30 พฤษภาคม 2551 11:24 น.
ป๊ากเก้อร์
....ภูตกใจแทบขาดสติ เมื่อเห็นร่างของฟ้าลอยละลิ่วไปทางด้านท้ายรถ ไกลราว 50เมตร และร่างของฟ้าก็หล่นลงมาดัง ตุบ!
ฟ้า.....!
ภูเห็นดังนั้นจึงพยายามที่จะลุกจากรถเข็นที่นั่งอยู่ แต่ด้วยขาซ้ายที่เป็นอัมพาตและยังเข้าเฝือกอยู่ด้วยนั้น ทำให้ภูไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ภูได้แต่ตะโกน และเอามือกำรถเข็นไว้แน่น ภูพยายามที่จะลุกไปที่ร่างของฟ้าที่นอนอยู่บนกลางถนน แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สามารถลุกได้ มือทั้ง 2ข้างของภูกำรถเข็นไว้แน่น ผู้คนโดยรอบที่ยืนอยู่บริเวณนั้นไดแต่ยืนอึ้งกันไปหมด แต่ทันใดนั้น
ฟ้า!.....อย่าเป็นอะไรนะ ฟ้า.
ในที่สุดความพยายามของภูที่จะลุกขึ้นเดินไปหาฟ้าก็สำเร็จ ราวปฎิหาริย์ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เข้าเฝือกที่ขาและเป็นอัมพาตด้วยนั้น จะสามารถเดินได้ขยับขาที่เป็นอัมพาตได้ แต่ก็ไม่ถนัดนัก เนื่องจากภูยังเข้าเฝือกอยู่ และภูก็รู้สึกเจ็บแปล๊บที่กระดูกขาซ้ายที่เข้าเฝือกนั้น แต่ภูก็ฝืนที่จะเดินไปให้ถึงร่างที่ฟ้านอนอยู่
น้ำตาภูเริ่มไหลออกมา ไหลออกมาดั่งสายน้ำ และไหลมากขึ้น ไหลออกมามากยิ่งกว่าน้ำตกที่ตกลงมาจากผาสูงซะอีก
ฟ้า....ภู ภู ภูกำลังจะไปหาแล้วนะ อดทนไว้นะฟ้า
ภูพยายามพูดเพื่อให้ฟ้าได้ยิน แต่ทว่าเสียงที่ภูพูดนั้นมันแฝงด้วยความเจ็บปวดที่ฝืนเดินไป ภูพยายามกัดฟันเดินไปและไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง หรือแม้กระทั่งรถที่ชนฟ้าเลย ผู้คนโดยรอบยังคงได้แต่อึ้งทำอะไรกันไม่ถูก เพราะเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากอย่างกะทันหัน จึงทำให้ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาได้แต่อึ้ง และตกใจไปตามๆกัน แล้วภูก็ค่อยๆเดินไปหาฟ้าเรื่อย
ส่วนรถที่ชนฟ้านั้นก็จอดสนิทอยู่ห่างจากร่างของฟ้าราวเกือบ 100เมตรได้
ฟ้า ภูมาแล้ว ฟ้า......
เมื่อภูเดินมาถึงร่างของฟ้า ภูก็ตกใจและเสียใจแทบขาดสติ เพราะสภาพร่างกายของฟ้านั้น เหมือนคนที่กำลังจะหมดลมหายใจเต็มที ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด และเนื้อตัวบาดแผลตามแขนขา ภูมองดูไปที่ขาของฟ้าทั้ง 2ข้าง ขาและข้อเท้าของฟ้านั้นหัก 2ท่อนข้อเท้าซ้ายบิดรูปเนื่องจากร่างที่เลยตกลงมากระแทกพื้นถนนอย่างแรง ภูค่อยๆย่อตัวคุกเข่านั่งลงเพื่อที่จะประคองร่างของฟ้าไว้ ภูมองไปที่แขนซ้ายของฟ้า แขนซ้ายของฟ้านั้นห้อยหลุดออกมาจากบ่า ข้อมือซ้ายหัก และด้วยลมหายใจที่แผ่วเบาดูเหมือนว่ากระดูกซี่โครงฟ้าจะหักด้วย ภูปัดผมฟ้าขึ้น เผยให้เห็นแผลชะกันที่บริเวณหน้าผากด้านซ้าย แต่ภูต้องตกใจอีกครั้งเพราะแผลนั่นเมื่อดูให้ชัดเจนแล้วมันไม่ใช่แค่แผลอย่างเดียว แต่ว่าหน้าผากของฟ้ายุบลงไปเนื่องจากแรงกระแทกที่ลอยตกลงมา
ฟ้ายังรู้สึกตัว และพยายามจะพูดเหมือนอยากจะบอกอะไรกับภู
ฟ้าอย่าพึ่งพูดอะไรนะ ภู.... ภูจะพาฟ้าไปหาหมอ
ภูพูดไปร้องไห้ไป ภูร้องไห้จนตาแดงกล่ำ แต่แล้วภูก็เหลือบไปเห็นที่มือขวาของฟ้า มือขวาของฟ้านั้นกำไม้เท้าของคุณยายคนนั้นไว้แน่น
คุณยาย ไม้เท้าของคุณยายคนนั้น
ภูพูดพร้อมกับเอื้อมไปหยิบไม้เท้าที่มือของฟ้า ที่กำไว้อยู่ออกมา แต่ทันใดนั้น เมื่อภูจะหันหลังกลับไปมองที่คุณยายคนนั้นยืนอยู่ คุณยายคนนั้นก็เดินมาอยู่ตรงหน้าภูพอดี
ภูสะดุ้งเล็กน้อยที่อยู่ดีดีคุณยายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้โดยที่ไม่รู้ตัว
ฟ้าเมื่อเห็นคุณยายคนนั้นเดินเข้ามาก็ยิ้มออกมา แล้วเลือดก็ไหลออกมาจากปลายริมฝีปากของฟ้า
คุณยายครับ ไม้เท้า
ถูพูดไปร้องไห้ไป คุณยายคนนั้นรับไม้เท้าคืนเสร็จก็ถอดแว่นออก........
แต่แล้วภูก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อคุณยายคนนั้นก็คือ แม่เฒ่าหมอดูคนนั้น แม่เฒ่าหมอดูคนที่เคยทำให้ภูกับฟ้าระลึกชาติได้......
แม่..... แม่เฒ่าหมอดู
พ่อหนุ่มรู้ได้ยังงัยว่ายายเป็นหมอดู แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกับแม่หนูคนนั้น
ฮือ....ฮือ เค้าถูกรถชนครับ ภูร้องไห้ไปพูดไป
ไหนยายขอจับมือแม่หลานสาวคนนั้นหน่อยซิ
แล้วคุณยายก็ค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือขวาของฟ้า
เอ่อ.....ทำไม.....ตาของแม่เฒ่า....
หึหึหึ หลานเอ๊ย ตายายบอดเพราะยายต้องชดใช้กรรม ที่ฝืนกดแห้งฟ้า กฎแห่งฟ้าที่ลิขิตไว้ในอดีต ที่จริงแล้วการที่ยายทำให้หลาน 2คนระลึกชาติได้ก็เพราะชะตาเราต้องกันนะพ่อหลานชาย
พูดจบแม่เฒ่าหมอดูก็ปล่อยมือฟ้า แล้วลุกขึ้นยืน
พ่อหลานชายเอ๊ย อีกไม่นานนับจากวันนี้ไป แม่หลานสาวจะอยู่กับเจ้าตลอดไป พ่อหลานชายรู้ไหมว่า แม่หลานสาวคนนี้ คือชีวิตและจิตใจของพ่อหลานชายนะ......
พูดจบแม่เฒ่าหมอดูก็ค่อยๆเดินจากไป ภูยังคงงงกับคำพูดของแม่เฒ่า ส่วนฟ้านั้นเมื่อได้ฟังที่แม่เฒ่าพูดก็ได้แต่ยิ้ม และยิ้ม จนเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากไม่หยุด
เอ่อ แม่เฒ่าครับ อย่าพึ่งไป
ภูพยายามร้องเรียกแม่เฒ่าหมอดู เพราะอยากจะรู้ความหมายที่แม่เฒ่าหมอดูพูด
ภู..
เสียงแผ่วเบาจากปากของฟ้าดังขึ้น ภูหันกลับมามองหน้าฟ้า
ฟ้าชาไปหมดทั้งตัวเลย
ฟ้าค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และทุกคำที่พูดจะมีเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของฟ้าไม่หยุด
ฟ้าอดทนไว้นะ ภู ....ภูจะพาฟ้าไปหาหมอเดี๋ยวนี้
และแล้วคนที่อยู่โดยรอบแถวนั้นก็ปรี่เข้ามาดูอาการของฟ้า และมีคนนึงพูดให้เรียกรถพยาบาล แต่ทว่าใจของภูในตอนนี้นั้นร้อนยิ่งกว่าไฟ และร้อนรนเกินกว่าจะรอให้หมอมาดูอาการของฟ้า เพราะจุดเกิดเหตุนั้นอยู่เยื้องจากประตูโรงพยาบาลไปแค่ประมาณ 50เมตรได้
ภูอุ้มร่างของฟ้าที่มีลมหายใจอ่อนละลวย
ฟ้า.....รัก.....ภู......ตลอด....ไป.......
ภูหันมามองหน้าฟ้าอีกครั้งเมื่อฟ้าพูดคำสุดท้ายจบ พร้อมกับฟ้าสิ้นใจที่อ้อมกอดของภูทันที
ฟ้า!!!! ฟ้า..... ฮือ ฮือ ........ฟ้า
วินาทีนั้นภูแทบขาดสติและเสียใจแทบหัวใจขาดสิ้น ตาที่แดงกล่ำและน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่องนั้น น้ำตาของภูเปลี่ยนจากสีใสๆกลายเป็นสีชมพูอมแดงออกมาทันที ภูร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือดที่ไหลออกมาจากจิตใจของภู
ภูพยายามอุ้มฟ้าเดินไป ทุกคนที่มามุงดูได้แต่มองและทำอะไรไม่ถูก ภูพยายามจะวิ่งไป แต่ไม่กี่ก้าวจะถึงหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาลภูก็จะล้มลง
ระวังภู
ซีโผล่มาประคองภูไว้ได้ทันก่อนที่ภูจะล้มลงพอดี
ภูทำไมฟ้าเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นกับฟ้า
ซีถามด้วยความตกใจและร้อนรน
ฮือ ฮือ ซีช่วยฟ้าด้วย ฟ้าโดนรถชน
เมื่อได้ยินที่ภูบอกซีก็รีบประคองภูไว้ไม่ให้ล้ม
หมอคะ หมอ ช่วยเพื่อนหนูด้วยคะ เพื่อนหนูโดนรถชน
พอดีที่หมอและพยาบาลวิ่งออกมาทันที บุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงออกมาก็ช่วยกันประคองร่างของฟ้าขึ้นเตียง แล้วก็เข็นเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินทันที
ภู ทำไมฟ้าถึงโดนรถชน
ซีถามภูด้วยความร้อนรนพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นสายเลือดให้ภู
ฟ้าต้องไม่เป็นไรนะภู
ซีโอบกอดภูไว้แน่น แล้วน้ำตาซีก็เริ่มไหลออกมาบ้าง
ฮือ ฮือ เมื่อกี้ฟ้าไม่หายใจแล้ว ซี ฮือ ฮือ
ไม่หรอกฟ้าต้องฟื้น ฟ้าต้องฟื้นกลับมา
แล้วทำไมฟ้าถึงโดนรถชนได้หละภู
ซีค่อยๆถามภูอย่างใจเย็น
ฮือ ฮือ เพราะฟ้าข้ามไปเก็บไม้เท้าให้คุณยายที่ตาบอดทำตกไว้กลางถนน.....
ซมองไป ดูโดยรอบก็ไม่เห็นคุณยายคนนั้นและไม่เห็นคนแก่ซักคนที่ยืนอยู่ จะเห็นก็แต่ ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท้ายรถคันที่ชนฟ้า
ภู ผู้ชายคนนั้นใช่มั้ยที่ขับรถชนฟ้า
ภูได้ยินที่ซีพูดก็ได้สติ หันหลังกลับมา และแล้วจากความเศร้าโศกของภูกลับกลายเป็นความโกรธ และโกรธแค้นอย่างมาก โกรธแค้นโมโหอย่างบ้าคลั่ง!
เมื่อมีผู้หญิงคนนึงก้าวออกมาจากรถด้านที่นั่งผู้โดยสารของรถคันนั้น
ไอยี่ .....ไออ๋อง!!!!
ผู้หญิงที่ก้าวออกมาจากรถนั้นแค่ภูมองผิวเผินก็รู้ได้แน่ชัดเลยว่าผู้หญิงคนนั้นคือ ยี่ ผู้ที่เคยทำให้ภูเจ็บปวดแทบบ้านั่นเอง และเมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยี่ ผู้ชายที่ยืนอยู่ท้ายรถก่อนหน้านั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นแน่นอน ถ้าไม่ใช่อ๋องแฟนสุดที่รักของยี่นั่นเอง
อ้ากกกกกก ........!!!! ....กูจะฆ่ามึง....
ภูตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง วินาทีนั้น ภูทั้งเคียดแค้นและอาคาด เจ็บปวดทรมาน ปนกันไปหมด แล้วภูก็เดินปรี่เข้าไปหาอ๋องกับยี่ที่ยืนอยู่ทันที แต่ด้วยร่างกายที่เจ็บปวดด้วยแล้วทำให้ภูเดิน พร้อมกับขาซ้ายที่ลากไป ด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดทางกายในตอนนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับการเจ็บปวดทางใจ
ส่วนซีได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะห้ามภูยังงัย เพราะในใจซีก็รู้สึกโมโหและแค้นเหมือนกัน ภูพยายามที่จะวิ่งไป แต่ก็ไม่อาจที่จะวิ่งไปได้เนื่องด้วขาซ้ายที่เข้าเฝือกนั้นเดินไปก็ลากไปแล้ว จึงทำให้ไม่สามารถวิ่งไปได้เลย
ภู.......
ยี่อุทานออกมาเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นที่อ๋องจะไม่ได้ยิน
ไอนั่นเหรอ ที่ชื่อภู
เอ่อ.....
อ๋องพูดอย่างเยือกเย็นและไม่สะทกสะท้านกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ส่วนยี่กลับพูดอะไรไม่ออกเพราะความที่กลัวอ๋อง
หึ หึ มึงจะทำอะไรกูได้ ที่กูชนเป็นแฟนหรือเพื่อนมึงวะ ฮะฮะ
อ๋องพูดยั่วภูอย่างไม่สะทกสะท้านเพื่อให้ภูโกรธ เพราะอ๋องรู้ว่า สภาพร่างกายภูไม่สามารถทำอะไรตนได้ พอภูเดินเข้าไปจะใกล้อ๋อง
---ผลัก---
โอ๊ย.!
ทันใดนั้น อ๋องก็ถีบไปที่ยอดอกของภูจนล้มลง
มึงเข้าเฝือกเหรอวะ ฮะฮะ สภาพอย่างนี้มึงจะฆ่ากูยังงัยวะ
ด้วยความสะใจอ๋องเข้าไปกระทืบขาซ้ายของภูที่เข้าเฝือกอยู่ทันที
โอ๊ย....!
ภูไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้เลย และได้แต่ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด
หยุดนะ! ห้ามทำอะไรเค้านะ
ซีวิ่งเข้ามาผลักอกอ๋อง กระเด็นไป 2ก้าว
ไอเลว! ไอชาติชั่ว! ทำคนไม่มีทางสู้ ชนคนแล้วยังมาทำคนไม่มีทางสู้อีก ไอหน้าตัวเมีย!
อ๋องเมื่อได้ยินที่ซีด่าก็โกรธจนตัวสั่น เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าผู้ชายโดนผู้หญิงด่ามันเสียศักดิ์ศรี
มึง! มึงเป็นใครมาด่ากู!
อ๋องเดินปรี่เข้าไปจะตบซี......
พอได้แล้วพี่อ๋อง!
ยี่ตะหวาดอ๋อง พร้อมกับจับข้อมือของอ๋องไว้
แม้จะมีคนมามุงดูกับเหตุการณ์ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง เพราะคิดว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัว บางคนก็ได้แต่ยืนมองจนตาค้าง บางคนยืนมองแล้วก็ซุบซิบๆ และบางคนก็กดโทรศัพท์แจ้งตำรวจ เพราะอาจจะเป็นการดีกว่าที่จะให้ตำรวจมาห้ามปราม
มึงปล่อย! ไอยี่!
ไม่! ยี่ไม่ปล่อย! พี่อ๋องพอได้แล้ว ยี่ไม่ได้คุยและก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกับภูมานานถึง 4ปีแล้วนะ พี่อ๋องจะเอาอะไรกับภูอีก แล้วพี่ก็ขับรถชนเพื่อนเค้าด้วย ยี่ว่าพี่อ๋องไปมอบตัวกับยี่ดีกว่า!
----เพี๊ยะ!----
อ๋องตบหน้ายี่สุดแรง จนยี่หน้าหันแล้วทรุดลงตัวลงไปนั่ง
กรี๊ด.
ยี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
มึงไม่ต้องมาพูดมาก! หุบปากมึงไปเลยนะ อียี่!
มึงโดนกูแน่!.... นี่เมียมึงใช่มั้ย ทำเก่งดีนัก
แล้วอ๋องก็หันมาชี้หน้าภู พร้อมกับเดินปรี่เข้ามา จะตบซี
ซีจ้องหน้าอ๋องด้วยความกรธและเครียดแค้น ซียืนจังก้าอยู่หน้าภู ขวางอ๋องไม่ให้มาทำร้ายภูด้วย อ๋องยกมือขึ้นและกำลังจะตบซี.......
