17 มีนาคม 2547 17:11 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ใจหนึ่ง..อยากตัดพ้อและต่อว่า
มาให้รู้จักแล้วจากลา..กันง่ายง่าย
เคยพูดคุยแล้วอยู่อยู่..จะหนีไกล
ไหนบอกไว้..มิตรภาพที่ให้..ไม่เปลี่ยนผัน
ใจสอง..น้อยอกน้อยใจมาก
เสียใจที่ต้องจาก..เหมือนดังฝัน
พูดคุยหยอกล้อ..รอวันได้เจอกัน
ทานข้าวประสาเพื่อนที่ผูกพัน..กันมานาน
ใจหนึ่ง..ร้อนรุ่มข้างในอก
โมโหจนน้ำตาตก..ช่างหักหาญ
คนเคยมีน้ำใจให้..ในวันวาน
เธอทำมันแหลกราน..ด้วยสองคำ
ใจสอง..คงช้ำใจไม่รู้จบ
ที่เคยหวังจะได้พบ..คงต้องช้ำ
เธอมาฝากรอยอาลัย..ให้ใจจำ
เหมือนตัวเธอนั้นเหยียบย่ำ..ทำได้ลง
ใจหนึ่ง..ปล่อยเธอไปไม่อยากฝืน
หากคำเพื่อนที่หยิบยื่น..เหมือนฝุ่นผง
เชิญเธอไป..สำหรับฉันสักวันคง
ตัดใจปลง..ลืมเธอได้ในไม่นาน
ใจสอง..น้ำตารินหลั่งไหล
สายเกินไป..ไม่ทันเอ่ย..คำเรียกขาน
เธอออกปาก..บอก- ลาก่อน- ใจร้าวราน
ทิ้งความเจ็บทรมาน..ให้คนคอย
คนสองคน..ใจสองใจ..ต่างคำกล่าว
แต่ที่เหมือนคือปวดร้าว..ไม่ใช่น้อย
เห็นลางลาง..มิตรภาพ..ใกล้หลุดลอย
ไม่อาจรั้ง..จำต้องปล่อย..ตามใจเธอ
....................................
วันนี้..เธอมาเอ่ยคำร่ำลา..
บอกว่าคงไม่ได้คุยกันอีก..
และคงจะปิดเมลที่เธอใช้ด้วย..
มันเศร้า ๆ นะ ..คนเคยคุยกัน..
มิตรภาพ..ที่เธอเฝ้าย้ำ..แม้ในวันนี้เธอก็ยังพูดถึง..
เราไม่สน..ไม่เข้าใจ..มิตรภาพที่ไหน..ก็จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว..
อีกไม่นาน..ต่างคนก็ต้องต่างลืม...
เราบอกว่า..จะแต่งกลอนให้..ยังไงเข้ามาดูหน่อยก็ยังดี
อย่างน้อย..เราก็คุยกันมาได้ช่วงเวลาหนึ่ง..
แต่เธอกลับบอกมาว่า..ไม่ต้อง..เพราะคงไม่เข้ามาที่ไทยโพเอมอีก
เราว่าเธอช่างหักหาญน้ำใจมาก..เธอบอกมาแค่..เสียใจ..
อยากบอกว่า..ทั้งเศร้า..ทั้งโมโห..
สำหรับอีกคนหนึ่ง..เค้าเสียใจนะ
พูดไม่ออกไปเลย..
เค้ารู้สึกดีกับเธอมาก..ถามถึงเธอทุกวัน..
ถึงเค้าจะรู้จักกับเธอทีหลังเรา..
แต่เราดูออกว่าเค้าผูกพันกับเธอ..มากกว่าที่เรารู้สึก
เค้าคงเสียใจไปนาน...
กับการจากไปของเธอโดยไม่รู้เหตุผลของการจากลา..
.......................
อืมมม
ไม่รู้สิ..ตอนนี้พูดอะไรไม่ออกนะ..
อาจเพราะยังงง ๆ และขุ่นข้องในใจ..
รู้ว่าเธอมีเหตุผลที่ไม่อาจบอกได้..
แต่ไม่เข้าใจ..ทำไมต้องลาจากมิตรภาพของเรา 3 คนด้วย
คำพูด และ กลอนของเราอาจแรง..( ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะแต่งอำลาให้อบอุ่น )
แต่ถ้าเธอเข้าใจคำว่า มิตรภาพ ที่เธอมักเอ่ยมันออกมา..
เธอจะรู้ถึงความรู้สึกของเราสองคน...
อยากให้จากกันด้วยดี..
เขียนถึงเธอไว้ ณ ที่นี้..
แม้เธอจะเข้ามาอ่านหรือไม่..ก็ตาม...
.........................
16 มีนาคม 2547 23:18 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฉันเป็นเพียง..ผู้หญิง..ธรรมดา..
ไม่น่ารัก..ไม่สะดุดตา..ไม่สวยใส
ไม่ฉลาด..ไม่เก่งกาจ..บาดใจใคร
ไม่พิเศษ..ไม่มีอะไร..ให้จดจำ
ฉันเป็นเพียง..ผู้หญิง..ธรรมดา..
ไม่เจนเรื่อง..จำนรรจา..ให้น่าขำ
ไม่โดดเด่น..เรื่องร้องเล่น..ทั้งเต้นรำ
แบบเดิมเดิม..ซ้ำซ้ำ..ทำทุกวัน
ฉันเป็นเพียง..ผู้หญิง..ธรรมดา..
