18 ตุลาคม 2552 12:12 น.
พจน์รำพัน
.
~ โคลงกลบท นารายณ์กางกรณ์ ~ คอยรัก ~
( โคลงกลบท ๓ )
นารายณ์กางกรณ์ เป็นกลบทที่มีอยู่ในหนังสือจินดามณี แบบเรียนภาษาไทยเก่าแก่
ผู้แต่งคือพระโหราธิบดี กวีเอกในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช
บิดาของท่านศรีปราชญ์
วัด วรนิเวศเรื้อ รัง เสือ
ไป คัดวัดหวายเหลือ ค่ำ คู้
บา บึงรกแฝกเสือ เป็น ป่า
หา แห่งตำแหน่งรู้ เรียกท้องนา ยาง
ลักษณะของกลบท คือบังคับคำ ตั้งเป็นกระทู้๑ คุมต้นบาทและท้ายบาท
การที่มีกระทู้คุมท้ายบาทนี้ เท่ากับตีกรอบคำสัมผัสทั้งคู่โทและสัมผัสชุดคำสุภาพ
ชวนให้ครุ่นคิดยิ่งนัก
เชิญมาลองแต่งใส่กระทู้ที่ตั้งไว้นี้กันดูครับ
คอย .................... ........... หนาว
รัก ..................... ............ ฟ้า
ใจ ...................... ............ อุ่น
เหงา .................... .............. ลม
ขอประเดิมก่อนเลยนะครับ "คอยรัก"
คอย คืนวันผ่านพ้น เพียง หนาว
รัก อ่อนอกผกราว ร่วง ฟ้า
ใจ จึงใฝ่ฝันฉาว ฉวย อุ่น
เหงา คร่ำครวญรวนคว้า ไขว่อ้อมอก ลม
คุณปรางทิพย์
ใจ บางเบาร่ำร้อง เพียง เงา
คน ใฝ่ฝันวอนเขา เท่า นี้
คอย วันหวั่นความเหงา เหลือ ที่
ตรม พร่ำบอกขยี้ แหลกแล้วนวล หลง
คุณนิลวรรณ
คอย เคียงครองคู่เคล้า คลาย หนาว
รัก เริ่มดุจเดือนดาว เด่น ฟ้า
ใจ กลับหน่วงเหน็บราว เลือน อุ่น
เหงา เคลื่อนกรายเกินคว้า ไขว่คว้างตาม ลม
คุณธันวันตรี
คอย จนใจพี่ช้ำ ชอก หนาว
รัก พี่เหมือนดวงดาว ตก ฟ้า
ใจ จำยิ่งเจ็บยาว ยาก อุ่น
เหงา ยิ่งเหงาเหว่ว้า จิตว้างลอย ลม
คุณดอกบัว
คอย หวนคืนกล่อมน้อง เคียง หนาว
รัก สู่ทรวงรุมราว ผ่าน ฟ้า
ใจ เพรียกร่ำเพียงดาว โอบ อุ่น
เหงา ย่ำเพ็ญเร้นหน้า พร่ำเพ้อเพียง ลม
คุณเพียงพลิ้ว
ฝาก ไมตรีเปี่ยมด้วย ความ หมาย
รัก อุ่นมอบทักทาย โอบ ล้อม
ลอย ฝันหนึ่งเคียงกาย ปลอบ กล่อม
ลม ลู่อาทรพร้อม ลูบไล้เรือน ขวัญ
คอย บางคนแต่ร้อน จน หนาว
รัก แผ่วเลือนในราว แผ่น ฟ้า
ใจ ฝันใฝ่เอื้อมสาว หมาย อุ่น
เหงา นักจำซ่อนหน้า รับรู้รอ ลม
คุณก้าวที่...กล้า
คอย รอคอยจึ่งคล้าย .......... คลอ หนาว
รัก ร่ำรักดวงดาว ..................... ด่ำ ฟ้า
ใจ พาเร่งหนหาว ..................... หา อุ่น
เหงา ครุ่นอธิษฐานกล้า .. กรุ่นแก้วใน ลม
คุณกิ่งโศก
คอย คอยคอยค่อนคล้อย.......... คืน หนาว
รัก ร่อแร่รอนราว ......... ร่อน ฟ้า
ใจ จรจวบจบจาว ................... จุด อุ่น
เหงา เงียบงงเงื้อง้า ...... งัดคว้าเพียง ลม
คุณคนกุลา
๐ คอย คำนึงห่างน้อง........แดน หนาว
รัก ติดตามจนราว....... สุด ฟ้า
ใจ เอยใคร่ผิงดาว .......... ฤๅ อุ่น
เหงา แต่จินต์หาล้า ... ห่วงเจ้าฝาก ลม
.
