10 มกราคม 2553 15:52 น.
ปุยเมจิกา
งูทับสมิงครา
คนเที่ยวดึกดื่นไม่เกินผู้เป็นสามี เที่ยว ดื่มเหล้าได้ทุกคืน นาฬิกาไม่เลยเที่ยงคืนไม่คิดจะกลับบ้าน ถ้าวันไหนอยู่บ้านก็จะไม่หลับไม่นอนดูหนังเล่นเกมส์ จนดึก จนเป็นที่รำคาญแก่ลูกและภรรยา กลางวันนอนตื่นเที่ยง แล้วอาบน้ำออกจากบ้านทำอย่างนี้แทบทุกวัน เพราะงานที่ทำเพียงแค่สั่งงานหัวหน้าคนงานทำเป็นช่วงๆ เขาก็เลยสบายมากไป มีอยู่ครั้งหนึ่งดื่มมากจนเป็นลม นอนในห้องไม่มีคนสนใจ กว่าจะรู้เกือบบ่าย ต้องช่วยกันหามส่งโรงพยาบาลด้วยสภาพเหม็นเหล้าหึ่ง จนพยาบาลแช่งว่าทีหลังกินให้ตายไปเลย หลังจากเขาให้เบื่อเหล้ามากิน หยุดดื่มไปได้พักหนึ่ง แล้วกลับมาดื่มใหม่ ดื่มจนลูกยกมือไหว้ขอร้องว่าอย่าดื่มมาก ลูกร้องไห้ตัดพ้อพ่อ ที่ลูกพยามเรียนหนังสืออยากให้พ่อแม่ภูมิใจ ถ้าลูกรับปริญญาแล้วไม่มีพ่อ ลูกจะทำไปทำไม หลังจากนั้นมาค่อยดื่มเบาบางลงหน่อยแต่ก็ไม่เลิก
คืนนั้นประมาณตีสอง ภรรยากำลังหลับอย่างสบายเสียงสามี เรียก แม่ แม่ มาดูงูเร็ว อยู่หลังบ้าน ภาพที่เห็นงูสามเหลี่ยมสีขาวสลับดำลำตัวขนาดข้อมือ กำลังเลี้ยวไต่ตามกำแพงบ้าน สามีก็บอกว่า งูมีพิษเอาไว้อันตรายมาช่วยกันหน่อย ว่าแล้วก็คว้าจอบกดที่หัวงูไว้ไม่ให้ไปไหน ปากก็ตะโกนให้ใช้ภรรยาช่วยกดด้ามจอบไว้ก่อน ตัวเองไปหาไม้มาอีกอันเพื่อจะตีงู มาถึงตอนนี้แล้วก็ต้องจำยอมช่วยสามี ปกติแล้วเจองูก็จะเอาไม้กวาดวาดออกไปทิ้งไม่เคยตีเลย ความง่วงและความตกใจจึงช่วยกดหัวงู ให้สามีไปหาไม้มาตีงู พอตีงูไปทีเดียวมันก็ตาย สามีก็สงสัยว่าทำไมงูจึงมีสองหางพอภรรยา ยกจอบออกจากหัวงู ก็ตาสว่างและตกใจไปกว่าเดิม เพราะสิ่งที่เห็น ที่หัวงูมีลูกงูพันเกี่ยวอยู่กับแม่งู อยากจะร้องกรี๊ด ด้วยความสงสารงู และก็นึกตลอดมาในสัณชาตญาณของความเป็นแม่ ที่เห็นสภาพงูหอบหิ้วลูกและต้องมาตายพร้อมกัน ทำให้นึกถึงตัวเองทุกวันนี้ นึกถึงลูกคนสุดท้องเวลากอดลูก นึกว่าถ้ามีใครมาฆ่าทั้งแม่ทั้งลูก คงเหมือนสภาพงูสองตัวแม่ลูก แม้ถึงเวลานอนมักจะฝันว่าอุ้มลูกแล้วลูกตกน้ำหลุดจากมือ ขออย่ามีสภาพแบบงูแม่ลูกคู่นี้เลย และขออโหสิกรรมด้วย นึกเกลียดสามีที่เป็นต้นเหตุให้ทำบาป เวลาผ่านไปเป็นสิบปีได้ดูสารคดีทางทีวีเพิ่งจะรู้ว่างูที่ตีไปนั้นเป็นงูทับสมิงคราซึ่งมีพิษร้ายกัดคนถึงตาย ทำให้ยิ่งกลัวมากขึ้น สัตว์ยิ่งมีพิษมากก็ยิ่งพยาบาทมาก ผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง ตีงูเห่า งูจงอางไม่ตาย ตกกลางคืนจะตามมาถึงบ้าน ตีงูต้องตีให้ตาย คิดได้ยังไง ถ้าไล่ก็คงไปเพราะทำบ่อย ต่างคนต่างอยู่ ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
8 มกราคม 2553 16:16 น.
