3 พฤศจิกายน 2547 15:47 น.
ฟา
กี่แสนล้านหยดเลือดที่รินหลั่ง
กี่ความคลั่งที่ถาโถมอย่างดาหน้า
กี่หมื่นพันความฝันในแววตา
กลับสูญสิ้นไร้ค่าตราว่าเลว
ต่างฝ่ายต่างรุกกร้าวก้าวเข้าใส่
ต่างฝ่ายก็คนไทยที่แหลกเหลว
ต่างฝ่ายคิดดีแต่ก็คอยโหมเปลว
เพลิงแห่งเหวนรกร้ายทำลายกัน
ครั้งที่แล้วแล้วมาก็เลือดสาด
ครั้งนี้ก็มิอาจหยุดเลือดนั้น
ครั้งไหนหนอที่เลือดไทไทยด้วยกัน
จะมิต้องมาล้างกันให้บรรลัย
เมื่อเหตุเกิดก็แก้กันไปตามเหตุ
เมื่อจบเหตุก็กล่าวกันตามวิสัย
เมื่อวันผ่านไม่นานก็เลือนไป
แล้วเมื่อไหร่เหตุร้ายจะจบสิ้น
หยาดน้ำตากับความเสียใจนั้น
มันเกิดขึ้นหลังการณ์นั้นสร่างสิ้น
สิ่งทดแทนที่เคยมอบเป็นอาจินต์
มิอาจเทียบสิ่งสูญที่สิ้นไป
2 พฤศจิกายน 2547 14:56 น.
ฟา
ถ้าฉันบอกความนัยใจรู้สึก
ถึงส่วนลึกที่มีต่อคุณนั้น
จากนาทีที่เราได้ผูกพัน
ข้างในใจของฉันนั้นริรัก
อาจเป็นแค่ความงี่เง้า
แต่ก็เปล่าจะเหมาหรือทึกทัก
ว่าใจคุณคนดีที่ได้รู้จัก
มีหัวใจแห่งรักที่ตรงกัน
ณ วันนี้หัวใจจึงหวั่นไหว
แอบร้องไห้กลัวสิ่งที่ใจหวั่น
ว่าวันหนึ่งคนที่เคยซึ้งผูกพัน
จะพบใครที่เขานั้นยอมมอบใจ
อาจไม่ได้เป็นหนึ่งคนของความรัก
คงจะหักหัวใจจากไม่ได้
จึงขอรัก รักต่อไปถึงวันตาย
ร่างสลายรักไม่คลายไปจากคุณ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
หน้าส่วนตัว
833
