15 พฤษภาคม 2550 06:30 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ช่างเป็นวันเงียบเหงาคนเศร้าจิต
ใคร่ครวญคิดคำนึงถึงวันก่อน
ได้แต่เหงาเศร้าจิตคิดอาวรณ์
ทั้งทอดถอนหัวใจในเวลา
โตอีกปีแล้วเราเจ้าตัวเล็ก
มิใช่เด็กเหมือนก่อนดอนเดียงสา
อยากจะร่ำร้องไห้ไร้น้ำตา
อนาถาชีวิตอนิจจัง
ความผูกพันมั่นหมายในวันเก่า
ไม่เหลือเงาความฝันฉันเคยหวัง
แม้จะพร่ำรำพันวันร้อยครั้ง
ฟื้นความหลังกี่หนก็จนใจ
เช้านี้ช่างวังเวงเคว้งคว้างนัก
อยากจะทักสักคนบนทางใฝ่
ยิ่งถวิลจินตนายิ่งอาลัย
จิตร่ำไห้กู่ก้องร้องเรียกเธอ
------------------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๐
8 พฤษภาคม 2550 01:17 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
อยากโทรหาแก้วใจหลายหลายครั้ง
แต่ต้องยั้งชั่งใจกลัวขุ่นข้อง
ด้วยรู้ดียามที่แก้วไม่ปอง
จะเรียกร้องอย่างไรไม่อาจเดา
สู้เถิดนะแก้วใจในวันนี้
ตามหน้าที่มอบหมายคล้ายวันเก่า
งานก็หนักตรากตรำจำเจเรา
ตื่นแต่เช้าทำงานมานานนม
อยู่ที่ไหนไม่อาจจะหลีกเลี่ยง
เพราะต้องเลี้ยงปากท้องต้องฝืนข่ม
แม้ขี้เกียจอย่างไรให้นิยม
เพื่อสั่งสมคุณค่าราคาคน
เหนื่อยและหนักตรากตรำต้องกรำสู้
รุ่นย่าปู่แม่พ่อก็ฝึกฝน
ล้วนต้องสู้อยู่ยั้งเพื่อตั้งตน
จึงต้องทนทำงานผ่านเวลา
--------------------------
บ้านวรรณกรรมคนเล็ก
๘ พฤษภาคม ๒๕๕๐
23 เมษายน 2550 16:50 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ได้รับรู้เช้าเย็นว่าเป็นสุข
แม้มีทุกข์ปนบ้างเพียงบางส่วน
ให้คำนึงถึงวันก่อนย้อนทบทวน
จิตเฝ้าหวนคำนึงถึงวันวาน
วันและคืนตื่นมาเจรจาสู่
บอกให้รู้เรื่องราวเรากล่าวขาน
มิเสแสร้งแกล้งใดให้รำคาญ
เราผสานความฝันผ่านวันคืน
โอ้แก้วใจในวันที่ฉันห่าง
สุดอ้างว้างหัวใจในยามตื่น
แม้จะนอนผ่อนพักหนักกล้ำกลืน
บ้างสะอื้นกับฝันอันลอยลม
โอ้แก้วจ๋าอย่าข้องหรือร้องไห้
จงก้าวไปตามทางอย่างเหมาะสม
มองให้เห็นเป็นจริงสิ่งนิยม
แม้จะล้มจงลุกปลุกหัวใจ
______________
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๓ เมษายน ๒๕๕๐
21 เมษายน 2550 18:54 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ความจริงแท้แน่นอนนอนแน่แน่
ต่างกันแต่ช้าไวไม่อาจเห็น
แม้เห็นหน้าคราสายบ่ายคล้อยเย็น
ความเคยเป็นลับหายตายมาแทน
ความจริงหนึ่งซึ่งมีที่ในจิต
มิอยากปิดบังไว้เหลือใจแสน
มิอาจบอกความในใจคับแค้น
จึงจุกแน่นในอกอยากยกวาง
แม้มาดว่าจะปิดมิมิดดอก
จึงควรบอกตามควรทบทวนต่าง
เมื่อยังเป็นปุถุชนบนเส้นทาง
พลั้งผิดบ้างถูกด้วยช่วยเจรจา
หากมีสิ่งจริงใดมิได้บอก
มิใช่หลอกปิดไว้ให้กังขา
แต่ด้วยเหตุเลยผ่านเนิ่นนานมา
อยากบอกว่าขอโทษอย่าโกรธเคือง
โอ้ความจริงเป็นสิ่งมิดายดอก
แต่คนบอกอาจตายหากไม่เปรื่อง
การจะเอ่ยเผยสัตย์หัดชำเรือง
เพราะบางเรื่องจริงแท้แต่ไม่ควร
การเปิดเผยเอ่ยเอื้อนตักเตือนก่อน
เดี๋ยวเดือดร้อนภายหลังครั้งสืบสวน
แม้ผู้ฟังตั้งจิตคิดทบทวน
อย่าได้ด่วนโกรธาว่าถูกลวง
------------------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๑ เมษายน ๒๕๕๐
29 มีนาคม 2550 12:38 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ไม่รู้นะว่าเธอมองฉันเหมือนวันเก่า
ระหว่างเราห่างกันเกินฝันใฝ่
หรือเพียงถอยถามจิตเปลี่ยนทิศไป
หรือหวังใดในวันที่ผ่านมา
คิดถึงวันเก่าเก่าครั้งสองสอง
เคยประคองความฝันผูกพันค่า
ต่างห่างใยไถ่ถามตามเวลา
เหมือนหนึ่งว่ามีกันทุกวันคืน
ยังต้องการให้เป็นเช่นวันนั้น
หรือเปลี่ยนผันฝันใฝ่ใจขัดขืน
เพียงสงสารหัวใจไม่อาจยืน
จึงกล้ำกลืนปรับใจไม่อาจวาง
อันความรักมักมีความลี้ลับ
แม้จะปรับเข้าหาอุราต่าง
อาศัยวันเวลาพิสูจน์พลาง
พร้อมก้าวย่างต่อไปแม้ใจท้อ
----------------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
842
