17 มิถุนายน 2549 05:23 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
วันนี้ ฉันจะโยน โบว์ลิ่ง
ให้มันกลิ้ง หลุนหลุน พินหวั่นไหว
แต่ละอัน ให้มัน กระเด็นไป
และสไตรค์ ทุกครั้ง ดังทุกที
หยิบลูกเขียว ขึ้นมา ประนมจิต
เพี้ยงเพี้ยงคิด ขอให้ล้ม สมประสงค์
ตั้งสติ เข้าที่ ไม่พะวง
ตัวตั้งตรง ตาแน่วนิ่ง จริงจังดี
หายใจเข้าเต็มปอดแล้วกลั้นไว้
ก้าวเท้าซ้ายแล้วขวาอย่างค่อยค่อย
เหวี่ยงมือลูก ทางข้างหลัง อย่างลอยลอย
ค่อยค่อยปล่อย ลูกออกไป อย่างนุ่มนวล
แล้วอย่าลืม ฟอลโลวทู ด้วยนะเจ้า
มันจะเข้า ทางนั้น อย่าสงสัย
เมื่อเห็นลูก กลิ้งหลุนหลุน ไปอย่างไร
เดินกลับไป ยืดอก มองคนมอง
ยิ้มน้อยน้อย มาดเท่ห์ เสน่ห์เหลือ
มองระเรื่อ สาวน้อย นั่งคอยไผ
น่าสงสาร จริงเอย จะคอยใย
นั่นปะไร โยนกับพี่ ดีกว่าเอย
9 มิถุนายน 2549 18:45 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ความแตกต่างระหว่าง รี ซีแกรม เรด แบลค บลู เมื่อผสมโซดา
ข้อแตกต่างระหว่าง วายไม่ฝาด กับวายฝาด
ความแตกต่างระหว่าง คอเบียร์ คอเหล้า คอไวน์
ความแตกต่างระหว่าง คนสูบบุหรี คนเสพยา คนที่ไม่เสพอะไรเลย
ความแตกต่างระหว่าง อยู่กับเมียแล้วอยากออกนอกบ้าน อยู่ห่างเมียกลับไม่อยากออกไปไหนแต่อยากจะอยู่ใกล้เมีย
ความแตกต่างระหว่าง คนทำงาน กับ คนที่เข้าเจ้านายเก่ง
ความแตกต่างระหว่าง โอเลี้ยงถุง กับ กาแฟใส่น้ำแข็ง ในห้าง
ความแตกต่างของ ความสุขของครอบครัวในชุมชน กับ ความสุขของครอบครัวคนมีเงิน
ความแตกต่างระหว่าง การดูหนัง กับ การอ่านหนังสือ
ความแตกต่างระหว่าง คนที่ศึกษาธรรมะ กับ คนที่ศึกษาธรรมะ
ความสุขและความพอใจ ย่อมเป็นสิ่งที่ตนต้องการมากที่สุด
ไม่ว่าการจะได้มาจะเป็นสิ่งที่ไร้สาระ
หรือขาดปัญญาสักเพียงใด ก็จะไม่ใส่ใจในขี้นต้น
สำหรับผมแล้วสิ่งที่ได้มา
ย่อมต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน
สิ่งแลกเปลี่ยนใดเป็นสิ่งใหญ่ ส่งที่ได้รับก็จะต้องใหญ๋ตาม
ดังนั้นไม่มีเสียใจครับ
และคิดว่าคุ้มค่าเสมอในเมือแลกกันไปแล้ว
4 มิถุนายน 2549 13:31 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
จากเกาหลี บินไป ที่ชางไห่
ตึกรามสูงใหญ่ สวยงาน และแปลกๆดี ถ่ายรูปไว้เยอะ
ไปดูโรง ถ่ายสามก๊ก ตามประสาคนที่ชอบดู และชอบอ่านสามก๊ก
ไปเที่ยวพัก วัดพระหยก ก็เป็นบุญตานัก
เดินนานกิง ถนนคน ที่น่าเดิน สองฟากข้างเต็มไปด้วยห้าง
นั่งรถไฟ แม่เหล็ก สี่ร้อยสามสิบโลต่อชั่วโมง
