25 ตุลาคม 2545 23:22 น.
ปากกาดาว
ชีวิตคนบนโลกาแสนสั้นนัก
พานพบรักแล้วผิดหวังฝันสลาย
ทุกทุกสิ่งสูญสิ้นพังทะลาย
เหลือเพียงความเดียวดายให้พบเจอ
เหงา เหงา เหงา เศร้าสร้อย ก็เพราะรัก
เหงา เหงานัก เพราะรักมากเสมอ
เหงาทุกที่ ทุกเวลา ที่พบเธอ
เหงา และเพ้อ เพราะอ้างว้าง เดียวดาย
24 ตุลาคม 2545 22:38 น.
ปากกาดาว
ความฝัน มนุษย์ สุดแสนเศร้า
ไม่มีเรา วันนี้ หรือวันไหน
มีเพียงความ ว่างเปล่า เหงาหัวใจ
หมดอาลัย ตายอยาก พเนจร
แต่ละวัน เดินทาง หาจุดหมาย
อยากเอนกาย ล้มลง ตรงที่หมอน
หวังเพียงพัก ผ่อนคลาย ใจอาวรณ์
ล้มตัวนอน พักผ่อน เยียวยาตน
7 ตุลาคม 2545 16:27 น.
ปากกาดาว
อยากจะรู้ มนุษย์เรา ช่างเขลานัก
เกิดมาได้ ก็ประจักษ์ เป็นหลักฐาน
ต้องได้เรียน ต้องได้รู้ วิชาการ
วันเดือนผ่าน ก็ต้องรู้ ต้องเรียนไป
อยากจะถาม ไม่เรียน ไม่ได้หรือ
จะบ้าบื้อ โง่นัก หรือไฉน
มีปัญญา กลับตกยาก มีมากไป
เรียนทำไม ไปตามกฎ กำหนดมา
บางคนนั้น ฉลาดล้ำ ดูมีค่า
การศึกษา ของเขานั้น มีเพียงไหน
เจริญด้วย สิ่งทั้งปวง และก้าวไกล
เรียนเคร่งไหม อยากจะรู้ ใครตอบที...
หน้าส่วนตัว
694