ปุยเมจิกา
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ช้าง
จำได้ว่าอายุประมาณ 4-5 ขวบ อยู่ในค่ายทหาร ถนนหน้าบ้านสายเพชรเกษมชุมพร-ระนอง ต่อจากค่ายไปทางระนองก็จะเป็นป่า จะมีชาวบ้านพาช้างเดินมาครั้งประมาณ 4-5 เชือก เวลาผ่านหน้าบ้านก็จะตื่นเต้นมาก ช้างจะเดินถนนตรงกันข้ามกับบ้าน เราหมายถึงเด็กๆในค่ายทหารก็จะวิ่งตามไปดูตั้งแต่บ้าน ปากก็ร้อง ช้าง ช้าง ช้าง หู ใหญ่ ตาเล็ก ๆๆๆ จนถึงสโมสร แล้วก็กลับ มันตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นช้าง กลัวก็กลัว มีความรู้สึกว่าตัวมันโตมาก มากเท่าบ้าน กลัวมันโกรธเวลาไปร้องล้อมัน ควาญช้างก็พาช้างเดินไปเลื่อยๆ ก็เคยสงสัยเหมือนกันว่าเขาพาช้างไปไหน แต่ก็ไม่ได้ถามใครเพราะมันตื่นเต้นทุกครั้ง พอโตขึ้นจึงรู้ว่าเขา พาไปลากไม้ในป่าแถบกระบุรี พวกทำไม้ซึ่งเป็นที่มาของป่าหมดและน้ำท่วม มโหฬารจนทุกวันนี้
ช้าง ช้าง ช้าง หู ใหญ่ ตาเล็ก ต่อมาสักประมาณ ประถม จึงได้ยินเพลง ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตัวโตไม่เบา จมูกยาวๆ เรียกว่างวง มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่างา มีหูมีตา หางยาว ไม่ทราบว่าใครแต่ง ใช้สอนเด็กอนุบาลมาจนถึงทุกวันนี้ มีของเล่นอย่างหนึ่งของเด็กสมัยนั้นคือ รถทำด้วยไ ม้กระดานยาวสัก50ซม.มีกระป่องนมที่ใช้แล้ว วางเรียงอยู่ด้านล่าง เวลาให้เลื่อนก็โยกตัวไปข้างหน้า ไม้จะเลื่อนไป มือก็คอยหยิบกระป๋องที่เลยไป
ข้างหลัง มาใส่รองไว้ข้างหน้า เลื่อนแข่งกันไปเรื่อยๆไม่ได้มีรถใช้แบตเตอรี่
เหมือนสมัยนี้
ด้านหน้าบ้านเป็นทุ่งนา ป้ามักจะชวนเราไปหาเห็ดโคนบ่อยๆ เดินตามหลังป้าไปจะมีรังนกกระจาบห้อยจากต้นไม้เยอะมาก ความอุดมสมบูรณ์ธรรมชาติยังมีอยู่ เวลาไปไหนไม่ว่าจะไปตลาด ไปหาเห็ดโคน มีงานที่สโมสร หรือ แม้แต่ไปบ้านญาติลุงที่กรุงเทพฯ ป้ามักจะพาเราไปด้วยเสมอ อาจเป็นเพราะเราอายุน้อยที่สุด ในบรรดาลูกและหลานของป้า มันเป็นความผูกพันอย่างหนึ่งนอกจากแม่แล้วก็ยังมีป้า ป้าเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ก็ยังระลึกถึงเสมอ แม่เล่าให้ฟังว่า ตา ยาย ตายตั้งแต่น้องคนสุดท้องยังเล็กมาก ป้าเป็นพี่สาวคนโตช่วยทวด ตำข้าว ทำกับข้าว หาบน้ำเลี้ยงน้องมาจนโต ป้าแต่งงานกับลุงซึ่งเป็นนายทหารในค่ายและเป็นคนกรุงเทพฯ เราก็สงสัยว่ามาพบป้าได้ยังไง ไม่ได้ถาม แต่รู้ว่า สาวๆ แสงแดดแต่งงานกับนายทหารหลายคน บางบ้าน ลูกสาวถึงสามคน ล้วนแต่งกับนายทหาร ทั้งนั้น
