23 กุมภาพันธ์ 2547 10:04 น.
พู่กันของหูกวาง
อย่าได้ผูกพันธะไว้ที่นี่
เพราะบางทีเธอก็ต้องมีเรื่องของเธอบ้าง
เข้าใจว่าสิ่งที่เป็นไปทุกอย่าง
เธอก็อาจต้องห่างร้างเป็นธรรมดา
บ้างก็เพื่อชีวิตที่ดีกว่าเดิม
บ้างก็เพื่อเพิ่ม..กำลังใจยามอ่อนล้า
บ้างก็ห่างไปเผื่อวันใดจะได้กลับมา
บ้างก็จากลาเพื่อสุ่ที่ที่ดีกว่าเดิม
อยากบอกว่าอย่าผูกพัน
ความรู้สึกที่มีให้นั้น..มันไม่หายไม่เพิ่ม
กำลังใจต่างต่าง ที่เราคอยแต่งเติม
จะงดงามในใจดวงเดิมเพียงดวงเดียว
เรามาเจอกันได้ที่นี่
หลบหลีกคนไม่ดี..ที่ไม่เคยแลเหลียว
เข้ามาเพื่อผูกพันกลมเกลียว
จากที่เคยโดดเดี่ยว..ก็กลับไม่เดียวดาย
ขอบคุณโชคชะตา
หวังว่าหากเราจากลา..คงได้พบกันใหม่
ใต้ผืนฟ้าแผ่นนี้...ยังมีกำลังใจ
หากเรายังไม่หมดแรงไฝ่..การจากไกลก็ไม่สำคัญ
22 กุมภาพันธ์ 2547 18:02 น.
พู่กันของหูกวาง
เหมือนวันทีเราต้องจากวันนั้น
คำบางคำที่สำคัญ..มันกลั่นออกมาไม่ได้
มีเพียงน้ำตาบาง-บางที่หลั่งมาจากข้างใน
รับรู้ความรู้สึกหวั่นไหว..ว่าเราต้องไกลกัน
ฉันคงมาไม่ทันบอกกับเธอ
ตลอดเวลาที่เราพบเจอ..ฉันเก็บมันไว้เสมอข้างในนั้น
ในที่ที่มีแค่ลมหายใจ..และความอุ่นไอยามใกล้กัน
แต่หลังจากงานวันนั้น..ใจฉันยังคงเดียวดาย
คำบางคำ ง่าย-ง่าย-สั้น-สั้น
ฉันคิดว่าเธอคงไม่ให้ความสำคัญสักเท่าไร
เพราะรายล้อมตัวเธอ..ก็พบเจอแต่คนรอบกาย
จนถึงยามหมดเวลาของหัวใจ..จะได้บอกความจริง
รัก...ฉันรักเธอมากขนาดไหน
เธอคงสัมผัสไม่ได้..แม้วันสุดท้ายของทุกสิ่ง
ห่างไกลกันออกอย่างนี้..สิ่งที่แสนดีคงไม่ได้พักพิง
ฉันคงไม่อาจแอบอิง..บอกความจริงข้างกายเธอ
ลาก่อนนะคนที่ฉัน...แอบรัก
สิ่งที่ฉันชอบห้ามนัก..เก็บพักเอาไว้ในใจเสมอ
จนวันที่เหลือเพียงความว่างเปล่า..และเราไม่ได้พบเจอ
ภายใต้ความเหงาที่ล้นเอ่อ..ฉันอยากบอกเธอ...*จะรักเธอเรื่อยไป*...
22 กุมภาพันธ์ 2547 09:25 น.
พู่กันของหูกวาง
คืนวันอันเดียวดาย
ที่ฉันเคยร้องไห้...อยู่อย่างอ้างว้าง
ขาดความอบอุ่น...ที่ครุกรุ่นบนเส้นทาง
เหงาใจในคืนร้าง...กับความรู้สึกทีอ่อนบางอย่างเงียบงัน
แต่เมื่อได้เจอเธอ
ในโลกที่เคยไหวเพ้อ...ก็เริ่มเปลี่ยนผัน
เธอเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตและคืนวัน
ให้ยิ่งยามฉันสบตาเธอนั้น...ก็รู้สึกว่ามันอุ่นใจ
เพราะรู้ว่าเราสองนั้น
ไม่ว่าจะเจอทุกข์ร้อยพัน...ต่างก็เชื่อมั่นว่าจะไม่หวั่นไหว
จะดูแลกันและกัน...ก้าวผ่านเรื่องราวเหล่านั้นไป
แม้ล้มลุกคลุกคลานเพียงใด...ก็ยังเป็นกำลังใจให้กันและกัน
หากว่าฉันไม่เจอเธอ
ฉันก็คงตกอยู่กับความเพ้อเจ้อ...และสิ่งที่เพ้อที่ไฝ่ฝัน
โลกนี้คงว่างเปล่า...และแต่ละเช้าคงเงียบงัน
ฉันคงไม่สามารถรู้ว่าความรักนั้น...มันงดงามมากเพียงใด
จากนี้ไปเราจะเดินไปด้วยกัน
ร่วมกันฝ่าฟัน...อุปสรรคที่ขวางกั้นเพื่อวันใหม่
จุดหมายปลายทาง...ก็คงไม่ร้างเกินความห่างไกล
และสองเราก็พร้อมจะก้าวไป...*ด้วยความรักความห่วงใยที่เราต่างมี*...
