13 กรกฎาคม 2550 12:35 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
จะอยู่ไหนในจิตยังคิดถึง
ห้วงคำนึงยังมีมิรู้หาย
แม้ว่าจะปวดเจ็บเหน็บปางตาย
ก็ยังหมายรักเธอเสมอใจ
บางครั้งก็ท้องงพะวงหนัก
ด้วยพิษรักจึงเป็นเช่นนี้ได้
ก่อนหน้านี้แกร่งกล้าปัญหาใด
มิหวั่นไหวหยัดยืนตื่นรู้ตัว
มาวันนี้แน่นอกวิตกจิต
คร่ำครวญคิดเรื่องเก่าเฝ้าย้ำทั่ว
แปลกประหลาดอัศจรรย์วันมืดมัว
ฟ้าสลัวยังมีแจ้งแสงสุรีย์
แต่ดวงจิตคิดไงก็ไม่สร่าง
มิกระจ่างในจิตคิดถ้วนถี่
ยังเวียนวนปนความร้าวฤดี
เป็นอย่างนี้ทรมานเกินบรรยาย
..................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๐
11 กรกฎาคม 2550 14:53 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
รู้สึกเหงาเหงาจังตั้งแต่เช้า
มีใครเข้ามาบ้างทางสายเปลี่ยว
หรือมีฉันดั้นด้นอยู่คนเดียว
จ้องแลเหลียวหน้าหลังยังเงียบงัน
แวะทักทายกันบ้างระหว่างก้าว
นำเรื่องราวเก่าก่อนย้อนความหลัง
หรือจำเรื่องมุ่งหมายในชีวัน
ปัจจุบันก็ได้ใครเล่าที
เจ้าของบ้านวรรณกรรมฯ ย่ำต๊อกแต๊ก
ยังคิดแก๊กไม่ออกยอกแล้วนี่
เดินกลับไปกลับมาเหว่ว้ามี
ใครแถวนี้ช่วยบ้างอย่าร้างลา
...............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๐ กรกฎาคม ๒๕๕๐
8 กรกฎาคม 2550 22:04 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
^๐^ พบเพื่อพรากจากเพื่อเจอเสมอเพื่อน
โปรดย้ำเตือนจิตใจให้อาจหาญ
แม้มิอาจคาดหวังตั้งประมาณ
คืนวันผ่านขอให้ใฝ่รักตน
^๐^ โลกเรานี้หาใครเข้าใจยาก
พึงเพียรพากไว้เผื่อเมื่อสับสน
รักตนก่อนย้อนดูชูกมล
หาใช่คนเห็นแก่ตัวดังทั่วไป
^o^ การรักตนคือการสร้างสรรค์สิ่ง
อันเป็นมิ่งมงคลดลจิตใฝ่
ทำหน้าที่ที่เห็นอย่างเย็นใจ
ฝึกเอาไว้ประจำสำคัญนัก
^o^ ยากจะหาคนเก่งบรรเลงถ้อย
ชาญเรียงร้อยกวีมีอกหัก
ป้อนคำหวานผ่านจิตพิชิตรัก
เมื่อใจปักแม้มั่นก็หวั่นเอน
^o^ เมื่อมิได้ครอบครองดังปองจิต
ก็ให้คิดปล่อยวางกลางใจเด่น
รักเมตตากรุณาปรานีเน้น
อาจห่างเว้นเวรภัยผูกไมตรี
.................................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๗ กรกฎาคม ๒๕๕๐
6 กรกฎาคม 2550 11:34 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
กินให้อื่มยิ้มให้ชื่นตื่นให้สุข
ไร้เรื่องทุกข์เวียนวนปนวิถี
คลายกังวลน้อยใหญ่ให้เสรี
อิสระเท่าที่ฤดีปอง
วันสำคัญเช่นนี้ปีละครั้ง
มีพลังแกร่งกล้าหน้าใสผ่อง
อิสระด้วยรู้สู่ใจครอง
มิเกี่ยวข้องกังวลให้หม่นมัว
อิสระแท้จริงสิ่งในโลก
เว้นทุกข์โศกวุ่นวายสลายชั่ว
สั่งสมสิ่งดีงามติดตามตัว
มิหลงยั่วยุใดในโลกา
ใจเว้นจากบาปกรรมมิทำก่อ
เฝ้าพะนอคุณธรรมอันล้ำค่า
ลดโลภโกรธหลงด้วยปัญญา
ยอดชีวาอิสระรู้ละวาง
......................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๖ กรกฎาคม ๒๕๕๐
2 กรกฎาคม 2550 03:53 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
กาลเวลาผ่านไปไม่ย้อนกลับ
บ้างครั้งนับคืนวันที่ผ่านล่วง
บ่อยครั้งเจ็บปวดร้าวเข้าถึงทรวง
บ่อยครั้งช่วงโชตการผ่านเวลา
กาลเวลาผันผ่านม่านชีวิต
บ้างวิจิตรบ้างข้องย้อนมองค่า
สิ่งที่ผ่านพ้นไปไม่หวนมา
แต่ทว่างเป็นแนวแววให้รู้
คืนและวันผ่านพ้นบนก้าวย่าง
ในระหว่างชีวิตลิขิตสู่
ความใฝ่ฝันมั่นหมายปลายฤดู
ยังต่อสู้ต่อท้อฝ่าฟัน
ย้อนดูลมหายใจในวันนี้
ยังพอมีให้เห็นเป็นมิ่งขวัญ
ลมหายใจเข้าออกบอกชีวัน
สารพันเรื่องราวผ่านเข้ามา
..............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑ กรกฎาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1233
