26 กันยายน 2546 09:54 น.
ผีขี้เมา
นกขมิ้นเหลืองอ่อนออกร่อนเร่
ขนงามเท่น่ารักเป็นหนักหนา
เจ้าโผผินบินเดี่ยวท่องเที่ยวมา
สู่พาราสีแสงแหล่งน้ำปรุง
อยากขอเตือนโฉมฉินขมิ้นน้อย
ระวังหน่อยป่าเมืองมีเรื่องยุ่ง
เกรงจะติดบ่วงพรานชำนาญกรุง
ถูกล้วงพุงตับไตที่ในซอย
พวกเสือสิงห์กระทิงร้ายล้วนหมายเหยื่อ
หวั่นใจเหลือกลัวเจ้าจะเศร้าสร้อย
แม้นขัดสนเสียท่าน้ำตาปรอย
สีสวยพลอยมอมแมมไม่แจ่มตา
ป่าคอนกรีตช่างเปลี่ยวเชียวนะเจ้า
บินพลาดเข้าปีกจักหักถลา
ขอฝากสายลมไพรให้พัดพา
ช่วยบอกว่าจงคืนผืนไพรี
อย่าได้เหินสูงเยี่ยมขึ้นเทียมฟ้า
เขารู้ว่าต่ำศักดิ์เป็นปักษี
พวกเพื่อนพ้องรอท่าด้วยปรานี
ข้าวน้ำมีเผื่อเจ้าอย่าเศร้าใจ
โอ้หนอ..นกขมิ้นเที่ยวบินร่อน
ค่ำนี้เล่าเจ้านอนคอนแห่งไหน
ยามหลบหนีจากป่าพลัดมาไกล
หลงอยู่ในราตรีแสงนีออน...ฯ
24 กันยายน 2546 08:27 น.
ผีขี้เมา
( ญ ) ชะ..ชะ..พ่อตัวดี............เมื่อคืนนี้ไปไหนมา
บ้านช่องไม่คืนหา...................หุงข้าวปลาไว้รอเก้อ
บอกนะอย่าโกหก....................อย่ามัวโยกทำเยิ่นเย้อ
ประเดี๋ยวจะได้เจอ..................แม่จะแพ่นด้วยไม้พอง
( ช ) กลัวแล้วจ้า..แม่จ๋า.........อย่าทำท่าน่าสยอง
เมื่อคืนงานด่วนต้อง...............รีบกระทำด้วยจำใจ
อดหลับขับตาข่ม.....................เหนื่อยแทบล้มเพราะลมใส่
พอเสร็จที่ไหนได้.....................เช้าพอดีเลยรี่มา
( ญ ) อ๋อ..อ๋อ..อย่างนั้นหรือ.......แล้วมือถือไปไหน..หา
โทร.เป็นหรือไม่ล่ะ......................อย่าชักช้าตอบคำถาม
โทร.ไปก็ไม่รับ...............................เสียงตอบกลับฝากข้อความ
ดูดังจะเหยียดหยาม....................การกระทำพ่อตัวดี
( ช ) คงเพลินงานมันรัด...........ฟังไม่ชัดเสียงอะไร
จึงไม่นำใส่ใจ................................ทำงานไปเสียเวลา
น่า.นะ.เรื่องเล็กน้อย...................ค่อยค่อยพูดค่อยค่อยจา
โมโหแลโกรธา...............................เดี๋ยวใบหน้าจะหย่อนยาน
( ญ ) อย่าเขวทำเฉไฉ..................นี่อะไรลอยเปื้อนป้าน
สีคล้ำอมน้ำตาล...........................ลอยรูปปากฝากเอาไว้
น้ำหอมกลิ่นพิกล.........................น่าฉงนไม่เคยใช้
แล้วมาได้อย่างไร.........................ตอบเร็วไวตามความจริง
( ช ) รอยเปื้อนอาจเดินชน.........เพราะผู้คนมีมากยิ่ง
มากอยู่ทั้งผู้หญิง...........................และผู้ชายก็หลายคน
น้ำหอมที่ติดกาย...........................อย่าผึงผายให้สับสน
แม่ค้าเขาเวียนวน.........................เลยทดลองแค่นั้นเอง
( ญ ) จับได้ว่านอกใจ..................รู้เมื่อใดแม่จะเจี๋ยน
ให้โล่งและเลี่ยนเตียน.................ไม่ได้ขู่ดูต่อไป
( ช ) ไม่หรอกแม้สักนิด..............ไม่เคยคิดหามีใหม่
ไว้เนื้อจงเชื่อใจ..............................จะหาใครที่ไหนแทน
( ช.ญ ) เราสองต้องครองคู่........ต้องรับรู้ผ่อนสั้นยาว
เรื่องที่จะมีฉาว...............................อย่าสร้างคาวให้เขาแคลน
หนักนิดและเบาหน่อย................เฝ้าเคียงคอยประคับแขน
จูงกันสรรสร้างแดน.....................ให้ดังแม้นวิมานดิน
23 กันยายน 2546 09:42 น.
