24 พฤศจิกายน 2555 21:49 น.
บุหรง
"คนของหัวใจ" ของฉัน
คุณรู้ไหม ว่าการคิดถึงมันช่างทรมานเหลือเกิน แต่ถึงแม้จะทรมานเพียงใหนฉันก็ต้องทนให้ได้ในความทรมานที่อยู่บนความสุขกับการได้คิดถึงคนที่รักของหัวใจคุณคงหัวเราะฉันสินะ อาจไม่ใช่เพียงแค่คุณที่จะหัวเราะฉัน แม้แต่เพื่อนสนิทของฉันและผู้คนที่กลายผ่านเข้ามาอ่านอักษรที่ฉันเรียงร้อยถ้อยออกจากห้วงคำนึงเพื่อถ่ายทอดความคิดถึงไปยังคุณ ฉันมิได้หวั่นเลยเพราะมันคือความบริสุทธิ์ของความรู้สึกที่ฉันอยากถ่ายทอดสู่คุณ แต่คุณจะซึมซับซาบซึ้งเพียงไหน? หรือใครจะวิพากษ์วิจารณ์อย่างไรนั้นฉันมิได้คิดหรอกสุดแล้วแต่ใจใครจะรองรับสัมผัสความรู้สึกที่ละมุนนี้ สำหรับคุณฉันคิดว่าคงไม่ เพราะคุณไม่เคยจริงจังกับอักษรหรือถ้อยคำของฉันแต่ไรมาและคุณเคยเตือนสติฉันว่าอย่าจริงจังกับตัวอักษร มันจึงเป็นเหตุผลที่อักษรของฉันคงไม่มหัศจรรย์ในหัวใจคุณดอก หรือในคนบางคนที่ได้อ่านแล้วอาจรู้สึกอยากหัวเราะเยาะหยัน พร้อมกับสมเพช ในบางคนอาจซาบซึ้งไปกับถ้อยรำพันที่ถักทอทาบถึงคุณ ฉันไม่แคร์ดอกว่ามันส่งผลอย่างไร? แล้วแต่ใจใครจะคิดเถิด.
ความมหัศจรรย์ของถ้อยคำ หรือบทกลอนที่ได้สัมผัสนั้นมันช่างเหลือเชื่อจริงๆ มันทำให้เพ้อฝัน มันทำให้ซาบซึ้ง ทำให้ตื่นเต้น สามารถเปลี่ยนจังหวะการเต้นของหัวใจ ทำให้เต้นผิดจังหวะไปได้เชียว และการที่ฉันได้สัมผัสกับถ้อยคำผ่านอักษรมาเนิ่นนานมันทำให้ฉันติดอยู่กับวังวน ความรู้สึกเพ้อฝัน เพ้อเจ้อไปจนเกือบจะลืมความเป็นตัวตนของตัวเองไปเสียแล้ว และมันทำให้ฉันหลงรักตัวอักษรของคุณเข้าให้แล้วและเก็บไว้ในใจเรื่อยมา คุณคงแปลกใจสินะ หรือไม่อาจไม่แปลกใจก็ได้ คุณอยากรู้ไหม? ฉันจะเล่าให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร
ความละเอียดอ่อนของข้อความหรือถ้อยคำบ่อยครั้งที่หัวใจอันหยาบของฉันได้สัมผัสความห่วงใย ความอ่อนโยน ไม่รู้ว่าจะมีใครสัมผัสได้เหมือนอย่างที่ฉันได้สัมผัสมันไหม๊ นั่นสิหรือทุกคนสัมผัสได้และรู้สึกได้เหมือนๆ กันทุกคน หรือเจตนาถ้อยของคุณประสงค์จะให้ทุกคนสัมผัสได้เช่นนั้น ใช่ฉันรู้สึกทุกครั้งที่ได้อ่านและสัมผัสถ้อยของคุณเหมือนหัวใจอันหยาบนั้นมันละเอียดขึ้น มันอ่อนหวานขึ้น มันอ่อนโยน โลกช่างดูสดใสทุกครั้ง หายเหนื่อยล้าทุกครั้งที่ฉันได้สัมผัสถ้อยคำที่คุณส่งถึงฉัน ฉันเชื่อในถ้อยคำที่ได้เห็นด้วยตาและใช้ใจสัมผัสยิ่งนานวันยิ่งทำให้หัวใจของฉัน อ่อนไหว อ่อนโยนมากขึ้น และอ่อนหวานกับถ้อยของคุณจนใครใครมักแปลกใจและคอยเย้าเสมอๆ ว่าฉันมีความรักแน่แล้ว แต่ฉันกลับปฏิเสธว่าฉันไม่ได้มีความรักหรอก แต่ฉันมีเรื่องราวดีดี กัลยาณมิตรดีดี เพราะฉันไม่สามารถค้นหรือสัมผัสถึงหัวใจของผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งผู้เป็นเจ้าของถ้อยคำเหล่านั้นที่เขาส่งผ่านมาให้ได้สัมผัส