----ตุบ!----
โอ๊ย!....
เชนั่นเอง! เชเอาไม้หน้าสามฟาดไปที่ท้ายทอของอ๋องอย่างแรง จนอ๋องหน้าคะมำล้มลงไปนอนกองกับพื้น
มึงทำอะไรเพื่อนกู!
เชชี้ไปที่อ๋องพร้อมกับตะคอกใส่
เฮ้ย มึงเป็นอะไรมากเปล่าวะ?.....
ไอตูน!?.....
ภูอุทานด้วยความดีใจที่เพื่อนผองกลุ่มซี้มาได้จังหวะทันท่วงที
มึงมาได้งัยวะ
แฟนมึงเมลมาบอกพวกกูว่า มึงเข้าโรงพยาบาล
ซี....
ซีหันมามองภูกับตูน
ขอบคุณนะ ซีหันมาขอบคุณตูน
เฮ้ย แม่งนิ่งเลยหวะ มันตายเปล่าวะเช พั้มพูด
พั้ม! มาด้วยเหรอ! ขอบใจนะ
แล้วเชก็พลิกตัวอ๋อง เอานิ้วไปแตะที่จมูกอ๋องเพื่อเช็คดูว่ายังหายใจอยู่ไหม
โธ่เอ๊ย! ถ้าตายกูก็ติดคุกดิวะ
แล้วตำรวจก็มาถึงพอดี เชรีบทิ้งไม้ทันที เมื่อตำรวจเห็นดังนั้นก็เลยเข้ามาล็อคตัวเชทันที
เฮ้ย! มาล็อคผมทำไม คุณตำรวจ ไอคนที่มันนอนฟุบสลบไปกับพื้นต่างหากที่ทำร้ายเพื่อนผม แล้วมันก็ขับรถชนเพื่อนของเพื่อนผมด้วย!
เชพูดด้วยความไม่พอใจ
ใช่ ใช่ คนที่นอนสลบไปนั่นแหละคุณตำรวจ
ใช่ ใช่ คนนั้น คนนั้น
ผู้คนรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน
คุณตำรวจคะ คนนี้เป็นแฟนหนูเอง เค้าขับรถชนเพื่อนของภู คุณตำรวจจับหนูไปสอบปากคำแทนก็ได้ค่ะ คุณตำรวจ เมื่อกี้ถ้าเพื่อนของภูไม่มาช่วย ภูและแฟนเค้าแล้วคงโดนพี่อ๋องทำร้ายแล้ว
เท่านั้นเองเมื่อยี่พูดจบ ตำรวจจึงหันมาจับยี่ และยี่ไปให้ปากคำที่โรงพัก ส่วนอ๋องให้ไปนอนพักฟื้นในโรงพยาบาล เมื่ออาการดีขึ้นก็จะไต่สวนทีหลัง
ซี พาภูไปหาฟ้าที
อืม.....
อ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากับพั้มประคองภูไปให้เอง
ขอบคุณนะ ซีหันมายิ้มพร้อมกับขอบคุณ
แล้วซีกับภูและเพื่อนก็รีบไปที่ห้องฉุกเฉินทันที.......
หมอคะ หมอคะ เพื่อนหนูที่ถูกรถชนเมื่อกี้
อ้อ คุณเป็นเพื่อนใช่ไหมครับ
ค่ะ ..เค้าเป็นยังงัยบ้างคะ เค้า.....
คือ หมอต้องแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คือหมอพยายามปั๊มหัวใจเค้าเต็มที่แล้ว แต่เค้าทนพิษบาดแผลไม่ไหว สิ้นใจแล้วครับ....
ฟ้า ......ฟ้า!
ภูได้ยินดังนั้นก็ตะโกนลั่น แล้วก็ดิ้นหลุดจากตูนและพั้มคานเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที ภูเสียใจแทบขาดสติยิ่งกว่าเมื่อกี้ เพราะภูคิดในแง่ดีว่าฟ้าแค่สลบไป ไม่คิดว่าตอนนั้นจะเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฟ้าพูดกับภู ภูร้องไห้ออกมาอีกครั้ง คราวนี้มีแต่น้ำตาที่เป็นสายเลือดที่ไหลออกมา อกแทบระเบิดหัวใจแทบสลาย ภูพยายามคลาน และพยายามพาสังขารที่เจ็บปวดไปหาฟ้า แล้วทุกคนก็รีบเดินตามภูไปติดๆ ภูคานเข้าไป ในห้องฉุกเฉิน
ในห้องฉุกเฉินนั้นมีอยู่เตียงเดียวที่เอาผ้าม่านปิดไว้รอบ ภูมองไปรอบๆก็แน่ใจได้ทันทีว่า ร่างของฟ้าต้องอยู่ตรงนั้น ภูพาสังขารที่เจ็บปวดเข้าไปที่เตียงนั้นอย่างรวดเร็ว
ฟ้า ฮือ ฮือ ฟ้า อย่าทิ้งภูไป ฟ้า ......ฮือ ฮือ ฟ้าอย่าทิ้งภูไป......
เมื่อภูมาถึงร่างฟ้าที่นอนอยู่บนเตียงก็โอบกอดร่างฟ้าไว้แน่นทันที
ฟ้า ฮือ ฮือ..... เราพึ่งกลับมาเจอกันไม่นาน ฮือ ฮือ....... และเราพึ่งจะเป็นเพื่อนสนิทกัน ฮือ ฮือ ฟ้า.... ภูจะไม่ได้เจอฟ้าอีกแล้ว ฮือ ฮือ
ซีเดินเข้ามาลูบที่หัวภูอย่างอ่อนโยน แล้วภูก็หันมากอดซี
ซี ฮือ ฟ้า..... ภูจะไม่ได้เจอกับฟ้าอีกแล้ว ฮือ ฮือ
ภู .....ใช่ว่าภูจะเสียใจนะ ซีก็เสียใจไปไม่น้อยกว่าภูเหมือนกัน ฮือ ฮือ
แล้วภูก็หันมาโอบกอดซี แล้วซีก็โอบกอดภู ในใจของทั้งคู่นั้น เศร้าเกินบรรยาย และเจ็บปวดเกินกว่าจะพูดออกมาเป็นคำพูดได้......
หลังจากวันนั้น ความทรงจำอันดีของภูและซี ที่มีให้กับฟ้าในระยะเวลาไม่กี่เดือนในตอนนั้น มันก็เริ่มกลายเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป
เพราะหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ภูยังคงต้องผ่าตัดขาซ้ายและพักฟื้นที่โรงพยาบาลอยู่อีก 3เดือน เนื่องจากขาซ้ายที่เข้าเฝือกที่โดนอ๋องทำร้ายนั้น ร้าวหลายจุดและมีกระดูข้อเท้าหักอยู่อีกบางส่วน พอพักฟื้นได้ 3เดือน ภูก็ออกมาจากโรงพยาบาล และก็พักฟื้นที่บ้าน อีก 3เดือน หลังจากนั้น ก็ยังคงต้องพักฟื้นและเข้าเฝือกอ่อนอีก 3เดือน
ช่วงระหว่างที่ภูพักฟื้นนั้นซีก็จะมาช่วยพ่อกับแม่ภู ดูแลภูอยู่ไม่ห่างทุกวัน เมื่อภูหายดีแล้วภูก็เริ่มออกหางานใหม่อีกครั้ง ภูพยายามอยู่ หลายครั้งที่จะบรรจุเป็นพนักงานประจำของโรงแรมระดับ 5ดาวให้ได้ ภูพยายามอยู่นาน เกือบ 2ปี ในที่สุดภูก็ได้บรรจุเป็นพนักงานอย่างที่ตั้งใจ ส่วนนึงที่ภูประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้ นั่นก็เพราะกำลังใจที่ซีคอยมีให้เสมอมา เหมือนเช่นภูที่ได้ให้กำลังใจซี จนซีได้ขึ้นเป็นระดับหัวหน้างาน ทั้งภูและซีตั้งใจทำงานเก็บเงินและเตรียมที่จะสร้างอนาคต ของทั้ง 2จน ในที่สุด.....
ซีรู้ไหม ตั้งแต่ฟ้าจากไป ภูไม่เคยลืมฟ้าเลยนะ
ฮิฮิ งั้นเหรอ ซีก็ไม่ลืมฟ้าเหมือนกัน....
ซี ภูเคยให้สัญญากับฟ้าไว้
สัญญาอะไรกับฟ้า ฮึ .....ซีพูดพร้อมกับยิ้มให้ภูอย่างน่ารัก
ฟ้าบอกว่า อย่าทำให้ฟ้าผิดหวังนะ
พูดจบภูก็หยิบของออกมาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันเป็นกล่องเล็กๆ สีแดงขนาดเท่าฝ่ามือ ซีมองไปที่กล่องนั้นด้วยความสงสัย
ฮิฮิ .......แต่งงานกับภูนะ
ภู.......
และแล้ว น้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ของซีก็ไหลออกมา
ซีรักภูนะ... แล้วก็ รักฟ้าด้วย
ภูก็รักซี ....ซี ฟ้ายังบอกภูอีกนะว่า ให้รักซีให้มากๆ ภูสัญญานะ ภูจะรักซี ตลอดไป
ฮิฮิฮิ ..... แล้วซีก็โอบกอดภูอย่างมีความสุข...........
----2ปี ผ่านไป----
หมอ หมอ หมอ ! แฟนผม เอ๊ย เมียผมเป็นยังงัยบ้างครับ แล้วๆ ผมได้ลูกชายหรือลูกสาว
ภูเข้าไปเขย่าหมอด้วยความตื่นเต้นที่อยากจะรู้ว่าตัวเองได้ลูกชาย หรือลูกสาว
โอยๆ ใจเย็นๆก่อนครับ ทั้งภรรยาและลูกคุณปลอดภัยดี
อ้อ เหรอ ครับ แล้วลูกผมผู้ชายถึงผู้หญิงครับหมอ
ผู้หญิงครับ แล้วก็แข็งแรงดีด้วยครับ อ้อ ผมว่าลูกสาวคุณหน้าเหมือนคุณจริงๆ....
จริงเหรอครับหมอ ฮะฮะฮะ ขอบคุณครับ เอ่อ แล้วผมเข้าไปดูลูกผมได้เลยมั้ยครับ
ได้ครับ แต่ต้องรอให้พยาบาลล้างตัวเด็กก่อนนะครับแล้วค่อยเข้าไปดูแกได้
อ้อ ขอบคุณครับหมอ เอ่อแล้วเมียผม...
ภรรยาคุณ นอนอยู่ห้องพักฟื้นคนไข้แล้วหละครับ แต่ห้องไหนหมอ....
อ้อ ไม่เป็นไรครับหมอ เดี๋ยวผมไปถามพยาบาลที่เค้าเต้อร์เองครับ ขอบคุณนะครับหมอ
----ครึ่งชั่วโมงผ่านไป----
ไหนดูซิ แม่อยู่ไหนเอ่ย..... น่าชังจริงๆ ลูกพ่อ ฮะฮะฮะ
ภูเข็นรถที่นอนเด็กทารกมาไว้ข้างๆเตียงที่ซีนอนอยู่ พอซีเห็นภูกับลูกก็ยิ้มจนแก้มปริ
นี่งัย แม่ของลูกงัยจ้า.......
ภูค่อยๆอุ้มลูกขึ้นมาจากรถเข็นอย่างระมัดระวัง
ซี ดูลูกเราสิ
ไหนลูกแม่ มาให้แม่อุ้มหน่อยซิ ฮิฮิ
พอซีมองหน้าลูกก็ให้ยิ้มจนแก้มปริ และยิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่สุด
ภูดูหน้าลูกของเราสิ ฮิฮิ ลูกสาวของเรา
ภูจ้องหน้าลูกด้วยความสงสัย แต่เมื่อภูจ้องมองหน้าลูกตัวเองดีดี
ฟ้า .....ลูกเราหน้าเหมือนฟ้ามาก
ภูแสดงสีหน้ายิ้มร่าอย่างมีความสุข
ฮิฮิ หน้าเหมือนภูด้วย
ซี......
ซีใช้นิ้วชี้ปิดปากภูไว้
ไม่ต้องพูดซีก็รู้ เพราะซีก็อยากให้ลูกสาวเราชื่อ ฟ้า ......ระฟ้า
ซีพูดจบลูกฟ้าก็ยิ้มแก้มปริ และหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
แล้วภูก็โอบกอดซีและฟ้าไว้อย่างอบอุ่น ทั้ง 2ร้องไห้ด้วยความปราบปลื้มและดีใจเป็นที่สุด เพราะลูกสาวของทั้ง 2นั้น ก็คือฟ้าที่ได้กลับชาติมาเกิดตามคำพูดของแม่เฒ่าหมอดูที่ได้เจอในเหตุการณ์ ในวันนั้น และฟ้าที่กลับชาติมาเกิดนั้นก็คือ ชีวิตและจิตใจของทั้ง 2ตลอดไป....
........................................................................................................................
24 พฤษภาคม 2551 09:15 น.
ป๊ากเก้อร์
.เลิกร้องไห้ได้แล้วนะซี.....ภูฟื้นแล้ว
ซีรู้แล้วน่า.... ซีพูดอย่างอายๆ
ก็ซีตื้นตันใจ.......ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก ..ฮิฮิ ซีพูดพร้อมกับยิ้ม
ภูเป็นยังงัยบ้าง แล้วตอนนี้ภูรู้สึกเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า ฟ้าถามภู
อืม..... ก็ยังปวดๆที่หัวตรงแลที่หมอผ่าตัด แล้วก็รู้สึกแขนซ้ายมันล้าๆ
พูดจบ ภูก็ลองยกแขนซ้ายขึ้นลงขึ้นลง แล้วบิดไปบิดมา
สงสัยเป็นเพราะแขนมันไม่ได้ขยับมานานมั้งมันก็เลยรู้สึกล้าๆเหมือนไม่มีแรง แต่ว่าขาซ้ายของภูยังขยับไม่ได้อะ
ฮิฮิ แค่นี้มันก็ปฎิหาริย์มากๆแล้วหละภู ซีดีใจมากๆเลยนะ แล้วซีก็โผลเข้ากอดภูอย่างอบอุ่น......
อืม...... ซี ทำไมถึง ยอมให้ภูกอดฟ้า.... ซียิ้มให้ภูก่อนตอบว่า
สิ่งที่เห็น และเป็นอยู่ คือสิ่งที่เราต้องจดจำกับความรู้สึกดีดีที่มอบให้กัน การเปิดใจคือสิ่งที่เห็น การยอมรับคือสิ่งที่เป็น จากนั้นคือความเข้าใจ จากความเข้าใจ คือความรู้สึกดี และความรู้สึกดีนี่เอง ที่เรียกว่า....รัก.... ซีรักภูยังงัยหละ เพราะฟ้า ปฎิหาริย์มันก็เลยเกิด ภูตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เพราะฟ้า ซีก็เชื่อในพรหมลิขิตเหมือนกันนะ ตอนนี้ซีเชื่อแล้วจริงๆ ว่า ภูกับฟ้าเป็นเนื้อคู่กัน ซีกับดีใจซักอีก ที่ทำให้เนื้อคู่ ที่พรากจากกันมาเจอกันอีกครั้ง
ภูกับฟ้าต่างรู้สึกแปลกๆ ที่ซีพูดแบบนี้ออกมา
เป็นอะไร !? ทั้งคู่เลย .ฮิฮิ ก็ซีพูดจริงๆนี่นา ไม่ได้หึงอะไรซักหน่อย ซีอยากจะบอกว่า ซีรักภู แล้วก็รู้สึกว่าซีอะ จะรักฟ้ามากเลย ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนแรกซีก็หึงอยู่ แต่มันตื้นตันใจมากอะ ยิ่งเห็นภูกับฟ้านะ มัน...ตื้นตันจริงๆ แต่ตอนนี้นะรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูกเลย ฟ้า ถ้าเราจะเป็นเพื่อนสนิทกัน.......
ฟ้ามองซีพร้อมกับยิ้ม
ได้สิซี ฮิฮิ ฟ้าสัญญากับซีแล้วก็ภูฟ้าจะมาดูแลภูด้วยกันกับซีทุกวันเลย ซีจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากยังงัยหละ
ซียิ้มให้ฟ้าด้วยความดึใจ แล้วโผเข้าไปกอดฟ้าทันที
ขอบคุณนะฟ้า ฮิฮิ....หอมซะเลย
อุ๊ย ! ซีเนี่ยะ นี่ฟ้านะ ไม่ใช่ภู
ฮะฮะ ก็ซีดีใจนี่นาฟ้า
ส่วนภูก็นอนมองสาวๆทั้ง 2มีความสุข ก็ให้คิดถึงตอนที่เจอกับซีครั้งแรก และก็หวนไปคิดถึงตอนที่เจอกับ ฟ้าครั้งแรกด้วยเช่นกัน
เราไม่นึกเลยระว่าจะมีวันนี้ เรากับซีคบกัน....ฮะฮะ แล้วเราก็มาเจอฟ้าอีกครั้ง แล้วอยู่ๆตอนนี้เรา 3คนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน..ฮ่า ฮ่า ..ทำไมถึงคิดว่าคนที่ใช่กลับไม่ใช่ เพราะบางทีมันยังไม่ถึงเวลาที่เราจะคบกัน บางครั้งโชคชะตาก็เล่นตลก ทำให้เราต้องแยกจาก แต่มันอาจจะเป็นการดีถ้าการแยกจากกัน ทำให้เรากลับมาคบกัน แค่นี้เราก็มีความสุขมากแล้วหละ........