แม้แต่งงานแล้วป้ายังพาน้องๆมาเลี้ยงด้วย นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราต้องเกิดในค่ายทหาร ลุงเป็นคนดีรักน้องทุกคน ไม่ค่อยพูด ผอม ผิวขาว เช้าก็จะถีบจักรยานไปทำงาน เย็นก็กลับบ้าน ด้วยความที่มีลูกถึงเจ็ดคน หลังบ้านจึงเลี้ยงทั้ง เป็ด ไก่ หมู นกพิราบ บ่อปลา และ ขายชา กาแฟ ทำข้าวเกรียบ ทำสลิ่ม ขนมขาย เป็นรายได้เสริม ป้าก็ทำงานงกๆ ไม่แต่งตัว เป็นคุณนาย เพราะสามีมียศร้อยเอก ทำกับข้าวกับคุณนายผู้การกินหมากปากแดง ผิดกับภรรยาทหารเดี๋ยวนี้ แค่ภรรยานายสิบ อยู่วันๆแต่งตัวแข่งกัน ว่างก็เล่นไพ่ หนักใจแทนสามีที่ออกไปรบ
ตอนมัธยม ที่ด้านหลังเป็นทุ่งนา เนื่องจากขุดดินในนาถมเป็นบ้าน ขุดทุกวันจน บ่อปลารอบบ้านเพื่อเอาดินมาถมตัวบ้านให้สูงขึ้น หน้าหนาประมาณ เดือนธันวาคม -มกราคม อากาศหนาวและแห้งหมอกลงจัด หัวค่ำและ เช้ามืดก็จะก่อไฟผิงกัน ผิดกับปัจจุบันมันร้อนทั้งปี หน้านี้ข้าวในนาก็จะสุก ชาวนาเขาเก็บข้าวกองไว้ ในนา ที่นี่ทำเป็นเรียงใช้แกะเก็บเอาแต่รวงข้างไม่ให้ติดใบ ผิดกับภาคกลางใช้เคียวเกี่ยวข้าวเป็นมัด ลอมเป็นกองสูง บ้านเราหญ้าอุดมสมบูรณ์ ไม่จำเป็นต้องใช้ฟางข้าวไว้ให้วัว ควาย กินในหน้าแล้ง จึงเอามาเป็นเรียง ฟางเข้าในจึงเหลือมาก กลายเป็นปุ๋ยในดินมากขึ้น ตอนขนย้ายข้าว เขาจะใช้เชิงลากโดยมีควาย หรือช้างลาก ไม่มีวัวเทียมเกวียนแบบภาคอิสาน ส่วนใหญ่ก็จะไปกับเพื่อน ลูกของ ลุง น้า ป้า ขาไปก็จะได้นั่งเชิงไป ขากลับก็เดินกลับ เพราะขนข้าวมาเต็มเชิง ทำอย่างนี้ทุกเที่ยว วันละหลายๆเที่ยวไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มันสนุกได้นั่ง และวิ่งตามช้าง มันสนุกตอนช้างพาข้าคันนา ขึ้นลง ๆ ต้องคอยจับเชิงให้แน่นกลัวช้างตกมันเหมือนกันเพราะช้างเหนื่อย
เชิง ทำด้วยไม้ไผ่ต้นใหญ่ 2 ต้น วางคู่กันส่วนปลายจะมีเชือกไปคล้องกับตัวช้าง ส่วนด้านโคน จะมีคล้ายกรง แคร่ วาง ไว้ใส่เรียงข้าว กั้นด้วยใบจากมุงหลังคา ขนข้าวได้มากกว่าสองสามร้อยเรียง ถ้าคนหาบ ให้เวลานาน เขาจึงจ้างช้างมาลากเชิง ในช่วงนั้นจะมีช้างอยู่ไม่กี่บ้าน
