15 ธันวาคม 2544 15:07 น.
ฟา
เมื่อเกิดมาเป็นคนควรทนได้
คำเหยียดใดจากใครในทุกหน
พิสูจน์ใจให้เขาเห็นเราเป็นคน
อย่าวุ่นวนเกินไปให้ป่วยใจ
ทุกสิ่งผ่านมาถึงเพื่อจะพ้น
ต้องอดทนเพื่อวันพรุ่งที่สดใส
ประโยชน์หรือเรื่องทุกข์มาใส่ใจ
ควรปล่อยให้มันไหลไปกับเวลา
29 พฤศจิกายน 2544 18:14 น.
ฟา
ห่างเหเร่จากเรือนเหมือนเดือนลับ
ทิ้งห้องหับห่างหายมาหลายหน
สองเท้าก้าวเยื้องย่างอย่างอดทน
สองตาหม่นมุ่งมองหมายที่ปลายทาง
จากถิ่นเถือนเรือนเก่ายิ่งเหงาจิต
เพื่อชีวิตวันหน้าที่ฟ้าสาง
เพื่อเติมแต่งแต้มฝันที่เลือนลาง
ให้กระจ่างแจ้งในหัวใจตน
๑๔:๑๔ นาฬิกา
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๔๔
25 พฤศจิกายน 2544 16:48 น.
ฟา
ดั่งนาวาเวียนวนบนผืนน้ำ ฟังลำนำแห่งชีวิตอย่างหวาดหวั่น
เวิ้งน้ำหน้าน้ำไหลมุ่งไปทุกวัน เพียงเพื่อพบฝั่งฝันที่เฝ้าใฝ่
คลื่นจักโถมเรือโคลงขวาหรือซ้าย บังคับได้ไม่คล่องแค่พอไหว
วิถีทางที่เหลือจะอย่างไร ขอฝ่าไปให้สุดใจแรงแห่งตน
17 พฤศจิกายน 2544 04:29 น.
ฟา
เห็นลิบลิบต้องจ้องกระพริบตายาก
เหมือนน้ำจากฟ้าฟ้าฝากลงมาถึง
เมื่อต้องแสงพราววาวจนตะลึง
ความสวยใสเย็นซึ้งยากบรรยาย
17 พฤศจิกายน 2544 04:17 น.
ฟา
หากว่าวันวานเธอเคยทุกข์
หากว่าวันนี้ไม่สนุกเสียแล้ว
หากว่าวันพรุ่งยังไร้วี่แวว
ของความสุขแล้วจงอย่าเศร้าไป
ถึงแม้คุณค่าในตัวฉัน
อาจทดแทนสิ่งร้อยพันหมดไม่ได้
แต่สิ่งหนึ่งที่จะทำเพื่อเธอได้หมดใจ
คือทุกอย่างที่เธอพอใจนะคนดี
มันคงไม่ดีที่สุดฉันรู้
แต่ก็ดีกว่าไม่มีใครอยู่อย่างนี้
อย่างน้อยก็ไม่ว่างเปล่าเพราะยังมี
คนที่รักจะทำทุกสิ่งดีดีสำหรับเธอ
หน้าส่วนตัว
1129
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