ยิ้มอะไรคนเดียว.....
ฟ้าเอื้อมมือไปหยิกแก้มภูเบาๆ
อ้อ.... เปล่า ก็ คิดอะไรเพลินๆ .เอ..... อ้าว!? แล้วซีหละฟ้า....
ซีไปบอกหมอว่าภูฟื้นแล้ว ให้หมอมาตรวจภูด้วยงัย ซีหนะห่วงภูมากเลยนะ
ฟ้าพูดพร้อมกับยิ้ม ภูก็ยิ้มตอบให้ฟ้าเช่นกัน
อืม... ภูว่าจะถามซีเมื่อกี้ แต่....ถามฟ้าก็ได้ ...ฟ้ารู้ได้งัยว่าภูเป็นอย่างนี้ แล้วนอนอยู่โรงพยาบาลอะ?
ซีเขียนตอบมาในเมลฟ้า ฟ้าก็เลยรู้ว่าซีเกิดอุบัติเหตุแล้วก็นอนอยู่โรงพยาบาล แล้วอีกอย่าง ช่วงนี้ฟ้างานไม่ค่อยยุ่ง ก็เลยรีบมาหาภูเลย ฮิฮิ.... ฟ้าก็ไม่นึกนะว่าเราจะกลับมาเจอกันอีกครั้งได้
ฟ้าพูดกับภู และมองภูด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น
อยากกอดเหรอ
ภูพูดพร้อมกับยิ้มด้วยแววตาที่ทำให้ฟ้าสึกอบอุ่น ส่วนฟ้าก็พยักหน้าตอบรับอย่างเขินๆ แล้วฟ้าก็โน้มตัวโอบกอดภูทันที พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
ฟ้ารักภู.... ไม่รู้เพราะอะไร และหลังจากที่เห็นซีกับภูแล้ว ฟ้าก็รู้แล้วว่าทำไม ฟ้าเห็นซีครั้งแรก ฮิฮิ.....ทรมานยังงัยไม่รู้ แต่ตอนนี้ ฟ้า หนะรู้สึกดีและอบอุ่นมากๆ ที่ได้อยู่ใกล้ชิดภูแล้วก็ซี ฮิฮิ
นี่ตกลงจะร้องไห้หรือจะหัวเราะ นางฟ้า
ฮิฮิ ทั้ง 2อย่างเลย
แล้วภูก็เอามือลูบไปที่หัวฟ้าเบาและอ่อนโยน......
.....ก๊อก......ก๊อก.....ก๊อก.......
เป็นงัยๆ หมอมาแล้วนะ
อ้า! คุณภูวเนศ ยินดีต้อนรับกลับนะครับ.....เอ่อ.....หมอบกตรงๆ คิดว่าคุณจะหลับไปตลอดชีวิต เหมือนนิยายจริงๆ เจ้าชายนิทรา เดี๋ยวหมอคงต้องขอตรวจคุณภูวเนศอย่างละเอียดอีกครั้งนะครับคุณมณฑิวา ว่าคุณภูวเนศจะมีโรคแทรกหรือติดเชื้ออะไรรึเปล่า แล้วหมอจะตรวจดูด้วยว่าอาการเค้ากระเตื้องมากน้อยขนาดไหนแล้วหนะครับ
อ้อ ค่ะคุณ หมอ แล้วซีก็หันมามองภู
งั้น เดี๋ยวซีออกไปเดินเล่น แล้วก็หาอะไรกินก่อนนะภู...เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก ฮิฮิ
แล้วซีก็จุ๊บไปที่หน้าผากภูด้วยความเอ็นดู
ไปฟ้า เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ
แล้วซีก็จูงมือฟ้าออกไป ระหว่างเดินไปด้วยกันกับซี ฟ้าก็ยิ่งรู้สึกดีและอบอุ่น รู้สึกเหมือนกับซีนั้น เป็นแม่ของตัวเองยังงัยอย่างนั้น
ซี ฟ้ารู้สึกอบอุ่นมากๆเลย ฟ้าหันมายิ้มให้ซี
อบอุ่น? ซีทำหน้างง
ก็เห็นภูกับซีแล้ว ฟ้ารู้สึกอบอุ่นมากเลยนะ
ฮิฮิ ซีก็รู้สึกเหมือนฟ้านะ การที่เรารู้สึกอบอุ่นกับใครซักคนมันไม่ใช่เรื่องแปลก รู้ไหมว่าความรู้สึกที่เรียกว่ารักแท้ ที่จริงแล้วมันก็คือ ความอบอุ่นที่เราได้รับจากคนที่เรารู้สึกดีด้วย.......ฮิฮิ
แล้วทั้งคู่ก็มานั่งคุยกันในร้านอาหารที่อยู่ใกล้กับโรงพยาบาล ทั้งคู่ต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆทีทั้งคู่ได้เจอ และก็พูดถึงภู ซีเล่าเรื่องราวต่างที่เกิดขึ้นกับภูในช่วง 2ปีที่ผ่านมาให้ฟ้าฟัง
ซีเชื่อในพรหมลิขิตเหมือนกับทั้งภูและฟ้านะ ซีคิดว่าการที่เรา 3คนมาเจอกันก็เพราะ พรหมลิขิตนะ
ซีว่าภูเป็นคนยังงัย อื่ม.....แบบว่า....ซีรักภูตรงไหน.....
ฮิฮิ ก็ ไม่รู้ คงเหมือนฟ้าเมื่อชาติที่แล้วมั้ง ฮิฮิ
ฟ้าไม่ค่อยเข้าใจ ซีหมายถึง
ก็ซีหมายถึงว่า ไม่มีเหตุผล แต่เหตุผลเดียวก็คือ ซีอยู่กับภูแล้วรู้สึกสบายใจ ซีชอบที่ภูเป็นภู คือ จะว่าไปซีก็รับในสิ่งที่ภูเป็นได้ ถึงตอนนี้ภูจะเป็นอัมพาต ยังเดินไม่ได้ มันก็ไม่สำคัญ ซีว่าสิ่งสำคัญที่ทำให้ซีรักภูก็เพราะ ความอบอุ่น และความรู้สึกดีที่ภูให้กับซี จนถึงเวลานี้ความรู้สึกดีมันก็มากขึ้น แล้วตอนนี้ก็กลายเป็นความผูกพันที่ดีและมากขึ้น แล้วความผูกพันที่ดี พอนึกถึงแล้วมันก็เป็นอดีตที่น่าจดจำ
ฟ้าฟังซีพูดแล้วก็ยิ้มให้ซีเหมือนกับว่าตัวเองรู้สึกมีความสุขมาก
ยิ้มอะไรเหรอฟ้า? ซีมองหน้าฟ้า และถามอย่างงง
ถ้าชาติหน้ามีจริง ฟ้าก็อยากเกิดอยู่ในครอบครัวภูกับซี
หือ!? ฟ้า! นี่พูดอะไร เหมือนจะจากไปไหนแหน่ะ!
ฮิฮิ....เปล่าหรอก ฟ้าก็รู้สึกดีมีความสุข แล้วก็อบอุ่นยังงัยบอกไม่ถูก เวลาอยู่กับซี และยิ่งถ้าได้อยู่ด้วยกันทั้งซีและภูด้วยนะ รู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากๆเลยหละ....จริงๆนะ
ซียิ้มแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร ..
หลังจากนั้นทั้งคู่เมื่อทานข้าวเสร็จ ก็ออกไปหาซื้อของใช้ต่างๆให้ภู แล้วก็ซื้อของกินที่ภูพอกินได้ไปฝากภูด้วย
อืม....ซี รู้อะไรเปล่า บางครั้งนะยิ่งคนที่ได้อยู่ด้วยกันนานๆหนะจะยิ่งหน้าคล้ายกัน เชื่อไหม..
ซีคิดอยู่ครู่นึง
อืม...... ไม่รู้สิ?
ฮิฮิ.....เนื้อคู่งัยซี ก็ถ้าชาติหน้าเราเกิดมาใหม่ คนที่เรารักและดีกับเราและทำบุญร่วมกันมาก่อนหนะ ชาติหน้าเราก็จะได้อยู่ด้วยกันอีก รู้มั้ยว่าซีก็หน้าคล้ายกับภูเข้าไปทุกวันเลย ไม่เชื่อลองส่องกระจกดูสิ ฮะฮะฮะ....
ไม่เหมือนซักหน่อย ..ฮิฮิ ถ้าซีเป็นผู้ชายอะนะ ซีก็ต้องหล่อกว่าภู ฮะฮะ.
ฟ้ายิ้ม แล้วก็หัวเราะไปพร้อมกับซี แล้วทั้ง /ต่างช่วยกันเลือกซื้ออาหารที่จะซื้อไปฝากภู
ซี ฟ้าว่า แค่นี้ก็พอแล้วเน้อะ
อืม...อืม...... ซีนิ่งคิดอยู่ครู่นึง
ก็ได้ งั้นเรากลับไปหาภูกันเถอะ
อื้ม.....
ฟ้ายิ้มตอบรับ แล้วทั้งคู่ก็พากันกลับไปหาภู
ภู....ซีกับฟ้ากลับมาแล้ว....อุ๊บ......ขอโทษค่ะ
อ้า! หนูซี
สวัสดีค่ะ พ่อกับแม่ภู ฟ้าฟ้า นี่พ่อกับแม่ภู
ซีพูดด้วยความตกใจและรนลาน เพราะไม่คาดคิดว่าจะเจอพ่อกับแม่ของภู
สวัสดีค่ะ
สวัสดีจ้า นี่เพื่อนภูด้วยเหรอจ้าซี
ค่ะแม่..... ซีตอบแทนฟ้า แต่....
หนูชื่อ ฟ้า ค่ะ ฟ้าก็รีบพูดชิงแนะนำตัวซะก่อน
แม่ของภูจ้องหน้าฟ้าด้วยความสงสัย แล้วก็หันมามองหน้าซีด้วยความสงสัยเช่นกัน
เอ่อ.... แม่คะ มีอะไรเหรอคะ หน้าหนูกับ.....
ซีสงสัยที่แม่ของภูจ้องหน้าตัวเองกับฟ้าเขมง
อ้อ...ขอโทษจ้า คือ แม่คิดว่าหนูฟ้า กับหนูซี หน้าคล้ายภูจังเลย
แม่ของภูพูดพร้อมกับยิ้มให้ทั้ง 2
เอ.... แต่แม่คงคิดไปเองหละมั้ง
เออ...แม่จ๊ะ พ่อว่าเรา 2คนก็มานานพอสมควรแล้ว พ่อว่าเรา 2คนปล่อยให้เด็กๆเค้าคุยกันบ้างนะแม่
พ่อของภูพยายามพูดเพื่อชวนแม่ของภูกลับ
จ้า พ่อ งั้น... แม่กับพ่อฝากภูด้วยนะหนูซีกับหนูฟ้า
ค่ะ ซีกับฟ้าตอบพร้อมกัน
แล้วแม่กับพ่อของภูก็เดินออกจากห้องไป
แม่กับพ่อภูน่ารักจังนะ ฟ้าหันมามองหน้าซี
ใช่ ซีเห็นแม่กับพ่อภูทีไรท่านทั้ง 2ก็เป็นอย่างนี้แหละ พ่อกับแม่น่ารัก แต่ดูลูกซิ น่าชังจริงๆ ฮิฮิ
ซีพูดพร้อมกับหยิกไปที่แก้มภูเบาๆ
ตรวจเสร็จนานรึยังภู ฟ้าพูด
นานแล้วหละ หมอเค้าตรวจไม่ถึงชั่วโมงเลย ประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ตอนนี้รอผลตรวจอยู่หละ
นี่นี่ ซีกับฟ้าซื้อของมาฝากภูด้วย ฮิฮิ ....แต่ไม่รู้ว่าคุณหมอจะให้ภูกินอะไรได้บ้าง..
.ก๊อก.....ก๊อก.....ก๊อก....
ขอโทษนะครับ
อ๊ะ....หมอมาและ ซีปรี่เดินเข้าไปคุยกับหมอทันทีเมื่อเห็นหมอกำลังจะเดินเข้ามาที่เตียงภู
ครับคุณมณฑิวา หมอได้ตรวจอย่างละเอียด แล้วก็เอ็กซเรย์ดูแล้วนะครับ เส้นเลือดในสมองที่ฉีก นั้นไม่มีปัญหาอะไรแล้วนะครับ ส่วนแผลข้างนอกที่ผ่าตัดก็เริ่มแห้งแล้ว แต่ด้านในยังไม่แห้ง คงใช้เวลาอยู่ซัก 2-3เดือน ยังงัยก็พยายามอย่าให้เค้าเจอเรื่องเครียดๆอะไรนะครับ พยายามคุยกับเค้าให้มากๆ แต่ถ้าคุณมณฑิวาทำให้เค้าหัวเราะได้ซักวันละ 80ครั้งต่อวันก็จะดีมากเลยทีเดียวหละครับ ส่วนหมอนลองกระดูกเค้าก็ดีขึ้นมาก หมอจะห่วงก็แต่ขาซ้ายเค้า เพราะมันอาจจะเกิดอาการข้างเคียงอะไรขึ้นมาอีกหมอยังไม่แน่ใจ เนื่องจากเส้นประสาทขาซ้ายเค้ายังไม่รับรู้ความรู้สึก กลัวมันจะมีผลกระทบกับเส้นประสาทที่หลังด้วย หมอต้องปรึกษากับนักกายภาพบำบัดอีกที ต้องให้เค้านอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลก่อน อีกซัก 2เดือน หมอคิดว่าอาการเค้าน่าจะดีขึ้น ถึงเวลานั้นก็คงกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้หนะครับ
หมอคะ แล้วโอกาสที่เค้าจะกลับมาเดินได้ สูงไหมคะ
ซีถามหมอด้วยสีหน้าที่ออกอาการกังวล
เอ่อ....จากประสบการณ์หมอ คิดว่ากลับมาเดินได้อีกครั้งแค่ 5% แต่ จากที่หมอ เอ่อ.. ขอโทษนะครับคุณมณฑิวา ผมว่าแรงใจเป็นสิ่งสำคัญ เพราะฉะนั้นผมเชื่อว่าโอกาสที่คุณภูวเนศจะกลับมาเดินได้ ผมให้ถึง 50%เลยหละครับ
ซีได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย
ขอบคุณค่ะ แต่ เอ่อ.....หมอเห็นหนุกับฟ้ากอดภูด้วยเหรอ?
ซีพูโอย่างอายๆ
เอ่อ....พยาบาลเห็นหนะครับ อุ๊บ! ขอโทษครับ ....งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ
แล้วหมอก็เดินออกไป
เอ.....ตอนนั้นเรากับฟ้าก็มัวแต่ดีใจที่เห็นภูฟื้น สงสัยพยาบาลคงแอบดูแน่เลบ ฮิฮิ....ช่างเหอะ
แล้วซีก็เดินเข้าไปหาภูกับฟ้า
ซีคุยกับหมอว่ายังงัยบ้าง ฟ้าถามซีด้วยความอยากรู้
หมอบอกว่าอาการของภูดีขึ้นมาก แต่ยังต้องนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลอีก 2เดือนโดยประมาณ หมอว่าอาการของภูโดยรวมดีหมด ก็ยกเว้นแต่ขาซ้ายของภู แต่หมอบอกว่าโอกาสหาย 50%
พูดจบซีก็โน้มตัวลงไปหอมที่แก้มภูอย่างคนขี้เล่น
แล้วหมอก็บอกว่า ถ้าทำให้ภูได้หัวเราะวันละ 80ครั้งต่อวัน ภูก็จะไม่เครียด เมื่อภูไม่เครียดภูก็ไม่คิดมาก เมื่อไม่คิดมากก็จะยิ่งทำให้เส้นเลือดที่ผ่าตัดนั้นหายสนิทด้วย
เหรอ งั้นเรา 2คนก็มาช่วยกัน ทำให้ภูหัวเราะทุกวันเลยเน้อะ ฮิฮิ ฟ้าพูดด้วยอาการคึกคัก
ฮะฮะฮะ แค่ภูเห็นซีกับฟ้ามีความสุข ภูก็ยิ้มแล้วก็หัวเราะได้แล้ว ถ้าทำให้ภูได้หัวเราะ ภูคงหัวเราะไม่หยุดเลยทั้งวันแน่ ฮะฮะฮะ
นี่นี่นี่ ช่างพูดดีนักนะ ภูวเนศ
ซีใช้นิ้วหยิกแก้มภูด้วยความหมั่นไส้
อืม.. ฟ้า ซีว่านะเรา 2คนผลัดกันมาดูภูกันดีกว่าเน้อะ ....ฟ้าว่างัย
อืม ได้ เพราะฟ้าก็อยากช่วยซีเหมือนกัน
ขอบใจนะฟ้า
แล้วจะผลัดกันมายังงัยดีหละซี
ฟ้าว่างกี่โมง
ฟ้าเข้างานเที่ยง ก็เลิก 3ทุ่ม แล้วซีหละ
ซีเข้า 9โมง เลิก 5โมงเย็น
งั้นเดี๋ยวตอนเช้า ฟ้าจะมาดูภูเอง
อืม...งั้นพอซีเลิกงาน 5โมง ก็จะมาหาภูเลยทันที เพราะพ่อกับแม่ภูมักจะแวะมาดูภูตอนเที่ยงๆบ่ายๆ
อืม วันหยุดฟ้า ถ้าหากฟ้าไม่ไปไหนก็จะมาค้างเป็นเพื่อนภูด้วยแหละ....