ที่นี่มีตำนานรักในท้องทุ่งหลายคู่ หลายรุ่น รุ่นเราที่เห็นก็มี สองคู่ ลูกของน้าและลุง ไปชอบสาวบ้านล่าง ซึ่งไกลมากต้องเดินข้ามทุ่งนา ประมาณสักเกือบสองกิโลเมตร สาวมาทำนาทุกวัน สองคนพี่น้อง เราในฐานะเป็นทั้งญาติและเพื่อนสนิท(นึกถึหนังเรื่องเพื่อนสนิท) มีหน้าที่เดินไปเป็นเพื่อน สาวผิวคล้ำ หน้าเข็ม ผมยาว ชุดชาวนาใส่หมวกงอบ ขยันขันแข็ง ไม่ได้เรียนหนังสือ ตอนนั้นอายุ ประมาณสิบแปดสิบเก้าปี เห็นจะได้เขาแก่กว่าเรา สาวดำนา หนุ่มดันนั่งบนหัวนา (คันนา) นี่จีบกันอยู่ได้ ในใจเรานึกว่าถ้าเป็นลูกสาวเราคงไม่ให้เพราะมันดำนาไม่เป็น ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นั่งคุยจีบสาวอย่างเดียว ดีที่ต้องไปโรงเรียน ไม่งั้นต้องไปเป็นเพื่อนทุกวัน ไปเฉพาะเสาร์ อาทิตย์ ก็เหนื่อยจะแย่แล้ว
ถึงวันที่จะไปบ้านสาว เราก็ต้องไปเป็นเพื่อน พ่อสาวชื่อตาพรม ซึ่งแถวบ้านก็มีชื่อพรม หลายคนมีตั้งแต่พรมว่าว พ่อพรมเป็นผู้ใหญ่บ้าน พรมขี้ควาย ชื่อคนมีตำนานถึงได้เรียกกัน บางคนเราไม่รู้ รู้แต่ชื่อนุ้ยซึ่งก็มี นุ้ยฟ้าลั่น นุ้ยพบ นุ้ยขี้ควาย นุ้ยดำริ นุ้ยวาด นุ้ยฟันทอง เพราะแกใส่ฟันทองในปาก ซึ่งคนสมัยก่อนพอมีอันจะกิน เขาจะใส่ฟันทองกัน คงเหมือนเศรษฐีสมัยนี้ ที่เขาทำส้วมทองคำใช้กัน พอฝนตกฟ้าร้องแกต้องรีบหลบเข้าบ้านเพราะกลัวฟ้าผ่าฟันของแก นุ้ยพบก็คือตาเรายายชื่อพบ เขาก็เลยเรียกไม่ให้ซ้อนกัน นุ้ยขี้ควายก็คงลี้ยงควายฝูงมากๆ พ่อสาวเขาเรียกกันว่า พรมขี้ควาย ไปถึงบ้านสาว ไกลเลยจากทุ่งนาไปอีก อยู่ติดริมคลอง ซึ่งเป็นท่าน้ำที่เราไม่เคยลงเล่น ความเบื่อเซ็ง เรื่องที่ต้องมาเป็นเพื่อนก็ค่อยลดลงบ้าง กะว่าจะเล่นน้ำสักพักหนึ่ง เขาจะจีบกันก็เรื่องของเขา เราจะได้เล่นน้ำ พอไปถึงบ้านพ่อเขาก็ทักทายอย่างดี หาข้าวปลาให้กิน กินเสร็จ แกก็ชวนนั่งคุยแล้วก็พูดขึ้นว่า เรารู้ว่าสูมาจีบลูกสาวเรา แต่เรากับแม่สูเป็นญาติกัน สูไปถามแม่สูดู เราว่าคบกันเป็นญาติน่าจะดีกว่านะ
