6 ธันวาคม 2544 10:04 น.
ผู้หญิงธรรมดา
อุตส่าห์ไว้ใจเธอตลอดมา
เพราะคิดว่าเธอจะจริงใจ
แต่แล้วเธอก็ทำฉันได้
แอบมีใครใครไม่บอกสักคำ
เสียดายความไว้ใจที่ให้ไป
สิ่งที่ได้กลับมาคือความชอกช้ำ
ซ่อนน้ำตา..เก็บมันเอาไว้
อย่าให้ใครสมน้ำหน้า..ว่าอ่อนแอ
1 ธันวาคม 2544 16:33 น.
ผู้หญิงธรรมดา
สายฝนโปรยปรายยามเช้า
สะท้อนเจ้าดวงอาทิตย์พอดี
เกิดเป็นรุ้งหลายหลากสี
คงจะมีสักคนเห็นมัน
บางครั้งรุ้งก็โค้งเต็มสาย
และสลายบ้างในบางวัน
แต่ก็ยังคงสีสัน
เคยสังเกตกันบ้างไหม
ฉันชอบมองรุ้งตะวันออก
และจะบอกอย่างนี้เรื่อยไป
รุ้งตะวันตกมองแล้วเศร้าใจ
เหมือนคอยใคร..ให้กลับมา
หลังรุ้งหายมลายไป
จะได้เห็นน้ำค้าง..กลางหญ้าคา
เมฆหมอกที่ปกคลุมฟ้า
ก็ทำท่าจะจางลง
ธรรมชาติมีความงามในตัวเอง
แข็งแกร่งอ่อนไหวและมั่นคง
เปรียบเสมือนต้นไม้กลางดง
แม้มีพงหญ้ามาบัง..ก็ยังสง่างาม
1 ธันวาคม 2544 15:21 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า
ยามราตรีมีแสงดาวพราวระยิบ
สดสวยสุกใสดั่งไฟกระพริบ
มีดาวนับสิบนับร้อยนับพัน..มันมากกว่า
เงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า
ยามทิวาอาทิตย์ส่องแสงแรงจ้า
เมฆน้อยใหญ่ลอยไปมา
สกุณากู่ร้องก้องไพรสน
ทุกสิ่งงดงามตามธรรมชาติ
ไม่ขาดไม่เกิน..ไม่เหลือไม่ล้น
แต่ใยธรรมชาติของใจคน
สับสนวกวน..จนยากจะเข้าใจ
1 ธันวาคม 2544 12:00 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เบื่อที่จะไขว่คว้า
เบื่อการค้นหาจุดหมาย
เบื่อกับการปีนป่าย
เบื่อการพ่ายแพ้..แต่ต้องสู้
1 ธันวาคม 2544 11:31 น.
ผู้หญิงธรรมดา
พ่อบอกว่าย่าจำวันเกิดไม่ได้
ไม่เป็นไรพ่อรู้ปีเพราะมี พ.ศ.
เพราะพี่น้องเยอะแยะเหมือนมะละกอ
ทำให้พ่อไม่มีวันเกิดเหมือนใครใคร
แม้แต่เดือนก็ไม่รู้จริงจริง
พ่อบอกสิ่งเหล่านั้นหาสำคัญไม่
แค่รู้ว่าเราเป็นใคร
และได้ทำตนเป็นคนดีหรือยัง
วันเกิดแม่ฉันซื้อชุดนอนให้
วันเกิดพี่ชายก็ซื้อบ้าง
วันเกิดน้องชายมีของขวัญทุกครั้ง
แต่วันเกิดพ่อยังไม่เคยให้อะไร
นึกทบทวนอย่างลึกซึ้ง
จะเข้าใจถึงความรู้สึกพ่อได้
แม้ไม่ต้องการสิ่งของแต่คงน้อยใจ
จากนี้ไปจะไม่ให้พ่อเสียใจอีก
ขอใช้วันพ่อแห่งชาตินี้ล่ะกัน
แบ่งใจฉันออกเป็นสองซีก
อีกใจให้พระองค์ท่านและแบ่งปันให้พ่อ
แม้จะชดใช้ที่ผ่านมาไม่พอ
แต่จะก่อจากนี้..และมีให้พ่อตลอดไป
หน้าส่วนตัว
1601