21 กุมภาพันธ์ 2547 19:04 น.
พู่กันของหูกวาง
ขมิบตูด..ปู๊ดตด..อดไม่ไหว
ก็ปล่อยไป..ตามใจ..ใครจะสน
ก็ตูดเรา..ตดเรา..เปล่าสัปดน
แหมก็คน..จะให้ทน..ได้อย่างไร???
กลิ่นอบอวล..ชวนชื่น..รื่นจมูก
สลายน้ำมูก..แม้ขัด..ขจัดไหว
หลับหลับอยู่..รู้ว่าลอย..จากดอยใด
ก็ตื่นได้..ด้วยลมตด..สดซิง-ซิง...!!!
แด๊กปลาร้า..ตำปู..ดูพิลึก
พอตกดึก..ตดให้หมา..!!! มันว่า หงิง-หงิง....??
สงสัยชอบ..แหมขอบใจ..เจ้าจริง-จริง !!!
อุตสาห์ชม..ว่าผมยิ่ง..ตดจริงใจ ???
ในชุมชน..คนมากมาย..หากใครตด
ก็ให้อด..เผยใบหน้า..ว่าข้าใช่
ทำนิ่ง-นิ่ง..ยิ่งแง้มตูด..ปู้ดคราใด
ก็สุดยอด..จะปลอดภัย..ใครจะเจอ..!!!
สะบัดตูด..เล็กน้อย..ค่อย-ค่อยส่าย
กลิ่นประปราย..จะได้ปล่อย..ลอยเสมอ
สบายเรา..เขาเหม็น..เป็นไรเธอ...???
อย่าทำเวอร์..แกก็ตด..แหมปดพราง...(อ้าว แกก็ตด แหมแอบแฝง !!!)
ขอบคุณที่พี่ซอนย่ามาสร้างกลิ่น ??? และสีสันให้ที่นี่มีรอยยิ้มนะครับ อิอิ*-*อ่านงานของพี่แล้วก๊ากง่ะ...
21 กุมภาพันธ์ 2547 12:08 น.
พู่กันของหูกวาง
ข้าอย่าพึ่งหมดแรงกำลัง..ณ ตอนนี้
ก้าวต่อแม้มันจะร้ายดี..สักแค่ไหน
ข้าต้องทนอยู่..เพื่อรับรู้ความเป็นไป
สิ่งต่าง ต่างจะเป็นอย่างไร..เราต้องได้รับรู้มัน
ท้อถอย..สักวันหนึ่งข้าคงไม่เป็นไร
แรงที่มีให้ก้าวต่อไป..ขอบอกไว้ว่ายังไม่หมดแค่นั้น
ที่พักเพราะข้าไม่อยากหมดไฟ..ตอนใกล้ใกล้จะถึงคืนวัน
ที่ข้าและผู้คนเหล่านั้น..จะกลับมาผูกพันเหมือนเดิม
สัญญา..ว่าข้าจะอยู่ต่อไป
จะทุกข์ทน เหนื่อยล้าแค่ไหน..กำลังใจมันยิ่งเพิ่ม
พูนทวีความแข็มแข็ง..ดึงเอาเรี่ยวแรงจากวันเดิมเดิม
สู่ชีวิตภายภาคต่อไปในเทอม..ของวันเวลา..
ในหัวข้า..ข้าจะไม่ยอมละจากความทรงจำ
จะตอกจะย้ำ..จะจำไว้ตลอดทุกอณูของคุณค่า
สิ่งที่ผ่านไปทั้งดีร้าย..แม้สุดท้ายมันไม่หวนกลับมา
แต่ข้าต้องอยู่เพื่อฝันฝ่า..รอยอำลา น้ำตาและอาลัย
ชาตินี้..ที่ชีวิตข้าได้มีอยู่ทั้งชาติ
จะไม่ยอมตัดขาด..ความทรงจำที่ข้าเคยกอบได้
เพราะชีวิตข้าทั้งชีวิต..คงมืดมิดถ้าปราศจากกำลังใจ
ดังนั้น..ข้าจึงต้องอยู่เพื่อรับรู้ความเป็นไป...**ทั้งครอบครัว เพื่อนที่ห่วงใย..และหัวใจของข้าเอง**
Lovers
0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
หน้าส่วนตัว
568
