ผู้จารจดเปรอะเปื้อน เป็นวิสัยหญิงชายพูดพล่ามเผลอ ภพรู้อีกพร่องความเที่ยงใจ เจือโหดก่อพิพาทให้ผู้ อื่นหมองละรักโกรธสลัดทิ้ง เสียเทอญคลายวิโยคาดูร ผ่อนพ้นไยเอาแต่จะเมิน มองผ่านบาปจะนำแต่แพ้ ไป่นานจำเดิมคราก่อนครั้ง ยังเยาว์พงศ์เผ่าสนิทดัง พี่น้องมาบัดเดี๋ยวโงกเหงา บ่มองกันแลต่างคนต่างคอยจ้อง แบ่งแยก แดง เหลือง
อ้า ผู้รพีเกียรติก้อง โลกาหากท่านพิทักษ์ธรรม มุ่งป้องเหล่าราษฎร์เจรจา ยากสร่างแรงวิโรธรนร้อน ช่วยเกื้อ เอาบุญความจริงสิ่งชั่วเศร้า กลีคอยถมบ่มอารมณ์ เร่าร้อนชนซื่อต่างเห็นดี ว่าผิดสัจธรรมเสื่อมซ้อน จึ่งไร้ ขื่อแปประพฤติยึดสนุกแท้ สะเทือนใจชนต่างสถาคาม เขตกว้างยังล่วงรู้ความนัย บอกบ่งมัวเมาเอาแต่สร้าง ก่นเล่าเอาความ
แรงพายุโหมกระหน่ำทำไม้ไหวทั้งกิ่งใบหักขาดน่าหวาดเสียวหมู่อ้อแขมหมุนวนอวดต้นเรียวคล้ายมิเหลียวเห็นพายุที่ดุดันคงชินชากับแรงลม เฝ้าโหมใส่ค่อยปรับปรุงต้นใบไม่ไหวหวั่นลมจะแรงไม่เห็นเป็นสำคัญเพราะอ้อนั้นต้องเจอเสมอมามิอาจหลบหรือเลี่ยงจำเสี่ยงสู้รู้ทั้งรู้ว่ากำลังยังอ่อนล้าจึงผลัดผ่อนอ่อนให้ในทุกคราลมเจ้าขาวานอย่าแกล้งพัดแรงไปปล่อยให้เราขึ้นงามตามตลิ่งไว้พึ่งพิงเมื่อพังยังกันได้จะขุดรากถอนโคนบ่นไปใยแผ่นดินไหนย่อมมีอ้อคอยล้อลม
สองหู ยินมา ข้ายืนยันสองตาพลัน สวนมา ข้าได้เห็นแต่ไฉน เรื่องราว ข่าวที่เป็นไม่เหมือนเช่น หูตา มันว่ากันหูตาเรา แท้แท้ ยังแลผิดแจ้งข่าวส่ารเบือนบิดเหมือนปิดกั้นจีงได้เกิด ปัญหา สารพันตามไม่ทันโลกเขาเอาแต่คลานเพราะมัวแต่แย่งกันสื่อลือกันผิดแนวความคิดจึงหลากยากประสานหลักเคยมีโยกไหวไม่ทันการณ์คงอีกนานกว่าคนไทยจะได้ยืน
หาพันธุ์ไม้มาปลูกฝังยังเลือกถิ่น
ต้องดูดิน อากาศ ขาดไปไหม
ปลูกชมดอก กินผล หรือยลใบ
เลือกดินใส่ ให้เหมาะ เฉพาะพันธุ์
บางชนิด เบื่อดิน ชอบหินอิฐ
บางพันธุ์ติดโตได้ บนไม้กั้น
บ้างอดน้ำ อยู่ได้ ตั้งหลายวัน
มีบางพันธุ์ ชอบชุ่ม พุ่มจึงดี
ถึงต่างเหล่า ต่างพันธุ์ มันก็ไม้
จะใจร้าย ทิ้งไป ก็ใช่ที่
ดอกใบผล ให้ประโยชน์โทษไม่มี
จะหลากสี เหลืองแดง ล้วนแต่งาม
มาหนักใจ ไม้ใหญ่ ที่ใบดก
มันคลุมปรก แผ่ไป ถึงในบ้าน
สลัดใบ หล่นเกลื่อน เต็มเรือนชาน
ถึงรำคาญได้แค่บ่น ทนกวาดเอา
หน้าส่วนตัว
1371