หาดเว่ยทาย เย็นลมและน้ำ แสงสีตระการตราของเรือและสิ่งปลูกสร้างของฝั่งตรงข้าม ในตอนค่ำคืน
รพไฟแสงสีฉูดฉาดลอดใต้น้ำ และขึ้นไปชมหอคอยไข่มุข
อาหารจีนรสเลิศทันและเบียร์อ่อนอร่อย
โชว์เซี่ยงไฮ้ ที่สุดจะหวาดเสียว และบางท่านอาจจะมีโอกาสสยอง
ในการไปซื้อของเห็นความป่าเถื่อนอยู่ในท่ามกลางบ้านเมืองสิวิไลซ์
คิดถึงบ้านมากครับ อยู่เมืองไทยดีกว่าครับ
ถ้าให้ไปอีกคงไม่ไปแล้ว ครับเข็ด รักเมืองไทยและคนไทยจริงๆ
3 มิถุนายน 2549 15:33 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
คนผู้หนึ่ง นึกว่า ตั้งตนไว้ดีแล้ว แต่ก็ยังไม่ใช่
ปัจจัยสว๊อต ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
ทุกการกระดิกของคนในโลก ทำให้เกิดการกระเพื่อมมาถึงแล้วกระทบตน
มีบ้างบางคนคิด แต่ไม่คิดตามแบบเยา แต่คิดต่างจากเขา จนออกนอกวงโคจรไปบ้างก็มี
ทำไมการบริหารถึงมีหลายรูปแบบนัก แต่ไม่มีวิธีเอาคนดีมาเป็นนายเลยหรือ
ทำไมจึงต้องใช้สิ่งที่ไม่รู้ดี แทนที่จะใช้สิ่งที่รู้ดีอยู่แล้ว หลับตาทำได้อย่างไร
ยุทธศาสตรืถ้าทุกคนทำ ก็จะเป็นยุทธศาสตร์สามร้อยหกสิบองศา ที่ออกจากจุดศูนย์กลางเดียวกัน ถึงแม้จะวางแผนถึงชาติหน้าแล้วก็ยังคงต้องวางแผนต่อไป
ภาพที่เห็น ความลำบาก และความเดือดร้อนของชาวบ้าน ปัญหาของประเทศ และความทุกข์ต่างๆที่คาดว่าจะได้เกิดขึ้นกับผม กับคุณ และคนอื่นๆในอนาคตก็ทำให้ผมรู้สึกหมองหม่น
และหมองหม่นที่ไม่ได้มีการเตรียมการรับมือ แต่กลับหลงตนเอง อยากจะเป็น อยากจะมี อยากจะได้ โดยไม่ได้นึกเลยว่า ความไม่แน่นอนคือ ความแน่นอน
บัดนี้ แม้ว่าจะเป็นห้วงเวลาสั้นๆที่สำนึกได้ แล้วก็จะลืมไปก็จริง
หากแต่ เกิดสำนึกได้บ่อยๆขึ้น ก็จะเริ่มดีขึ้น
ความหมองหม่นก็เป็นคุณเหมือนกันคุณว่าไหม ดีกว่าคนที่ประสบพบกับความสุขแต่เพียงอย่างเดียว
3 มิถุนายน 2549 15:17 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
นั่งคิดนั่งเพ้อละเมอหา
ระหว่างกา แฟเย็น เห็นแล้วโหย
กับโอเลี้ยง แสนดำ พร่ำโอดโอย
มาละโหวย มาละวา เสนากัน
ทุกทุกเช้า ต้องเรียกหา แต่โอเลี้ยง
ดูดแล้วเพียง แช่มชื่น รื่นสวรรค์
ดูดมานาน จนติดแล้ว ทุกกลางวัน
โอ้ไม่นั้น ง่วงงัน แหละงุนงง
กาแฟเย็น หอมกรุ่น ครุ่นคิดถึง
ใจคำนึง ถึงที่มี ทุกแห่งหน
ได้ชิมรส จะแช่มชื่น รื่นกมล
เป็นมงคล กับชีวิต ถ้าคิดกัน
เป็นอะไร ถึงสองใจ ถึงเพียงนี้
โอ้พี่นี้ เลวลง อย่าสงสัย
ชอบสองแบบ สองรส ไม่อดใจ
ลิ้นกระไร ไป่รู้ อดสูแทน
หน้าส่วนตัว
896