ฟ้าหยุดวันไหนเหรอ
ฟ้าหยุดวันอาทิตย์
เหรองั้นก็ดี เพราะซีหยุดเสาร์อาทิตย์เอ....?แล้วฟ้าทำงานอะไรเหรอ ถึงหยุดวันอาทิตย์วันเดียว
ฟ้าทำงานโรงแรม แต่อยู่ในส่วนของออฟฟิศ ก็เลยได้หยุดวันอาทิตย์
ภูมองดูฟ้ากับซียืนคุยกันว่าใครจะมาดูแลตัวเองก็ฉุกให้คิดอยู่ใจในว่าต้องสู้กับร่างกาย เพื่อให้กลับมาเดินเหินได้เป็นปกติอย่างเดิม
ขอบคุณนะ ทั้ง 2คนเลย ภูเห็นซีกับฟ้าใส่ใจภูขนาดนี้ แค่นี้ภูก็มีกำลังใจมากๆแล้ว
หืม....หมั่นเคี้ยวนัก!
ซีเอามือไปหยิกที่แก้มภูด้วยความหมั่นไส้อีกครั้ง
โอ๊ย อ่าอิกอีอี (โอ๊ย อย่าหยิกดิซี)
กูภูอะ หน้าหมั่นเคี้ยว
ฮิฮิ พอแล้วซี แก้มภูโดนหยิกจนแดงไปหมดแล้ว ฮะฮะฮะ
แล้วทั้ง 3ก็หัวเราะกันอย่างมีความสุขด้วยกัน.........
...........วันเวลาก็ผ่านไป.........
ทุกๆวัน ฟ้ากับซีจะผลัดกันมาคอยดูแลภูอย่างสม่ำเสมอทุกวัน และก็ไม่มีวันไหนเลยที่ทั้งคู่จะไม่มาดูแลภู ซึ่งนั่น ก็ทำให้ภูรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ภู....... ซีเดินเข้ามาในห้อง
เอ.....อ้าว!? หลับหรอกเหรอ ฮิฮิ หอมซะเลย
ระหว่างที่ซีก้มหน้าจะหอมภู ภูกลับลืมตาขึ้นและรีบชิงหอมซีซะก่อน
อุ๊ย! อีตาบ้าหนิ ซีนึกว่าภูหลับอยู่
ฮะฮะฮะ โดนขโมยหอม
เมื่อเช้าฟ้าเอาอะไรมาฝากบ้าง
ก็ เหมือนเดิมแหละ โจ๊กมาให้แล้วก็ผลไม้... แล้วก็อร่อยเหมือนเดิม
ภูพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ภู เมื่อเช้าเช็ดตัวยัง
ยังเลยอะ ฟ้าบอกว่าให้ซีเช็ดให้
อ้าว ฟ้าเนี่ยะ ขี้เกรียจจริงๆ ไม่เช็ดตัวให้ภูอีกและ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้านะจะให้ฟ้าเช็ดตัวให้ด้วยนะภู ...ฮิฮิ
ซีพูดไปยิ้มไป
ฟ้ากลัวซีจะหึงมั้ง..
ภูพูดจบ ซีก็เอามือเขกไปที่หน้าผากภูเบาๆ
นี่แหนะ ซีหนะ ไม่มีทางหึงฟ้าหรอก ยิ่งเห็นฟ้าอยู่กับภู ซีรู้สึกมีความสุขยังงัยก็ไม่รู้ ฮิฮิ ชาติที่แล้วเราคงเป็นครอบครัวเดียวกัน.....มั้ง
ภูมองหน้าซีแล้วก็ยิ้ม
งั้นตั้งแต่วันนั้นมา ซีไม่หึงเลยจริงๆเหรอ
ไม่เลย ซีกับรู้สึกมีความสุขจริงๆนะ เหมือนฟ้าหละ ฟ้าก็บอกว่า เวลาเห็นซีกับภูอยู่ด้วยกันฟ้ารู้สึกอบอุ่น
ภูไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มให้ซีด้วยใบหน้าที่มีความสุข
เอ? แล้วฟ้าไม่เช็ดตัวให้ภูทำไมซีต้องบังคับฟ้าด้วยหละ
ก็ซีบอกฟ้าเองแหละ ให้ช่วยเช็ดตัวให้ภูด้วย ถ้าฟ้ามาถึงตอนเช้าภูยังนอนอยู่ก็ปล่อยให้ภูนอนไปก่อนจนกว่าภูจะตื่น พอภูตื่นก็ค่อยพาภูไปเช็ดตัวล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็ทานข้าว
อ้อ อย่างนี้เองเหรอ ฮะฮะ แต่ฟ้าก็ดูแลภูหมดเลยนะ ยกเว้น....เช็ดตัว
เอาหละ งั้นวันนี้ไม่ต้องเช็ดตัวและ พรุ่งนี้ให้ฟ้าเช็ด...
เฮ้ย! ซีอ้า.....
ฮิฮิ....ล้อเล่นน่า ที่รัก ฮิฮิ แกล้งภูสนุกจะตาย
แล้วซีก็ช่วยประคองภูลงมาจากเตียง แล้วพาภูไปเช็ดตัวในห้องน้ำ
ภู รู้มั้ยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นมาทำอย่างนี้ มายุ่งกับภู มาจับไม้จับมือ....หละก็ ซีหนะจะหึงและโกรธมากๆๆๆเลยด้วย
แล้วซีก็เช็ดตัว ถูตัวให้ภูอย่างอารมณ์ดี
ภู ซีว่านะ ฟ้าหน้าเมหือนภูมากเลย แต่ว่า ฟ้าก็บอกซีนะว่า เรา 2คนก็หน้าเหมือนกันเข้าไปทุกวัน ภูเชื่อมั้ย
เชื่อสิ แต่ถ้าซีเป็นผู้ชายนะยังงัยภูก็หล่อกว่า ฮะฮะ
แหวะ....หมั่นไส้ นี่แหนะ ฮิฮิ
ซีพูดพร้อมกับหยิกแก้มภู ด้วยความหมั่นไส้
นี่ แล้วฟ้าเล่าอะไรให้ซีฟังอีกบ้าง หือ....
ภูถามซีด้วยท่าทางที่อยากรู้
ก็ หมดเลยตั้งแต่เจอกับภู แล้วก็ความรู้สึกต่างๆที่มีต่อภู
อ้า ...แล้วแฟนของฟ้า.....
ก็ห่างๆกัน ไม่ได้เจอกันเลย ฟ้าบอกนะว่าไม่งั้นคงมาหาภูทุกวันไม่ได้ ซีดูฟ้าเหมือนกับว่าอยากมาหาภูทุกวันมากกว่าที่อยากจะเจอกับแฟนซะอีก
จริงเหรอ ซีคิดไปเองมั้ง
ไม่หรอก เพราะถ้าซีเป็นฟ้า ซีก็คงทำอย่างนี้แหละ
ภูหนะ ห้ามรักใครอีกแล้วนะ นอกจากซีกับฟ้า
เอ่อ.....ตอนนี้ภู.....
ฮิฮิ ซีหมายถึงว่า ให้ภูรักฟ้าด้วย
ซีทำหน้าตายิ้มแย้มใสภูไม่หยุด
เอ่อ....
ภูรู้สึกพูดไม่ออก และงงกับคำพูดที่ซีพูด
โธ่เอ๊ย! ภูอะ เพื่อนรักงัย ซีหนะ อยากให้ฟ้าเป็นเพื่อนสนิทของเรา 2คนนะ เข้าใจมั้ย ฮิฮิ
ภูพูดจบก็จ้องหน้าซีแล้วก็ยิ้มแบบขรึม.....
ยิ้มอยู่นั่นแหละซี
พลันสิ้นเสียงเรียกซี ภูก็สวมกอดซีทันที
ซีเข้าใจภูจริงๆ ......แสดงว่าซีรู้ว่าภู
น้ำตาภูเริ้มไหลออกมาด้วยความตื้นตันใจ เพราะซีเข้าใจในความรู้สึกภู ซีกอดภูและลูบหัวภูอย่างอ่อนโยน
เรารักกันทำไมจะไม่รู้ ยิ่งมาเจอฟ้าจริงๆซีถึงรู้ว่าความรักเป็นยังงัย
แต่ถึงยังงัย การที่ภูจะคบกับฟ้าแบบที่ภูคบกับซีนี้ มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้
ฮิฮิ ก็เพราะอย่างนี้งัยซีถึงอยากให้เรา 2คนคบกับฟ้าแบบเพื่อนสนิทที่รักกันมากยังงัยหละ ให้ความสำคัญกับคำคำนี้ไม่ยากเลยหนิใช่มั้ยจ้า ที่รัก
แล้วซีก็หยิกแก้มภูแบบเบาๆ
ซียิ่งทำอย่างนี้ ภูก็ยิ่งรู้สึกผูกพันธ์กับซีมากกว่าเดิมเลย
ซีก็เหมือนกัน ตั้งแต่เจอกับฟ้าซีก็ยิ่งรักภูมากกว่าเดิม รู้เลยหละว่าค่าของคำว่ารักมันคืออะไร ฮิฮิ
หลังจากที่ซีเช็ดตัวให้ภูเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็นั่งคุยกันอยู่ซักพัก....
อืม....ดึกแล้วหละภู ซีต้องกลับบ้านแล้วหละ
ว้า....กลับแล้วเหรอ
ภูหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ข้างเตียง
อ้า จะ3ทุ่มแล้วนี่
แล้วซีก็ลุกขึ้นจ้องหน้าภู แต่แววตานั้นบ่งบอกว่ายังไม่ค่อยอยากจะกลับบ้านนัก
กลับบ้านดีดี ภูเป็นห่วงซีนะ
จ้า งั้นพรุ่งนี้เจอกัน พรุ่งนี้ซีหยุดด้วย อ้า..! ฟ้าก็หยุดนี่นา แต่พรุ่งนี้เช้าซีว่าต้องไปตักบาตรกับแม่ก่อน แล้วเดี๋ยวซีจะมาบ่ายๆนะ อ้อ! มาค้างด้วยแหละ ฮิฮิ
จ้า ที่รัก มาหอมทีซิ
แล้วซีก็ค่อยๆยิ้ม แต่ซียิ้มด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์...... แล้วซีก็ค่อยๆยื่นแก้มเข้าไปให้ภูหอม แต่ทว่า
หอม ฮิฮิ ....ซีได้หอมภูก่อนหละ
หนอย มานี่เลย
ในที่สุดความเจ้าเล่ห์ของซีก็ทำให้ซีได้หอมแก้มภูจนได้
อืม นี่ปุ่มกดเรียกพยาบาลนะ มีอะไรก็กดเรียกพยาบาลตอนดึกๆได้นะ และถ้าภูเกิดเป็นอะไรกะทันหันต้องรีบกดมือถือโทรมาหาซีทันทีเลยนะ
จ้า....ที่รัก พูดจนภูท่องจำได้คร่องแล้วนะ
ภูอะ.... ก็ซีเป็นห่วงภูนี่นา
ภูเอื้อมมือไปกุมมือซีไว้
กลับบ้านดีดีนะที่รัก
จ้า...........
--เช้าวันรุ่งขึ้น
ฟ้ามาถึงห้องภูแต่เช้า พร้อมกับโจ๊กที่ซื้อมาให้ภู ฟ้าวางข้าวของไว้ แล้วก็เดินมานั่งข้างเตียงภู ฟ้ายิ้มและมองหน้าภู แล้วฟ้าก็กระซิบไปที่ข้างๆหูภู
ตื่นได้แล้วภู ฟ้ามาแล้วนะ
รู้แล้วน่า..... ตื่นแล้ว
อรุณสวัสดิ์
อรุณสวัสดิ์ ฟ้ามานานยัง
มาได้ซักพัก แล้วก็จ้องหน้าภูอยู่นานแล้วหละ
แล้ว วันนี้ภูเป็นยังงัยบ้าง
ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
อืม วันนี้หมอจะมาตรวจภูหละ.. นี่เดือนนึงแล้วนะ
เหรอ อ้อช่ายเน้อะ แล้วหมอจะมาตรวจกี่โมงจ้า
อืม.....บ่ายๆ มั้ง
เหรอ แต่วันนี้ฟ้านอนค้างน้าอยู่ลืม
จ้ารู้แล้ว ซีบอกแล้วหละ เดี๋ยวซีจะมาตอนบ่ายๆ
งั้นเดี๋ยววันนี้ฟ้าจะเช็ดตัวให้ภูเอง
เอ๋!? .....จะดีเหรอ เมื่อวานภูก็........
นี่งัย สงสัยซีห่วงภูมากเลยนะ เขียนกระดาษทิ้งไว้ให้ฟ้า
--ฟ้า ฝากเช็ดตัวให้ภูด้วยนะ แล้วก็ฝากป้อนข้าวให้ภูด้วย ซื้อโจ๊กมาอีกหละสิท่าไม่ขำเลยนะ ฮิฮิ...มุกน่า แล้วฝากเช็ดตัวให้ภูด้วยนะ แล้วพาภูออกไปข้างนอกด้วย ที่สวนหย่อมอากาศตอนเช้าๆบริสุทธิ์ อ้อแล้วฟ้าก็กินข้าวด้วยนะ เดี๋ยวบ่ายๆเจอกัน......ซี......
ป.ล. ซีแอบวางไว้บนหัวนอน แต่ภูคงไม่เห็นหรอก ฮิฮิ
ฟ้าอ่านจบภูก็ยิ้มอย่างสบายใจ
ขอบใจมากนะฟ้า ถ้าฟ้าไม่มาดูแลภูอย่างนี้ ซีก็คงเหนื่อยน่าดู ภูก็อาจจะคิดมากก็ได้
มาๆค่อยๆลุกนะ เดี๋ยวฟ้าช่วยประคอง
แล้วฟ้าก็พาภูเข้ามาเช็ดตัวในห้องน้ำ.....
ภู รู้มั้ยว่าฟ้าดีใจมากๆเลยที่ได้เจอกับภูอีก ไม่นึกเลยนะว่าเราจะกลับมาเจอกัน แล้วครั้งแรกที่ฟ้าเห็นซีนะ ฟ้ารู้สึกอบอุ่นยังงัยไม่รู้บอกไม่ถูก อืม......มันความรู้สึกคล้ายๆกับที่รู้สึกกับภูด้วยนะ บางครั้ง และยิ่งเวลาที่ฟ้าได้อยู่ใกล้ทั้งซีและภู ฟ้ารู้สึกดีและอบอุ่นมากเลย ฮิฮิ ภู ภู สัญญากับฟ้าได้มั้ย....
สัญญาอะไรเหรอ?
ฟ้าอยากให้ภูรักซี และห่วงใยซีอย่าได้เป็นเหมือนเราเมื่อชาติก่อนที่เราเคยทำกรรมร่วมกันมา....จำได้ใช่เปล่าที่เราเคยไปดูหมอดูกัน
อืม...จำได้ไม่เคยลืมเลยหละ ที่แม่เฒ่าหมอดูคนนั้นทำให้เรา 2คนระลึกชาติได้
สัญญานะ
ฟ้ายื่นนิ้วก้อยให้ภู แล้วภูก็ยื่นนิ้วก้อยเกี่ยวที่นิ้วก้อยซีไว้แน่น
อย่าทำให้ฟ้าผิดหวังนะ
ภูสัญญา ภูจะรักซี เหมือนที่ภูเคยรักฟ้าเมื่อชาติก่อน
หลังจากนั้นเมื่อฟ้าเช็ดตัวให้ภูเสร็จแล้ว ก็ป้อนข้าวให้ภู และพาภูลงไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่สวนหย่อมที่อยู่ด้านหน้าของโรงพยาบาลเหมือนทุกวัน ทั้ง2คุยกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่ทั้ง 2คุยกัน ฟ้าก็เหลือบไปเห็นคุณยายคนหนึ่งกำลังจะข้ามถนน ตรงด้านหน้าสวนหย่อม
ภู ภู รอฟ้าตรงนี้เป๊ปนะ
ไปไหนเหรอฟ้า?
ก็ดูคุณยายคนนั้นสิภู มีคนยืนอยู่ใกล้ๆตั้งเยอะไม่เห็นมีใคร จูงแกข้ามถนนเลย แล้วคุณยายก็แก่แล้วก็ถือไม่เท้าด้วย ฟ้าสงสารแกหนะภู
อืม ฟ้าจะจูงคุณยายข้ามถนนใช่มั้ย งั้นเข็นภูไปรอใกล้ๆตรงที่คุณยายแกยืนอยู่ก็ได้
แล้วฟ้าก็เข็นรถภูมาตรงที่คุณยายคนนั้นยืนอยู่ พอจอดรถเข็นภูเสร็จฟ้าก็หันมาหายาย พร้อมกับจูงมือยายข้ามถนน
คุณยายคะ.....อา.....คุณยายตาบอกด้วยเหรอคะ คุณยายจะข้ามถนนใช่มั้ยคะ เดี๋ยวหนูช่วยคุณยายพาข้ามให้ค่ะ
โอ้....ขอบคุณมากจ๊ะแม่หลานสาว
ฟ้ายืนดูรถซักพัก พอเห็นไม่มีรถแล้ว ฟ้าก็เดินจูงมือคุณยายข้ามถนนอย่างระมัดระวัง ตรงถนนที่ฟ้าพาคุณยายข้ามนั้น เป็นช่วงทางโค้งพอดี จึงอันตรายพอสมควรในการข้ามถนน
อ๊ะ!? แม่หนู ไม้เท้ายาย....
