24 พฤศจิกายน 2552 08:27 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
แสงตะเกียงดวงน้อยค่อยๆสว่าง
ใสกระจ่างสว่างใสวในใจเรา
กับแสงที่ส่องผ่านเป็นม่านเงา
ยังมีเราพร้อมลูกเมียอยู่เคียงกาย
โอ้ชีวิตคนจนทนลำบาก
ต้องจำพรากเพื่อนมีก็หนีหาย
เหลือคนรักอยู่ๆมากลับกลาย
ต้องฝันร้ายไม่น่าทำนะคนดี
แต่ยังมีแสงตะเกียงส่องนำทาง
มีหลุมพรางเดินเลี่ยงเบี่ยงหลบหนี
แล้ววันหนึ่งกำลังใจที่เคยมี
ต้องมาลี้เมื่อคนรักเดินจากไป
เงาตะเกียงที่ส่องผ่านบ้านข้างฝา
ไม่มีเงาน้องยาเจ้าจากไกล
มีเพียงเงาลูกกอดเข่าน้ำตาไหล
แม่ใจร้ายทิ้งลูกไปไม่กลับคืน
ทุกค่ำคืนพี่ต้องฝืนตื่นหลับฝัน
ทรมานเจ็บปวดร้าวเราต้องฝืน
ยามค่ำคืนน้ำตาตกทนกล้ำกลืน
จำต้องฝืนห่วงลูกน้อยคอยอยู่นา
มองตะเกียงดวงน้อยค่อยๆดับ
ทุกท่านครับผมจบลงตรงนี้หนา
ถ้าเมื่อไหร่ยังพอได้มีเวลา
แล้วจะหาเรื่องใหม่บรรยายเอย....
22 พฤศจิกายน 2552 15:34 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เมาเหล้าขาวเหล้าป่ายาดองโหล
เพื่อนไฮโซจิบวิสกี้ดีเหลือหลาย
บ้างดืมเหล้าดื่มเบียร์บ้างจิบวาย
ตอนสายสายเช้ายันบ่ายได้ดื่มกิน
เมาสนุกลืมความทุกข์ได้จุนเจือ
ตังพอเหลือตั้งวงเหล้าอยากเมาริน
บางคนเมานึกถึงคราวมากหนี้สิน
น้ำตารินไหลไม่หยุดดุจข่มเหง
บางคนเมาชอบร้องรำพร่ำกันไป
บรรยากาศพอไปได้ใจนักเลง
บางคนเมาชอบทำซ่าเหมือนโซดาหยด
บางคนซดแล้วบ่นพร่ำรำครานเหลือ
เพื่อนบางคนเมาทะลึ่งจึงมีเรื่อง
ชอบชำเรืองเด็กสาวๆคราวลูกหลาน
บ้างเมาแล้วแฝะลูกเมียเสียสันดาน
เมาอันตพาลชอบหาเรื่องเคืองขุ่นใจ
เมาไม่พูดน้ำลายบูดก็มีถม
เมาแล้วชมนายอย่างนี้ดีเหลือหลาย
บ้างก็ว่าผมรักพี่ดั่งนิยาย
แล้วสุดท้ายผมรักสหายทุกๆคน
22 พฤศจิกายน 2552 15:23 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ลมทะเลโชยมาคราไกล้ค่ำ
อยู่ริมน้ำท้องฟ้าพาแจ่มใส
ดูอาทิตย์ค่อยๆดับลับหายไป
แสงแดงใหญ่ลับหายไปในธารา
มองยอดพร้าวมีความเหงาเข้าไถ่ถาม
สายลมยามค่ำพัดไปให้โหยหา
ริมทะเลมีแสงเดือนเกลื่อนนภา
ในมหาแสงจันทร์ส่องผ่องคืนเพ็ญ
เรือประมงคงลอยอยู่ที่ริมฝั่ง
เกลียวคลื่นยังไม่อ่อนล้าพาทุกข์เข็น
คลื่นซัดฝั่งดังเซ็งซ่าน้ำกระเซ็น
ริมฝั่งเห็นแสงไฟวัวดับติดหาย
เรือลำน้อยล่องลอยไกลในทะเล
คลื่นลมเห่เร่ร่อนไปไร้จุดหมาย
ฟังคลื่นลมซัดเข้าฝั่งดังนิยาย
เรือจ่ำพายออกหาปลาคราค่ำคืน
20 พฤศจิกายน 2552 15:44 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เขียวชอุ่มชุ่มฉ่ำน้ำยามหน้าฝน
มวลดอกไม้มวลชนคนอาสา
ก้าวย่างเดินด้นคิดค้นช่วยพัฒนา
แดนพงป่าที่ค้นแคล้นแดนยากจน
เด็กชาวดอยคอยอยู่ป่าหาให้เขา
เรามีข้าวเสื้อผ้ายาต้องขน
ได้จุนเจือได้ช่วยเหลือผู้ทุกข์ทน
ใต้ลมฝนท้องฟ้างามตามกำลัง
ใครมีมากบริจากได้ไม่ขัดสน
ยามยากจนเหลียวหาใครไม่เห็นหลัง
เขาต่อสู้เขายืนอยู่เพียงลำพัง
เป็นความหวังชาติไทยได้มั่นคง
แล้วสุดท้ายเพื่อนหญิงชายจงช่วยกัน
ร่วมแบ่งปันสิ่งของต้องประสงค์
ใครมีน้อยทำน้อยค่อยบรรจง
แล้วจบลงมีความสุขทุกท่านเทอญ.........
18 พฤศจิกายน 2552 15:10 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ท้องฟ้าสูงเฆมมีน้อยแหงนคอยดาว
ยามลมหนาวพัดมาพาหวั่นไหว
คิดถึงดาวดวงน้อยแม่กลอยใจ
คิดที่ไรน้ำตารินถวินทุกครา
โอ้เจ้าดาวดวงน้อยพี่คอยอยู่
จิตหดหู่ระทมเศร้าเฝ้าครวญหา
แต่ก่อนมีดวงดาวสุขอุรา
เฝ้าคอยหาใจรำพึงถึงแต่ดาว
ดาวเจิดจ้าหนักหนากลางฟ้ากว้าง
ลอยกระจ่างสวยเด่นเห็นแสงพราว
ดูท้องฟ้าเดือนส่องกลบแสงนวลขาว
นั่งทอดยาวดูแสงเดือนเพื่อนคืนเพ็ญ
Lovers
0 คน เลิฟป๋อง สหายปุถุชน
Calendar
หน้าส่วนตัว
3869
