14 พฤศจิกายน 2552 06:33 น.

เตือน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

ป้องกันตัวเราไว้ไม่เสียดอก
ฝากเตือนบอกจากใจให้เฉลียว
โลกไอทีมีมากยากกลมเกลียว
บ้างอยากเอี่ยวเกี่ยวข้องขอจองใจ

ต้องระวังชั่งใจเอาไว้หน่อย
แล้วค่อยค่อยศึกษากันดูได้
ทั้งมุ่งร้าย-หวังดี ผลีผลามไป
อาจแก้ไขไม่ทันน่าหวั่นนัก

จึงเตือนกันไว้ก่อนอาทรเพื่อน
เปรียบเสมือนกระจกยกอาจหนัก
เพียงใช้ส่องมองดูสู่ครองพักตร์
ด้วยใจรักจึงบอกออกคำเตือน

ฟังแล้ววางลงไว้ไม่หนักอก
เพียงสาธกเรื่องเก่าเล่าบอกเพื่อน
เคยมีมาเหตุร้ายในบ้านเรือน
ใจแชเชือนอาจพลาดประมาทเกิน

กันไว้ก่อนก่อนร้ายไม่อาจแก้
คงย่ำแย่หากเจอเก้อขัดเขิน
คิดป้องกันนั้นล่ะถ้าเผชิญ
จะประเมินสถานการณ์ผ่านด้วยดี

จึงฝากบอกออกจากจิตฝากมอบ
ในเขตขอบสหายคิดให้ถี่
ปัจจุบันปัญหาหลากมากมี
กันก่อนที่เหตุเกิดตะเลิดเลย

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๒

1005

love

comment

3 พฤศจิกายน 2552 05:00 น.

กระทงคว่ำ

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

กระทงคว่ำตรงหน้า
อนิจจากระทงเอ๋ย
โชคร้ายเสียจังเลย
เจ้าอยากเผยบอกอะไร

กระทงอื่นลอยผ่าน
งามตระการประดับได้
เทียนส่องผ่องอำไพ
ลอยผ่านไปไกลสุดตา

มีเพียงกระทงหนึ่ง
ลอยมาถึงที่ตรงหน้า
โอ้เอ๋ยอนิจจา
ไม่เป็นท่าคว่ำหน้าลง

ใครหนอคือเจ้าของ
ท่าจะหมองใจลุ่มหลง
ลอยไว้ไม่ผจง
ปล่อยกระทงคว่ำนที

ก่อนจิตอธิษฐาน
ตามองผ่านกระทงสี
เจ้าของเจ้าไม่มี
ดุจข้านี้มิมีใคร

มิอาจมองหน้าชน
หลากผู้คนลอยเคียงใกล้
เขามีคู่เคียงใจ
แล้วเมื่อไรข้าจะเจอ

ก้มหน้าลอยกระทง
ต่อหน้าตรงกระทงเก้อ
ที่คว่ำลอยละเมอ
ดุจข้าเพ้อเพียงลำพัง

เหงาจังกลางผองชน
สาละวนกันคับคั่ง
ใจฉันนั้นเงียบงัน
หันทิศใดไร้คนเคียง

อ้างว้างดังกระทง
ที่คว่ำลงอย่างเงียบเสียง
กระทงอื่นลอยรายเรียง
เห็นมีเพียงเจ้าคว่ำลง

กระทงคว่ำตรงหน้า
เจ้ากับข้าเหมือนลุ่มหลง
ท่ามกลางอย่างงุนงง
ไร้แรงส่งกระทงเอย

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒  พฤศจิกายน  ๒๕๕๒