ครั้งหนึ่งนั้น ฉันเคยผิดหวังกับถ้อยคำที่คุณพยายามบอกฉัน เหมือนเตือนว่าฉันกำลังจะปล่อยสายป่านของใจให้หลุดลอยสูง ถ้าหากมันหลุดไปมันคงไม่มีวันกลับคืนมา ใช่มันเป็นของแน่อยู่แล้ว อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นไม่มีวัน หรือไม่มีสิ่งใดทดแทนหรือสร้างขึ้นใหม่แล้วทำให้เหมือนดังเดิมเป็นของเดิมได้ ความรู้สึกจิตใจของมนุษย์อย่างฉันและคุณก็เช่นกัน ไม่มีวันจะเหมือนเดิมได้ ครั้งนั้นฉันรู้สึกปวดร้าวและอาการคล้ายคนอกหักถูกปฏิเสธความรัก ถูกทอดทิ้ง มันอ้างว้างโดดเดี่ยวเหนือคำบรรยาย มันทำให้ฉันสับสนเพียงลำพังในโลกที่มืดมนนั้น ฉันตอบตัวเองไม่ได้ว่าฉันเป็นอะไร ได้แต่ถามตัวเองวนซ้ำๆ "เป็นอะไรไปเล่าหัวใจเจ้า" เพราะมันรู้สึกเหนื่อย รู้สึกสิ้นหวัง รู้สึกเหมือนแสงสว่างดับมืดลงไปในทันใด เปรียบได้เหมือนใจจวนเจียนจะขาด แต่ก็ไม่ขาดกลับอัดอั้นแน่นสุมอยู่ในอก ไม่อาจบอกเล่า เอ่ยกล่าวระบายให้ใครรับฟังได้ แต่ฉันก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ความรู้สึกหัวใจของฉันเพราะบ่มความรู้สึกเหล่านั้นเรื่อยมา จากนั้นเป็นต้นมาฉันค่อยค่อยละเลียดอ่านทุกถ้อยของคุณ ทุกตัวอักษรฉันใช้หัวใจที่ละเอียดขึ้นที่คุณช่วยกล่อมเกลามาค่อยค่อยอ่านทุกถ้อยทุกตัวอักษรของคุณที่ส่งถึงฉันและใครใคร มันทำให้พบและเข้าใจ ในเจตนาของคุณ แต่การจะถอนใจหรือตัดใจจากสิ่งที่รักที่หลงไปแล้วนั้นยากนัก เหมือนเราได้เสพสารเสพติดเข้าไป แต่ฉันก็ต้องพยายามเพื่อช่วยเหลือ หัวใจที่อ่อนหวั่นให้กลับมาเข้มแข็งเหมือนเมื่อก่อนนั้น
จากนั้นประมาณสองสามปี ฉันก็ทำให้ใจนิ่งได้มากยิ่งกว่าเดิมผลกระทบจากการที่เข้าไปอยู่ในวังวนหลงรักตัวอักษรของคุณทำให้มีผลกระทบ กับการดำเนินชีวิตของฉันพอสมควร มันทำให้ฉันไม่สามารถรักคนอื่นได้ ทำให้ฉันปฏิเสธคนดีดีที่เข้ามาในชีวิต อาจดูตลก ไม่ตลกหรอกนะ ฉันพยายามที่จะรักคนอื่น แต่ฉันก็ยังคิดถึงคุณ ฉันทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะหายจากอาการดังกล่าวโดยการสวดมนต์แผ่เมตตา ขอขมาคุณอยู่เสมอๆ จนฉันร้องไห้เพราะเกลียดสิ่งที่ตัวเองเป็น จนมาถึงปัจจุบันฉันไม่เหลือใครและไม่สามารถรักใครได้ "หัวใจผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่อาจรักใครได้อีกแล้ว" ฉันเขียนจดหมายขึ้นไม่ใช่เพื่อโทษหรือกล่าวผิด หรือบอกว่าเป็นความผิดใครดอก "หัวใจฉันเองที่ผิด ที่ไม่หนักแน่นปล่อยให้ความรักเกิดขึ้น"
ฉันรักการเขียน...ฉันเลิกไม่ได้ที่จะเขียนฉันอาจต้องเปลี่ยนแนวการเขียน "ยอดรัก" คนของหัวใจฉันคุณยังคงเป็นความทรงจำและเรื่องราวที่ดีดีในชีวิต
คุณยังคงเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม และยังคงเป็น "ห้องสมุดที่กว้างใหญ่" สำหรับฉัน ไว้ฉันจะเขียนจดหมายถึงคุณในฉบับหน้า แล้วพบกันค่ะคนของหัวใจ...
3 พฤศจิกายน 2555 19:21 น.
