23 มีนาคม 2550 06:44 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หลับเถิด.....เจ้าจอมขวัญ....
วงแขนนั้นเจ้าหนุนนอน
หลับเถิด......เจ้าขวัญอ่อน
กล่อม...นวลน้อง.....เจ้านอนเนา
อบอุ่น....ยาม.....อิงแอบ
แนบเคียงข้าง.....ไม่ห่างเจ้า
หนาวนัก....จักบรรเทา......
อุ่น....อ้อมแขน.....แทนผ้าห่ม
กระซิบบอกคำรัก
อ่อนหวาน....นัก.....ภักดิ์.....ภิรมย์
ใช่เพียงแค่......เชยชม
แต่.....รักเจ้า......ยิ่งชีวา
8 มีนาคม 2550 20:11 น.
ฝากรักฟากฟ้า
อย่าถามเลย ว่าจะอยู่ ไปอย่างไร
ฉันมั่นใจ ไม่ให้ ใครมาห่วง
เธออยากไป ใครเล่า จะทักท้วง
แม้อยากหน่วง เหนี่ยวไว้ ไม่กล้าทำ
ฉันเจ็บปวด รู้แล้ว จะเปลี่ยนไหม
ไม่ต้องไป แล้วห่วงหา ไม่ลาจาก
ต่อให้ฉัน ขาดใจ ร่ำไห้นัก
ฉันก็จัก ต้องยอม ให้เธอไป
อย่ากลัวเลย ฉันทำ ให้ทุกอย่าง
ไม่ขัดขวาง เพื่อให้ เธอคลายใจ
จะเข้มแข็ง ไม่ว่า จะเรื่องใด
จะไม่ให้ ...คนดี... มีกังวล
เจ็บอีกครั้ง เศร้าอีกครา ไม่ว่ากัน
ให้เธอนั้น ไม่ต้องผิด หรือทุกข์ทน
ไม่ต้องรู้ ไม่ต้องเห็น ไม่ต้องบ่น
มีเหตุผล ยอมรับ และเข้าใจ
หากพบฉัน วันใด จะได้ยิ้ม
จงเปรมปริ่ม ยินดี ไม่แคลนคลาย
ยังอยู่ได้ ....คนดี... อย่าวุ่นวาย
ไม่เคยให้ ต้องกังวล ทนเพื่อเธอ
5 มีนาคม 2550 17:04 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ดาวก็เคลื่อนเดือนคล้อยลอยลงต่ำ
ฟ้ามืดดำรัวลางรุ่งสางแล้ว
เสียงนกกาไก่ขันวิเวกแจ้ว
น้ำค้างแผ่วพลิ้วพรมบนยอดหญ้า
นาฬิกาบอกเวลาว่าค่อนคืน
ฉันยังยืนมองไปไกลสุดฟ้า
สะท้อนใจเพียรห้ามหยุดน้ำตา
ยามรักลาแรมไกลไม่หวนคืน
มองมือถือดูเบอร์เผลอเรียกสาย
แต่สุดท้ายตัดไปไม่อาจฝืน
ทั้งลังเลสับสนทั้งขมขื่น
อยากรื้อฟื้น อยากหนี อยากยินเสียง
อยากจะลองโทรหาแต่ยังหวั่น
ค่อยวางมันลงไปใจคอยเลี่ยง
เห็นเบอร์โชว์คุ้นเคยอยากลองเสี่ยง
มันก็เพียงความเหงาเราผู้เดียว
ถึงได้เจอยินเสียงคงเพียงฟัง
เพราะหมดหวังสิ้นปองมาข้องเกี่ยว
ทุกเรื่องราวจากไปให้โดดเดี่ยว
แม้เพียงเสี้ยวหัวใจก็ไม่มี
อาจเพราะความไม่เข้าใจในบางอย่าง
ที่กั้นขวางหัวใจสองเรานี้
ไม่อาจกลับไม่อาจคืนร่วมฤดี
มันจึงมีเพียงน้ำตาวันลาจาก
4 มีนาคม 2550 21:22 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ระยิบ....ระยับตา....
แข่งดารา...ฤๅ...ไฉน
วิบ..วับ...วะวาบไหว
ริบ...ริบ...หรี่...ราตรีงาม
ลอยล่อง....ละอองดาว
แสงพร่างพราว....ดูวาววาม
ตะเกียงแห่ง....วนาราม
ถึงสุดงาม...เพียง....หิ่งห้อย
ระยิบ...ยังแพ้...ดาว
งามพร่างพราว...แพ้...ดาวลอย
บินวน...ยังต่ำต้อย
สุดเอื้อมสอย...ถึงดาว...เดือน
รุ่งแจ้งแสงตะวัน
ชีพก็พลัน....ดับ...ลับ...เลือน
ร่วงหล่น...ลงกลาดเกลื่อน
ใต้ร่มพฤกษ์....ในพนา
เจ้างาม...ชั่วข้ามคืน
มิอาจ...ฟื้น.....กลับคืนมา
เจ้างาม...แต่ดงป่า
อย่าหาญกล้า...ในดงเมือง
2 มีนาคม 2550 07:22 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ทางชีวิตยาวไกลตั้งใจมั่น
ร่วมฝ่าฟันเคียงข้างอย่างมุ่งหวัง
เรื่องผ่านมาจงลืมไว้เบื้องหลัง
เป็นกำลังใจต่อกันไม่หวั่นไหว
เป็นแรงใจยามท้อขอเคียงข้าง
ฝันร่วมสร้างทางชีวิตที่สดใส
ล้วนผ่านตรมระทมทนทุกข์หมองไหม้
ก้าวต่อไปเราสองไม่หมองมัว
เพียงวาจาฝากไว้ให้ใจเชื่อ
วันนี้เหลือเพียงฝันให้หวั่นกลัว
ดั่งฟ้าใสกลับมามืดสลัว
เย็นชาทั่วมองไปไร้อาทร
สารพัดเหตุผลขนมาอ้าง
ไม่อาจสร้างหวังใดไม่อาวรณ์
ต่างคนเดินต่างคนไปนั่นแน่นอน
จะอ้อนวอนเพียงใดคงไม่ฟัง
คำเคยหวานคำใดไร้ความหมาย
คำกลับกลายแปรเปลี่ยนจนหมดหวัง
ทิ้ง....ผลักไส....เย็นชา.....วาจาสั่ง
ไม่คืนหลัง.... ไม่มีฝัน.... ไม่มีเรา...
หน้าส่วนตัว
814
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
