7 ธันวาคม 2545 20:52 น.
ปากกาดาว
ทานตะวันดอกน้อยรอคอยรัก
ที่จะผ่านมาทักยามสายสาย
แต่ว่าทานตะวันยืนอย่างเดียวดาย
ได้แต่มองตะวันฉายจากไปไกล
ดอกไม้น้อยยังคงไม่หมดหวัง
รวมพลังที่มีขึ้นมาใหม่
และหวังว่าอาทิตย์คงเห็นใจ
ทอดสายตามองมาในใจของเรา
กี่นาทีชั่วโมงที่ล่วงผ่าน
เจ้าดอกทานตะวันยังหงอยเหงา
ได้รับรู้แค่เพียง...ความเศร้า
กับเงาอดีตความมืดมน
ตะวันที่ร้อนแรงบนขอบฟ้า
ไม่เคยจะมองมาเพียงสักหน
ให้ใครคนหนึ่งเพียงบางคน
ได้ดีใจในกมลเพียงสักครา
ได้รับรู้ความเจ็บนับเป็นร้อย
ดอกไม้น้อยไม่หวั่นสู้แสงจ้า
เพราะมีความรักยิ่งในดวงตา
พร้อมจะฝ่าความร้อนที่เผากาย
พระอาทิตย์ยังคงเป็นเช่นเคย
ที่มองเลยความรักที่มีให้
ความรักน้อยด้อยค่าของดอกไม้
อาทิตย์มองข้ามไปไม่เหลียวแล
ขอเพียงแค่สักวันจะได้ไหม
ช่วยมองไปในใจที่แน่วแน่
ที่ที่มีความจริงแห่งรักแท้
ที่จะแผ่ให้ไปถึงใจเธอ
ที่ที่ทานตะวันจะบอกรัก
ที่มากนักและรักอยู่เสมอ
ที่ที่ทานตะวันบอกรักเธอ
อย่าให้ใจต้องละเมอต่อไปเลย...
6 ธันวาคม 2545 21:26 น.
ปากกาดาว
ถึงใครใครที่กำลังล่าความฝัน
ที่หมายมั่นปั้นมือว่าจะถึง
สู่จุดหมายที่ใจยังตราตรึง
ถึงที่ซึ่งมีหวังคอยนำทาง
จงอย่าท้ออย่าถอยอย่าคอยท่า
มีดารานำพาแสงสว่าง
มีพวกเราข้างเธอตลอดทาง
ไม่อ้างว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวหัวใจ
หากไม่ก้าวเมื่อไรเธอจะถึง
หากไม่ดึงเมื่อไรเธอจะได้
หากไม่ทำเมื่อไรจะก้าวไกล
หากไม่ไหวเมื่อไรจะถึงดาว
อย่าลืมว่าต้องสู้สุดขอบฟ้า
อย่าลืมว่าเธอนั้นจะไม่เหงา
อย่าลืมว่าเธอนั้นยังมีเรา
อย่าลืมอย่าโง่เขลาหยุดฝันกัน
มีฝันนั่นแหละดีแล้ว
ดั่งแก้วรอน้ำแห่งฝัน
สู้ไปให้สุดชีวัน
เชื่อฉัน...สักวันจะถึงดาว
หน้าส่วนตัว
3231
