29 มิถุนายน 2546 21:03 น.
ฟองอากาศ
แม้นพระภากรจะแตกดับ
แม้นจันทร์ลับสูญหาย
แม้นดวงดาราหมดแสงแพรวพราย
แม้นร่ายกายดวงวิญญาจะลากัน
แม้นก้อนกรวดแผ่นดินจะสูญสิ้น
แม้นก้อนหินจะแตกร้าวอย่างมิคาดฝัน
แม้นเมฆานภามิบรรจบออกห่างจากกัน
แม้นนับวันโลกาจะสูญสิ้นหมดไป
แม้นมนุษย์ชนบนโลกตายจนวุ่นวายโกลาหล
แม้นสายชลหยุดนิ่งมิหลุดไหล
แม้นหมู่ผกาหุบตูมกันทั่วไป
แม้นสัตว์โลกยังมิวายตายจากโลกาทุกตัวตน
แม้นชาตินี้จะไม่ได้พบเธออีก
แม้นเธอจะหลีกหนีหลบทุกแห่งหน
แม้นชีวิตฉันไม่คงทน
แม้นฟ้าดลให้พรากจากเธอไป
แม้นความรักเธอจะสูญสิ้น
แม้นมลทินในกายจะผลาญไหม้
แม้นมีภัยให้ตายเร็วไว
แม้นไส้พุงจิตใจถูกลงทัณฑ์
แต่ความรักของฉันที่มอบให้
ยังสดสวยสดใสให้เธอสุขสันต์
ทั้งคิดถึงโหยหาลุ่มหลงงมงายทุกวัน
ความรักจากฉันมิสูญสิ้นเหมือนสิ่งใดอื่นแน่นอน...
16 มิถุนายน 2546 17:48 น.
ฟองอากาศ
เป็นเยี่ยงใดเล่าความรัก
ใครประจักษ์รู้ซึ้งถึงมันหนอ
ร่ำเพ้อละเมอคอยรอ
มิเข็ดพอยังคอยรอต่อไป
ทั้งคืนฝันรำพันคะนึงหา
โอ้น้ำตาใดเล่าจะเปรียบได้
เอ่อคลอรินไหลตามเพลาพ้นผ่านไป
ไยเล่าใจมิเข็ดหลาบแม้นทุกข์ตรม
แม้วันคืนพ้นผ่านพี่เจ้าจาก
เจ้ายังฝากคำรักที่สั่งสม
จนบัดนี้ใจข้ารู้นิยม
คำเจ้าขมชมเชยเพียงลมปราณ
คำลมรักจากปากที่ข้าเห็น
บัดนี้เป็นเพียงลมปากที่ห้าวหาญ
ยังบังอาจทำข้าหทัยร้าวราน
เจ็บปวดปานม้วยชีวาเพราะลมรักที่ปักใจ
ในบัดนี้ข้ารอมากนานนัก
ข้าประจักษ์เห็นผลมิสงสัย
แต่ข้ายังอยากยิ่งที่จะรอต่อไป
เพราะเจ้าคือดวงใจลมหายใจก็มิปาน....
29 พฤษภาคม 2546 21:15 น.
ฟองอากาศ
หลั่งน้ำตาจากหทัยในคืนฝัน
ทั้งคืนวันไม่มีข้าไม่มีเจ้า
น้ำตาหลั่งจากฤทัยมิบรรเทา
ในคืนเศร้าหทัยสลดมีเพียงน้ำในใจ
ในค่ำคืนมีเพียงข้ากับดวงจันทร์
ในคืนฝันมีเพียงข้านอนร่ำไห้
ทุกคืนวันมีเพียงข้าน้ำตาใจ
นอนร่ำไรโหยหากับพระจันทร์
คืนจันทร์ข้าขอเพียงคำหวาน
ใจร้าวรานโปรดเถิดโปรดช่วยฉัน
น้ำตาใจหลั่งไหลโรมรัน
โปรดเถิดจันทร์ข้าไม่ขอสิ่งใดอื่นแล
ชลหทัยสืบสายสัมพันธ์ต่อ
ดวงใจท้อมีเพียงธารเป็นกระแส
ดวงใจข้าเหน็ดเหนื่อยยอบแยบแย่
ร่ำหาเพียงรักแท้ที่รอคอย
ข้ายังรอข้ายังเฝ้าจับจ่อ
แม้ใจท้อหลั่งน้ำตามิยอมถอย
ข้ายังรอลมรักแม้นต้องเศร้าสร้อย
ดวงใจคอยเพียงลมรักอีกสักครา......
ท่านจะให้จะให้ข้าอีกได้ไหม
ท่านดวงใจโปรดเถิดช่วยข้าหนา
ผิดไปแล้วข้าเคยเฉยเชือนชา
ลมรักที่มอบมาข้าเห็นค่าปักในใจ.......
26 พฤษภาคม 2546 22:55 น.
ฟองอากาศ
เฝ้าหยัดยืนเห็นเด่นเป็นสง่า
รอคอยฟ้าฝนใสลมพัดหวิว
รอคอยคนที่นั่งต้านลมลิ่ว
ใจโหยหิวคิดถึงคนึงพลัน
ยังคงหยัดยั่งยืนฝืนลมหวน
ใจเรรวนของเจ้าที่หุนหัน
ดวงใจข้าคอยเฝ้าอยู่ทุกวัน
หลับจนฝันตื่นยังคิดยังมิคลาย
ข้ายังรอคำรักอีกสักหน
ข้าอับจนรักเจ้าเสียใจหาย
ดวงใจข้ามอบให้มิเสื่อมคลาย
ชีวาวายยังยอมเพราะรักเหลือเกิน.........
4 พฤษภาคม 2546 22:31 น.
ฟองอากาศ
นั่งคิดวิจิตรตรองตรึก
นั่งนึกอ่านเขียนไฉน
ใจเราถึงไม่สุขใจ
ไฉนเกิดมาไร้คู่ครอง
เห็นนกวิหคเวหา
บินลัดฟ้าเป็นคู่อยู่สอง
บินเล่นเป็นคู่ประลอง
เล่นกันเป็นสองสุขใจ
มองฟ้าลงดินศิลาหิน
แลมดข้างนิลสดใส
เดินกันเล่นกันคู่ใจ
หามของใส่ไหล่ไปพลัน
เหม่อมองต้นไม้ใบเขียว
เห็นเรียวตัวริ้วล่ำสัน
แมลงปอโบยบินเล่นกัน
เป็นสองสุขสันต์อิ่มใจ
แม้หินที่ไม่มีชีวิต
ฟ้ายังลิขิตเป็นสองให้
หินตาหินยายคู่ใจ
อยู่สองสวยใสสัมพันธ์
แม้จันทร์กับดาวคู่ฟ้า
คู่นภาอยู่สองสวยสันต์
อยู่คู่นภานิรันด์
ส่วนฉันโดนกลั่นแกล้งหรือกระไร
ตัวฉันเป็นเพียงประภากร
จรัสแสงศรสดใส
ทั้งตัวทั้งกายทั้งใจ
จรัสแสงใสอยู่เพียงลำพัง...................
หน้าส่วนตัว
978