ระหว่างที่ฟ้าพาคุณยายข้ามถนนนั้น ไม้เท้าของคุณยายคนนั้นเกิดหลุดมือหล่นไปกลางถนน แต่ฟ้าก็พาคุณยายคนนั้นข้ามถนนมาถึงอีกฝั่งได้อย่างปลอดภัย
ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูกลับไปเก็บให้ค่ะ
แล้วฟ้าก็รีบเดินไปหยิบไม้เท้าของคุณยายที่ตกอยู่กลางถนน ......แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น อยู่ดีๆก็มีรถคันหนึ่งวิ่งมาอย่างเร็ว บวกกับที่ฟ้าไม่ทันระวังเพราะรีบจะไปหยิบไม้เท้าให้คุณยาย
----เอี๊ยด----เอี๊ยด----เอี๊ยด---- ตุบ....ตุบ........
ฟ้า..! ฟ้า..!
ภูร้องเรียกฟ้าด้วยความตกใจสุดขีด.....................................................................................................
21 พฤษภาคม 2551 19:30 น.
ป๊ากเก้อร์
หลังจากที่ภู ฟื้นขึ้นได้ 2อาทิตย์ แม้ภูจะพูดคุยได้ปกติ แต่อาการของภูกลับยังทรงอยู่ เนื่องจากศีรษะของภูยังมีอาการปวดๆอยู่เป็นระยะ แต่สภาพร่างกายโดยทั่วไปของภูก็ดีขึ้นกว่าเมื่อ 2อาทิตย์ก่อน
ส่วนซีนั้น ทุกวันๆจะมาเฝ้าและดูแลภูทุกเย็นหลังเลิกงาน วันไหนที่เป็นวันหยุดงานของซี ซีก็จะมาดูแลเช็ดตัวซื้อข้าวของต่างๆมาให้ภู และดูแลภูไม่ยอมห่าง แม้ว่าพ่อกับแม่ของภูจะมาเยี่ยม แต่ก็ไม่มีเวลามากพอที่จะดูแลภูได้ตลอด เมื่อเป็นดังนั้นทั้งพ่อและแม่ของภูจึงฝากให้ซีช่วยดูแลภูแทน ซึ่งซีก็เต็มใจและต้องการจะให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว เพราะซีก็อยากจะช่วยพ่อกับแม่ภูแบ่งเบาภาระบ้าง เนื่องจากทั้งพ่อทั้งแม่ภูนั้นไม่ค่อยจะมีเวลามากนัก ก็ด้วยงานขายประกันที่ต้องไปดูแลลูกค้าบ่อยๆ ถ้าหากมีเวลาทั้งพ่อและแม่ภูก็จะเข้ามาคอยดูแลภูด้วย
หมอบอกซีว่าตอนนี้ อาการของภูดีขึ้นมาหน่อยนึงแล้ว แต่ว่า หมอบอกว่าถ้าร่างกายของภูพร้อมกว่านี้ก็จะผ่าตัดสมองภูอีกทีหนึ่ง หมอเขาเซ็คดูที่ฟิล์มเอ็กซ์เรย์ดูเมื่อวันก่อน หมอบอกว่ามีเส็นเลือดในสมองภูจะแตกอยู่เส้นหนึ่ง อาจเป็นเพราะแรงกระแทกที่อัดเข้าไปทำให้เส้นเลือดถึงกับฉีกขาดก็ได้ แต่หมอบอกว่ามันไม่เป็นอะไรมาก เพราะมันแค่ฉีกขาดออกมาเล็กน้อย แต่หมอบอกว่ายังงัยก็ต้องผ่าตัดอยู่ดี
อืม....ไม่เป็นไรหรอก ภูไม่กลัวหรอกซี
แล้วส่วนอวัยวะทางซีกซ้ายของภู หมอบอกว่าอาจเป็นเพราะหลังภูด้วยที่ไปกระแทกกับเบาะอย่างแรง หมอนลองกระดูกอาจคลื่น แล้วยังมีของหนักมากดทับเส้นประสาทของอวัยวะทางซ้ายมันเลยทำให้ภูเป็นอัมพาตซีกหนึ่ง แต่หมอบอกว่าจะผ่าตัดหมอนลองกระดูกภูด้วย แต่ต้องรอใหผ่าตัดสมอง และพักฟื้นซักระยะก่อน แล้วค่อยผ่าตัดหมอนลองกระดูก
ซีพูดไปพร้อมกับกุมมือภูทั้ง 2ข้างไว้
ซี ถ้าภูต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต ซียังอยากจะอยู่กับภูตลอดไปรึเปล่า
ซีทำหน้าเศร้าทันทีเมื่อภูพูดจบ
ทำไมภูพูดอย่างนั้นหละ ซีไม่มีวันทิ้งภู และไม่มีวันไปรักใครอีกแล้วนอกจากภู ถ้าภูเดินไม่ได้ ซีก็จะดูแลภูเอง
ซีพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
ไม่เอาน่า ภูก็จะต่อสู้กับร่างกายภูให้กลับมาเดินได้ให้ได้เลย ฮิฮิ
ภูพูดพร้อมกับเอามือขวาลูบหัวซีเบาๆอย่างอ่อนโยน
คนบ้า ภูอะ ภูต้องอดทน สู้ๆนะ
ซีพูดจบก็หอมแก้มภูอย่างอบอุ่น
ภูออกไปข้างนอกมั้ย เดี๋ยวซีเข็นรถเข็นพาไป
....อืม ขอบคุณนะซี
มาเดี๋ยวซีช่วยประคองด้านซ้าย
หนักรึเปล่า ภูถามซี กลัวว่าซีจะหนัก
ไม่เห็นต้องถามทุกวันเลยนี่นา เวลาภูปวดอึ๊ ปวดชิ้งฉ่อง ซีก็ประคองไปให้ตลอด ฮิฮิ
ภูได้ยินก็ยิ้มอย่างเขินอาย แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่เพียงแค่เห็นความสดใสของซี ชวนให้ภูรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมากที่มีซีอยู่เคียงข้างไม่ห่าง
แล้วทั้งคู่ก็ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์บริเวณสวนหย่อมของโรงพยาบาล
บางคนเขาอัมพาตทั้งตัว เค้ายังมีความหวังเลยเน้อะ แล้วภาษาอะไรกับภู เป็นอัมพาตแค่ซีกซ้ายซีกเดียวไม่สู้ได้ยังงัย ซักวันเดี๋ยวภูก็ต้องเดินได้
ภูมองไปรอบๆสวนหย่อม ก็แลเห็นบางคนนั้นอัมพาตครึ่งท่อนล่าง บางคนก็อัมพาตทั้งตัวและมีพี่น้องเค้าพานั่งรถเข็นออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ในสวนหย่อมเหมือนกัน
เข้มแข็งจังนะที่รัก
ซียิ้มและลูบไปที่หัวภูด้วยความรักอย่างอ่อนโยน
ก็มีผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างซี คอยเป็นกำลังใจอยู่ ท้อได้ยังงัยกัน ฮะฮะฮะ
ทั้งคู่ ใช้เวลาอยู่ในสวนหย่อมด้วยกันอยู่หลายชั่วโมง จนเวลาล่วงเลยถึงเย็น ซีก็เข็นรถเข็นพาภูกลับขึ้นห้องพักเหมือนเดิม
แต่แล้ว! ......เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!
โอย ซี ภูปวดหัวมากเลย.....
ปวดมากมั้ยภู
โอย....ปวด ปวดมากๆเลย
ไม่รู้ว่าอะไร แต่ตอนนี้ท่าทางภูจะมีอาการข้างเคียงเกิดขึ้น ภูรู้สึกปวดหัวมากๆจนแทบจะระเบิด ภูได้แต่เอามือกุมไปที่หัวอย่างทรมาน
ภูใจเย็นๆนะ เดี๋ยวซีจะรีบไปเรียกหมอมาดู ภูอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ
แล้วซีก็รีบวิ่งออกไปตามหมอและพยาบาลให้รีบมาดูอาการของภู
ไม่นาน ซีก็เข้ามาพร้อมกับพยาบาลและหมอ
หมอคะเค้าปวดหัวมากเลย.....
ใจเย็นๆครับ ใจเย็นๆ
แต่ทว่า......................
ภู!..........
หมอและพยาบาลช่วยกันอุ้มร่างของภูขึ้นจากพื้น
ภู!.......
เค้าแค่สลบไปครับ แต่หมอต้องเช็คที่หัวเค้าอีกทีหนึ่งว่าหัวเค้ากระแทกพื้น หรือไปกระแทกกับอะไรรึเปล่าตอนที่เค้าสลบ
แต่ตอนนี้เค้าไม่เป็นไรมากใช่มั้ยคะ
หมอคิดว่า 50-50 ขอหมอเช็คอีกทีนึงนะครับ
หมอคะ ดูเหมือนท่าทาง สมองเค้าจะได้รับการกระทบกระเทือนคะหมอ พยาบาลที่เช็คดูอาการพูดขึ้น
ไหนหมอดูซิ..... ส่วนซีก็ยืนดูอาการภูอยู่ไม่ห่าง
โอ้......ถ้าทางจะหนักเอาการ สงสัยตอนที่เค้าสลบหัวอาจจะไปกระแทกกับขอบเตียง
หมอคะ แล้วเค้าจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ ซีพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวลอย่างมาก
ต้องพาเค้าไปเอ็กซเรย์ แล้วเอาเข้าห้องผ่าตัดทันที ถ้ากะโหลกเค้าร้าวจริงๆ
ซีใจหายทันที และรู้สึกร้อนรนใจทำอะไรไม่ถูกในใจก็ภาวนาขอเพียงภูไม่เป็นอะไรก็พอ แล้วหมอและพยาบาลก็นำภูไปที่ห้องเอ็กซเรย์ทันที แล้วซีก็เดินตามไปดูอาการของภูจนถึงห้องเอ็กซเรย์ ไม่นานผลเอ็กซเรย์ก็มาถึง
คุณ มณฑิวาครับ ผมได้ผลเอ็กซเรย์แล้ว คงต้องเข้าห้องผ่าตัดทันทีครับ กะโหลก ร้าวเนื่องจากหัวสมองเค้าได้รับแรงกระแทกตอนที่เค้าล้มลง แต่หมอคิดว่า อาจจะเป็นเพราะตอนที่เค้าเกิดอุบัติเหตุด้วยที่กะโหลกเค้าได้แรงกระทบกระเทือน ผิวกระดูกอาจช้ำและยังไม่หายดี พอมาโดนแรงกระแทกซ้ำที่จุดเดิม ก็เลยทำให้กะโหลกเค้าร้าว แล้วที่เค้าปวดหัว อาจเป็นเพราะอาจจะมีเส้นเลือดในสมองฉีก ตอนนี้หมอฉีดยาแก้ปวดเข้าไปอีก พรุ่งนี้เช้าเค้าต้องเข้าห้องผ่าตัดทันทีครับ แล้วตอนนี้หมอจะให้พยาบาล คอยเฝ้าดูอาการเค้าไว้ตลอด คืนนี้ คุณมณฑิวา ไม่ต้องกังวลนะครับ หมอจะช่วยเค้าอย่างเต็มที่ครับ
คะ หมอ
งั้นตอนนี้หมอขอตัวก่อนนะครับ
ซีมองดูภูด้วยความสงสารและเป็นห่วงอย่างมาก ซีเอามือไปรูปที่หัวภูเบาๆ
ภูต้องไม่เป็นอะไรนะ
น้ำตาซีเริ่มไหลออกมา ซีรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก ..
คุณ...คุณ...คุณคะ คุณ มณฑิวา
ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ จนมีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาปลุกซี ซีฝุบหลับอยู่ข้างกายภูตลอดดคืน
ดิฉันเห็นคุณหลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ก็เลยไม่กล้าปลุก แต่ตอนนี้ เหลืออีก 10นาที คนไข้ต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้วคะ ต้องรบกวนคุณ มณฑิวา ด้วยคะ
ซีลุกขึ้นยืน แล้วพยาบาลและบุรุษพยาบาลก็พาภูไปเข้าห้องผ่าตัดทันที ซีเดินตามไปจนมาหยุดอยู่หน้าห้องผ่าตัด
ขอโทษนะคะคุณมณฑิวา คนไข้ต้องเข้ารับการผ่าตัดประมาณไม่ต่ำกว่า 6ชั่วโมง คุณ มณฑิวา กรุณารอข้างนอกห้องนะคะ
พยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้น แต่ซีก็ไม่ได้ตอบอะไร ในใจก็คิดถึงแต่ภู แต่หน้าตาและแววตาของซีช่างเหม่อลอยนัก
ภู.......... ต้องไม่เป็นอะไรนะ
ซีนั่งนึกถึงภาพตอนแรกที่ได้เจอกับภู ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันและวันเวลาที่ผ่านๆมาที่ทำร่วมกับภู
6 ชั่วโมงผ่านไป.......
คุณมณฑิวา ครับ ซีหลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย แต่ก็ต้องตื่นขึ้นเพราะถูกปลุก
อ้า... คุณหมอ.....คุณหมอ! แฟนหนูตอนนี้เป็นยังงัยบ้างคะ เค้าฟื้นรึยัง ซีรีบถามอย่างร้อนรนเมื่อเห็นหน้าหมอที่ออกมาจากห้องผ่าตัด
คือ ตอนนี้ จะเรียกว่าคุณ ภูวเนศ ปลอดภัยแล้วก็ไม่เชิงนะครับ อาการอัมพาตตอนนี้ยังคงเป็นอยู่ แต่ไม่นานก็จะดีขึ้นเองเพราะหมอได้ผ่าตัดหมอนลองกระดูกเขาด้วย และหมอก็ผ่าตัดสมองเค้าเรียบร้อยแล้วแต่มันก็เป็นผลกระทบ ถึงตอนนี้เค้าปลอดภัย แต่ เค้า อาจจะ....ต้องหลับไปตลอดชีวิตครับ
ซีใจแป้วขึ้นมาทันที แต่ก็ดีใจอยู่เล็กน้อยที่รู้ว่าตอนนี้ภูไม่เป็นอะไร
เค้าจะมีโอกาสฟื้นไหมคะหมอ
หมอให้คำตอบไม่ได้จริงๆครับ
แล้วตอนนี้ เค้าอยู่ห้องไหนคะหมอ
หมอให้เค้าพักฟื้น ที่ห้องพักฟื้นคนไข้ผ่าตัดครับ แต่ตอนนี้ยังเข้าไปไม่ได้นะครับ ต้องให้เค้าพักฟื้นก่อนซัก2อาทิตย์ หมอกลัวเค้าจะติดเชื้อที่แผลตรงที่เค้าผ่าตัด
งั้นขอบคุณมากคะคุณหมอ
งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ
ภู...... ซีจะไปหาภูนะ ซีพูดในใจ
แล้วซีก็เดินไปที่ห้องพักฟื้นคนไข้ผ่าตัด ห้องที่ภูนอนนั้นเป็นห้องใหญ่ๆ ห้องหนึ่ง แล้วแยกเป็นห้องย่อย ได้ประมาณ 10ห้อง ซีเข้าไปก็มองไปรอบๆห้องเพื่อหาภู แล้วก็เห็นภู นอนอยู่บนเตียงมีผนัง 3ด้านกั้นไว้เป็นห้องด่านหน้าเป็นกระจกและมีพยาบาลเข้าเวร1คนต่อ1เตียง ที่ตัวภูนั้นมีสายระโยงระยางเต็มตัวไปหมด ซีเดินเข้าไปดูใกล้ๆ และยืนอยู่หน้ากระจกมองดูภู
ภู ตอนนี้ซีจะเข้าไปดูภูใกล้ๆยังไม่ได้ แต่ซีก็จะมาดูภูอย่างนี้ทุกวันเหมือนเดิมนะ
ซียืนดูภูอยู่หน้ากระจก พร้อมกับพูดคนเดียวในใจ ซียืนดูภูอยู่ไม่นานมากนัก แล้วซีก็กลับบ้าน
ที่บ้านซี......
กลับมาแล้วเหรอจ๊ะลูก
ค่ะแม่.
เหนื่อยมั้ย
แม่คะ หนูขอโทษที่ไม่ได้กลับมาบ้านเมื่อคืน
แม่ของซียิ้มอย่างอบอุ่นและไม่ได้ตอบอะไร
หน้าหนูดูออนเพลียมากเลยนะจ๊ะซี
กินอะไรมั้ย
เอ่อ.....ไม่เป็นไรค่ะ ซีตอบแบบหน้าหมองๆ
แล้ว ภูเป็นยังงัยบ้างจ๊ะลูก
เค้าก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะแม่ เมื่อวานผ่าตัดรอบ 2 แต่ว่า.... ซีเริ่มมีหน้าตาไหลออกมา
แต่ว่า เค้าอาจจะหลับไปตลอดชีวิตคะแม่ ฮือฮือ....
พูดจบซีก็ร้องไห้แล้วโผลเข้ากอดแม่ทันที
แม่รู้จ้า ว่าลูกรักภูมาก แต่ตัวลูกก็อย่าหักโหมมากนะต้องพักผ่อนให้มากๆ และลูกก็อย่าอ่อนแอหรือท้อ ให้ภูเค้ารู้สึกนะ ไม่งั้นภูเค้าจะท้อตามลูกด้วย ลูกต้องเข้มแข็งนะซี
ค่ะ แม่.....