คงไม่ต้องพูดอะไรอีก เราสามคนก็ลาเดินข้ามทุ่ง กลับบ้านเงียบๆไม่มีใครพูดอะไรสักคำ น้ำคลองก็ยังไม่ได้เล่น ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ต้องเดินข้ามทุ่งทุกเสาร์ อาทิตย์อีกเลย ถึงวันนี้เรายังนึกเลยว่าตาพรมแกเข้าใจนะแทนที่จะไล่พวกเรากลับพูดกันดีๆ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ข่าวคราวลูกสาวบ้านนี้อีกเลย
ตอนเริ่มทำงานใหม่ฤดูเกี่ยวข้าวอีกเหมือนกัน ด้วยความที่รอบบ้านเป็นบ่อปลาแต่น้ำแห้งในหน้าแล้ง ก็กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่รอบบ้าน เรานั่งอยู่ข้างบ้าน พ่อแม่และน้อง อยู่หน้าบ้าน เสียงรถไฟเปิดหวูด เพราะจะเข้าจอดสถานีรถไฟ นายสถานี โบกธง
เนื่องจากบ้านห่างจากสถานีรถไฟ ประมาณสองร้อยเมตร ช้างกำลังลากเชิงอยู่ รถไฟเข้าสถานีก็เปิดหวูด ดังมาก ช้างตกใจ วิ่งตรงมาทางบ้าน ผ่านนาหลายแปลง ควาญช้างห้ามเอาไว้ไม่อยู่ วิ่งตรงมาทางบ้าน พ่อ แม่ และ น้องวิ่งเข้าบ้าน เราอยู่ข้างบ้านไม่รู้เรื่อง เรากำลังจะเดินออกมาพอดี เสียงดังตึกตึกดังมาก ช้างตกบ่อข้างบ้าน ทำให้มันลุกไม่ขึ้น ควาญช้างก็เลยคุมอยู่ แม่เรียกเราเสียงหลงว่าอยู่ไหน นิสัยห่วงลูกไม่มีใครเกินแม่ แต่เราก็ได้จากแม่มาทั้งหมด พะวงเกี่ยวกับลูกไปทั้งหมด เมื่อก่อนออกจะรำคาญด้วยซ้ำ พอมีลูกเองจึงรู้ว่า ความห่วงลูกเป็นอย่างไร แม่คงตกใจมาก วันนั้นถ้าไม่มีหลุมหน้าบ้าน และช้างไม่ตกบ่อ เราคงถูกช้างวิ่งเหยียบตายไปแล้ว
เหตุการณ์นี้ทำให้เรานอนนึกถึงช้างตลอด ว่าถ้าวิ่งเข้าบ้านจะพังขนาดไหน ถ้าช้างไล่จะวิ่งอย่างไร ผู้ใหญ่บอกไว้ถ้าวิ่งหนีช้าง ให้วิ่งคดไปคดมา เพราะช้างตัวใหญ่วิ่งตรงกลับตัวลำบาก ถ้าวิ่งหนีงู ให้วิ่งทางตรง เพราะงูเลื้อย ซิกแซก แต่เรานึกไม่ออกว่าถ้าถูกไล่ไม่ช้างหรืองูจะหนีพ้นหรือไม่ ความฝันมันตามหลอนเป็นระยะๆ ทุกครั้งที่ฝันว่าช้างหรือคนวิ่งไล่ จะมีภัยทุกที รถชน ผ่าตัด มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจทุกที ขณะพิมพ์งานนี้ก็ไม่แน่ใจว่าจะฝันอีกหรือไม่ ในชิวิตจะฝันซ้ำไปซ้ำมาอยู่ 3 เรื่อง
ฝันว่าพบพ่ออยู่ในบ้านที่สร้างไม่เสร็จซักที , ฝันเห็นน้ำไหลออกมาจากต้นไม้ที่เป็นหินต้นใหญ่ สวยมาก ลงมาเป็นลำธาร ฝันถึงท่าน้ำที่วัดข้างโรงเรียนมีจระเข้ใต้ท่าน้ำ มันคงเป็นความรู้สึกนึกคิดที่ฝังในส่วนลึกของจิตทำให้เก็บเอาฝันได้ทุกครั้งอยู่ในภาวะที่สับสนวุ่นวาย อดีตมันย้อนกลับมาไม่ได้ .