อย่างที่เป็น..ตลอดมา..ฉันเป็นฉัน
จะเปลี่ยนแปลง..แต่งเติม..คงไม่ทัน
เฝ้ารอคน..มารักนั้น..คงฝันไป
.......................................
15 มีนาคม 2547 19:46 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อยู่ดีดี..ก็คล้ายจะเป็นหวัด
หายใจติดขัด..จมูกก็คัด..น้ำมูกไหล
ห้านาทีจาม..อีกห้านาทีตามมาด้วยไอ
เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเหมือนจะเป็นไข้..ทรมาน
แม่จะพาไปหาหมอ..ก็ไม่อยาก
ยาเม็ดใหญ่กินลำบาก..กลืนยากแถมไม่หวาน
นอนซุกขดตัว..ปวดหัว..หลายอาการ
เดินไม่ไหวแทบต้องคลาน..เฮ้อ..ใครจะสงสารเรา
ยัง....เป็นขนาดนี้ยังไม่หมด
โถชีวิตรันทด..คิดแล้วมันน่าเศร้า
ก็หัวใจมันไหวหวั่น..มีอาการสั่นเทา
ร่ำร้องไม่อยากอยู่กับเรา..เอ้า..เอาเข้าไป
สงสัยภูมิต้านทานจะบกพร่อง..
หน้าโทรมป่วยจนหมอง..ไปมองหน้าใครไม่ได้
แถมหัวใจยังไม่รักดี..เจ้าของเจ็บอย่างนี้ยังหนีไกล
คิดจะไปให้คนอื่นดูแลใจ..ทิ้งเราได้ลงคอ..
เป็นหวัดยังไม่หาย..แต่ใจกลับหาย..
ทิ้งเราไว้ให้เดียวดาย..ใจร้ายจริงหนอ
ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน..ปล่อยเราให้เฝ้ารอ
เดี๋ยวเถอะ..ไว้หายคราวนี้จะไปให้หมอ.......
.......ฉีดวัคซีนป้องกันการแข็งข้อ..ของหัวใจ..
.............................................
15 มีนาคม 2547 05:11 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หากน้ำตาที่ฉันต้องสูญเสีย..
ส่งผลให้ฉันอ่อนเพลีย..สู้ไม่ไหว
ไม่อาจเผชิญทางข้างหน้า..ที่ขาต้องก้าวไป
หมดแรงท้อแท้ใจ..ในโลกแห่งความจริง
หากการร้องไห้มีแต่ผลร้าย..
มีแต่จะเสียหาย..ทำลายทุกทุกสิ่ง
หยุดกำลังใจ..สกัดพลังกายให้อยู่นิ่ง
ทำให้คนหนึ่งคนต้องละทิ้ง..ในสิ่งที่สำคัญ
หากน้ำตา..ที่มันคอยหลั่งไหล..
มันตอกย้ำความช้ำใจ..และไหวหวั่น
มีแต่ผลในทางลบ..หักกลบความเชื่อมั่น
ปิดเร้นทางแห่งฝัน..ปิดกั้นทางก้าวไป
หากการร้องไห้..บ่งบอกความพ่ายแพ้
แสดงความอ่อนแอ..ท้อแท้..หม่นไหม้
หากการหลั่งน้ำตา..ทำชีวิตไม่มีค่าอีกต่อไป
คงไม่มีคำว่าร้องไห้..ในพจนานุกรม
แต่เพราะน้ำตา..มีค่ากว่านั้น
ล้างตาล้างใจใสพลัน..ผลักดันความขื่นขม
ฟ้าหลังฝนงามเช่นใด..ในโลกใบกลมกลม
หลังการร้องไห้ตรอมตรม..เปรียบเหมือนคนล้มแล้วลุกยืน
ฉันจึงยัง..ไม่เลิกร้องไห้
เสียใจคราใด..ปล่อยน้ำตาให้ไหลไม่ฝืน
อ่อนแอเพียงชั่วคราว..ปวดร้าวเพียงข้ามคืน
ขอเพียงยังลืมตาตื่น..จะกลับฟื้นคืนกำลังใจ
.............................................
13 มีนาคม 2547 16:34 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ในหนึ่งคราวพัดผ่านของลมหนาว..
ตามเส้นทางที่ทอดยาว..ไปข้างหน้า
ลมหอบความรู้สึกต่างต่าง..นานา
พัดความเศร้า..เหงา..เหว่ว้าไปทางใด
โปรดช่วยพัดผ่านมาทางนี้..
เอาความเหงาที่ฉันมี..ไปด้วยได้ไหม
และเมื่อผ่านมาแล้ว..ขอจงผ่านไป
อย่าหวนคืนมาใหม่ใน..อีกครา
อยากให้พัดมา..เพียงสายลมอุ่น
หวานละมุน..ช่วยหนุนรักให้มาหา
สายลมรักช่างเอื่อยไหว..เหตุใดยังไม่มา
หรือทางที่ฉันอยู่ต้องใช้เวลา..เนิ่นนาน
รอการเดินทางมาของลมรัก..
สักวันคงได้ประจักษ์..พบรักหวาน
ลมเหงาผ่านไป..ลมรักยังไม่พบพาน
หรือลมจะแกล้งทรมาน..ให้ฉันรอนานกว่าใคร
เพราะครั้งก่อน..ตอนผ่านมาทางฉัน
กลับมองไม่เห็นมัน..ไม่เอื้อมมือคว้าไขว่
เพราะความที่กลัวรัก..จึงหยุดพักปิดใจ
สายลมแห่งรักที่อ่อนไหว..จึงให้บทเรียน
......................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1353
