12 เมษายน 2550 04:48 น.
ปราณรวี
เป็นเพียงรักเล่นเล่นไม่เห็นค่า
ถึงเวลาเบื่อหน่ายคลายรสหวาน
ลบทิ้งไปให้เป็นเช่นตำนาน
ที่ล่วงผ่านกาลเวลา..ไม่ปราณี
ดั่งหัวใจในรอยทรายที่ชายหาด
เพียงเล่นวาดปาดทิ้งแล้ววิ่งหนี
เมื่อคลื่นซัดสาดซ้ำสองสามที
ก็ไม่มีรอยเหลือ..หมดเยื่อใย
อนาถนักรักลวงทำหน่วงหนัก
ไม่อาจพักหักลงยังสงสัย
ใยรอยช้ำกล้ำกลืนฝืนฤทัย
ลบไม่ได้ดั่งรอยทรายที่ชายน้ำ
หรือน้ำตาที่รินหลั่งยังไม่หมด
ต้องรันทดสลดใจให้กลืนกล้ำ
หากเหือดแห้งเมื่อใดใจจดจำ
รอยความช้ำจะเลือนหาย..ไปจากเรา
รูป: http://www.yarnandorder.com/
yarnandorder/images/heart_1.jpg
11 เมษายน 2550 03:04 น.
ปราณรวี
เพราะรักมั่นสัญญาไว้ให้รอก่อน
พี่จะย้อนคืนมาหาจอมขวัญ
มาชิดใกล้อยู่เรียงเคียงคู่กัน
น้องจึงมั่นไม่ปันใจให้ใครเลย
จากวันนั้นถึงวันนี้..ร้อยปีแล้ว
ใจยังแน่วแน่นหนักจักเฉลย
ยังรอพี่อยู่ที่เก่าสองเราเคย
ออกปากเอ่ยว่ารักมากเพียงใด
โอ้คนดีอยู่ไหนใยไม่กลับ
ไปลาลับกับกาลนานแค่ไหน
น้องยังรอคอยพี่ที่จากไป
กับกีตาร์คู่ใจพี่ให้มา
ยังจำได้เพลงรักสลักจิต
คราใกล้ชิดร้องคลอเพราะหนักหนา
ไม่มีแล้วพี่จากไกลไปลับตา
ไม่คืนมาปล่อยให้รอจนท้อใจ
นานเพียงไหนใจยังมั่นสัญญารัก
ด้วยถ่องแท้แน่ประจักษ์ไม่ผลักใส
แม้นกายห่างร้างลาสุดอาลัย
แต่หัวใจไม่เปลี่ยนแปรแพ้แก่กาล
โปรดกลับมาคนดียังที่เก่า
ที่สองเราเคยร้องเพลงบรรเลงหวาน
กีตาร์น้อยคอยรอท้อดวงมาลย์
นานแสนนานปล่อยน้องไว้..ให้เฝ้ารอ
รูป: http://www.bluemoonstones.com/
images/JH-gypsymoon.jpg
9 เมษายน 2550 17:05 น.
ปราณรวี
เมื่อเรื่องราวความรักหักสะบั้น
เราจบกันหันหลังเลิกร้างหนี
ลืมให้หมดสิ้นไปไม่ใยดี
ค่าไม่มีจะจดจำไว้ทำไม
เหมือนเวลาที่หมุนเดินไปเกินฝัน
ความสัมพันธ์อ่อนแอเกินแก้ไข
ไม่คงมั่นพันพัวกับหัวใจ
จึงสิ้นไร้ใยรักคอยถักทอ
เพราะสายใยไม่แน่นหนักรักจึงล่ม
ปลิวตามลมล้มคว่ำคะมำหนอ
สายจวนขาดอนาถใจไม่แกร่งพอ
จึงแร่ร่อสิ้นลมขื่นขมใจ
แสนอ่อนล้าเหมือนเวลาใกล้จะหมด
สุดรันทดหดหู่รู้บ้างไหม
ใครคนหนึ่งรำพึงพ้อทดท้อใจ
ต้องร่ำไห้ใจหมดแรงแฝงทุกข์ตรม
รูป: http://www.cool-watches.com/
uimg/COOL/ch-06_chopard_
main-1142424916.jpg
8 เมษายน 2550 07:16 น.
ปราณรวี
เมื่อหัวใจอ่อนแอเพราะแพ้พ่าย
มีแผลกลายกลับซ้ำย้ำให้หมอง
เลือดรินหลั่งซังกระตายไหลเนืองนอง
ไม่ช้าต้องหยุดเต้นใครเห็นใจ
ต้องหักห้ามความเศร้าเอาไว้ก่อน
ตัดอาวรณ์ร้อนรนจากหนไหน
ระงับจิตรันทดให้หมดไป
นานเพียงใดจะอดทนความหม่นทุกข์
เรียกเข้มแข็งคืนมาแม้ช้าหน่อย
ดีกว่าปล่อยให้ความช้ำมาย่ำสุข
เมื่อใจแกร่งแรงมี..หมดกลียุค
จึงค่อยลุกขึ้นมาไม่ช้าที
ใจที่หายเรียกกลับมารับขวัญ
คงสักวันซ่อมได้ไม่หน่ายหนี
กลับเป็นใจดวงเก่าเราเคยมี
จบสิ้นทีนิยายรักเคยถักทอ
รูป: http://images.encarta.msn.com/
xrefmedia/sharemed/targets/images/
pho/t641/T641715A.jpg
7 เมษายน 2550 11:21 น.
ปราณรวี
อันหัวใจคนเราก็เท่านี้
ใยจึงมีความรักมากหนักหนา
เที่ยวจ่ายแจกแปลกนักรักตื่นตา
ปรารถนาไม่จบสิ้น ณ ถิ่นใด
รักคนนั้นพลันเปลี่ยนใจไปคนโน้น
ดั่งลูกโยนลวงเล่นเป็นไฉน
ประเดี๋ยวรักประเดี๋ยวเลิกให้เกริกไกร
ใครช้ำใจ..ไม่ต้องสนคนเหมือนกัน
ไม่เกรงกลัวบาปกรรมจะซ้ำซ้อน
มายอกย้อนให้วิโยคพบโศกศัลย์
จะล้าหนักเจอรักลวงหน่วงชีวัน
ด้วยบาปนั้นตอบสนองมาจองเวร
ถึงวันนั้นเมื่อไรหนาน้ำตาร่วง
เคยหลอกลวงใครไว้ได้ข่มเหง
ไม่คิดถึงใจใคร..ไม่หวั่นเกรง
เมื่อร้องเพลงโศกา...คงสาใจ...
รูป: http://tn3-2.deviantart.com/fs9/
300W/i/2006/044/f/b/Real_love_
by_deadengel.jpg
หน้าส่วนตัว
3450