เค้าว่ากันว่า คนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กันนั้นเป็นรักแท้ แต่ว่าใคร หลง หรือต้องการ มันต่างกับคำว่า รัก นะ คำว่า รัก มันต้องออกมาจากความรู้สึกที่จริงใจ ไม่ใช่พูดออกมาโดยที่ไม่เห็นค่าของมัน อยากให้เรียนรู้กันด้วยรักอย่างมีคุณค่า ไม่ใช่เรียนรู้รักเพราะความต้องการนะจ๊ะ
ค่ะแม่ หนูไม่ได้รักเค้าเพราะความต้องการอะไร หนูรักเค้าอย่างจริงใจ และที่สำคัญ หนูผูกพันธ์กับภูมาก
แล้วแม่ของซีก็โอบกอดซีอย่างอบอุ่น
ล้างหน้าล้างตา แล้วไปอาบน้ำได้แล้วลูก
ค่ะ แม่.....งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ
จ้า........ลูก
แล้วซีก็ไปทำธุระส่วนตัว พอเสร็จแล้วซีนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เข้าไปเช็คเมล มาเดือนกว่าแล้ว จึงเข้าไปเปิดเช็คเมล
โห!.....ใครส่งเมลมาหาเราบ้างเนี่ยะ!? ไม่ได้เข้ามาดูตั้งเดือนกว่า
แล้วซีก็นั่งเช็คอีเมลที่มีอยู่ 100กว่าเมล อย่างรวดเร็ว ผ่านไป 2ชั่วโมงกว่า ซีก็เช็คเสร็จ
อืม.......ฮ้า.... เช็คเสร็จซักที..เอ.... แล้วของภูหละ เข้าไปเช็คให้ภูด้วยดีกว่า ถ้าหากไม่เข้าไปเช็คเมล เกิน 3เดือนไปแล้วเมลจะถูกลบออก
ว่าแล้วซีก็เข้าไปคลิ๊กที่เมลภู.....
โอ้โห!! ....ไม่น้อยไปกว่าของเราเลยแฮะ......ไหนดูซิ มีครส่งมาบ้าง ฮิฮิ ขอโทษนะคะคุณ ภูเดี๋ยว คุณซีจะเช็คเมลให้เอง ฮิฮิ
แล้วซีก็เช็คเมลภูไปเรื่อยๆ แต่แล้วซีก็เกิดมาสะดุดกับเมล เมลหนึ่ง
หือ.. ใครน้า ....น่ารักซะด้วย ...เอ๋!? หน้าคล้ายภูจัง ....ไหนดูซิ เขียนว่ายังงัย
เมลที่ซีสะดุดตานั้น เป็นเมลที่ส่งมาจากเวบๆนึงที่เกี่ยวกับการหาเพื่อน ที่ภูได้เข้าไปสมัครไว้ และก็มีคนส่งข้อความเป็นอีเมลตอบกลับมา
-จำได้ จำได้ ฟ้าไม่มีวันลืมภูหรอกนะ ฟ้าสบายดี คิดถึงภูด้วยเหมือนกัน แล้วตอนนี้ภูสบายดีเหมือนกันใช่ไหมจ๊ะ....ฮิฮิ...-
ชื่อฟ้าเหรอ.....อืม ....เพื่อนของภูนี่เอง ฮิฮิ เดี๋ยวซีตอบกลับไปให้เองนะภู
ไม่นึกเลยว่าเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้น ที่อยู่ๆ ซีได้มาเจอ ฟ้า และแล้ว ซีก็จัดการเขียนตอบกลับไป
-ตอนนี้ภูนอนอยู่โรงพยาบาลคะ เกิดอุบัติเหตุกับภูนิดหน่อย ตอนนี้ภูเค้าดีขึ้นมาก แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลยคะ ถ้าฟ้าอยากมาเยี่ยมภู ภูอยู่โรงพยาบาลทองธานี ชั้น 10 ห้องพักฟื้นคนไข้ผ่าตัดคะ มาเยี่ยมได้ช่วง สี่โมงเย็นถึง สองทุ่มนะคะ เราเป็นแฟนของภูเอง ถ้าอยากมาเยี่ยมก็มาได้นะคะ เราชื่อ ซี ยินดีที่ได้รู้จักรค่ะ-
พิมพ์เสร็จซีก็กดส่งข้อความทันที
เขียนมาอย่างนี้ เหมือนกับว่า ..เคยคบกันมาก่อนเลย แถมดูหน้าตาแล้วยังหน้าคล้ายๆกับภูอีก ..ฮะฮะ ไม่แน่ เค้าก็อาจจะเคยสนิทกับภูมาก่อนก็ได้ ...แต่ช่างเหอะ ฮิฮิ....
ซีแม้จะพูดอยู่คนเดียวอยางนั้น แต่ลึกๆในใจแล้วก็ หึงอยู่นิดๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะซีก็ตอบกับเพื่อนภูคนอื่นๆอย่างนี้เหมือนๆกันหมด ไม่ว่าจะหญิงหรือชายที่ส่งเมลมาหาภู ผ่านไปอยู่หลายชั่วโมง
หาว........ง่วงจังเลย
ซิดตัวไปมาด้วยความเมื่อที่นั่งอยู่หน้าคอมนาน แล้วก็หันไปดูนาฬิกาที่ทอยู่บนหัวนอน
อ๊า....! แย่หละสิ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า.... เข้านอนดีกว่าเรา
2 อาทิตย์ผ่านไป..........
เอ....วันนี้ก็อาทิตย์นึงแล้ว ไม่รู้ว่าหมอจให้ภูออกจากห้องพักฟื้นยังน้า....
ซีคิดถึงภูระหว่างเดินมาเยี่ยมภู
อ้าว คุณมณฑิวา
อ้า....สวัสดีค่ะคุณหมอ
ตอนนี้คุณภูวเนศออกมาพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยแล้วนะครับ ตอนนี้เค้าอยู่แผนกผู้ป่วยในหนะครับ
อ้าจริงเหรอคะหมอ ซีพูดพร้อมกับยิ้ม
แล้วอาการเค้าเป็นยังงัยบ้างคะตอนนี้
ก็ดีขึ้นมากครับแผลจากการผ่าตัดด้านนอกก็แห้งแล้ว ดีขึ้นมากแล้วก็ไม่มีอาการติดเชื้ออะไรครับ อาการโดยทั่วไปเค้าก็ดีขึ้น แต่ว่ายังไม่มีการตอบสนองอะไรมากนะ
แล้วโอกาสที่เค้าจะฟื้น พอมีหวังบ้างไหมคะหมอ
เอ่อ....หมอคิดว่าเรื่องนี้ อืม..... ซีจ้องหน้าหมอด้วยแววตาที่กดดัน
เอ่อ หมอคิดว่า 1% ที่เค้าจะฟื้น ซีเมื่อรู้คำตอบก็ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ดีใจที่ภูนั้นอาการดีขึ้น
งั้นขอบคุณมากค่ะหมอ
งั้นหมอก็ขอตัวก่อนนะครับ
อ้อ ค่ะ......
หลังจากคุยกับหมอที่ดูแลภูเสร็จแล้ว ซีก็รีบเดินไปที่ตึกผู้ป่วยในทันที
อ้า.....ลืมถามว่าอยู่ชั้นอะไรห้องไหน อ้อ....ๆๆ ไม่เป็นไรถามที่เค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ก็ได้ ฮิฮิ..
แล้วซีก็รีบเดินไปที่ประชาสัมพันธ์ของตึกผู้ป่วยใน
คุณภูวเนศ อยู่ห้อง 1011 ชั้น 10ค่ะ พนักงานหน้าเค้าร์เตอร์ประชาสัมพันธ์พูด
ขอบคุณค่ะ
แล้วซีก็รีบขึ้นไปหาภูทันที
ภู ...ซีมาแล้ว อ๊ะ!.....
อ้าว! หนูซี มาแล้วเหรอจ๊า
อ้า ....แม่กับพ่อภูสวัสดีค่ะ
เป็นยังงัยบ้างจ๊า หนูซี มาเฝ้าภูทุกวัน ลำบากน่าดูหละนะ แม่ภูพูดพร้อมกับยิ้ม
เอ่อ..... คุณแม่รู้ได้งัยคะว่าหนู มาเฝ้าภูทุกวัน ซีพูดกับแม่ภูอย่างอายๆ
คุณหมอกับพยาบาลเล่าให้แม่ฟังเองจ้า เค้าบอกว่าหนูซีมาดูแลภูตลอดทุกวันเลย แล้วภูก็เล่าให้แม่กับพ่อฟังอยู่บ่อยๆเรื่องของหนู แม่ของภูพูดไปก็ยิ้มไป ทำให้ซีรู้สึกอบอุ่นไปด้วย
เอ่อ....คะๆ
งั้นเดี๋ยวแม่กับพ่อขอตัวก่อนนะ ฝากหนูช่วยดูแลภูด้วยนะจ๊ะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ก็จะมาเยี่ยมภูอีก
เอ่อ....แม่คะทำไมเวลาหนูมา หนูไม่เจอพ่อกับแม่เลย
ฮิฮิ หนูหนะ ไม่เจอพ่อกับแม่หรอก แต่แม่กับพ่อเจอหนูทุกวัน แม่กับพ่อหนะมาหาภูทุกวันแหละจ้า แล้วก็มาทีไรก็เจอแต่หนู แล้วก็เห็นหนูคอยดูแลภูอยู่ไม่ห่าง เพราะฉะนั้น พ่อกับแม่ก็เลยคอยดูอยู่ห่างงัยหละจ้า ฮิฮิ
ซีได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกเขินๆ เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทั้งพ่อและแม่ของภูนั้นจะเห็นอะไรต่อมิอะไรบ้าง ตอนที่ภูอยู่กับซี
เอ้าหละ แม่กับพ่อ ไม่กวนเวลาหนูกับภูและ เดี๋ยวแม่กับพ่อขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันนะจ้า หนูซี
ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ
แล้วพ่อกับแม่ซีก็เดินออกไป ซีหันมามองภู แล้วก็นั่งลง เอาปากมากระซิบที่ข้างหูของภู
ภู แม่กับพ่อภูไปแล้วนะ
แล้วซีก็หอมแก้มภูเบาๆด้วยความอ่อนโยน แล้วซีก็ใช้มือขวากุมมือภูไว้แน่น แล้วซีก็เอามือซ้ายลูบที่หัวภูเบาๆ
ภู ตอนนั้นที่ภูฟื้นมาคุยเล่นกับซี ซีดีใจมากเลยนะ เมื่อไหร่ภูจะฟื้นขึ้นมาอีก ซีคิดถึงภูมากๆ ภูต้องสู้นะ ฮือฮือ.....
แล้วซีก็กุมมือภูพร้อมกับก้มหน้าร้องไห้.......
.....ก๊อก ก๊อก ก๊อก......
ประตูเปิดออก ซีหยุดร้องไห้พร้อมกับรีบเช็ดน้ำตา..
ภู.....
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ซีค่อยๆหันหลังกลับไปดู เมื่อสิ้นเสียงของผู้หญิงคนนั้น
สวัสดีค่ะ ซีพูด
อ้อ...ค่ะ สวัสดีค่ะ....
ซีกลับตกใจเพราะเมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าของผู้หญิงคนนั้น ซีถึงกับอึ้ง เพราะหน้าของเธอช่างละม้ายคล้ายคลึงกับภูนัก
เธอคือ. ฟ้า.... ใช่หรือเปล่า
ในที่สุด เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น .....ไม่น่าเชื่อเลยว่าทั้งอดีตและปัจจุบันของภูมาเจอพร้อมกัน ไม่รู้ว่านี่หรือเปล่าที่เค้าเรียกกันว่า พรหมลิขิต
เธอคือ ซี แฟนของภูใช่รึเปล่า
อืม ใช่แล้ว ภูเค้ายังไม่ฟื้นเลย ตั้งแต่ผ่าตัดมาได้ 2อาทิตย์แล้ว
ฟ้ายืนมองภูด้วยความรู้สึกที่ดีใจ และก็เสียใจปนกัน ดีใจที่ได้เจอภูอีกครั้ง และเสียใจที่เห็นภูอยู่ในสภาพแบบนี้
ฟ้า ..เคยคบกับภูมาก่อนเหรอ? ซียิงคำถามไปแบบตรงๆ
ก็ไม่เชิง แต่เราไม่ได้เคยเป็นแฟนกัน เราเป็นแค่เพื่อน เพื่อนที่สนิทและรักกันมากเท่านั้น
เหรอ แต่ช่างเหอะ ซีไม่ได้อะไรหรอก แค่ถามดูเท่านั้นเอง เพราะภูไม่เคยเล่าให้ซีฟังเลยว่า เคยคบกับฟ้า....อืม ซีมีคำถามจะถามฟ้าอยู่อีกข้อหนึ่ง ฟ้าหน้าคล้ายภูมากเลยนะ
ช่าย ...มีหลายคนแล้วนะซี ที่พูดกับฟ้าอย่างนี้
ตอนนี้ทุกอย่างในห้องนั้น เงียบกริบ ไม่มีคำพูดใดๆจากผู้หญิง 2คนนี้อีก ทั้ง 2มองหน้าภู ด้วยความสงสาร
ภูจะฟื้นมั้ย ซี
ซีไม่รู้ หมอบอกว่าโอกาสนั้น 1%
ฟ้า ซีอะ มาหาภูทุกวันเลยนะ แล้วก็มานั่งดูภูอย่างนี้ทุกวัน ฟ้ารู้รึเปล่า นอกจากภูจะหลับอยู่อย่างนี้แล้ว อวัยวะซีกซ้ายของภูก็ยังเป็นอัมพาตอีก
ซีพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า และสงสารภูอย่างมาก
จริงเหรอ !
ฟ้าได้ยินดังนั้นก็ตกใจอย่างมาก และรู้สึกสงสารภูมากๆ แล้วก็คิดถึงวันเวลาที่ตัวเองและภูมีความสุขด้วยกัน ในใจฟ้านั้น ก็อยากที่จะเข้าไปจับเข้าไปกอดภูไว้ แต่ด้วยที่ว่าซี ยืนอยู่ตรงนี้ จึงทำเป็นเก็บความรู้สึกไว้ แต่ก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาที่ไหลออกมาได้
ฟ้าเคยรักภูใช่รึเปล่า
ซีจ้องมองฟ้าด้วยความสงสัย
อืม.....ใช่.....แต่ ตอนนั้นมันเป็นไปไม่ได้ เพราะตอนนั้นฟ้าก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย ยิ่งตอนนี้ภูมีซีแล้ว ฟ้าก็ดีใจกับภูด้วยที่มีคนที่รักภูมากขนาดนี้
ฟ้าไม่อาจจะกลั้นน้ำตาออกมาได้อีก เพราะน้ำตาของฟ้านั้นมันไหลออกมาไม่ยอมหยุด ช่างมากมายเกินกว่าที่ฟ้าจะกลั้นน้ำตานี้ไว้ได้
แต่ทันใดนั้น! ฟ้าไม่คาดคิด ซีจับมือฟ้าไว้แน่น แล้วก็ดึงมือฟ้าให้ไปกุมที่มือภูไว้ แล้วซีก็ปล่อยโฮ ออกมาทันที
ฮือฮือ.....ฟ้า ซีเชื่อนะ ว่าฟ้ากับภูเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ และก็เชื่อในพรหมลิขิตด้วย ฟ้า ถ้าฟ้าสามารถทำให้ภูฟื้นขึ้นมาได้ ซีจะขอบคุณฟ้าอย่างมาก ซีจะไม่ว่า ไม่โกรธ ไม่หึง ไม่อะไรทั้งนั้น เพียงแค่ฟ้าทำยังงัยก็ได้อะ ให้ภูฟื้นขึ้นมา ฮือฮือฮือฮือ
ซีปล่อยโฮ ร้องไห้ฟูมฟายอย่างคนขาดสติ ฟ้าเห็นแล้วก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ที่จะฟูมฟายแบบซี
ซีอย่าร้องไห้นะ ใจเย็นๆ ฟ้าจะพยายาม แต่ฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังงัยให้ภูฟื้นขึ้น ฟ้าก็อยากเห็นภูกลับมาหายดีเหมือนเดิม
ฟ้าพูดปลอบซีแล้วก็โอบกอดซีไว้แน่น
และแล้ว.................
ซีก็เหลือบไปเห็นนิ้วของภูเริ่มกระดิกขึ้นมา
ฟ้า...ภู...ภู...ขยับนิ้ว
ฟ้าหันกลับมาดูภูทันที ....เมื่อทั้ง 2เห็นนิ้วภูขยับ ทั้ง 2จึงเข้าไปใกล้ที่ตัวภูทันที ซีกำลังจะเอามือเอื้อมไปกุมมือภู แต่ก็ชงักไว้
ฟ้า ไม่จับมือภูเหรอ
ฟ้านิ่งเงียบไม่ตอบอะไร แต่ซีก็ดึงมือฟ้าให้มาจับมือภู แล้วก็ก้มลงไปกระซิบที่ข้างๆหูภู
ภู...มีคนมาหา ลืมตาได้แล้วนะ
ซีพูดพร้อมกับน้ำตาที่คลอออกมาจากตา แล้วซีก็ค่อยๆ ถอยหลังออกมายืนอยู่หลังฟ้า
ภู.....ฟ้าเองนะ ฟ้าอยู่นี่แล้ว
ฟ้าร้องไห้ออกมาเหมือนกับน้ำตกที่ไหลแบบไม่มีวันหยุด
ภู ฟื้นนะ ฟ้ามาหาภูแล้ว ภูตามหาฟ้าไม่ใช่เหรอ ฟ้า ฟ้ามาหาภูแล้วนะ ไม่ต้องตามหาแล้ว ฟ้าอยู่นี่แล้ว ฮือฮือ
ซีเห็นภาพฟ้าพยายามเรียกภูให้ฟื้นขึ้น ก็กุมือปิดปากร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันใจ ที่เห็นทั้งคู่กลับมาเจอกันอีกครั้ง
และในที่สุด ปาฏิหาริย์ ก็มีจริงๆ ภูค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
ฟ้า...........