7 มกราคม 2553 16:32 น.
ปุยเมจิกา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไก่ชน
เด็กผู้หญิงตัวเล็กผอมผมหยิกหยอย เดินตามหลังชายผิวดำร่างเล็ก ผู้เป็นพ่อ ในมืออุ้มไก่ชน ไปถึงสนามไก่ชน ซึ่งทำแบบง่ายๆ ใช้ตับจาก กั้นล้อมเป็นวงกลมสูงประมาณครึ่งเมตร อยู่ในสวนยายกิ้มห้อง ซึ่งเป็นสวนเงาะ ผู้คนไม่มากไม่ยิ่งใหญ่เหมือนสมัยนี้ มีที่ชนไก่ จุคนเป็นร้อย รถยนต์จอดเต็ม ค่าเดิมพันเป็นหมื่นเป็นแสน แต่ถ้าไปทำบุญแทบจะนับจำนวนคนได้
ด้วยนิสัยเด็กมักชอบตามพ่อแม่อออกจากบ้าน เมื่อไปถึงบ่อนไก่ เห็นเขาลูบน้ำไก่ ใช้ขนไก่แยงไปในคอไก่ล้วงเอาน้ำลายเหนียวในคอไก่ ลูบน้ำ ลูบขมิ้น (ผู้เป็นแม่มักจะอาบน้ำให้แล้วใช้ขมิ้นกับดินสอพองทา เหลืองไปทั้งตัว เวลาไปโรงเรียนเพื่อนก็ล้อเอาว่าเหลืองเป็นไก่ชน โกรธแม่ไปหลายวัน แต่พอโตขึ้นรู้ว่าขมิ้นรักษาผิว จำได้ว่าไม่เคยเป็นแผล หรือมีผื่นคันตามตัว ผิวเกลี้ยงเนียนไม่มีรอยแผลเป็นเลย ไปทำงานเพื่อนยังถามว่าใส่ถุงน่องหรือเปล่า)
ถึงเวลาที่ไก่ของพ่อต้องชน มันจิกตีกันจนหน้าตา ยับเยินเลือดไหล หงอนบิดเบี้ยว คนก็เชียร์โห่กันลั่นไปหมด สุดท้ายมันสู้ไม่ได้ ก็วิ่งหนี เด็กหญิงมองสีหน้าพ่อที่แสดงความผิดหวังที่ไก่แพ้ ต้องเสียเงิน ในใจนึกสงสารทั้งพ่อและไก่ พ่อเดินคอตก (เหมือนไก่ที่แพ้) อุ้มไก่ที่บาดเจ็บกลับบ้าน เด็กหญิงเดินตามพ่อ ถามตลอดทางว่า พ่อไก่จะตายไหม เราจะเสียเงินมากไหม พ่อเดินนำหน้าไม่พูด กลับมาถึงบ้าน เอาน้ำตาลทรายละลายน้ำป้อนให้ไก่กิน มันก็ไม่กิน เอานำลูบหน้า อยู่ได้สักพักมันก็ตาย พ่อเอามันไปฝัง ไก่ชนเขาจะไม่กินมัน ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เห็นพ่อเล่นไก่ชนอีกจนพ่อตาย แต่ไปเล่นปลากัดแทน เคยถูกตำรวจจับ แม่รู้โกรธพ่อมาก ไม่ไปดูที่โรงพัก ดีนะที่เจ้าของบ่อนปลากัดเขาเสียค่าปรับให้ต่อมาพ่อผ่าตักลำไส้ แม่บอกว่า เวรกรรมมันตามทัน ให้ปลามันกัดจนท้องแตก จริงอย่างทีแม่บอก จึงมักจะเชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว จะรู้สึกเกรงกลัวต่อบาปทุกครั้งที่คิดว่าทำบาป คนอื่นอาจจะไม่ร่วงรู้แต่ใจตัวเองจะรู้เสมอว่าตัวเองทำอะไร ดั่งคำพูดที่กล่าวว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ เผาไหม้ทุกวันคืน
29 ธันวาคม 2552 10:06 น.