ผีขี้เมา
มาขัดเคืองเคืองไหนไหนช่วยเอ่ย........................บอกออกมามาเลยเลยเดี๋ยวนี้
ไปฟังคำคำใครใครรู้ดี......................เขาไม่มีมีใจใจแท้จริง
พี่รักน้องน้องรู้รู้ว่ารัก........................มอบใจภักดิ์ภักดิ์มีมีมากยิ่ง
เชื่อใจบ้างบ้างนะนะน้องหญิง............ว่าทุกสิ่งสิ่งที่กล่าวกล่าวจากใจ
ไม่ขอมีมีใครใครไม่ข้อง....................จะไม่มองมองสาวสาวที่ไหน
จะหลีกห่างห่างไว้ไว้ให้ไกล................รับรองไม่ไม่ลวงลวงวาจา
จงฟังไว้ไว้หูหูทั้งสอง..........................แล้วประคองครองรักรักแน่นหนา
ให้ยืนยาวยาวไปไปจนกว่า................สองเราลาลาชีพชีพมลาย
คบกันนานนานมากมากแค่ไหน..........รู้แก่ใจใจเราเราไม่หน่าย
เพียงบางครั้งครั้งคราวคราวเมามาย.....อาจไม่ได้ได้มามาหาเธอ
แต่ใช่ว่าว่าไม่รักรักหักหนี...................ใจดวงนี้นี้มั่นมั่นเสมอ
แม้ยามหลับหลับตาตายังเบลอ..............เฝ้าพร่ำเพ้อเพ้อหาหาทรามวัย
ถ้ารังเกียจเกลียดแล้วแล้วใครหมอง.....ถ้าไตร่ตรองตรองดูดูรู้ไหม
เมื่อรักล่มล่มลงลงคราใด.......................เหมือนต้องตายตายทั้งเป็นเป็นแน่นอน
ยิ้มเถิดนะนะนะนะทรามชื่น..................มาเริงรื่นรื่นขวัญขวัญอย่าอ่อน
จะกล่อมเพลงเพลงหวานหวานบทกลอน......ให้เจ้านอนนอนหลับหลับฝันดี.....ฯ
19 กันยายน 2546 09:33 น.
ผีขี้เมา
อย่าชังพี่.....ชี่พัง....นะนางเอ๋ย
หากจะเผยเจยผะว่ารักเจ้า
ทุกวันวี่วี่วันสุดบันเทา
ต้องตรมเหงาเตราหงมระทมใจ
ความรักแน่นแร่นนักเมื่อปักอก
หวาดวิตกวกติแทบผลิไหว
มันร้อนรุ่มรุ่มร้อนดังฟอนไฟ
ที่สุมไหม้ไส้หมุมกลางกลุ่มควัน
แรกประสบปบสระชะตาต้อง
อยากเคียงน้องค้องเนียงไม่เพียงฝัน
คอยดูแลแดลูอยู่ทุกวัน
คงซาบซ่านซ่านซาบตราบวายวาง
คอยเห่กล่อมห่อมเกล่ลิเกหวาน
ให้สำราญสาญรำค่ำยันสาง
จะขออยู่ขูหย่อก่อเส้นทาง
สองเราย่างร่างเยาก้าวเดินไกล
หากไม่ชอบมอบไช่ด้วยไร้รัก
ต้องอกหักอักหกเหมือนตกไต่
ขอกินยากายินให้ดิ้นตาย
ครั้งสุดท้ายซ้ายถุดช่วยขุดฝัง...ฯ
18 กันยายน 2546 10:20 น.
ผีขี้เมา
ซบหน้าลงตรงไหล่จะหายเจ็บ
ไม่ต้องเก็บน้ำตาที่บ่าล้น
แม้เจิ่งนองสองตาอย่ากังวล
เลิกสับสนเรื่องราวคราวผ่านมา
เก็บสะอื้นขืนไปทำไมเล่า
วันไร้เขาเศร้าไปกระไรหนา
มาจะช่วยเช็ดซับรับน้ำตา
ขวัญเอ๋ยขวัญจงมาหาเนื้อนวล
ลืมให้หมดจดจำไว้ลำบาก
ปล่อยเป็นกากหัวใจอย่าไห้หวล
เริ่มต้นใหม่ใช่ช้าเกินกว่าควร
อย่าเรรวนตัดทิ้งสิ่งที่ลวง
พักตรงนี้สักคราวให้ร้าวหาย
ผ่อนหัวใจคลายหมองไม่ต้องห่วง
มีแต่ความสดใสให้ทั้งปวง
จงตักตวงให้พออย่ารอรี
เมื่อฟ้าใหม่หายหม่นใจพ้นทุกข์
มีความสุขสดชื่นระรื่นศรี
ทุกวันวาร สุขเกษมอย่างเปรมปรีย์
มีหรือที่ไม่ดีใจไปด้วยคน
ไม่หวงห้ามตามใจเพราะไร้สิทธิ์
ไม่เคยคิดย้อนหลังเพื่อหวังผล
หากวันไหนไปจากฝากเตือนตน
อย่าหลงคนร้อยเล่ห์เสน่ห์มาร....
หน้าส่วนตัว
804
