21 มีนาคม 2552 20:30 น.
ปักษาสวssค์
ที่รักจ๋า คิดถึงมาก จะรู้ไหม
ยามห่างไกล ที่รัก หากมองเห็น
คลองจักษุ มิเคยคลาด ทุกเช้าเย็น
จากต้นทาง ที่มองเห็น จรดปลายดอยฯ
ทอดสายตา ผ่านป่าเขา ลำเนาพฤกษ์
น้ำค้างพราว ยามดึก ยิ่งเหงาหงอย
ใจยิ่งคิด คะนึงครวญ ใจคนคอย
เวิ้งดาวลอย ใจยิ่งคว้าง กลางเมฆาฯ
สกุณา ร่ำร้องสั่ง สำเนียงเสนาะ
แสนไพเราะ ส่ำสล้าง อยู่กลางป่า
ฟังยิ่งฟัง คิดถึงน้อง นงพะงา
สุดเหว่ว้า คิดถึงเรือน ที่เคียงนอนฯ
หมอนเขนย ใต้หมอกเหมย บุษยเพชร
พราวพร่างเกล็ด น้ำค้างเกาะ ยอดหญ้าอ่อน
ปักษาสวรรค์ ผลิดอกใบ ใกล้เรือนคอน
ส่งกลิ่นอ่อน หอมบางบาง กลางสายลมฯ
กลีบขาวนวล อมส้มฟ้า เขียวสลับ
ชมพูจับ สลับสี แลสวยสม
กางเกลียวกลีบ กิ่งก้านช่อ ล้อสายลม
ดั่งแดนพรหม เนรมิต อยู่กลางไพรฯ
เหมือนรอวัน น้องและพี่ อยู่เคียงข้าง
ไม่มีวัน ห่างร้าง จากไปไหน
บุษยเพชร คือสุดฝั่ง แห่งหัวใจ
คือเรือนตาย น้องพี่อยู่ เคียงคู่กันฯ
หน้าส่วนตัว
1220