ปุยเมจิกา
+++++++++++++++++++++++++++++
หมาตัวแรกในชีวิตของฉัน ที่ฉันสะสมเงินในกระเป๋าซื้อมาด้วยตัวเอง มีชื่อว่าแอนนาเบลล์ เจ้าตัวนี้เป็นหมาพันธุ์มินิเอเจอร์ ซเนาเซอร์ สีแบล็คและซิลเวอร์ หลายคนคงอาจไม่ทราบว่า มันหน้าตาเป็นยังไงใช่ไหมล่ะ เจ้าหมาพันธุ์นี้มีลักษณะคล้ายตาแก่ ดีดีนี่เอง มีทั้งหนวด ทั้งเครา และขนคิ้วสีขาว ช่างเป็นสิ่งที่ตลกในสายตาคนที่พบเห็นอยู่ไม่น้อย
ในแต่ละวันของแอนนาเบลล์นั้น ก็ไม่มีอะไรมาก นอกซะจาก กิน นอน และก็รื้อข้าวของในห้อง (ชั่วช้ามาก) แต่ก็นั่นแหละเพราะมันอาจไม่มีอะไรทำ อย่าไปว่ามันมากเลย (แม้บางครั้งจะอยากตีก็เหอะ)
ถึงแม้ว่าแอนนาเบลล์มันจะแสนซนยังไง แต่มันก็พูดรู้เรื่องนะ ความสามารถเฉพาะตัวก็เยอะ เพราะแอนนาเบลล์ นั่งได้ ยืนได้ เขินได้ คลานได้ ขนาดหมุนรอบตัวเองซะสามรอบก็ยังทำได้เลย แถมเวลาบัวนั่งกินข้าวนะ ถ้าหากบัวพูดกับมันว่า "เบลล์ มองทำไมหา!" มันก็จะเดินหนีไป แล้วเมินหน้าไปทางอื่นทันที ฉลาดไหมล่ะ
ตอนนี้แอนนาเบลล์อายุปีกว่าแล้วค่ะ กำลังน่ารัก (มั้ง) บัวคิดว่า ไม่ใช่แค่บัวสอนแอนนาเบลล์ทำโน่น ทำนี่นะ แต่แอนนาเบลล์ก็สอนบัวเหมือนกัน เจ้าตัวนี้มันสอนอะไรนะเหรอ บัวก็จะตอบได้ทันทีเลยว่า มันสอนบัวให้อดทน นั่นเองคะ เพราะมันซนมากๆๆๆๆๆๆๆ (น่าตีสุดๆเลย)หุหุ
+++++++++++++++++++++++++++++++
8 ตุลาคม 2550 00:57 น.
