6 เมษายน 2546 20:31 น.
ปากกาดาว
หากความรัก...เหมือนดั่งกับยาขม
หากสายลม...เป็นเช่นขนมหวาน
หากท้องฟ้า...เป็นดั่งสุธาธาร
หากเมื่อนั้น...จะมีรักไปเพื่อใคร
หากความรัก...เป็นรักที่สุดสวย
หากสายลม...ระรวยรื่นชื่นสดใส
หากท้องฟ้า...เป็นสีฟ้าตลอดไป
หากเมื่อไหร่...เป็นอย่างนั้นจะบอกเธอ
จะบอกเธอว่ารักสักเท่าฟ้า
จะบอกเธอว่ารักเธอเสมอ
จะบอกเธอว่ารักเพียงแต่เธอ
จะบอกเธอ...ว่ารักเธอ...ตลอดไป
6 เมษายน 2546 20:22 น.
ปากกาดาว
ท่ามกลางทะเลทรายอันกว้างใหญ่
ทอดสายตามองไปหาไม่เห็น
ซึ่งเงาไม้ที่จะให้ความร่มเย็น
ที่จะเป็นที่พักกายและพักใจ
เกิดเป็นคนต้องต่อสู้กู้ความหวัง
ใช้ความฝันเป็นพลังอันยิ่งใหญ่
ใช้ความคิดที่สวยงามเป็นบันได
ให้ก้าวไปถึงที่ในใจต้องการ
หน้าส่วนตัว
1412