บุหรง
ถึง jupiter
...........สวัสดีจ๊ะ jupiter นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้เขียนจดหมายถึงเธอ
นานเท่าใดแล้วนะที่ฉันไม่ได้เขียนเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้เธออ่าน ฉันหวังว่าเธอคงสบายดีและมีความสุขทุกวินาทีในการก้าวดำเนินไปบนเส้นทางชีวิต เธอคงมีความสุขดี คงไม่เหงา ไม่เศร้า ไม่เดียวดายสินะ ขอเพียงเธอมีความสุขดีฉันก็ดีใจที่สุดแล้ว สำหรับฉันหรอ? ฉันมีความสุขดีถึงดีมากเลยล่ะ ฉันยืนได้มั่นคงหนักแน่นกว่าที่ผ่านมามาก ทุกย่างก้าวของฉันเพียงได้ทำความดีสำเร็จในทุกวันที่ผ่านก็คือความสุขสำหรับฉันแล้ว แต่ฉันอยากบอกเธอว่าความสุขอีกอย่างหนึ่งของฉันก็คือการที่ฉันได้คิดถึงเธอ jupiter...
.............เมื่อครั้งที่เกิดปรากฏการณ์ในช่วงค่ำวันที่ 13 มี.ค.55 และดาวเคราะห์ทั้ง 2 ดวงอยู่เคียงกันจนถึงเวลา 21.30 น. แล้วตกลับขอบฟ้านั้น เหมือนเป็นปริศนาให้ฉันขบคิด มันทำให้ฉันตื่นเต้นไปพร้อมๆ กับมีความเศร้าลึกๆ ในใจด้วย เวลานั้นมันช่างสั้นเหลือเกิน ถ้าดาวสองดวงอยู่ค้างฟ้าตราบนิรันดร์คงดีนะ ใช่แล้ว Jupiter ฉันชอบมองดูเธอ เวลาใดที่ฉันเหนื่อยกับปัญหาฉันมักจะมองหาเธอทุกครั้งไป เพราะเธอจะคอยสบตากับฉันขอเพียงเท่านี้ฉันก็อุ่นใจแล้ว และฉันคิดว่าคงทำได้เพียงแค่มองเห็นเธอไกลๆ อยู่ตรงนี้ตลอดไปจวบสิ้นลมหายใจ...
...............วันเวลาผ่านไปดุจสายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ มันคือความจริงเป็นธรรมชาติ ธรรมดาของโลก ฉันจึงพยายามทำทุกสิ่งให้ดีที่สุด ฉันตั้งปณิธานไว้ว่า "ฉันจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด" ฉันขอบคุณเธอนะ เธอก็มีส่วนทำให้ฉันได้มาอยู่ที่นี่และได้ทำหน้าที่นี้ ขอบคุณเธออีกครั้ง ฉันเข้มแข็งขึ้นมาก จนไม่เหลือภาพ
ผู้หญิงอ่อนแออ่อนไหวคนนั้นแล้ว ฉันอยากให้เธอดีใจที่ฉันเข้มแข็งและเด็ดขาดกับการดำเนินชีวิตที่เลวร้าย และจัดการทุกปัญหาได้ด้วยสติปัญญา พร้อมกล้าเผชิญโดยไม่หวั่นไหวเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
...................ที่ฉันมานั่งเขียนยาวๆ แบบนี้ (ปกติก็ไม่เคยเขียนสั้นเนอะ เพราะฉันชอบเขียนมากกว่าพูด) เพราะฉันมองเห็นดาวจึงทำให้คิดถึงเธอ ก็ไม่รู้ว่าทำกรรม หรือบุญใดไว้จึงทำให้ฉันมีใจรักที่บริสุทธิ์มอบให้เธอ แต่ฉันเองก็ไม่มั่นใจหรอกนะว่าถ้าหากเราได้เดินร่วมทางกันฉันจะรักษาความรู้สึกที่บริสุทธิ์นี้ได้ตลอดรอดฝั่งไหม? มันจึงเป็นสิ่งที่ดีแล้วขณะนี้ ที่ฉันรู้สึกมอบความรู้สึกบริสุทธิ์นี้ไว้ตรงนี้ และให้คงอยู่เช่นนี้ ถือว่าเป็นกำไร ว่าครั้งหนึ่งฉันมีความรักที่บริสุทธิ์ไม่ได้หวังสิ่งใด ไม่อยากได้มา ไม่ต้องการครอบครอง ไม่ต้องการจับต้องมัน ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันรู้ว่า "รักบริสุทธิ์ รักที่ปรารถนาดี" เป็นอย่างไร ขอให้เธอมีความสุขในทุกเวลานะ Jupiter...
ปล.จดหมายฉบับนี้ฉันตั้งใจเขียนมันด้วยความคิดถึงที่แนบมาให้เธอ ไม่ต้องตอบจดหมายฉบับนี้นะ "ตัวจริง หรือตัวปลอม" ณเวลานี้ไม่สำคัญแล้วฉันไม่ต้องการ และคงไม่ฝืนโชคชะตา และกุศลบุญที่ทำให้เราเป็นได้เพียงเท่านี้
คิดถึงนะ/นกยูง
หน้าส่วนตัว
2340
