25 ตุลาคม 2544 05:23 น.
ฟา
คงเป็นได้แค่คนเหงาเหงา
ที่ไม่อาจรบเร้าเขาได้
ถึงอยากให้มาหาอยากให้รู้ใจ
แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้อย่างเคย
งั้นขออยู่เงียบเงียบดีกว่า
ได้แต่ส่งความห่วงหาให้เฉยเฉย
รักคุณนะแต่คงไม่อาจเป็นคนคุณเคย
ถึงเจ็บก็ต้องทำเฉยมันยากจัง
24 ตุลาคม 2544 02:17 น.
ฟา
ท่ามกลางผู้คนมากมาย
รอยยิ้มหลากหลายที่ได้รับ
อยากให้มองมาสักนิดที่มุมกลับ
ณ ที่ที่อับผู้คนยังมีใคร
ดีใจด้วยกับเธอมากนะ
สมแล้วหละกับปริญญาที่ได้
อาจไม่มีดอกไม้ให้เหมือนใคร
แต่ทั้งหมดความจริงใจยังมีให้เธอ
15 ตุลาคม 2544 03:47 น.
ฟา
ไม่คิดจะรั้งทั้งที่รักมาก
ไม่โกรธที่ตีจากกันวันนี้
ยอมให้เธอไปแต่โดยดี
รู้ไหมทำอย่างนี้เพราะอะไร
ถ้ายังไม่รู้หรือดูไม่ออก
ฉันก็จะบอกถึงมันจะสาย
เพราะรักไงเพราะฉันรักจึงปล่อยให้
เธอจากไปอย่างทำใจได้ยากเย็น
15 ตุลาคม 2544 03:42 น.
ฟา
ให้เธอมากขนาดนี้
คนดีมันไม่พอใช่ไหม
ถึงได้จ้องจะจากกันไป
ตัดเยื้อเถือใยอย่างเย็นชา
ไม่ได้เรียกร้องให้สงสารกัน
จะลืมคืนวันเก่า ๆ ก็ไม่ว่า
ขออย่างเดียวหากฉันมีน้ำตา
ยามเธอมาลาอย่าว่าเลย
๐๐:๓๐นาฬิกา
๓ ธันวา ๒๕๔๓
15 ตุลาคม 2544 03:36 น.
ฟา
ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะให้ไหล
เคยรู้บ้างไหมเธอ หา...
แม้รู้อยู่ยังไงเธอก็ไม่กลับมา
แต่ฉันกลับห้ามน้ำตาไว้ไม่เป็น
๐๐:๓๐ นาฬิกา
๓/๑๒/๔๓
หน้าส่วนตัว
828
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