16 ตุลาคม 2552 14:39 น.
พจน์รำพัน
.
~ โคลงขำขำ R ~ เตาปิ้งบาบีคิว ~
( โคลงขำขำ ๓ )
.. สิบหกปีผ่านคุ้น ........... ความหลัง
ทั้งรักและทั้งชัง ............... ชื่นพร้อม
บ่ายวันหนึ่งเมื่อยัง ............ เย็นร่ม
ทั้งคู่ผัวเมียด้อม ............... ดุ่มด้นแต่งสวน
.. นวลแม่มัวแต่ก้ม ........... เก็บของ
ตาพ่อปากคะนอง ............. นึกสะดิ้ง
"เธออ้วนอวบเป็นกอง ........ ก้นแบะ
จนใหญ่เท่าเตาปิ้ง ............. นั่นแล้วเห็นไหม"
.. พูดไปนึกนึกต้อง ........... พิสูจน์กัน
หยิบกิ่งไม้หนึ่งอัน ............. แอบข้าง
วัดขอบปากเตายัน ............ อย่างเหมาะ
แล้ววัดก้นเมียบ้าง ............. แบบผู้คะนอง
.. "เห็นมั้ยมองแล้วว่า ....... พอดี
ต้องเชื่อตาผมซี ................ ช่างไม้"
นวลแม่สั่นหน้าสี ............... แสดสด
นึกโกรธจำเอาไว้ .............. ว่ารู้ดีกัน
.. หันขวับเดินกลับบ้าน ...... บูดไป
ปล่อยพ่อปากตะไกร ........... เก็บหญ้า
งอนไม่พูดอะไร ................. เลยอีก
แต่บ่ายยันค่ำอ้า ................. เอ่ยไร้สักคำ
.. คืนค่ำยามอยู่ห้อง ........... หอเคียง
ตาพ่อโอบอิงเอียง ............. อ่อนช้อย
"ไงจ๊ะ" พูดทำเสียง ......... สวาทฉ่ำ
"มีอะไรสักน้อย ................. หน่อยมั้ยทูนหัว"
.. หล่อนพลิกตัวหดห้วน .... หันหลัง
นอนนิ่งเย็นชายัง ............... ขุ่นข้อง
ตาพ่อแหย่เย้าดัง ............... เด็กหนุ่ม
"เป็นอะไรจ๊ะน้อง .............. นั่นนั้นไหมหนอ"
.. ตาพ่อคึกคักเร้า ............. รัญจวน
นวลแม่งอนสงวน ............. งดพริ้ง
"คุณคิดว่าคุ้มควร.............. คะ?ที่
จะเปิดเตาใหญ่ปิ้ง ............ กรอกจ้อยกระจิ๋วหลิว"
14 ตุลาคม 2552 20:55 น.
พจน์รำพัน
~ โคลงขำขำ ~ รางวัลผู้กล้า ~
( โคลงขำขำ ๒ )
.. เศรษฐีใหญ่ผู้มั่ง .......... มีสตังค์
สร้างสระราวกับวัง ......... วระเข้
รายรอบโอบทั้งหลัง ......... คฤหาสน์
เลี้ยงแต่ตัวใหญ่เอ้ ............ เอ่ยร้อยราวมี
.. บุตรียังโสดซึ้ง ............. โสภา
มีหนุ่มมากมายมา ............. มาดจ้อง
วันเกิดจัดหรูหรา .............. ริมสระ
ญาติสนิทมิตรสหายร้อง .... ร่ายเต้นเริงสราญ
.. ท่านเศรษฐีโอ่โอ้ ........... อวดคุย
พลอยเรื่องจระเข้ฉุย ......... ฉอดฟุ้ง
ท้าข้ามฝั่งใครลุย ............. โลดรอด
เงินหนึ่งล้านในยุ้ง ............ หยิบให้ทันที
.. แถมมีอ็อพชั่นให้ .......... หากสน
จักยกบุตรีตน ................... แต่งให้
"ตูม!"..เสียงพุ่งน้ำจน ...... สนั่นสระ
ในขณะมิทันได้ ............... ทราบผู้อาสา
.. ตาทุกคู่ต่างเขม้น ......... มองไป
มีหนุ่มว่ายอยู่ใน ............... สระด้วย
ทุกคนต่างระทึกใจ ........... ตุ๊มต่อม
เชียร์ลั่นกลัวเขาม้วย ......... ช่วยร้องตะโกนเตือน
.. เหมือนเป็นตายนั่นแท้ .... เท่ากัน
เขาเตะถีบดุดัน ................. ดั่งบ้า
จนถึงอีกฝั่งพลัน .............. โผพะงาบ
คลานคุกเข่าอ่อนล้า .......... เหลือบค้อนสองที
.. เศรษฐีประกาศย้ำ ......... ยืนยัน
เอาเกียรติเป็นประกัน ........ กึกก้อง
หนุ่มทำสิ่งอัศจรรย์ .......... ใจเด็ด
แม้นเลือกสิ่งใดต้อง .......... ตกให้รางวัล
.. หนุ่มนั้นตอบส่ายหน้า .... อาลัย
"ผมใช่งกเงินใด .............. โดดกล้า
ขอบอกว่าข้องใจ .............. ตะกี้น่ะ
ไอ้ลูกหมาไหนว้า ............. ผลักพ้มลงไป"
13 ตุลาคม 2552 21:34 น.