ปุยเมจิกา
ตอน สาวดำรำพัน
ติ๊ด ติ๊ด ตี้ ดี ติ๋ว.... เสียงนาฬิกาปลุกคู่ใจของฉันดังขึ้นมา (เฮ่อ ช่างน่า เบื่อที่สุดเลยอ่า ต้องตื่นอีกแล้วเหรอนี่) ฮ้าวววววววววว อุ๊ย สวัสดีค่ะ คุณผู้ชม ดิฉันนางสาวเอมพระศุกร์ บริรักษ์กิตติสวัสดิ์ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ใบบัว ค่ะ คือวันนี้นะคะ เป็นวันปฐมนิเทศค่ะ ใบบัวกำลังจะขึ้นม.4 แล้วนะคะ เป็นวันแรกสินะที่ฉันจะได้เรียนที่โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่จะเป็นยังไงบ้างนะ ตื่นเต้นจริง ๆเลย "รีบไปอาบน้ำดีกว่า"
ห้านาทีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันก็อาบน้ำเสร็จ (ยัยนี่ซกมกชะมัด) จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน แล้วฉันก็รีบออกจากบ้านทันที เพื่อรีบไปจองที่นั่งยังไงละ "เย้ ตุ๊กๆ มาแล้ว" ว่าแล้วฉันก็รีบโบกรถทันที พร้อมกับพูดกับคนขับว่า"ไปโรงเรียนสินธรวัฒนะค่ะ" พอคนขับรถพยักหน้าฉันจึงรีบกระโดดขึ้นรถทันที ระหว่างทางฉันก็เจอกับคนคู่หนึ่งที่ขึ้นมาบนรถคันเดียวกับฉัน ที่หน้าอกปักว่า ส.ธ. อ่ะ คู่นี้ก็อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันด้วยเหรอนี่ มาสวีทวิ๊ดวิ๊วอะไรกันแต่เช้าเนี้ย คนไม่มีแฟนยิ่งกำลังกลุ้ม ๆ อยู่ด้วย แง ฉันก็อยากมีแฟนกับเขาเหมือนกันนะ ใช่สิฉันมันไม่สวยนี่หว่า ดำก็ดำ ผมก็หยิก ตัวก็เตี้ย สายตาก็สั้น แถมยังค่อนข้างอ้วนอีกต่างหาก แต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยมีแฟนนะ ก็มีเหมือนกันแหละ แต่เพิ่งจะโดนหักอกไปไม่นานนี่แหละ เฮ่อ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม แล้วเมื่อไหร่จะมีผู้ชายดีดีมารักฉันแบบจริง ๆ จัง ๆ ซักทีละเนี่ย พระเจ้านะพระเจ้า ทำไมไม่ส่งผู้ชายหล่อ ๆ มาให้ฉ้านนนนนนนนน ทำม้ายยยยยยยยยย
เอี๊ยดดดดดดดดดดดด....โป๊กกกกกกกก.... เสียงแรกเสียงรถเบรกค่ะ ส่วนเสียงที่สองเสียงหัวฉันเขกกับกระจกรถค่า "โอ๊ย เจ็บง่า"ฉันบ่นออกมาพร้อมทั้งยกมือขวาขึ้นมาลูบหัวที่เริ่มปูดของฉัน อีตาคนขับรถนี่เบรคซะยังกับว่าเจอสัตว์ประหลาดกระโดดตัดหน้ารถไปได้ "ถึงแล้วครับ พี่จอดตรงนี้นะ หน้าโรงเรียนรถมันเยอะ พอดีพี่จะรีบไปรับแฟนนะ ขอโทษด้วยนะ" โห่หน้าอย่างลุงนี่นะ ยังกล้าแทนตัวเองว่าพี่อีกเหรอนี่ " เอ่อ ค่ะๆ เท่าไหร่คะ" ฉันถามตาลุงแอ๊บแบ๊วนั่น "ห้าบาทจ๊ะน้อง" แน่ะยังแทนตัวเองว่าพี่อีก แล้วฉันก็รีบควักเงินให้ลุงแกไป ขืนอยู่ต่อนานกว่านี้มีเซ็งแน่ เฮ่อ ซวยตั้งแต่เช้าเลยเรา
ฉันเดินต่อมาประมาณ 100 ก้าวก็ถึงหน้าโรงเรียนพอดี เหนื่อยชะมัด แต่เอ๊ะ ว่าแต่ว่าห้องม.4/1นี่มันอยู่อาคารไหนละนี่ (ขอโม้หน่อยนึงละกันนะว่าห้องฉันน่ะ เป็นห้องคิง เลยนะคะ) ฉันเดินหาห้องอยู่พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงเรียกให้นักเรียนไปเคารพธงชาติซะแล้ว แง! ฉันยังไม่ได้ที่นั่งเลยน้า ... แต่ฉันก็ต้องรีบเดินไปเข้าแถวอ่ะ เดี๋ยวสายฉันจะถูกทำโทษเอา นี่ฉันเป็นสาวตัวดำที่ซวยที่สุดในโลกเลยรึไงนี่ ใครก็ได้ตอบฉันที (เออ แกซวยจริง ๆ นั่นล่ะ) (เอ่อ ขอบใจนะที่ตอบ)
ติดตามชมตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ใบบัว
หน้าส่วนตัว
8880