ภู.............
ภู...ภู....ภูฟื้นแล้ว!!!! ภูได้ยินไหม นี่ฟ้านะ.
ภูลืมตาขึ้น แต่ก็เห็นภาพที่ลางเลือนเล็กน้อย ซักครู่เดียว สายตาภูก็เริ่มปรับเห็นชัดขึ้น แล้วภูก็หันมามองตรงที่ฟ้านั่งอยู่ข้างๆ
ฟ้า....ฟ้าจริงๆเหรอเนี่ยะ
ภูไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่า คนที่มาปลุกภูจากนิทรานี้ คือฟ้า
ฟ้า.......
ทันทีที่ภูเห็นฟ้า น้ำตาก็เอ่อล้นออกมาทันที ฟ้าไม่อาจที่จะกลั้นความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป จึงโผลเข้าโอบกอดภูทันที แม้ซีที่ยืนอยู่ข้างหลังนั้นจะรู้สึกหึงอยู่บ้าง แต่นี่คือ สิ่งสำคัญ และปมในใจของภูตลอด 2ปีที่ผ่านไปนี้ มันเป็นปาฏิหารย์ที่ทำให้ภูฟื้นขึ้น หรือเป็นเพราะพรหมลิขิต ที่ภูและฟ้าได้ขีดเขียนไว้กันแน่ แต่แม้ยังงัยก็ตาม ซีก็ดีใจอย่างมากที่เห็นภูฟื้นขึ้นมาราวปฏิหาริย์
แต่ทว่า ไม่ทันที่ปฏิหาริย์นี้จะจบลง ก็เกิดปฏิหาริย์ที่ยิ่งกว่าปฏิหาริย์เกิดขึ้นขณะที่ฟ้ากอดภูอยู่นั้น มือซ้ายของภูก็ค่อยๆขยับมาโอบกอดฟ้าไว้จนแน่น
ฟ้า...ภูคิดถึงฟ้า ..ภูคิดถึงฟ้ามากเลยนะ ภูเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
ฟ้าก็คิดถึงภู ...คิดถึงภูมากเหมือนกัน
แล้วภูก็เหลือบไปเห็นซีที่ยืนอยู่ข้างหลังฟ้า
เอ่อ....ซี
ไม่เป็นไร....ไม่เป็นไรเลยภู แค่ภูฟื้นขึ้นมา แค่ภูฟื้นขึ้นมา ซีก็ดีใจที่สุดแล้ว
แล้วฟ้าก็ลุกกขึ้นเปิดทางให้ซีได้ใกล้ชิดกับภู เมื่อฟ้าลุกขึ้นถอยออกมา ซีก็โผลเข้ากอดภูไว้แน่น
ฮือฮือ ......ซีคิดถึงภูมากเลย ฮือฮือ ซีดีใจ ภูตื่นขึ้นมาหาซีแล้ว ซีรู้สึกอบอุ่นมากเลยนะภู
แล้วภูก็กอดซีไว้แน่นเช่นกัน
ซีขอโทษนะ วันนั้นเป็นเพราะซีเอง ไม่รั้งภูให้อยู่ต่ออีกซักพัก แล้วซีก็ไม่น่าโทรหาภูตอนที่ภูขับรถอยู่เลย ไม่งั้นภูก็คงไม่เป็นแบบนี้
ซีร้องไห้ไปพูด ส่วนภูก็โอบกอดแล้วก็ลูบหัวซีเบาๆ
ไม่เอาน่าซี อย่าโทษตัวเองเลยนะ ตอนนี้ภูรู้สึกดีขึ้นมากเลยนะ ไม่ปวดหัวแล้วหละ แต่ยังเจ็บๆตรงหัวนิดหน่อย สงสัยจะเป็นแผล
ภูพูดพร้อมกับยิ้ม
ขอบคูณมากๆเลยนะซีที่ดูแลภูอย่กับภูตลอดเวลา
ซียังคงมีน้ำตาคลอ แต่ก็ยิ้มอย่างเขินอายไปด้วย
ภูรู้รึเปล่าว่าภูหลับไป 2อาทิตย์ซีกลัวมากเลยว่าภูจะไม่ฟื้นขึ้นมาหาซีอีกแล้ว
ไม่ต้องกลัวแล้วนะ ซี ภูก็ฟื้นแล้ว ฟื้นกลับมาหาซีแล้ว
ซีเช็ดน้ำตา แล้วก็หันกลับไปหาฟ้า
ขอบใจมานะฟ้า
ซีพูดจบก็ลุกขึ้น และโผลเข้ามากอดฟ้าทันที
ขอบใจมากๆ และขอบคุณมากๆนะฟ้า
ทั้งซีและฟ้าก็หันหน้ามามองภู
ขอบคุณนะทั้ง ซีและฟ้าเลย
ตอนนี้ ในใจของคนทั้ง 3นั้นรู้สึกอบอุ่น และมีความสุขอย่างบอกไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนกับว่าอยากให้เวลาในตอนนี้นั้นมันหยุดลงต้องแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป...........................................................
9 พฤษภาคม 2551 22:05 น.
ป๊ากเก้อร์
2ปีแล้ว วันเวลาที่ผ่านไปมันมันเร็วเหลือเกิน แต่สำหรับภูแล้ว วันเวลาที่ผ่านไปนั้นมันช่างช้ายิ่งนัก ถึงกระนั้น ภูก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะมาเจอฟ้า แม้จะในโลกของ อินเตอร์เน็ตก็ตาม ตั้งแต่ภูได้เจอกับฟ้าในเวบไซค์นั้น ทุกๆวัน ภูมักจะเข้าไปเขียนข้อความ และดูข้อความที่ฟ้าพิมพ์กลับมาทุกวัน แต่มันก็ไม่บ่อยนักที่ฟ้าจะตอบกลับมา เพราะด้วยงานที่ยุ่งและไม่มีเวลามากนัก พอมีเวลาฟ้าก็พยายามเขียนตอบกลับมา แม้จะเป็นแค่ข้อความและไม่ได้เจอกันจริง หรือแม้ไม่ได้ยินเสียง เพียงแค่นี้ก็ทำให้ภูรู้สึกมีความสุขใจมากแล้ว
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ภูและซี ไปกินข้าวด้วยกัน และเมื่อทั้งคู่เลิกงาน ภูจะเป็นคนมารับซีตลอด และพาไปกินข้าวด้วยกัน และก็มาส่งซีถึงหน้าบ้านทุกวันอย่างเคย แต่ทว่า วันนี้ซีรู้สึกแปลกๆ ซีรู้สึกว่ายังไม่อยากให้ภูกลับบ้าน และรู้สึกว่าอยากจะให้ภูอยู่กับตัวเองไปจนกว่าจะเลยเที่ยงคืน
ภู ซีอยากให้ภูอยู่กับซีก่อน ยังไม่อยากให้ภูกลับบ้านเลย อยู่กับซีก่อนนะ....ได้เปล่า ซีพูดอย่างอ้อนๆ
แต่ว่า....วันนี้ภูรู้สึก เพลียๆ เหนื่อยๆยังงัยไม่รู้อะซี
ภูพูดพร้อมกับยื่นหน้าเอาริมฝีปากไปจุ๊บที่หน้าผากซี แต่ซีกลับทำหน้าเป็นกังวล
ทำไมทำหน้างั้นหละซี? ภูมองหน้าซี
ก็ซียังไม่อยากให้ภูกลับบ้านนี่นา....... แต่ซียิ่งพูดก็ยิ่งเป็นกังวล
อืม.....คงไม่เป็นอะไรมั้ง ดูภูเพลียๆ ถ้าเรามัวแต่รั้งไว้ ลางสังหรณ์เราอาจจะไม่ดีก็ได้ ซีคิดในใจ
ก็ได้ งั้นถ้าภูถึงบ้านแล้วโทรมาเลยนะ ห้ามโอ้เอ้ด้วย......
แม้ซีจะตัดใจปล่อยให้ภูกลับบ้าน แต่ซีก็ยังคงคิดและลังเลๆอยู่
อืม.....เดี๋ยวพอเราลงรถก็ค่อยโทรหาก็ได้เน้อะ ภูจะได้มีเพื่อนคุยตอนขับรถ ฮิฮิ ซีคิดในใจ
งั้น ซีเข้าบ้านเลยนะ ซีออกจากรถกำลังจะเดินเข้าบ้าน
กลับบ้านดีดีนะที่รัก
ซีหันกลับมาพูดอย่างเดิมเหมือนทุกๆวัน แต่ว่าวันนี้ ซีดูไม่ค่อยเบิกบานมากนัก ด้วยความที่ว่าตัวเองนั้นรู้สึกกังวลกับลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง ส่วนภูก็ทำเหมือนปกติคือเปิดหน้าต่างรถเคยดูจนกว่าซีจะเดินเข้าบ้าน
เดี๋ยวภูถึงบ้านแล้วจะโทรกลับมาหานะ
จ้า......
หลังจากนั้นภูก็ปิดหน้าต่างรถออกรถ และขับรถหายวับไป ระหว่างที่ภูขับรถ ภูรู้สึกว่าตัวเองเริ่มง่วงนอน และเริ่มง่วงนอนมากขึ้น มากขึ้น แต่ภูก็พยายามฝืนขับรถ
......กริ๊ง..........ๆๆๆๆ
โทรศัพท์ของภูดังขึ้น ภูสะดุ้งตื่นจากอาการงวงเงีย.....
โอย...ง่วงมากเลย เมื่อกี้เกือบหลับใน....
อ้า ซีโทรมาเองเหรอ ดีนะที่ซีโทรมาหาเรา ไม่งัน หลับในแน่ ภูพูดกับตัวเอง แล้วภูก็กดรับสาย
ฮัลโหล ภู! ถึงไหนแล้ว ซีพูดอย่างกังวล ปนความเป็นห่วง
เฮ้ย!.....เป็นอะไรซี ทำไมต้องทำเสียงกังวลๆอะไรอย่างนั้นด้วยหละ ตกใจหมด
ภูพูดด้วยความงวงเงียๆ
ก็ซีเป็นห่วงภู เมื่อกี้ภูบอกว่าภูเหนื่อยๆเพลียๆซีกลัวภูจะหลับในก็เลย.............
เอี๊ยดดดด โครมมมมม................
ภู..............................................
ทันใดนั้น !!!!~ แค่ชั่วพริบตาเดียว รถของภูก็ได้ไปเสยท้ายรถสิบล้อที่บรรทุกเสาไฟฟ้าเข้าอย่างจัง ....เป็นเพราะช่วงที่ภูก้มมองจะไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนเบาะข้างคนขับ แล้วประกอบกับที่ภูยังคงเบลอจากอาการงวงเงีย พอคุยกับซีไม่ทันไร เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็ไม่ทันที่จะหยุดรถ เพราะเมื่อเห็นภาพข้างหน้าชัดเจนอีกที รถภูก็เสยเข้ากับท้ายรถบรรทุกเสาไฟฟ้าเข้าให้อย่างจัง
ภู.....!! ภู.....!! ภูเป็นอะไร ภู ฮือฮือ ภู เกิดอะไรขึ้น ภู........
ซีไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เท่าที่ได้ยินเสียง ก็พอเดาได้เลยว่า ภู คงเกิดอุบัติเหตุซะแล้ว ลางสังหรณ์ซีดูจะเป็นจริง ซีร้องไห้ออกมาทันที และเริ่มร้องหนักขึ้นๆ เหมือนคนไร้สติทันที รู้สึกใจหายอย่างมาก หัวใจหล่นไปกองที่ตาตุ่ม แขนขามือไม้อ่อนปวกเปียก ซีร้องไห้อยู่ครู่ใหญ่พอตั้งสติได้ซีก็รีบหยิบกระเป๋าสตังค์ที่อยู่บนโต๊ะและรีบวิ่งออกจากบ้านทันที ในใจก็คิด
ภู....ภูอย่าเป็นอะไรนะภู.....ฮือ.....
ซีวิ่งไปร้องไห้ไป ซีรีบวิ่งออกไปที่ถนนใหญ่เพื่อเรียกแท็กซี่ เมื่อเรียกแท็กซี่ได้ก็ให้คนขับ ขับไปตามทางที่ภูมักจะขับกลับบ้าน ไม่นานซีก็มาถึง ซีเห็นคนมายืนมุงดูกันอยู่ก็รู้ทันทีว่าที่นี่แน่นอน ที่ที่ภูเกิดอุบัติเหตุ ซีรีบหยิบเงินอย่างร้อนรน โดยไม่ใส่ใจกับเงินทอน
คุณครับ คุณ เงินทอนครับ
ซีปิดประตูรถและวิ่งออกไปทันทีที่จุดเกิดเหตุ
ภู......ภู....... ซีส่งเสียงเรียกภูอย่างร้อนรน
ขอโทษนะคะขอทางหน่อยค่ะ....ภู...
พอซีหลุดเข้ามา ภาพที่เห็นคือ รถของภูเข้าไปอยู่ในใต้ท้องรถบรรทุก ส่วนเสาไฟฟ้านั้นทะลุเข้าไปในรถ เท่านั้นเองที่ซีเห็นภาพอันน่ากลัวนี้แล้ว ซีค่อยๆหันไปมองที่ปลายเสาไฟฟ้าอันหนึ่งที่ทะลุเข้าไปในรถของภู ซีถึงกับเข่าอ่อน รู้สึกเหมือนกับสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต เหมือนกับว่าหัวใจของตัวเองแทบสลายลงไปเดี๋ยวนั้น
ภู.............~
ซีร้องเรียกภูเสียงดังลั่น ทุกคนในที่นั้นหันมามองซี แต่วินาทีนั้นซีไม่สนใจอะไร กลับปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก และค่อยๆเดินไปที่ภูอย่างช้าๆ เพราะภาพที่ซีเห็นนั้น ที่ปลายเสาไฟฟ้าอันนั้นได้เข้าไปกระแทกอัดกับเบาะคนขับที่ภูนั่งอยู่นั่นเอง แต่แล้ว..............
เฮ้ยๆๆ.... ยังไม่ตายเว้ย !! ยังหายใจอยู่ แต่แผ่วเบาแล้วหวะ มาช่วยกันหน่อยเร็ว
ผู้ชายคนหนึ่งเข้าไปดูอาการของภูตะโกนขึ้น ซีได้ยินดังนั้นก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่ภูยังไม่เป็นอะไรไป
เค้าเอามือบังไว้ที่หน้า ...โหย แต่ท่าทางกระดูกมือด้านซ้ายเค้าจะแตกหมดแน่เลย เอ้าๆๆ รีบช่วยกันหน่อยเร็ว อย่ามัวแต่มุง
คนที่เข้าไปดูอาการอีกคนพูด เมื่อซีได้ยินคนที่เข้าไปช่วยเหลือตะโกนออกมาอย่างนั้น ก็รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของภูทันที
ภู!! ...ภู ....ภู อย่าเป็นอะไรนะ ภูต้องอดทนนะ ซีอยู่นี่แล้ว... ซีพูดไปร้องไห้ไป
หนูเป็นเพื่อนเค้าเหรอ เค้าสลบไปหนะ แต่อาการก็น่าเป็นห่วงอยู่ แต่เค้าคงไม่เป็นไรหรอก แต่ก็ต้องรีบช่วย ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวหมอจะช่วยอย่างสุดความสามารถ หมอที่มาดูอาการพูดขึ้น
เค้าจะฟื้นไหมคะหมอ ซีพูดด้วยความกังวลและร้องไห้ไป
ไม่เป็นไรๆ หมอต้องช่วยเต็มที่อยู่แล้ว
แล้วซีก็ค่อยๆถอยออกมายืนดูภูอยู่ห่างๆ เพื่อที่จะได้ไม่ไปเกะกะคนที่ไปช่วยภู ผ่านไปเกือบชั่วโมง ร่างของภูก็หลุดออกมาจากรถ แล้วทุกๆคนก็ช่วยกันพาร่างภูไปโรงพยาบาลทันที ส่วนซีก็ตามขึ้นรถพยาบาลเพื่อคอยดูอาการภูอยู่ไม่ห่าง ไม่นานนักก็มาถึงโรงพยาบาล ตลอดทางซีได้แต่ร้องไห้และมองดูภูอย่างเป็นกังวล ในใจก็ภาวนาไม่ให้ภูเป็นอะไรไปมากกว่านี้
หมอคะ หัวใจเค้าหยุดเต้นค่ะ พยาบาลคนหนึ่งพูด
ภู ภู....ฮือ....ภู ภูต้องไม่ตายนะ ภู ซีรักภูนะ ฮือ....
ซีตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินที่พยาบาลพูดว่าหัวใจภูหยุดเต้น
เตรียมเครื่องปั๊มหัวใจ
หมอที่อยู่ในรถพยาบาลพูดขึ้น แล้วทั้งหมอและพยาบาลก็ช่วยกันปั๊มหัวใจภู
ภู ฮือ......ต้องฟื้นนะ ภู...ฮือ.......
พอถึงโรงพยาบาล หมอและพยาบาลก็ช่วยกันเอาร่างภูลงมาจากรถและพาเข้าห้องผ่าตัดฉุกเฉินทันที ซีก็ตามไปไม่ยอมห่างจากภูจนถึงหน้าห้องผ่าตัด
ต้องขอโทษนะคะคุณ คนเข้าเข้าห้องผ่าตัดด่วนกรุณารอที่นอกห้องนะคะ พยาบาลคนหหนึ่งเข้ามากันซีไว้
ภู..........
