16 กรกฎาคม 2545 20:46 น.
พรระวี
เคยแรมรอนนอนป่าอย่างว้าเหว่
ไอทะเลหมอกขาวราวภาพฝัน
ระรวยรินกลิ่นไม้ป่านานาพันธ์
ณ พฤกษ์ไพรสีสันพรรณราย
ริมสายธารซ่านซ่าพร่าแพรวน้ำ
ยามดื่มด่ำดับร้อนผ่อนกระหาย
ละอองเย็นหล่นหลั่งดูพรั่งพราย
หยดน้ำกรายกลอกกลิ้งทิ้งใบบอน
สายลมพริ้วอ่อนโยนจากโพ้นฟ้า
ริ้วรุ้งปร่าเลือนลับกับสิงขร
นางนกไพรขับขานหวานเว้าวอน
เรียกคู่นอนคืนหลังสู่รังรวง
ในแดนดงที่พบสงบจิต
เหมือนสถิตย์สุขแสนในแดนสรวง
ไร้สิ้นภาพหลอนตามาล่อลวง
สุขทั้งปวงเลอค่ากว่านาคร.
14 กรกฎาคม 2545 15:49 น.
พรระวี
ขอเรียงร้อยสร้อยศรีวจีหวาน
ฝากฝังผ่านเพื่อนพ้องน้องและพี่
ที่ร่วมสรรค์วรรณศิลป์จินต์กวี
ณ ถิ่นนี้ให้ประจักษ์กันสักครา
ท่านวฤกกลกานท์ชำนาญมาก
ศิลปะเชี่ยวกรากฝากภาษา
ฉันทลักษ์อักษรกลอนนานา
เรียงร้อยมามิขัดจัดผจง
ท่านณธีร์อาจารย์สานเชิงกาพย์
เป็นที่ทราบตรึงใจคนไหลหลง
นกตะวันเสน่หาป่าดอยดง
แต่ในวงกวีไม่หนีใคร
ทะเลขวัญกัลยาเหว่ว้าหมอง
น้ำตานองด้วยมิรู้รักอยู่ไหน
แสนซมเศร้าร้าวรานปานขาดใจ
มีไหมใครเยี่ยวยารักษาที
ม้าก้านกล้วยรื่นเริงในเชิงอรรถ
แฝงด้วยปรัชญาสง่าศรี
น้องหลินยอดกมลคนแสนดี
เชิงกวีสีสันสุดบรรยาย
ท่านเอม่าจำเรียงเสียงสวรรค์
ยามรังสรรค์กวีดีเหลือหลาย
แม้บทกลอนจบไปไม่กลับกลาย
ยังมิวายแว่วไหวอยู่ในทรวง
ละอองน้ำพร่ำขานหวานวะวับ
ยามสดับซึ้งใจอย่างใหญ่หลวง
ท่านโคลอนเจ้าขาสุดาดวง
ส่งยิ้มร่วงเรี่ยรดบนบทกลอน
ท่านสาวดอยสำนวนดีกวีศิลป์
หวานไม่สิ้นสายรักทางอักษร
ด้วยเชิงเชี่ยวชาญนักทุกวรรคตอน
ยามเขียนกลอนชนชมนิยมยล
ด้วยใจรักเรียงร้อยสร้อยภาษา
ส่งสารมาสรรเสริญเจริญผล
ยังมีต่ออีกได้ตั้งหลายคน
วันนี้จนปัญญาขอลาที.
13 กรกฎาคม 2545 19:04 น.
พรระวี
สายลมหนาวผ่าวเหน็บจนเจ็บเนื้อ
พรายจันทร์เรื่อเหลืองอาบทาบเส้นหญ้า
พร่างน้ำใสคลอครองทั้งสองตา
อัดอุรากลั้นข่มความขมใจ
เคยฝากฝันพันธะว่าจะมั่น
จะฝ่าฟันไปสู่ทางสว่างใส
ร่วมกอดคอคลอเคล้าก้าวเดินไป
สู่หลักชัยด้วยกันนิรันดร
พร่ำรำพันสัญญาต่อหน้าพระ
ด้วยสัจจะแกร่งยิ่งกว่าสิงขร
ไปหาความก้าวหน้าภราดร
แล้วจะย้อนมาอยู่เคียงคู่กัน
ล่วงสิบปีผ่านไปแล้วใจเอ๋ย
ข่าวเคยไม่รับตอบเพื่อปลอบขวัญ
ปล่อยคนคอยร้าวรานอยู่นานวัน
หรือจอมขวัญสลัดใยเยื่อไมตรี
เหมือนสายน้ำโรยรินจากถิ่นต้น
ถะถั่งพ้นล่วงไปในวิถี
ไม่เคยหวนคืนมาชั่วตาปี
แม้บัดนี้คนข้างหลังยังคงรอ.
11 กรกฎาคม 2545 22:59 น.
พรระวี
ยามวสันต์รื่นรมย์ห่มโลกหล้า
หยาดน้ำฟ้าปลิวโหมชโลมขวัญ
พร่างพรมกลีบบุปผานานาพันธ์
แสงตาวันอ่อนรายประกายราง
ความฉ่ำชุ่มอุ้มโลกให้โชกชื้น
ระริกรื้นคลี่คลายหายหม่นหมาง
ม่านสายหมอกสวยใสไอบางบาง
รุ่มร้อนจางโรยหายตามสายลม
กางเขนน้อยขับขานเพลงหวานซึ้ง
เร่งเร้ารึงเคลียคู่ดูสุขสม
ธรรมชาติบ้านนาน่าชื่นชม
สุดรื่นรมย์ยามวสันต์พลันมาเยือน
6 กรกฎาคม 2545 23:01 น.
พรระวี
ม่านราตรีคลี่พลิ้วริ้วริ้วฟ้า
ทอดทาบมาเป็นสีทองคล้องสายขวัญ
คล้ายสายใยไมตรีชั่วชีวัน
ร่วมผูกพันเรื่อยมาเป็นอาจินต์
สายฝนพรมโลมไล้เคลียใบสน
คิดถึงคนอยู่ห่างในต่างถิ่น
เคยร่วมเกลียวน้ำใจที่ไหลริน
ณ แดนถิ่นที่เคยยั้งฝั่งตาปี
ด้วยวัยวันล่วงผ่านนานจนท้อ
รอแล้วรอด้วยใจที่ใสปรี่
ไม่เคยลืมสักเวลาสักนาฑี
แล้ววันนี้ได้ข่าวเขาจะมา
มะลิส่ายใบแย้มอย่างแช่มชื่น
ระริกรื่นรับขวัญวันห่วงหา
โรยกลิ่นหอมย้อมกายคนใกล้ตา
ชื่นชีวาโลกแจ่มใสในวันเจอ.
หน้าส่วนตัว
816
