบ้าน ผ่านมาพบ
ต่างก็หลบ เลี่ยงไป ไม่อยากข้อง
ไร้ระเบียบ ล้าระบบ ครบที่มอง
ขืนแตะต้อง อาจแย่  มีแต่ภัย
  เมืองของเรา บ้านเรา เราควรรัก
ปล่อยร้างนัก มากผง ดงหยากไหย่
จะเดินหน้า ก็ต้องแทรก แหวกออกไป
ก็แล้วใคร เสียหน้า  ... ...ถ้าจะ  เรา
20 กันยายน 2556 08:54 น.

ทั้งที่รู้

บุญพร้อม

   ทั้งที่รู้  ทำไป  เหมือนไม่รู้

สองตาดู หูฟัง  ยังไม่เห็น      

เชื่อได้ว่า ฟังได้ว่า มันน่าเป็น

จึงไม่เว้น ไม่ละ จะเคยตัว

 

  ยังเยาะเย้ย หยามหยัน ว่าฝันเฟื่อง

เห็นเป็นเรื่อง ขบขัน ว่าฝันมั่ว

ปณิธาน  แบบไหน ไม่ดูตัว

ใหญ่กว่าเจ้า เขายังกลัว กันทั่วไป

 

  หากเรียนมา จนแก่ ได้แค่นี้

ก็เห็นที สิ้นหวัง  พังจนได้

เพราะมัวแต่ แบ่งชั้น กันเรื่อยไป

แล้วเมื่อไร ไทสงบ พบเรื่องงาม

16 กันยายน 2556 13:14 น.

แค่นี้แหละ ชีวิต

บุญพร้อม

 โลกไม่เคย สะดุด หรือหยุดนิ่ง

พาทุกสิ่ง ไหลเลื่อน ได้เคลื่อนไหว

ที่หมดแรง เสื่อมสลาย ก็ตายไป

นั่นมิใช่  สิ้นเชื้อ  คงเหลือดิน

 

 ให้พืชพันธุ์ นกกา ได้อาศัย

ผลิตเส้นใย กันไป ไม่จบสิ้น

จุดสุดท้าย ทุกอย่าง ย่อมพังภินท์

กลับเป็นดิน เหมือนเก่า ให้เราเดิน

 

  แค่นี้แหละ ชีวิต ใยคิดมาก

มีพบพราก ทั้งนั้น ที่ฉันเห็น

หนีไม่พ้น โลกกำหนด เป็นกฎเกณฑ์

ไม่โอนเอน  เข้าข้าง  อย่างกฎ…..เรา

 

Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญพร้อม
Lovings  บุญพร้อม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญพร้อม
Lovings  บุญพร้อม เลิฟ 1 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบุญพร้อม