พจน์รำพัน
~ โคลงกลบท พันธวีสติการ ~ ขอรัก ~
( โคลงกลบท ๒ )
~ ขอรักมาใส่ไว้ ในโคลง
เพียงค่อยคิดความโยง อย่างช้อย
เคียงคอยติดตามโจง จิตฉลัก
ภักดิ์ว่าใจใฝ่ร้อย รจน์ด้วยคิดถึง
โคลงกลบท พันธวีสติการ
มีลักษณะเป็นกระทู้ ๕ แนว อ่านแนวดิ่ง ได้แบบกลอน ( สังเกตสีตัวอักษร )
มีสัมผัสสระในและสัมผัสสระเชื่อมเป็นกลบังคับ
ขอ รัก มา ใส่ ไว้ ในโคลง
เพียง ค่อย คิด ความ โยง อย่างช้อย
เคียง คอย ติด ตาม โจง จิตฉลัก
ภักดิ์ ว่า ใจ ใฝ่ ร้อย รจน์ด้วยคิดถึง
ขอเพียงเคียงภักดิ์ ( เพียง-เคียง, ภักดิ์/รัก )
รักค่อยคอยว่า ( ค่อย-คอย, ว่า/มา )
มาคิดติดใจ ( คิด-ติด, ใจ/ใส่ )
ใส่ความตามใฝ่ ( ความ-ตาม, ใฝ่/ไว้ )
ไว้โยงโจงร้อย ( โยง-โจง )
คุณยาแก้ปวด
หาก กาย ชิม มั่ว ครั้น.........คงเซ็ง
เรา หวั่น เบียร์ จะ เล็ง.........ต่อแก้ว
เมา พลัน ละเหี่ย ขณะ เง็ง.......งงโง่
หาย ทิ่ม หัว ปั่น แล้ว......บ่นบ้าสุดซอยฯ
คุณเฌอมาลย์
หมาย สมัคร เพียร มั่น ด้วย สัญญา
ใจ แน่ ภักดิ์ ตรึง ตรา มั่นไว้
ใย แปร รัก จึง ลา ไหวหวั่น
รัก เปลี่ยน พลัน ม้วย ได้ หม่นไหม้ตรอมตรม
คุณเพียงพลิ้ว
ฝาก ใย รัก เกี่ยว ให้ ผูกพัน
ลม สวาท ทอ ทรวง ขวัญ แอบยิ้ม
ห่ม พาด ก่อ ดวง ฝัน อวลอุ่น
ใจ ปัก เหนียว หทัย พริ้ม เกิดแล้วไมตรี
คุณก้าวที่...กล้า
มา ขอ ภักดิ์ อย่า ร้าย ..... รุมเรา
เปิด ค่อย คิด ความ เนา ........ แนบไว้
เถิด คอย จิต งาม เกลา ....... กานท์ก่อง แก้วเนอ
รอ รัก มา กราย ใกล้ ........ กล่อมเกลี้ยงใจผสาน
พจน์รำพัน
ขอ..... รัก..... อยาก... กอด.... น้อง ......... แนมถนอม
อ้อน... เอ่ย.... ภักดิ์.... เพียง.... ยอม ........ ยอบแย้ม
วอน... เปรย... สัก..... เอียง.... หอม ....... หันเขยิบ
จัก..... ฝาก.... ฟอด... ฉลอง... แก้ม ........ กล่อมแก้มกรายสวรรค์
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
โคลงภาคผนวก
คุณปรางทิพย์
ขอ วอน รัก ย่อม ท้อ หัวใจ
มอบ พี่ พลี หวาน ใจ แด่น้อง
เพียง รับ แค่ ฉันท์ ใด ขวัญเอ่ย
ใจ ฝาก บอก เอง พ้อง ไขว่คว้าเพียงเธอ
.