ซีไม่อยากห่างจากภูเลยในวินาทีนี้ แต่ก็ต้องจำใจรออยู่ด้านนอก
ภู อย่าเป็นอะไรนะ ภูต้องมีชีวิตอยู่เพื่อซีนะ ฮือ..... ซีขาดภูไม่ได้....ซีรักภูมาก....มากๆ ฮือ.....
ซีพูดกับตัวเองในใจ และได้แต่ร้องไห้ เพราะตอนนี้ในหัวมันอื้อไปหมด พูดอะไรไม่ออก และรู้สึกเสียใจและทรมาน ซีได้แต่นั่งรอและภาวนาได้อย่างเดียวว่าอย่าให้ภูจากไป
ส่วน ทางด้านภู ไม่รู้สึกตัวอะไรอีกแล้ว และเสียงของหัวใจก็เงียบหายไป เหมือนคนที่ใกล้จะตายเต็มที
นี่.....เราอยู่ที่ไหนเนี่ยะ!?
ภูรู้สึกตัวอีกทีก็ยืนอยู่ในที่ที่ตัวเองไม่รู้จักร และไม่เคยเห็นมาก่อน ภูมองไปรอบๆ สภาพแวดล้อมรอบตัวนั้นเป็นสีแดงฉานไปหมด เหมือนกับว่าตัวเองอยู่ในดินแดงแห่งนรก.....แวบเดียว ชั่วเสี้ยววินาที ก็ปรากฏชายร่างใหญ่ 2คนเดินเข้ามาหาภู
เจ้าวิญญาณที่ยังไม่ถึงฆาต.....กลับไปสู่ร่างของเจ้าซะ.......
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งพูดขึ้น นั่นทำให้ภูถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยเสียงอันดังก้องกังวาน
เอ่อ.....ที่นี่ที่ไหนครับ ภูเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
ปากทางเข้านรก!
ภูได้ยินคำตอบดังนั้น กลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร แต่กลับรู้สึกแปลก นั่นเป็นเพราะ
แล้วทำไม วิญญาณของผมจึงออกมาจากร่างได้ครับ? ภูถามด้วยความสงสัย
ดวงของเจ้าเข้าอายุ 25เป็นช่วงเวลาที่ดวงของเจ้ากำลังตก ทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้น จนเจ้าต้องหมดสติไป และเป็นเพราะวิญญาณตนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเจ้า ตามเจ้ามาตั้งแต่เจ้าหนีมาเกิด ได้ดึงวิญญาณเจ้าออกมาจากร่าง และพาเจ้ามาถึงยังปากทางเข้านรกแห่งนี้
ภูตกใจเฮือกหนึ่ง แล้วค่อยๆหันกลับหลังไปดู เป็นร่างวิญญาณของผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าภู เมื่อวิญญาณนั้นเริ่มแสดงเรือนร่างที่ชัดเจนขึ้น ภาพอดีตต่างๆปรากฏเข้ามาในหัวของภูทันที
พี่เผือก.... เสียงแผ่วเบาของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้น
ภา.......
ภูจำภาพในอดีตได้หมด ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นก็คือ ภา
ภา ทำไม!? แล้วฟ้าที่ภูเห็น ไม่ใช่ฟ้าหรอกหรือ? ภูถามด้วยความสงสัยและรู้สึกสับสนอย่างยิ่ง
นั่นคือภาจริงๆ ....แต่ภาที่เห็นเป็นฟ้านั้น ก็คือภาในชาตินี้ ฟ้าก็คือภาในชาตินี้ ส่วนภาตรงนี้ คือภาในอดีตชาติ ที่คอยตามเผือก หรือภูในชาตินี้ไม่ห่าง
แล้วทำไม ภาถึงมีร่างที่เป็นอดีต
ภาตายตาไม่หลับ และมีห่วงอยู่ เพราะงั้นจึงเหลือไว้เพียงวิญญาณที่ไม่ไปไหน เพื่อตามพี่ในชาตินี้และรอจนกว่าจะเห็นพี่ชดใช้กรรม เมื่อถึงเวลาที่ภาสามารถสื่อสารกับพี่ได้ ภาจึงต้องทำแบบนี้ เพื่อจะมาบอกกับพี่ว่า ภา.....รักพี่
ภา..... ทันที ความรู้สึกผูกพันเมื่อครั้งอดีตชาติก็กลับคืนมา ภูสวมกอดภาทันทีโดยไม่ลังเล
ภา .......ฮือ.....พี่ก็รักภา .....ฮือ....... ภูร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว
ภาดีใจที่พี่ไม่ลืม ที่ผ่านมาภาขอโทษ
พี่ก็ขอโทษ....ฮือ.....พี่มันบาปหนา พี่ต้องชดใช้กรรมที่พี่ก่อ
ภาก็ไม่ต่างจากพี่นัก ทั้งคู่สวมกอดกันอย่างอบอุ่น
ถึงเวลาแล้วที่ร่างวิญญาณนี้ต้องไป ถึงบัดหนี ภาได้เห็นกรรมที่พี่ต้องชดใช้มาแล้ว และตัวภาเองได้แก้ปมในใจแล้ว ภาต้องไปซักที พี่เผือก ฟ้าในชาตินี้ก็คือภาในอดีตชาติ และพี่เผือกก็คือภูในชาตินี้ ชาติหน้าของพี่เราจะต้องได้อยู่ด้วยกันอีกแน่นอน เดินตามพรหมลิขิตที่เราได้ขีดเขียนไว้ พี่ต้องรักผู้หญิงที่ซีให้มากๆ เพราะเค้าคือเนื้อคู่ของพี่ในชาตินี้ ส่วนฟ้า ไม่นานพี่จะได้เจอเค้า และพี่จะรู้ว่าฟ้าจะรักพี่ไม่เคยเปลี่ยน แม้ชาตินี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ชาติหน้าเราต้องได้อยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน จำไว้ต้องดูและผู้หญิงที่ชื่อซีให้ดี เพราะเค้า เคยเป็นแม่ของพี่ในชาติที่แล้ว......... ภาต้องไปแล้ว ทุกอย่างนี้ ภาได้แก้ปมในใจออกหมดแล้ว ภาต้องไปก่อนนะ
ภา.....ภา.......
แล้ววิญญาณของภาก็ค่อยๆหายวับไป
เจ้ามาอยู่ตรงนี้นานแล้วรู้มั้ย
ยมทูตตนหนึ่งพูดขึ้น แต่ภูก็ทำหน้างงเพราะรู้สึกว่าตัวเองก็ยืนอยู่ตรงนี้แค่ไม่กี่นาทีเอง
เวลาที่นี่นั้น ช้ากว่าบนโลกนัก 1นาทีที่นี่นั้น ช้ากว่าบนโลกเท่ากับ 1วัน เจ้าอยู่นี่มา 7นาทีแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าควรจะกลับไปเข้าร่างเจ้าซะ หากผ่านไปนานกว่านี้เจ้าอาจจะไม่สามารถเข้าร่างได้ และวิญญาณของเจ้าในส่วนที่ยังคงอยู่ในร่างเจ้าอันน้อยนิดนั้นก็จะสลายไป จนทำให้เจ้าไม่สามารถกลับเข้าร่างได้อีก และเป็นช่องทางให้วิญญาณพเนจรเอาร่างเจ้าไปใช้ได้ เจ้ายังไม่ถึงฆาต เพราะฉะนั้นเจ้าต้องรีบกลับเข้าร่างเจ้าซะ ไป!.....
แล้วผมต้องกลับไปอย่างไรครับ ต้องไปยังงัยถึงจะกลับเข้าร่างของผมได้
เดินไปตามแสงที่ส่องประกายสีขาวนั่น แล้วเจ้าจะสามารถกลับสู่ร่างของเจ้าได้ จำไว้ เดินตามแสงที่ส่องประกายเท่านั้นอย่าหยุดอย่าสนใจสิ่งรอบข้าง และอย่าเดินกลับมาอีก หากเดินกลับมาเจ้าอาจจะไม่ได้เห็นแสงสีขาวนั่นอีก เร็วเข้า รีบไปซะ!......
พูดจบยมทูตทั้ง 2ก็ค่อยๆหายวับไป ภูหันหลังกลับไปมองก็เห็นแสงแวววับสีขาวส่องประกาย ภูจึงเดินตรงไปหาแสงนั่นทันที พอเดินไปซักพัก
ภู..ภู..ภู......
ไอ้เผือก! มึงจะหนีไปไหน มึงลงมานรกแล้ว มึงก็ต้องไปนรก ไอเผือก!
พ่อหมอ....พ่อหมอ....พ่อหมอ ทำเสน่ห์ให้ฉันที พ่อหมอ...
กรี๊ด.......
ฮ่าฮ่าฮ่า.......
เสียงต่างๆที่อยู่รอบข้างนั้นพยายามดึงรั้งภูไว้ไม่ให้ภูได้กลับไป แต่ภูก็ไม่สนใจ พยายามตั้งหน้าตั้งตาเดินโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
พ่อหมอเผือกจ๊ะ .....ลืมสร้อยไปแล้วเหรอ พ่อหมอ......
ทันใดนั้น วิญญาณของสร้อยก็ได้ปรากฏขึ้นอยู่อยู่เบื้องหน้าภู ภูไม่สนใจเดินตรงไปโดยไม่มองและไม่สนใจสร้อย แต่ทว่า แสงนั่นกลับหายไปซะแล้ว
พ่อหมอเผือกจะไปไหน จำสร้อยไม่ได้แล้วหรือ
ภูหยุดพร้อมกับค่อยๆเงยหน้าขึ้น
ยี่..!
ใช่จะ แต่ไม่ใช่ยี่ ยี่อดีตชาติคือสร้อยเอง อยู่กับสร้อยนะพ่อหมอ อย่าไปเลย......
ไม่ ! ผมชื่อภู ผมไม่ใช่หมงหมอเผือกอีกแล้ว หลบไปซะอย่ามาขวางทาง ต่อไปนี้เราจะไม่จมปักกับอดีตอีกแล้ว!
ทันทีที่ภูพูดจบ จากสีหน้าที่ยิ้มแย้มของสร้อย กลับกลายเป็นสีหน้าที่เคียดแค้นทันที
มึงจะไปไหนไอ้เผือก! ฮะฮะฮะ
ภูชะงักทันที แต่ก็พยายามที่จะเดินตรงไปและมองหาแสงนั่น
กูไม่ให้มึงไปไหนหรอก ฮะฮะฮะ
ภูเริ่มเข้าตาจนและทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ตกใจและใจหาย แต่ก็พยายามใจดีสู้เสือ ไม่กลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น....
.....ทันใดนั้น....
ก็มีน้ำหยดลงมาที่ใบหน้าของภู และชั่วเสี้ยววินาทีนั้นเอง ภูก็กลับมายืนอยู่ที่ห้องของโรงพยาบาล ภูรู้สึกมึนงง แต่พอมองไปรอบกายก็รู้ว่าได้กลับมายังโลกมนุษย์
ภู....ฮือ..เมื่อไหร่ภูจะฟื้นซักที
ซีนั่นเอง น้ำตาของซีที่อาบอยู่บนหน้านั้นได้หยดไหลเต็มหน้าของภู และชั่วแวบเดียวแค่เสี้ยววินาทีนั้นเหมือนกับว่ามีอะไรมาดึงเอาตัวภูกลับเข้าร่าง.....นั่นคือ อ้อมกอดที่อบอุ่นของซีนั่นเองและรอยจูบแห่งความรักที่แท้จริงและจริงใจที่ทำให้ภูได้กลับเข้าร่างอีกครั้ง......
ซี......เสียงแผ่วเบาของดังขึ้น ซีตกใจและดีใจเมื่อได้ยินเสียงภู
ภู.....ภู...ภูฟื้นแล้ว! ..... ภู!....
ซีดีใจอย่างมาก และมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของซีอย่างชื่นบาน
ฮิฮิ ภูฟื้นแล้ว ซียิ้มพร้อมกับปาดน้ำตาบนใบหน้า
ภูเจ็บ. ภูขยับแขนซ้ายไม่ได้ ขยับด้านซ้ายไม่ได้เลย โอย.....ปวดตัวไปหัวไปหมด
ในที่สุด ภูก็ฟื้นขึ้น ช่างเป็นปาฏิหาริย์นัก แต่ทว่า
ภูปวดหัวมากๆเลยซี ภูพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา
ภูขยับตัวทางซีกซ้ายไม่ได้เลย มันไม่รู้สึกอะไรเลย
ภูเป็นอัมพาตทางซีกซ้าย แต่หมอบอกว่าถ้ากระดูกเชื่อมต่อติดดีแล้ว ก็จะแช็คหมอนลองกระดูกอีกทีนึงว่าต้องผ่าตัดมั้ยหลังจากนั้นก็จะกายภาพบำบัดมันก็จะหาย แต่ภูรู้รึเปล่า หมอบอกว่าภูอาจจะหลับไปตลอดชีวิต โอกาสที่ภูจะฟื้นขึ้นมาน้อยมากๆ แต่ถ้าฟื้นขึ้น ก็คือปฏิหาริย์ ...แล้วมันก็ปาฏิหาริย์จริงๆ ภูรู้รึเปล่าช่วงที่ภูหลับ มีใครต่อใครหลายคนมาเยี่ยมภูเยอะแยะเลย แล้วซีก็มาหาภูทุกวันด้วย
ซี แล้วภูหลับไปนานขนาดไหน?
นี่ก็ 1เดือนแล้วหละตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ ภูหมอยังบอกอีกว่าแขนขาทางด้านซ้ายของภู มีกระดูกหักรวม 20ซี่ ซีกลัวมากเลยนะว่าภูจะเป็นอะไร แค่ภูฟื้นขึ้นมา ซีก็ดีใจมากแล้ว ภูไม่เป็นอะไรซีก็ดีใจที่สุดแล้ว ซีอะจะเข้มแข็งนะ จะให้กำลังใจภูให้ภูกลับมาหายเป็นปกติ หมอบอกว่าภูโชคดีมาก ที่ภูเอามือป้องหน้าไว้พอดี เลยทำให้มือทั้ง 2ข้างของภูแตก แต่มือด้านซ้ายของภูเป็นหนักกว่าข้างขวา แล้วขาของภูก็อัดกับคอนโซนหน้ารถ ฮิฮิ ภูอะเหมือนมัมมี่เลย เข้าเฝือกทั้งตัว แต่ตอนนี้อวัยวะภูทางด้านขวา พวกกระดูกขาแขนมันต่อเชื่อมติดกันหมดแล้ว แต่หมอยังเข้าเฝือกอ่อนไว้ อีก1อาทิตย์ค่อยเอาออก แต่ทางด้านซีกขวา ต้องเข้าเฝือกอีก 2เดือนได้แล้วต้องรอดูอีกทีว่ากระดูกของภู เชื่อมติดกันได้มากขนาดไหน หลังจากนั้นก็จะเปลี่ยนมาเป็นเฝือกอ่อน พอเชื่อมติดกันดีแล้วก็ให้ภูพักฟื้น พอเริ่มกลับมาแข็งแรงดีแล้ว หมอเค้าจะเอ็กซเรย์อย่างละเอียดอีกทีเรื่องกระดูกและเส้นประสาทแล้วอาจจะต้องผ่าตัด หากหมอนลองกระดูกเคลื่อน และหลังจากนั้นค่อยมาทำกายภาพบำบัด ฮิฮิ ช่วงเวลานี้อะนะ ซีจะดูแลภูเอง ซีจะอยู่คอยดูแลภูไม่ห่างเลย
ภูได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มแก้มปริ
ขอบคุณนะ ซี ภูรักซีที่สุดในชีวิตเลย ฮะฮะ
เย่เย่ ฮะฮะ ภูยิ้มแล้ว ซีดีใจมากๆเลยที่ภูฟื้นขึ้นมาหาซี ซีรักภูมากๆเลยนะ ภูต้องหายให้ได้นะ
ซีพูดพร้อมกับสวมกอดภูด้วยความรัก รอยยิ้ม และน้ำตาที่ไหลตอนนี้นั้น มันคือความรู้สึกที่สุขใจยิ่งนัก
ภูจะอดทน และกลับมาหายเป็นปกติให้ได้เลย เพื่อซี และก็เพื่อทุกๆคนที่รักและห่วงใยภูด้วย
สัญญานะ ซียื่นนิ้วก้อยออกมา
อืม สัญญา แล้วซีก็เอานิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยภู
ในใจของทั้งคู่ตอนนี้มีแต่ความรักที่เอื้ออาทร ที่มอบให้แก่กัน ทั้งคู่รู้ซึ้งถึงค่าของคำว่ารัก ตัวซีเองนั้นก็แทบไม่เชื่อว่าภูจะฟื้น จากคนที่ใกล้จะตายแล้ว แต่ด้วยความรักที่จริงใจจากซีที่มีให้ หรือเป็นเพราะพรหมลิขิตที่ทั้งคู่ได้ขีดเขียนไว้ แต่ไม่ว่าด้วยอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะอดีตที่ทำให้ภูได้รู้เรื่องราวที่ตัวเองได้ก่อขึ้น ตอนนี้ภูรู้แต่เพียงว่า ผู้หญิงที่ชื่อซีคนนี้ เป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เค้ารอดกลับมาจาความตาย
ภูจะรักซีตลอดไป ภูคิดในใจ
ซีก็จะรักภูตลอดไปเหมือนกัน
เอ๋!?.... ซีรู้ได้งัยว่าภูจะพูดว่า ภูจะรักซีตลอดไป
ก็ ซีรักภูที่สุดในชีวิตงัย ฮิฮิ.
หน้าส่วนตัว
857
