1 กุมภาพันธ์ 2550 12:27 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
จากแห่งหน ตำบลไกล ที่จำจาก
กลับนิราศ แล้วคืนถิ่น กลิ่นหอมเก่า
ที่เคล้าคลอ เคล้าครวญ รัญจวนเรา
สองก็เข้า สู่สม ภิรมณ์เคย
แขนได้สอด อ้อมกาย ตระคองกอด
หน้าอกทอด น้องแนบพักตร์ รักชิดใกล้
อบอุ่นแอบ อกอิง อิ่มหฤทัย
อบอวลไอ ใยรัก ไม่พักพอ
มือประโลม วางแนบ ตะโพกน้อง
ลูบไล้ต้อง ผิวโค้งเนียน เรียบระลื่น
เลื่อนหัตถา ถาโถม โลมลืมเลือน
ถึงเคลิบเคลื่อน เคลิ้มสมสุข สนุกใน
ดังแนวคลื่น โหมกระหน่ำ ซ้ำชายหาด
สาดซู่ซ่าน ซ้ำซาก ไม่หวาดไหว
เดียวก็ถอย เดี๋ยวก็สาด ปะปนไป
พักใหญ่ๆ ลมสงบ หมดเรี่ยวแรง
1 กุมภาพันธ์ 2550 11:52 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เมื่อตัวฉัน โดนเขี้ยวฟัด ซัดแหลกเละ
คงสะเปะ สะปะไป ได้สักครู่
อยากให้รู้ บ้างว่า ฉันมีครู
น่าอดสู ใจคน โฉดโหดจริง
ครูของฉัน ท่านสอนไว้ ไม่อาฆาต
ไม่พยาบาท จองเวร แก่ทุกสิ่ง
แม้นชาตินี้ อาภัพ รับความจริง
ก้มหน้านิ่ง รับกรรม จำใส่ใจ
เห็นแล้ว เหตุที่เกิด เลิศหรูนัก
เป็นอารมณ์ อันจัก กรรมฐานได้
ก็ทำให้ ล่วงรู้ แก่จิตใจ
สบายใจ สบายจริง แบบจริงจัง
มีแต่ความ รักแท้แท้ ที่แน่แน่ว
ใจผ่องแผ้ว นพคุณ สุนทรศรี
ไม่ย่อยั่น บากบั่น ทำความดี
ให้เป็นศรี จริงที่แท้ ไม่แปรปรวน
หน้าส่วนตัว
1230