12 ตุลาคม 2552 16:41 น.
พจน์รำพัน
~ โคลงขำขำ R ~ ไซเบอร์แช็ต ~
( โคลงขำขำ ๑ )
.. โลกไซเบอร์คละเคล้า ...... คุณอนันต์
คลาคล่ำโทษมหันต์ ............ ห่อห้อม
แสนสะดวกสารพัน ............. เพียงกด
ทางเสื่อมสังคมด้อม ........... ดอดเต้นพันตู
.. กูเกิ้ลสารพัดค้น .............. ความนัย
แคมฟร็อกมองเพลินไป........ อาจสะดุ้ง
เว็บหาคู่ออนไลน์ ............... หลายหลาก
เอ็มเอสเอ็นแช็ตฟุ้ง ............ ฟ่องฟ้าถึงกัน
.. เว็บแคมครั้นติดตั้ง ........ ต่อสาย
โต้ตอบพูดคุยสบาย ............ เบิ่งหน้า
อะเมซิ่งฉิงชาย .................. ชมชอบ
บ้างวิชาแก่กล้า .................. แกะแก้โชว์วิว
.. หนุ่มกระจิ๋วอยากรู้ ......... อยากเห็น
คลิกลิสต์เอ็มเอสเอ็น ........... อ่านค้น
สาวหนึ่งโพสต์ไว้เป็น ......... ปมสะดุด
"มีเปล่าหนุ่ม ม.ต้น ............. แต่น้องมหา'ลัย"
.. นึกในใจอย่างนี้ .............. น่าลอง
เราก็เด็ก ม.สอง ................. แสบด้วย
ถึงจะไม่ช่ำชอง .................. เชิงหนุ่ม
เพียงแค่นี้เรื่องกล้วย ........... กะล่อนไว้เป็นพอ
.. ไม่รีรอแอดท้า .............. ทักทาย
ใครแน่จริงไม่อาย .............. เปิดกล้อง
สาวแช็ตก็ไว้ลาย ............... ใช่เล่น
เธอบอกให้คอยจ้อง ........... จ่อหน้าชิดคอมฯ
.. เหมือนโดนบอมบ์ตื่นเต้น ... ตูมตูม
มองภาพเว็บแคมซูม .......... ส่องเสื้อ
รู้แต่ว่าอูมอูม ..................... อวบอวบ
แขนกุดผ้าสีเนื้อ ................ แนบเนื้อคอกลม
.. ชมพลางพิมพ์ยั่วเย้า ....... ยอไป
"เธอหุ่นงามไฉไล ............... อู่ฮู้
ถอดเสื้อออกกล้าไหม .......... มาซี่
เราถอดบ็อกเซอร์สู้ .............. ศึกนี้แลกกัน"
.. ทันทีเธอถอดเกลี้ยง ........ กุมทรวง
แถมตอกกลับมาทวง .......... ที่ท้า
"หนุ่มจริงรึหนุ่มลวง .......... ละนั่น
เห็นแต่เสื้อลายฟ้า .............. ฝ่อแล้วละซี"
.. ทางหนีทีไล่ตื้อ ............... ตามัว
ด้วยศักดิ์ศรีลืมกลัว ............ กลับห้าว
บ็อกเซอร์ถอดถึงหัว ............ เข่าอ่อน
เสียงแม่เรียก"กินข้าว" ........ ลั่นบ้านตะเบ็งมา
.. ดังประกาศิตไร้ .............. แรงทาน
รีบปิดเครื่องลนลาน ............ ลุกลี้
ชั้นบนวิ่งลงปาน ................. เป็ดเหาะ
แว้บนั่งลงเก้าอี้ .................. อุบยิ้มแหยแหย
.. พ่อแม่รออยู่พร้อม ........... เพรียงกัน
แม่รี่พี่สาวพลัน .................. โผล่เข้า
มานั่งอย่างหุนหัน ............... หัวยุ่ง
แฟร้งค์ตกใจร้อง"เอ้า! ........ โอ่ยแหย้แล้วตู"
.. ดูเสื้อแมรี่แล้ว ................ หลบตา
แมรี่ก็มองมา ..................... ปากอ้า
มือชี้ส่อภาษา .................... สารสื่อ
("เฟ้ยนี่เสื้อลายฟ้า ............. ไอ่แฟร้งค์มรึงเหรอ")
หน้าส่วนตัว
1952
