3 พฤษภาคม 2553 16:40 น.
ปาณาดี
เมื่อคร่ำครวญถึงหนึ่งใครไกลฝั่งฟ้า
ปรารถนาเพียงแววตาอาทรนั้น
ใจเจ้าเอย....จะอยู่ได้อย่างไรกัน
เพียรรอวันที่จะกลับมารับใจ
ณ ฟ้านั้นฤาเหน็บหนาวเท่าฟ้านี้
ห้วงเวหาแห่งราตรีที่หม่นไหม้
ด้วยแรงรัก แรงคิดถึง แรงอาลัย
ก็กัดกร่อนห้วงหัวใจอย่างร้ายแรง
คิดเอย...คิดถึง...คิดถึงยิ่งนัก
ณ ยามรัก ยังจำหลักคล้ายดังแกล้ง
ให้คิดถึงทรมา มาเสียดแทง
ด้วยรักแพง รักยิ่งกว่า ฟ้ารักดาว
เมื่อคร่ำครวญถึงหนึ่งใครไกลฝั่งฟ้า
ก็สุดหาพจน์ใดมาให้กล่าว
ณ ค่ำคืนแห่งฟ้ากระจ่างดาว
ก็รวดร้าว...ลำพัง...กับทั้งใจ
27 เมษายน 2553 16:47 น.
ปาณาดี
ด้วยรูปเงาผ่านกรอบขอบแนวนั้น
ก็ตื้นตันด้วยหยาดงามแห่งความหมาย
เสมือนหนึ่งของน้ำใจไม่เคยคลาย
เสมือนชื่นมิรู้วายของสายลม
ย่อมโชยพัดผ่านใจให้ดื่มด่ำ
แห่งลำนำไมตรีที่สั่งสม
จึงรู้รื่นชื่นหทัยในอารมณ์
แล้วค่อยบ่มเมล็ดพันธุ์อันศรัทธา
หอมแผ่วๆ หอมล้ำ น้ำคำที่
ปรารถนาดีและปลอบขวัญวันทุกข์หนา
สะอื้นร่ำกับอกไห้ป้ายน้ำตา
มีสองมือคอยเมตตาเอื้ออาทร
นิ่งเสียเถิดจอมขวัญวันที่กล่อม
ใจของเจ้าอย่าจมจ่อมพร้อมไฟร้อน
ทุกข์ใดๆ เกิดขึ้นแล้วอย่าอาวรณ์
ย่อมจะผ่อนตามที่ใจใคร่นำพา
จะรับขวัญเจ้านี้ตรงที่ตัก
หากหนาวนักจะกอดไว้ใช่หนีหน้า
หากร้อนนักจะพัดวีไม่มีรา
จะอยู่ข้างเจ้าขวัญตาอย่าท้อใจ
ทุกน้ำคำทุกกระทำที่สัมผัส
แจ่มจำรัสเรืองรองของความหมาย
ตราตรึงอยู่แนบหทัยไม่รู้วาย
ดังดาวรายเรียงอยู่คู่นภา
ดังนั้นทุกความรักจึงจักให้
ด้วยหัวใจด้วยภักดีด้วยมีค่า
ความหวังดีจะปกป้องทุกภัยมา
ในมิตราจะนิรันดร์ฉันนั้นเอย
14 เมษายน 2553 23:20 น.
ปาณาดี
หากไม่รัก...ขอเธออย่ามาให้รัก
สงสารเถิด...ใจไม่อาจ..จักรับไหว
น้ำกับฟ้าห่างไกลนักสักเท่าใด
ความข่มขื่นและอาลัยยังไม่เทียม
หากไม่รัก...ขอเธออย่ามาให้รัก
ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้จัก จึงคอยเสี้ยม
ใจดวงน้อย จะคอยตัด อย่างคนเจียม
แม้เต็มเปี่ยมในหทัยว่าใจภักดิ์
จะตัดไฟตั้งแต่ลม ให้สมจิตร์
ยากเหลือเกินจะหักพิษสวาทหนัก
ขอเธอโปรดอย่ามา... หากไม่รัก
ใจดวงนี้ คงได้พักจากรักเธอ
27 มีนาคม 2553 18:15 น.
ปาณาดี
ขอสักนิดของเศษรักจักได้ไหม
เพื่อเป็นไปในการดำรงอยู่
เพียงเศษน้อยหนึ่งนิดให้คอยรู้
ว่าหวังดีนั้นมีอยู่อย่างบางเบา
ช่วยเติมเต็มหัวใจใครคนหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่งอาวรณ์ซ่อนความเศร้า
โลกใบนี้..ที่ผ่านมาเป็นสีเทา
ใจว่างเปล่า..ไหนเธอเล่า..จะเข้าใจ
ขอสักน้อย..เพียงนิดคือ มหาศาล
เพื่อบรรดาลความฝันอันสดใส
ดังหนึ่งเสียงขับขานของเรไร
กระซิบอยู่ข้างๆใจ...ไม่รู้ลืม
25 มีนาคม 2553 22:23 น.
ปาณาดี
ทุกลมปราณ ที่ผ่านมา คือค่ารัก
ทุกตระหนัก ของรู้สึก คือนึกถึง
ทุกกระทำ ที่สัมผัส กระหวัดดึง
ความคำนึง ระลึกถึง และศรัทธา
ใจตั้งมั่นภักดีอารีเอื้อ
คอยแผ่เผื่อรู้สึกดี...ที่คุณค่า
มอบทั้งมวลดั่งวารีในคงคา
หวังเธอชื่นกายาและดวงใจ
มอบให้แล้ว มอบใจ ให้หมดสิ้น
ขอได้โปรดอย่าถวิล...ด้วยสงสัย
รับรู้เถิด แต่เพียงสิ่งที่ให้ไป
ให้ด้วยใจ ให้เอาไว้ ให้กับเธอ
แม้จะดูไร้ค่าน่าหัวร่อ
ไม่อาจก่อความยินดี...ที่เสนอ
อาจไม่ทำให้สุขใจใฝ่ละเมอ
หากแต่ รัก หวังดี เสมอ จากดวงใจ
หน้าส่วนตัว
1317
